ในส่วนนี้น่าจะเป็นเรื่องเล่าเกี่ยวกับงานจิตเวชที่ได้ไปทำงานร่วมกันกับงานพัฒนาระบบบริการ DM (โรคเบาหวาน) เพราะในส่วนนี้เรามองไปที่ความสำคัญของผู้ป่วย โดยส่วนใหญ่ผู้ป่วย DM นั้นถือว่ามีอาการเจ็บป่วยของโรคเรื้อรัง นั่นหมายถึง ป่วยมาเป็นระยะเวลานานเป็นปี..และหลายๆ ปี ที่ต้องมารับการรักษาทั้งต่อเนื่องและไม่ต่อเนื่องบ้าง
คนเราเมื่อแค่เริ่มรู้ว่าตนเองป่วย..ก็เริ่มมีอาการไม่สบายใจควบคู่ไปด้วย อย่างน้อยล่ะสภาพจิตใจที่มีก็คือ ความวิตกกังวล ที่เกิดขึ้นว่า ที่ตัวเองป่วยน่ะอาการจะดีขึ้นไหม จะหายไหม ค่าใช้จ่ายจะเป็นอย่างไร จะมีเงินมารักษาไหม ครอบครัวจะว่าอย่างไร ฯลฯ มากมายความกังวลที่เกิดขึ้น และพยายามครุ่นคิด หาทางออกให้แก่ชีวิต และถึงแม้ว่ากระบวนการรักษาพยาบาลส่วนใหญ่จะเน้นว่าให้การดูแลแบบองค์รวม ที่มีรวมเรื่องการดูแลทางด้านจิตใจผนวกเข้าไปด้วย แต่ในทีมบริการ DM ในโรงพยาบาลยโสธรเองมองว่าหากได้บุคคลที่มีความเชี่ยวชาญเฉพาะทางมาร่วมด้วยช่วยกันจะถนัดมากกว่า
เมื่อครั้งแรกที่เราได้รับการติดต่อจากทีม (เมื่อ 1 ปีที่ผ่านมา) เราๆ จิตเวชก็ยินดีอย่างยิ่งที่จะเข้าไปร่วมทีมด้วย เพราะมีงานวิจัยที่เราเคยทำเกี่ยวกับการสำรวจความเครียดในผู้ป่วยเบาหวาน พบว่า มีปัญหาทางด้านสุขภาพจิตร่วมด้วยอย่างมาก ดังนั้น เมื่อได้รับการเชิญชวนร่วมเป็นหนึ่งในทีมจึงยินดีอย่างยิ่ง โดยมีพี่เขียว (คุณนิลพรรณ สารบาล) เป็นทัพหน้าเดินเรื่องการทำงาน และเราคนอื่นๆ ร่วมเป็นฝ่ายตั้งรับเมื่อมีการส่งต่อ case มาให้ที่คลินิก...
จากการร่วมทำงานมาตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมา ทำให้เราได้ค้นพบสภาพปัญหาที่ซ่อนอยู่ในผู้ป่วยอย่างบังเอิญหลายราย และได้ให้การช่วยเหลือได้อย่างทันท่วงที และครอบคลุม แผนการดำเนินที่เราวางเป้าดำเนินต่อในปีนี้อย่างต่อเนื่องนั้น คือ นำหลักการ R2R เข้ามาเป็นเครื่องมือ (Tool) ในการดำนินงาน...เพื่อค้นหาคำตอบเพื่อตอบโจทย์ที่เกี่ยวข้องกับปัญหาสุขภาพจิตในผู้ป่วย DM ต่อไป
ไม่มีความเห็น