สิ่งที่อยากให้ลองทบทวนดู ก็เป็นประเด็นที่ทางเเพทยสภา ได้ออกความเห็น จะได้รู้ว่า วิธีคิด "แปรปรวน" แบบไหน(อ่านแล้วอึ้งครับผม)
ผมได้รับ อีเมลล์จากพี่ชายคนหนึ่ง ขออนุญาตพี่ชาย นำข้อความมา ร่วม ลปรร. ในBlog ด้วยครับ
ลองอ่านและวิเคราะห์ตามนะครับ...
"มีการเสนอร่าง
พรบ.วิชาชีพสาธารณสุขเพื่อยกระดับการสาธารณสุขเป็นวิชาชีพ
การเสนอร่างฯนี้ได้เสนอให้แพทยสภาพิจารณาและให้ความเห็น
และได้ตอบกลับมาเป็นรายลักษณ์อักษร
ว่าไม่เห็นด้วยที่จะทำการสาธารณสุขเป็นวิชาชีพ
และนี่เป็นส่วนหนึ่งของเหตุผลที่แพทยสภาให้ไว้
..........1.3
วิชาชีพต้องใช้กระบวนการหรือวิธีการทางปัญญาหรือความคิด(Intellectual
Process)
ในการให้บริการ
ทั้งในการประกอบวิชาชีพอิสระและการทำหน้าที่ราชการ
มากกว่าการใช้แรงกาย
"การสาธารณสุขชุมชน"
กิจกรรมส่วนใหญ่ไม่จำเป็นต้องใช้กระบวนการหรือวิธีการทางปัญญาหรือความคิด แต่อาจกระทำได้จากประสบการณ์ความชำนาญ
สามัญสำนึก
การฝึกอบรมทางกายก็ได้ เพราะส่วนใหญ่เป็นการกระทำในหน้าที่ราชการ
โดยมีกฎระเบียบ ข้อบังคับ
คำสั่งกำหนดให้ปฏิบัติตามอยู่แล้ว
เพราะปรากฎว่าขณะนี้บุคลากรทางสาธารณสุขโดยเฉพาะในกระทรวงสาธารณสุขมีหลายประเภทหลายระดับต่าง
ๆ
กันโดยที่ในประเภทและระดับที่แตกต่างกันนี้
ไม่มีความจำเป็นต้องใช้กระบวนการหรือวิธีการทางปัญญาหรือความคิดในการให้บริการดังนั้น
การสาธารณสุขชุมชน จึงไม่เข้าหลักเกณฑ์การเป็นวิชาชีพ
ตามข้อ 1.3
นี่เป็นความเห็นของภาคีสำคัญส่วนหนึ่งในการพัฒนาสุขภาพมองเห็นภาคส่วนที่ร่วมมือกันทำงานมาแสนนาน
ล้านนาน ท่านมีความเห็นอย่างไร
ช่วยแสดงออกกันหน่อยนะครับ
ที่กระดานสนทนาของ http://www.northphc.org
หรือในที่ที่ท่านคิดว่าควรแสดงออก
บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร ใน The ultimate leader
คำสำคัญ (Tags)#วาทกรรมการพัฒนา
หมายเลขบันทึก: 26255, เขียน: 01 May 2006 @ 12:56 (), แก้ไข: 28 Apr 2012 @ 16:10 (), สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการ, ความเห็น: 6, อ่าน: คลิก
เศร้าครับ ท้อบ้างแต่ไม่เคยคิดถอย อีกอย่างเราต้องรู้ตน แล้วเลือกเดินทางตามเส้นทางที่เหมาะสม อย่างที่เคยเขียนไว้ที่ ค่าตอบแทนกำลังคนในระบบสาธารณสุขยุคปัจจุบัน เป็นธรรมแล้วหรือ? หรือ เมื่อผมปฏิเสธเพื่อนแล้วเกิดไม่สบายใจ ครับ