เราหลงลืมอะไรบางอย่าง
วันนี้หยิบงาน ๒ ชิ้นขึ้นมาทำนั่นก็คือรายงานความก้าวหน้างานวิจัยของ สทศ. (สำนักการทดสอบการศึกษาแห่งชาติ) และงานวิทยานิพนธ์ของตัวเอง (ที่ถ้าเราไม่เขียนมันก็คงไม่มีใครมาเขียนให้) แต่จนแล้วจนรอดด้วยกับมรสุมตลอดสัปดาห์ของชีวิตกับบททดสอบบนความท้าทายเลยทำให้งานที่ตั้งใจหยิบขึ้นมาทั้ง ๒ ชิ้นเป็นอันต้องล้มไม่เป็นท่าภายในเวลาไม่กี่นาทีหันไปหันมาบนโต๊ะทำงานเจอหนังสือเล่มหนึ่งซึ่งซื้อมาอ่านานแล้วแต่ก็อ่านไม่จบสักทีนั่นก็คือหนังสือ "เราหลงลืมอะไรบางอย่าง" เป็นหนังสือที่ได้รับรางวัลซีไรต์ประจำปี ๒๕๕๑ ที่ผ่านมา หยิบจับมาอ่านได้สักครู่ใหญ่ๆก็ได้มุมคิดแง่มองผ่านงานรวมเรื่องสั้นเล่มนี้
ว่า...
บางครั้งเราเองก็หลงลืมอะไรหลายๆสิ่งที่ใช้ความพยายามวิธีการหลากหลายให้ได้มาซึ่งคำตอบของเรื่องราวต่างๆแต่เรากลับลืมสิ่งที่ควรจะเป็นในการขบคิดคำตอบที่ควรจะทำมากกว่าการหาวิธีการอันหลากหลาย และเมื่อลองมองย้อนดูตัวเองในวันนี้กับภารกิจของตัวเองที่มีมากมายก่ายกองทำให้หันมาขบคิดถึงคำกล่าวหนึ่งที่ว่า
ท่านนบีมูฮำหมัดได้กล่าวว่า
رواه البخارى ( نعمتان مغبون فيهما كثير من الناس الصحة والفراغ )
" มีนิอฺมัต (ความสุข ความโปรดปราน) อยู่ 2 ประการ มีคนส่วนใหญ่จะหลงลืม นั่นคือ การมีสุขภาพที่ดีและมียามว่าง " รายงานโดย อัลบุคอรี
ตอนนี้ยอมรับเลยครับว่า...งานประดังเข้ามาตลอดหลายสัปดาห์แล้ว อีกทั้งงานประจำของตัวเองก็ยังสะสางไม่หมดสักที วิทยานิพนธ์ที่คิดจะทำจะขีดจะเขียนกลับล้มไม่เป็นท่าทุกที ปีนี้ขอทำเรื่องลาศึกษาต่อก็ไม่เป็นผลรอบหน้าคงต้องสู้ให้ถึงที่สุดจุดจบหากต้องหยุดพักเพื่อเคลียร์เรื่องนี้ถึงขั้นต้องออกก่อนก็คงต้องยอมครับเพื่อจะได้เดินไปตามแผนที่วางไว้บ้าง มีบางอย่างครับที่ตัวเองคิดอยากจะทำแต่ติดกับบางสิ่งบางอย่างที่ว่าอยู่นี้เลยต้องพยายามให้ถึงที่สุดครับด้วยความหวังและดุอาอฺครับ เพิ่งเข้าใจมากขึ้นกับคำกล่าวที่ว่า "มุสลิมที่มีหน้าที่มากกว่าเวลา" มันเป็นอย่างไร (ขอบคุณ อ.อิบรอเฮม IBM ครูปอเนาะ ของเราที่ทำให้ผมเรียนรู้และเข้าใจอะไรชัดแจ้งมากขึ้น ขออัลลอฮฺทรงประทานความดีงามแก่ท่านครับ)
นี่ครับสภาพการงาน ณ ตอนนี้...
ขอพระเจ้าโปรดประทานแสงสว่างและแนวทางแก่บ่าวของพระองค์ด้วยเถิด...
ความเห็น (10)
สวัสดีค่ะ
- ไม่มีอะไรยากเย็นเกินความสามารถของทุกคน
- ตอนนี้สับสน..ก็ตั้งหลักหรือถอยออกมายืนนิ่ง ๆสักก้าว สองก้าวก็ดีนะคะ
- แล้วสู้ใหม่ค่ะ...กำลังใจคือความพร้อมของเราเองค่ะ
- พี่คิมเจออุปสรรคปัญหามากมาย แทบจะเอาชีวิตไม่รอด แต่ก็รอดได้ค่ะ เพราะตัวเองไม่มีคนช่วยเลยนะคะ
- เข้มแข็งเถอะนะน้องฟูอ๊าด
1. 
ยังไม่อ่านหนังสือเล่มนี้เลยนะครับ...แต่อยากอ่านมากเหมือนกัน
แวะมาขอบคุณสำหรับกำลังใจและการเยี่ยมเยียนอย่างสม่ำเสมอ
ผมกำลังออกไปร่วมเป็นเกียรติในเวทีกิจกรรมของนิสิต
คืนนี้ น่าจะเป็นอีกคืนที่กลับดึก...
เป็นกำลังใจให้เช่นกันนะครับ
ขอบคุณมากๆ
ขอบคุณมากครับอาจารย์
ขอบคุณทุกกำลังใจครับ
ขอเป็นกำลังใจให้การสร้างสรรค์สิ่งดีๆสู่สังคมครับ
3. แผ่นดิน
ฮิฮิ น่าเห็นใจจริงๆ
جزاكم الله خيرا
ขอบคุณมากครับ และรู้สึกมีกำลังใจมากขึ้นที่อาจารย์ยังเห็นคุณค่าของคนป่วย
..สุขภาพที่ดี และ เวลาว่าง ..
