Episode II
ก่อนอื่นต้องบอกว่า ในวันที่สอง คนหลั่งไหลมาเยอะกว่าเมื่อวาน หน้าตาใหม่ๆ เพิ่มขึ้น แน่นห้อง เห็นใครก็ไม่อุ่นใจเท่ากับพี่สะมะนึก กับ พี่ครูอ้อย ที่เราแอบกอดไปแล้ว เมื่อวันแรก อยู่จังหวัดเดียวกันแท้ๆ แต่ไม่เคยเจอกันแถวบ้าน ต้องไปเจอที่หาดใหญ่
กิจกรรมเริ่มช้ากว่าเวลาไปหน่อยเพราะ คนถ่ายวิดีโอ ติดอยู่ในรถ รถมันติด หาดใหญ่วันจันทร์ ก็คล้าย กทม.บ้านเราเหมือนกันแฮะ
Citrus มีโอกาสได้คุยกับ อ.หมอ สกลแล้ว แถมได้นั่งโต๊ะเดียวกับ อ.หมอเต็มศักดิ์ อ.หมอธนพันธ์ ซึ่งมาดไม่ค่อยเหมือนหมอเท่าไหร่ เพราะดูเป็นคนขี้เล่น ช่วงแรกของกิจกรรม ได้ฟังเรื่องราวดีๆ ของ รศ.ดร.สมบุญ ศิริบำรุงสุข อธิการบดีของ มอ. ในหัวข้อ “เรื่องเล่าจากอธิการบดี : Corporate Blogging from CEO@PSU” citrus รู้สึกผูกพันกับ มอ. โดยอ้อม อยู่แล้ว เพราะสามี จบจาก มอ.และเคยพาเรามาทัวร์เมื่อสิบกว่าปีก่อน แล้วเขาก็รักที่นี่มาก พอมาฟังเรื่องเล่า มันก็เลยอิน หลายอย่าง เพราะตรงกับเรื่องที่ในองค์กรกำลังให้ความสำคัญ ที่ต้องให้ CEO มาสื่อกับพนักงานระดับต่างๆ เดินสายพบทุก site งาน
ที่ประทับใจคือ ท่านมี blog เขียนสื่อสารถึง อาจารย์ และเจ้าหน้าที่ด้วย อยากเห็นจัง วาดฝันว่า CEO เราทำบ้างคงสนุกเนอะ
ข้อคิดบางประการก็ทำให้เชื่อมโยงถึงงานสร้างวัฒนธรรมองค์กร ได้วิธีสื่อสาร และ อื่นๆ เพิ่มเติมที่จะต้องกลับไปประยุกต์ใช้ เช่น
ช่วงเบรก จึงต้องไปขอถ่ายภาพ ท่านอธิการบดีเป็นที่ระลึก และบอกว่า ประทับใจเรื่องเล่าของอาจารย์มาก อาจารย์บอกว่า คน Gotoknow นี่สุนทรียวัจนา อะไรประมาณนี้
ช่วงที่ อาจารย์หมอวิจารณ์ พูด ก็มีเวลาน้อย แต่ที่ต่อยหนักคือ คำพูดชวนคิดว่า "สิ่งที่เราเขียนใน blog นั้นให้ประโยชน์อะไรต่อสังคม (รึเปล่า) G2K ช่วยชาติได้ ถ้าสมาชิกทำสิ่งดีๆ" แล้วนำมาถ่ายทอด ลดความเหลื่อมล้ำทางความรู้ เราต้องกลับมาทบทวนตัวเองเหมือนกัน (Self Reflection) เพราะบางทีก็เขียนเรื่อยเปื่อย เหมือนอัดอั้นตันใจ ที่ อาจารย์หมอ สกล บอกว่า คนเขียน blog จริงๆ แล้วต้องมีความรู้อัดแน่นในตัวเอง ทนไม่ไหว เลยต้องปล่อยออกมาให้คนอื่นบ้าง citrus ว่าเหมือนจอมยุทธ์หนังกำลังภายในเลย ถ้าไม่ปล่อยพลังออกมาบ้าง ธาตุไฟอาจเข้าแทรก จนกระอักเลือดเอง
