- มีความสุขกับการบันทึกที่..ถวิลหาอดีต
- เคยคุยกันกับเพื่อน ๆ นะคะว่าเราแต่ละคนเป็นเด็กที่มาจากต่างที่ต่างถิ่นกัน
- แต่...มักจะเล่นเหมือนกันตอนวัยเด็ก
- เห็นคนซื้อของเล่นให้ลูกราคาแพง ๆ แล้วน่าเสียดายและสงสารเด็ก ๆ ค่ะ ที่ถูกผู้ใหญ่ยัดเยียด
- ขอขอบคุณค่ะ
โลกเทคโนโลยีสารสนเทศ กับ Life Style
เครื่องเสียง ระบบ ดิจิตอล อย่างดี ที่น้องชายคนที่เป็นศิลปินวาดภาพเหมือน ซื้อให้เป็นของขวัญ เพื่อพ่อจะได้ฟังเพลงโปรดของ สมยศ ทัศนพันธุ์ “โธ่..เอย แม่นางนกขมิ้น…...” หรือเพลงดาวลูกไก่ ของ พรภิรมย์ นักร้องคนโปรดของพ่อ ...จาน…ใบใหญ่ที่น้องสาวผมซื้อให้พ่อกับแม่ ไว้นั่งดูและเชียร์คนโปรด ที่ปรากฏอยู่บนจอทีวี โดดเด่นเป็นสง่า อยู่บนหลังคาบ้าน
โลกเทคโนโลยีสารสนเทศ
กับ Life Style
สมัยเด็ก ๆ การได้ออกไปวิ่งเล่น นอกบ้าน ถือเป็นความฝันอย่างหนึ่งของเด็ก ๆ ส่วนใหญ่ สมัยนั้น โลกทรรศน์....ที่เปิดกว้างตามวัย สอนอะไรกับเด็กอย่างผมสมัยนั้นได้อย่างใจเรียกร้อง
การได้วิ่งเล่นกันเป็นกลุ่มเป็นก้อนกับเพื่อน ๆ วัยไล่เลี่ยกัน
มันช่างมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก
ธรรมชาติ สอนวิธีการเรียนรู้อย่างธรรมชาติ เจอน้ำคลอง ก็เรียนรู้วิธีดำผุดดำว่าย โดยอาศัยตัวเองเป็นครู ฝึกดำผุดดำว่ายไม่กี่ครั้ง เพื่อน ๆ ที่วิ่งเล่นด้วยกัน ก็ว่ายน้ำกันเป็นทั้งโขยง.....
ของเล่น ต่าง ๆ ก็อาศัยธรรมชาติมาดัดแปลง อย่างเช่น ปืนก้านกล้วย อีกาฟักไข่ที่ใช้กาบมะพร้าว ผลลูกยางพารานำมาเล่นหยอดหลุม ทอยกอง นำใบไม้มาทำเป็นเรือใบแข่งกันท่ามกลางสายลมที่พัดผ่าน แค่ผมเขียนวิถีการเล่นลงในบันทึกฉบับนี้ ในสมัยที่ผมเป็นเด็กแล้ว ก็อดยิ้มไม่ได้
เวลาผ่านไป....ผ่านไป ผมกลับรู้สึกว่า วิถีชีวิตของเด็ก ๆ สมัยที่ผมเคยสัมผัสนั้น มันหดหายไปไหนหมด ผมกลับมองไม่เห็น วิถีชีวิตการเล่นของเด็กไทยแบบเดิม ๆ คิดกลับไปกลับมาอยู่หลายรอบว่า.... เกิดอะไรขึ้นกับวันเวลาที่เปลี่ยนแปลงไป
ร่องรอย....ของอดีตสมัยเด็ก ๆ ที่เคยคิดว่า น่าจะมีอยู่ หรือมีอยู่บ้าง หดหายไปกองอยู่ตรงไหน
อะไร...กลืนกิน ร่องรอยของอดีตเหล่านั้นไป
เด็ก ๆ วัยซนสมัยนี้ สนุกอยู่กับสิ่งใดหรือ และสิ่งที่พวกเขาสนุกอยู่นั้น....มันเทียบกับความสุขทางใจกับวัยเด็กสมัยที่ผมเคยเป็นอยู่ได้หรือไม่...........คำตอบมันอยู่ตรงไหน.........