ก่อนหน้านี้ผมรู้สึกว่าผมมีสองอย่างนี้มาก
แต่ผมใช้มันหมดไปกับความเพลิดเพลิน แม้จะมีบางอย่างทำขึ้นมาบ้าง ก็ยังรู้สึกว่ามันน้อยนิด
น้องๆ ที่ห้องสมุดเล่าว่า..วันก่อนอธิการบดีไปเยี่ยม เห็นหนังสือกองอยู่ ท่านก็หยิบมาอ่าน และพูดว่า ...
..คนเหล่านี้เขียนหนังสือมาเป็นกองแม้อายุจะน้อยนิด .. แต่เรา..แก่จนป่านนี้แล้ว ยังไม่มีเลย...
เท่าที่ผมรู้ นักเขียนหนังสือบ้านเรา ที่เขียนเกี่ยวกับศาสนาด้วยภาษาชาวบ้าน ระยะหลังนี้ไม่ค่อยมีเท่าไร และท่านอธิการคือคนหนี่งที่มีงานเขียนอย่างสม่ำเสมอ
..ที่ท่านว่าข้างแบบนั้น..ผมกลับเข้าใจว่า..ท่านกำลังสอนเรา..
อาจารย์ ได้เขียนแล้ว ได้จัดพิมพ์แล้ว.. แต่ผม(คนที่เฉียดความตายมาอย่างหวุดหวิด)ยังไม่มีเลย...ถ้าผมตายไป.. เวลาว่างของผมที่เคยมีทำไร..???
ความสบาย สุขภาพที่อำนวย ผมเอาไปทำอะไร ..???
เว็บไซด์ของผมที่เกิดขึ้น จะเป็น อินตัน หรือ วิทยาศาสตร์อิสลาม ก็เกิดขึ้นช่วงที่ผมไปไหนไม่ได้ ...
บางครั้งผมเขียนขึ้นมาด้วยความเจ็บช้ำ เพราะแม้แต่จะเดินไปเปิดหนังสือที่มีอยู่ในตู้ ก็ทำไม่ได้.....
...ว่างตอนนี้ คิดอะไรได้ตอนนี้ .. ที่คิดว่าจะนำผลสู่ความสำเร็จของประชาชาติ ก็ริบๆ ทำเถอะครับ..ก่อนที่จะเจ็บไข้ได้ป่วยจะมาเยือน..เหมือนผมกำลังโดนอยู่..
..และก่อนที่ภาระหลักของเราจะเอาเวลาเราไป...
.....
..ไม่ได้เขียนบันทึกไว้นานเลยของ..เลยคุยยาวหน่อย..
ขอบคุณมากครับอาจารย์
5. อย่างน้อยๆมันก็ทำให้ผมรู้ว่ายังมีอาจารย์ที่ยังคงอยู่เคียงข้างผมเสมอ (จริงไหม๊ครับ) ขออัลลอฮฺทรงประทานความดีงามทั้งปวงครับ
ขอบคุณมากครับอาจารย์
6. มีหลายประเด็นที่อาจารย์พูดถึงน่าขบคิดและนำมาเขียนบันทึกต่อ
- ..คนเหล่านี้เขียนหนังสือมาเป็นกองแม้อายุจะน้อยนิด .. แต่เรา..แก่จนป่านนี้แล้ว ยังไม่มีเลย... ประเด็นนีั้น่าขบคิดเป็นอย่างยิ่งครับ และผมยังสนับสนุนให้อาจารย์ได้เผยแพร่หนังสือรวมเล่มของอาจารย์เร็วๆครับ ผมยินดีที่จะช่วยครับในบางเรื่องที่พอจะช่วยได้ครับ
- เว็บไซด์ของผมที่เกิดขึ้น จะเป็น อินตัน หรือ วิทยาศาสตร์อิสลาม ก็เกิดขึ้นช่วงที่ผมไปไหนไม่ได้ ...บางครั้งผมเขียนขึ้นมาด้วยความเจ็บช้ำ เพราะแม้แต่จะเดินไปเปิดหนังสือที่มีอยู่ในตู้ ก็ทำไม่ได้.....ประเด็นนี้ยิ่งน่าขบคิดครับ อาจารย์ครับผมอยากจะบอกว่า ถึงแม้อาจารย์จะเขียนด้วยความเจ็บช้ำในบางครั้งแต่ผลของการเขียนของอาจารย์มันมีค่ามากมายต่อประชาชาติที่ได้แอ่านและเรียนรู้สิ่งที่อาจารย์พยายามถ่ายทอดบอกเล่าให้คนได้เข้าใจอย่างน้อยก็ผมคนนึง และเมื่อลองมองย้อนดูถามว่า สิ่งต่างๆที่อาจารย์ทำทุกวันนี้ใครทำได้เหมือนอาจารย์บ้าง ผมเองก็มองเห็นริบหรี่ครับ (วัลลอฮฺอะลัม)
- ขอเป็นกำลังใจในการทำหน้าที่ต่อไปครับ ขออัลลอฮฺทรงคุ้มครองและตอบแทนครับ ว่างๆผมจะไป(ก่อกวน)เก็บเกี่ยวความรู้ในมุมหนึ่งของตึกสำนักวิทยบริการอีกนะครับ อิอิ
สลามบัง
คนเราต้องสู้ เพื่อคนอื่นที่รอคอยเรา
เป็นแรงใจด้วยคน