หลังเบรกเช้า เป็นเวลาที่ Blogger สุดคะนึง 14 คนได้ขึ้นไปนั่งบนเวที มีเวลาประมาณ 1 ชั่วโมงนิดๆ สำหรับคำถามที่ผลัดกันตอบ คำถามแรกคือ เราเขียน blog แล้ว นำไปใช้ในงาน หรือเกี่ยวข้องกับงานของเราอย่างไร อีกคำถามก็คือ คนได้รับรางวัลรู้สึกอย่างไร สำหรับตัวเองในแง่ความรู้สึก ต้องภูมิใจอยู่แล้ว ตอนรู้ว่าได้รางวัลดีใจอย่างบอกไม่ถูก ประกาศไปทั่วกลุ่มเพื่อนที่อบรม Inno Fa ด้วยกัน เจอใครอยากรู้เรื่องอะไร ถ้าเกี่ยวข้องกับบันทึกที่เราเขียน เราก็จะ forward mail ไปให้อ่าน เหมือนที่เพิ่งไปร่วมกิจกรรม Dialogue ของสถาบันขวัญแผ่นดิน (เป็นญาติกับขวัญเมือง เชียงราย) ก็ยัง share address ให้คนที่อยากรู้ว่าเรียนเป็นกระบวนกร เป็นอย่างไร ให้ได้เข้าไปอ่านกัน ค่ะ
ช่วงนี้ได้นั่งฟังความคิด ความอ่านของ Blogger แต่ละท่าน ที่เขาเรียกว่า "เทพ" เป็นแบบนี้เอง ได้ข้อคิด เรียนรู้ สิ่งดีๆ และสร้างแรงบันดาลใจหลายอย่าง ทำให้มีแรงกลับมาเขียนบันทึกต่อ ตัวเองชอบเขียนยาวๆ น่าจะลองหัดเขียนสั้น แล้วเขียนได้บ่อยขึ้น น่าจะดี ก็เวลาเรามีน้อยลง มันต้องตั้งต้นไว้ก่อน แล้วกลับมาสานต่อ เขียนไปเหอะ อย่ามัวแต่จะ จะ จด จด จ้อง จ้อง จนผ่านเหตุการณ์ดีๆ ไปหลายครั้ง ไม่บันทึกไว้ก็ลืม
ช่วงเช้าก็เลยจบเลยเที่ยงไปนิดนึง ช่วงบ่ายขอต่อ episode III ค่ะ เพราะมี highlight
สวัสดีค่ะพี่ส้ม
ดีใจที่มีโอกาสได้พบกันนะคะ
^_^
สวัสดีค่ะ
สวัสดีค่ะ 2. ครูคิม
เช่นกันค่ะ ที่ได้พบและดีใจที่ได้ฟังเรื่องราวของครูคิมใน ช่วงท้าย ประทับใจกับสิ่งดีๆ ที่คุณครูมอบให้กับเด็กน้อยๆ ที่ด้อยโอกาส ขอร่วมอนุโมทนาบุญด้วย คงไม่ผิดกาละเทศะนะคะ ชืนชมจากใจจริงค่ะ เราต้องสนับสนุนคนทำดี
มาตามอ่านต่อค่ะ
สวัสดีคะอาจารย์ส้ม
ประทบใจนะคะ
หน้าสดใสตลอดงาน
บ่งบอกความสุข ความจริงใจและสรุปได้ดีมาก ๆคะ
สวัสดีค่ะ พี่ 5. Sasinand
ขอบคุณค่ะพี่ที่ตามมาอ่านต่อค่ะ
นำภาพมาฝากพี่ส้มครับ..
สวัสดีค่ะ พี่
ขอบคุณน้องเอกค่ะ แอบถ่ายรูปพี่ไว้ด้วย ดีจัง กล้องตัวเองไม่มีรูปตัวเอง ต้องอาศัยคนถ่ายรูปเก่งอย่างงี้หละค่ะ
สวัสดีครับ
เห็นด้วยครับว่า การจัดการความรู้ขององค์กรต่างๆ ขึ้นอยู่กับ CEO ของแต่ละหน่วยงาน จะให้ความสำคัญเพียงไร ส่วนใหญ่ผู้บริหารของหน่วยงานต่างๆ ไม่ได้สนใจเรื่องดังกล่าว และไม่มีความพยายามที่จะเรียนรู้เรื่องเทคโนโลยีสารสนเทศ สักเท่าไหร่ แต่ก่อนเกือบ 7 ปี ที่ผ่านมา ผมก็ใช้ อีเมล ไม่เป็นเหมือนกัน ผมใช้อีแหม๋ว แทน (แหม๋ว คือ ชื่อน้องที่ทำงาน) เดี๋ยวนี้ย้ายไปทำงานที่อื่นแล้ว เราเลยมีความจำเป็น ที่จะต้องเรียนรู้และหัดใช้ ใช้ไปนานๆ เข้า ก็ไม่ยากอย่างที่คิด ขอให้เราเปิดใจที่จะยอมรับการเปลี่ยนแปลง (ไปในทางที่ดี) และเรียนรู้เท่านั้น ทุกอย่างก็ง่าย ไม่ยากอย่างที่คิด
พบกันในโอกาสต่อไปนะครับ ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ
ฉลอง-สิ่งแวดล้อม (จ๊าบ)
สวัสดีพี่หนุ่มร้อยเกาะ ได้รู้จักพี่จึงรู้ว่า สุราษฎร์มีตั้ง 100 เกาะ ไม่เคยไปเลยค่ะ