ผมมองกลับมาที่ความเจริญ...ที่เยี่ยมกายเข้ามา ในหมู่บ้านของผม เมื่อหลายสิบปีที่ผ่านมา.......เตารีดชุดนักเรียนที่ใช้ถ่านกะลามะพร้าวรีดผ้า ถูกเก็บไว้ที่โรงเก็บของข้างบ้าน ตะเกียงน้ำมันก๊าด และเครื่องปั่นไฟ ที่พ่อซื้อเอาไว้ปั่นไฟช่วงเวลา ที่ลูก ๆ อยากดู ทีวี ในวันหยุดเรียน ถูกแยกเก็บไว้ที่โรงเก็บของข้างบ้านเช่นกัน
ผมยืนดูบ้านที่ผมเคยอยู่ ที่ทุกวันนี้ผมกลับไม่ได้อยู่ กาลเวลาซื้อสภาพความอิดโรยของบ้านหลังที่ผมเคยอยู่ไป แต่ร่องรอยของอดีต ยังปรากฏหลงเหลือให้ผมเห็นอยู่บ้าง โอ่งน้ำใบเก่า ๆ (อายุโอ่งน้ำ น่าจะแก่กว่าผม) ครกตำน้ำพริกของแม่ที่ยังใช้การได้อยู่ ไม่แตกหรือบุบสลายไปกับกาลเวลา สากก็ยังเป็นสาก ตัวครกก็ยังอยู่อย่างสมบูรณ์
........แล้วอะไรเปลี่ยนไป.........
สิ่งแรกที่ผมเห็นโดดเด่นมาแต่ไกล ก่อนถึงตัวบ้านที่ผมเคยอยู่สมัยเด็ก ๆ จาน....ครับ
จาน...ใบใหญ่ที่น้องสาวผมซื้อให้พ่อกับแม่ ไว้นั่งดูและเชียร์คนโปรด ที่ปรากฏอยู่บนจอทีวี โดดเด่นเป็นสง่า อยู่บนหลังคาบ้าน
......เสียงเรียกจากโทรศัพท์มือถือ ที่ตั้งอยู่ข้างหัวนอนแม่ ดังขึ้น......เสียงเพลงรอสาย....ดังขึ้น แม่จับมันขึ้นมา แล้วพูด "ฮัลโหล ฮัลโหล......" แล้วก็ยิ้มน้อย ยิ้มใหญ่ เป็นของขวัญที่พี่สาวคนเป็นครู ซื้อให้แม่ไว้ใช้
กลางบ้าน ปรากฏ...เครื่องเสียง ระบบ ดิจิตอล อย่างดี ที่น้องชายคนที่เป็นศิลปินวาดภาพเหมือน ซื้อให้เป็นของขวัญ เพื่อพ่อจะได้ฟังเพลงโปรดของ สมยศ ทัศนพันธุ์ "โธ่..เอย แม่นางนกขมิ้น......" หรือเพลงดาวลูกไก่ ของ พรภิรมย์ นักร้องคนโปรดของพ่อร้อง ได้บ่อย ๆ เท่าที่ต้องการ
เมื่อเดินเข้าไปในครัว.....โอ!แม่เจ้า....เครื่องไมโครเวฟสำหรับอุ่นอาหาร ทดแทนเตาถ่านที่แม่เคยใช้อยู่เป็นประจำ เป็นของฝากของน้องสาวผมคนที่ทำธุรกิจส่วนตัว ซื้อให้เช่นกัน
รูปพ่อ(คนเพชรบุรี)กับแม่(คนเกาะสมุย) เมื่อครั้งยังหนุ่ม ยังสาว
อะไรทำให้สิ่งของเครื่องใช้ต่าง ๆ ที่พ่อกับแม่ เคยใช้ เปลี่ยนแปลงไปถึงเพียงนี้
ผมกำลังเขียนบันทึก....ความเปลี่ยนแปลงของกาลเวลาที่ทำให้วิถีการใช้ชีวิตในวัยเด็กเปลี่ยนไปอยู่.....ทำให้ผมฉุกคิดขึ้นมาได้ทันทีเลยว่า ...สิ่งที่ทำให้สิ่งรอบตัวของผมเปลี่ยนแปลงไปอย่างมากมาย ไม่ใช่อื่นใดเสียแล้ว
..................เทคโนโลยีสารสนเทศ นั้นเอง.........................
