การปรับตัวเพื่อการเรียนการสอน พูดไปแยะแล้ว อย่าเพ้อฝันถึง e-learning เลยแต่เริ่มด้วยใช้ web site ของมหาวิทยาลัย ของคณะเพื่อให้อาจารย์ใช้คอมพิวเตอร์เพื่อสื่อสารกับนักเรียนเพื่อการเรียนการสอนโดยเฉพาะบน internet ให้อาจารย์ทุกคนมีคอมพิวเตอร์ ให้หัวหน้าภาคกล้าคิดกล้าทำ กล้าปรับเปลี่ยนหลักสูตรให้รวดเร็ว ให้หลักสูตรหลาก หลาย การเรียนการสอนมีหลายรูปแบบ ขยายโอกาสการเรียนไม่มีข้อจำกัด (ปัจจุบันจำกัด)
จัดหา จัดสร้างระบบกลางเพื่อการสอนแบบ e-learning ที่มีอยู่เป็นของบริษัทเอกชนยังแพงเกินเหตุ และไม่ใส่ใจในลูกค้าหลังขาย หากเป็นไปได้พัฒนาขึ้นเอง ต้องลงทุน hardware ใช้กลยุทธในการดำเนินการในเรื่องนี้ อาจารย์มหาวิทยาลัยมิใช่คนโง่นะครับ ทุกคนทำได้และต้องการทำ มีเจ้าภาพที่ดีหรือเปล่า
ยกเลิกแบบประเมินของนิสิตไปสักระยะ โดยให้อาจารย์สอนแบบเน้นผู้เรียนเป็นศูนย์กลาง เพราะถ้าสอนแบบนี้นิสิตก็จะประเมินว่าสอนไม่เอาไหน ไม่สนใจสอน ให้นิสิตทำงานมากไป และให้เน้นการสอนแบบเน้นกิจกรรมวิชาการ เช่นการเข้าอบรม สัมมนาวิชาการ ศึกษาค้นคว้า ทัศนศึกษา เสวนา
ยุบภาควิชาในคณะ(โดยเฉพาะที่มิใช่วิชาพื้นฐาน) สร้างหลักสูตรตอบสนองต่อตลาด โดยเฉพาะหลักสูตรต้องบูรณาการ หลายคนพูดถึงมหาวิทยาลัยเฉพาะทาง ดีควรทำ แต่ไม่ใช่ทำทั้งหมด ประเทศชาติคงไม่ต้องการของที่ขายในห้างอย่างเดียว ประเทศชาติต้องการของที่ขายในตลาดสดด้วย และในตลาดสดไม่ได้มีแต่ปลา หรือผัก แต่มีหลากหลาย หลากราคา และมักจะค้ากันทั้งวันไม่มีวันหยุด ห้องเรียนของมหาวิทยาลัยก็เช่นกัน น่าจะไม่มีข้อจำกัด ไม่มีการปิดโอกาส เข้าเรียนเมื่อไรก็ได้ คือมีรูปแบบการสอนหลากหลายตามสภาพ ตามความต้องการของตลาด ตามความต้องการของผู้เรียน
ผมเห็นว่าวิชาหนึ่งน่าจะมีหน่วยกิตมาก ๆ สอนกับเยอะ ๆวิชาหนึ่งในแต่ละวัน ถ้าเป็นอย่างนี้การสอนแบบผู้สอนว่าคนเดียวก็จะน่าเบื่อ ดังนั้นเหมือนเป็นการบังคับว่าการจัดกิจกรรมการสอนต้องทำหลาย ๆวิธี (จึงอยากเชิญชวนครับ)
ผมอยากได้นิสิตใฝ่รู้มากกว่า ได้นิสิตที่มีความรู้
ผมเข้าใจไม่ผิดครับว่าแต่ละแห่งต่างก็พยายามลงทุนกับฐานข้อมูลทางวิชาการต่าง ๆ ไว้มาก อยากให้ใจกว้างกับเอกชนบ้าง เพราะเท่าที่ทราบเอกชนสิ่งเหล่านี้ยังไม่เพียงพอ(สำหรับบางแห่งที่มีทุนน้อย)
ไม่มีความเห็น