เด็ก ๆ ทุกวันนี้ ดูหมกมุ่น อยู่กับสิ่งนี้มากเกินจำเป็น หรือเปล่า? อะไรทำให้พวกเขาเหล่านั้นไม่อยากออกมาวิ่งเล่น หรือทำอะไรสนุก ๆ กับธรรมชาติ เหมือนอย่างที่ผมเคยทำมาในอดีต........
หรือว่า ธรรมชาติขาดความเร้าใจ.......ความเร้าใจเปลี่ยนไปหรืออย่างไร พวกเขาเหล่านั้น นั่งนิ่งอยู่หน้าจอสี่เหลี่ยมที่เอาปฏิมากรรมทางวิทยาศาสตร์มาประกอบกันเข้า และเรียกสิ่งนั้นว่า คอมพิวเตอร์
จะทำอย่างไรดี....ถ้าสิ่งที่ทดแทนการเล่นของเด็กและเยาวชน ถูกแทนที่ด้วย ความมหัศจรรย์ของโลกแห่งเทคโนโลยีสารสนเทศ จะทำอย่างไรดี ถ้าเด็กที่เป็นอนาคตของชาติทุกวันนี้ติดเกมส์จากเทคโนโลยีสารสนเทศ
"เราจะโทษว่า...เป็นความผิดของเด็กหรือไม่"
หรือ
"เราจะโทษว่า เราเลี้ยงดูและสอนลูกไม่ดีเอง ที่ทำให้ลูกติดเกมส์ หรือไม่"
เทคโนโลยีสารสนเทศมีประโยชน์อนันต์ และมีโทษมหันต์เพียงใด .........ถึงเวลาแล้วหรือยังที่เราทุกคนจะช่วยกัน
หมายเลขบันทึก: 262034เขียนเมื่อ 19 พฤษภาคม 2009 08:59 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 พฤษภาคม 2014 00:24 น. () สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (36)
- แวะมาเยี่ยมคุณ
แสงแห่งความดี - เขียนดีมากๆๆๆๆเลย
- เป็นความจริงที่ไม่อาจปฏิเสธได้
- เทคโนโลยีเข้ามามีบทบาทในชีวิตเราจริงๆ
- แวะมาขอบคุณที่ไปเยี่ยมบันทึกลูกเสือนะคะ..
- ยินดีที่รู้จักเจ้า....
สวัสดีค่ะคุณแสงแห่งความดี
อ่านบันทึกนี้แล้ว ได้ยิ้มละมุนละไมไปกับ...ความสุขเก่า ๆ ... แม้จะไม่เคยเล่นดังที่ว่า....
ปืนก้านกล้วย อีกาฟักไข่ที่ใช้กาบมะพร้าว ผลลูกยางพารานำมาเล่นหยอดหลุม ทอยกอง นำใบไม้มาทำเป็นเรือใบแข่งกันท่ามกลางสายลมที่พัดผ่าน แค่ผมเขียนวิถีการเล่นลงในบันทึกฉบับนี้ ในสมัยที่ผมเป็นเด็กแล้ว ก็อดยิ้มไม่ได้
ยิ้มตามอย่างมีความสุขไปด้วยค่ะ
.....
ยังคอมเม้นท์ไม่จบแต่มือไวมาก...
ต่ออีกนิดค่ะ...โลกหมุนไปตลอดเวลา เราหยุดให้อยู่กับที่ไม่ได้ แต่ก็เลือกที่จะเก็บประสบการณ์ดี ๆ ช่วงแห่งความสุข ความงดงามนั้นไว้ใน "กล่องแห่งความสุข" ได้ ...
ว่าง ๆ ก็เปิดกล่องออกมาชื่นชม...แค่นี้ เอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอมแล้วค่ะ...
เราต้องใช้เทคโนโลยีใหม่ ๆ ให้สนับสนุนการดำเนินชีวิตอย่างมีดุลยภาพ สมดุล งดงาม แต่ต้องไม่ยอมเป็น "ทาส" ของเทคโนโลยี ค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะ
- มีความสุขกับการบันทึกที่..ถวิลหาอดีต
- เคยคุยกันกับเพื่อน ๆ นะคะว่าเราแต่ละคนเป็นเด็กที่มาจากต่างที่ต่างถิ่นกัน
- แต่...มักจะเล่นเหมือนกันตอนวัยเด็ก
- เห็นคนซื้อของเล่นให้ลูกราคาแพง ๆ แล้วน่าเสียดายและสงสารเด็ก ๆ ค่ะ ที่ถูกผู้ใหญ่ยัดเยียด
- ขอขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณแสงแห่งความดี
ตอนนี้ life style ของพอลล่าก็เปลี่ยนเป็นติดงอมแงมกับเทคโนโลโยลีเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ
สวัสดี ครับ คุณ
ยินดี ที่ได้รู้จัก เช่นกัน ครับ
บันทึกฉบับนี้....เล่าความทรงจำดี ดี ในอดีต บางส่วน
ชื่นชม เทคโนโลยี่สารสนเทศ บางส่วน
ตัดพ้อ...เทคโนโลยีสารสนเทศบางส่วน
สรุปแล้ว...ทำอย่างไรเพื่อปลดแอก...ตัวเองจากพันธนาการ
โลกความคิดของเด็ก.....อาจมองไม่กว้างใกล อย่างเรา ๆ ท่าน ๆ
โลกความคิดของผู้ใหญ่(บางท่าน) อาจมองเหมือน กว้างใกล
แต่สุดท้าย ก็อาจคับแคบพอกันเหมือนของเด็ก
เลือกหยิบส่วนดี...ช่วยกันเลือก....เลือกแล้ว....เด็ก ๆ จะได้หยิบตาม
ขอบพระคุณมากครับ
โอ้โห แม่พี่แสงเป็นคนเกาะสมุย
แบบนี้พี่แสงก็เป็นลูกครึ่ง
มีเชื้อสายทางใต้เหมือนกันเลย
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แล้วแหลงใต้ได้มั้ยค่ะ อิอิ
หวัด ดี คร๊าบ ครู ป้อม
2. KRUPOM
วันหนี้ หรือ วัน หนาย หนาย
ห้าย มี ความ สุข ทั้ง กาย และ ใจ
นะ คับ
ขอบ คุณ คับ
ตามมานึกถึงเตารีดทองเหลือง เครื่องปั่นไฟเครื่องใหญ่หลังบ้าน วิทยุไฟฟ้าใช้หลอด เครื่องเล่นแผ่นเสียงไขลาน เครื่องเล่นแผ่นเสียงขนาด ๓๓ ขนาดกลางและขนาดเล็ก ที่พ่อเคยใช้
วันนี้พ่อนั่งหน้าคอม ใช้อินเทอร์เน็ตค้นหาข้อมูลที่พ่อต้องการ และนั่งดูเคเบิ้ลทีวี แต่พ่อก็ไม่ทิ้งต้นไม้ใบหญ้าและหนังสือ พ่อกับแม่ได้พักผ่อนหลังทานข้าว ต่างคนต่างงีบในบ้านสวน อากาศร่มรื่นท่ามกลางเสียงนก
พ่อกับแม่บอกว่ามีความสุขมากในวันนี้เพราะลูกๆเอาใจใส่
ขอบคุณบันทึกนี้ที่ทำให้นึกถึงภาพเก่าๆ ความสุขของครอบครัวครับ
เห็นด้วยกับเรื่องเล่านี้ค่ะ พี่ยังทันเล่นกับปืนก้านกล้วย อีกาฟักไข่ที่ใช้กาบมะพร้าว เลยนะคะ แต่ถามเด็กรุ่นใหม่ ทำหน้างงๆ ประเภทหมากเก็บก็คงไม่ค่อยจะได้เล่นนะคะ ต้องเล่นเก็บหมากในโลกไอทีกันแล้ว
สวัสดี ครับ
3. คนไม่มีราก
วันนี้ เป็นอีกวัน ที่มีความสุขกับการทำงาน
เพราะได้พบเจอ กัลยาณมิตร หลาย ๆ ท่าน
ได้แลกเปลี่ยน...อดีต เก่า ๆ สู่กันฟัง
และยิ้มอย่างมีความสุข
ขอบคุณ มากครับ ที่ได้เจอกัน
มีความสุข ในงานที่คุณคนไม่มีรากทำนะครับ
ระลึกถึง ครับ
สวัสดีค่ะ
อ่านแล้ว ก็คิดถึง อดีตของตัวเองเหมือนกันค่ะ มีอะไรหลายสิ่ง หลายอย่างมาก ที่ไม่เหมือนเดิมแล้ว ก็เพราะ คน นี่แหละ ที่เป็นศูนย์กลางแห่งการพัฒนา และความเปลี่ยนแปลง แต่เปลี่ยนแล้วจะะเป็นสุขหรือไม่ เป็นอีกเรื่องหนึ่งนะคะ
ที่บ้านเคยมีครกบดยา คล้ายๆแบบนี้ ตอนนี้ ไม่ทราบหายไปไหนแล้วค่ะ ซื้อยาเอาสะดวกกว่า ไม่ต้องเหนื่อย
- พักนี้ไม่มีคนไปเกี่ยวก้อยชวนไปเที่ยวไหนต่อไหน
- เลยอดรนทนไม่ได้
- ขอเป็นคนมาจูงมือ
- ท่องไปในอดีตด้วยคน
- เอ...พอมาอ่านบันทึกนี้แล้ว
- ทำให้รู้ว่า
- มีคนที่ชอบรำลึกถึงความหลังหลายคน อิอิ
สวัสดี ครับ 
*******************
ครูคิม ครับ อดีต นี่แหละครับ สำคัญ
การค้นหาร่องรอย...ของอดีต
ทำให้เรา รู้ และตระหนักว่า....คุณค่าของมันอยู่ตรงไหน
ธรรมชาติ สอนเราเอง...ให้รู้จักคิด....เมื่อคิดได้ทำเป็น....
บางคนลืมอดีต...ทำให้ปัจจุบัน....ขาดสิ่งเชื่อมโยง
เมื่อขาดสิ่งเชื่อมโยง....บางครั้ง...ก็ทำอะไร...ต่อมิอะไร โดยขาดสติ
ขาดสามัญสำนึก....
และมันเชื่อมโยงกับเทคโนโลยี่สารสนเทศ ตรงไหน....
การก้าว กระโดด....ถ้าก้าวกระโดด ด้วยความเข้มแข็ง ....กระโดดไปแล้ว ย้อนมองมาดูจุด เริ่มต้นก็ยิ้มได้
แต่...ถ้าก้าว กระโดด....ไปโดยขาดความเข้มแข็ง....ขาดสติ...และขาดสามัญสำนึก... สิ่งที่คิดว่าดี กลับทำร้ายตัวเอง และสังคม
ขอบคุณ ครูคิมมาก ครับ
สวัสดี ครับ คุณ 
สวัสดีค่ะ คุณแสงแห่งความดี
ตอนนี้ life style ของพอลล่าก็เปลี่ยนเป็นติดงอมแงมกับเทคโนโลโยลีเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ
*************
ผมชอบ รูปนี้จัง
ดูสดใส...และย้อนยุคในเวลาเดียวกัน
แต่ว่า...โกโบริ....อยู่ไหน หรือครับ
โกโบริ....มาไวไว..หน่อยนะครับ
จะได้ช่วยกันทำความดี อีกคน
ขอบคุณ ครับ
*****************
สวัสดีค่ะคุณแสงแห่งความดี
อ่านแล้วเพลิน..คุณเป็นคนที่เขียนได้ดีมากมาก..มองเห็นภาพอดีตได้ชัดเจน..ชอบจัง...อดีตเมื่อเทียบกับปัจจุบัน..ทุกอย่างย่อมมีเปลี่ยนแปลงแน่นอนเราต้องการเห็นการเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้น...แต่ถ้าลองมองดีดี..ใช่ว่าทุกอย่างที่เปลี่ยนไปจะดีขึ้นทุกอย่างไป..บางอย่างเรากลับมองเห็นว่าแย่ลง..เราคงต้องทำใจในการเปลี่ยนแปลงนั้น..แต่ที่แน่แน่..เราผู้ใหญ่ยังติดเทคโนโลยีจนจะเรียกว่า..ติดงอมแงมซะงั้น..อิอิ
วันนี้โชคดี ได้อ่านเรื่องดีดีแต่เช้า
อดีตที่มีความสุขเราเก็บไว้ชื่นชม อดีตที่ขื่นขมเราลืมมันไปแล้ว
เป็นครอบครัวที่อบอุ่น ภาคภูมิใจแทนคุณพ่อคุณแม่ที่มีลูกๆ ประสบความสำเร็จและกตัญญูกตเวทีเป็นที่ยิ่ง
- เทคโนโลยี
- มีทั้งข้อดีและข้อเสีย
- ทำอย่างไรจะทำให้เด็กๆๆ
- ได้มาใช้ในข้อดีครับ
- เอามาฝากจากแก่งกระจาน
สวัสดีค่ะพูดเรื่องอดีตที่ไรก็มีความสุขนะคะ
มีสิ่งที่คล้ายๆกัน...การเลี้ยงดูในวัยเด็กทำให้เราหนักเอาเบาสู้...
ได้มีและสัมผัสกับรากเหง้าของตัวเอง...
เด็กๆสมัยนี้มีความสุขกับคอม...
สะดวกสบายไปหมด...ของเล่นสำเร็จรูป
เมื่อคืนดูข่าว เด็กฆ่าตัวตาย เพราะพ่อไม่ให้เล่นเกมส์
ถึงขนาดนี้แล้วนะครับ
สวัสดีค่ะ วันนี้ตั้งใจแวะมาทักทายและติดตามอ่านเรื่องราวดีๆ ค่ะ..อ่านแล้วต้องมานั่งทบทวนตัวเองว่าเป็นคนติดเทคโนโลยีมากแค่ไหน...
สวัสดีค่ะ ยิ่งทุกสิ่งในโลกนี้ก้าวหน้าไปเท่าไร อตีตก็ย่อมเลือนหายไปทุกทีค่ะ
-
love 
Care Sharing
มิตรภาพเป็นสิ่งที่ต้องเก็บรักษา และ บำรุงให้งอกงาม 
- พี่แจ๋วยืมป้าแดง นำมาฝากน้องแสงแห่งความดีอีกทีค่ะ
- เห็นว่ามีความหมายและน่ารักดี...อีกอย่าง พี่แจ๋วทำเองไม่เป็น
- อิ อิ อายจัง
- แต่ก็รักและคิดถึงจังเช่นกัน...
- สุขสบายดีนะคะ
สวัสดี ครับ คุณ
โอ้โห แม่พี่แสงเป็นคนเกาะสมุย
แบบนี้พี่แสงก็เป็นลูกครึ่ง
มีเชื้อสายทางใต้เหมือนกันเลย
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แล้วแหลงใต้ได้มั้ยค่ะ อิอิ
************************
บันทึก ฉบับนี้ ทำให้ คิดถึง เรื่อง เก่า ๆ
ผมเห็น รูป พ่อ กับ แม่ ยิ้ม อยู่ใกล้ ๆ เลยตั้งใจนมาใส่ ในบันทึกฉบับนี้ด้วย
ดูแล้ว มีความสุข ....ครับ
สมัยก่อน การเดินทางไปเกาะสมุย.....ลำบากมาก
คนผืนแผ่นดินใหญ่ หรือ คนเกาะสมุยเอง จะเดินทางข้ามเกาะไปมาระหว่างกัน....ต้องเสี่ยงต่อ คลื่นลมในทะเลอ่าวไทยมาก
พ่อเล่าให้ฟังว่า....อาชีพของพ่อ ต้องเดินทาง การเดินทางไปสมุย จึงเป็นเหมือนการเดินทางไปพบ...รัก....(ประมาณนั้นเลยครับ)
แม่เป็นคนที่สวยมาก....สวยขนาดนางงามประจำเกาะเลยที่เดียว
คงเป็นเพราะ....บุพเพสันนิวาส เป็นแท้แน่เชียว....
เมื่อได้พบรักกัน....อะไรก็ฉุดไม่อยู่....หรือจะเอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอม
คนในพื้นที่ผิดหวังกันระนาว....เพราะแม่เลือกพ่อ......
ทุกวันนี้ แม่ไม่ได้อยู่สมุยแล้ว...
แต่เมื่อมีญาติจากสมุย มาเยี่ยม ความรู้สึกเก่า ๆ ก็ไหลมาอย่างพรั่งพรู
.....เล่าเรื่องเก่า ๆ .....ก็มีความสุขไปอีกแบบ นะครับ
ขอบคุณ นะครับ คุณก้านกอ
(ผมพูดใต้ได้...แต่ไม่ชับ....ครับ)
สวัสดี ครับ คุณ
ตามมานึกถึงเตารีดทองเหลือง เครื่องปั่นไฟเครื่องใหญ่หลังบ้าน วิทยุไฟฟ้าใช้หลอด เครื่องเล่นแผ่นเสียงไขลาน เครื่องเล่นแผ่นเสียงขนาด ๓๓ ขนาดกลางและขนาดเล็ก ที่พ่อเคยใช้
วันนี้พ่อนั่งหน้าคอม ใช้อินเทอร์เน็ตค้นหาข้อมูลที่พ่อต้องการ และนั่งดูเคเบิ้ลทีวี แต่พ่อก็ไม่ทิ้งต้นไม้ใบหญ้าและหนังสือ พ่อกับแม่ได้พักผ่อนหลังทานข้าว ต่างคนต่างงีบในบ้านสวน อากาศร่มรื่นท่ามกลางเสียงนก
พ่อกับแม่บอกว่ามีความสุขมากในวันนี้เพราะลูกๆเอาใจใส่
ขอบคุณบันทึกนี้ที่ทำให้นึกถึงภาพเก่าๆ ความสุขของครอบครัวครับ
**************
ขอบพระคุณ มาก ครับ
วัยเด็ก ยังมีเรื่องเล่า หลาย ๆ เรื่องเลยครับ ที่เมื่อนึกถึงครั้งใดแล้ว
ผมก็จะยิ้มอยู่ในใจอยู่อย่างสม่ำเสมอ
เรื่องของการไม่อยากไปโรงเรียน ในวัยเด็กก็จะเป็นอีกเรื่องหนึ่ง ครับ
ครั้งหนึ่งผม จำได้เป็นวันที่ขี้เกียจไปโรงเรียนมาก ก็จะทำเป็นนอนตื่นสาย ...หาเรื่องอู้..ได้อย่างมากมาย ตามนิสัยเด็ก ๆ ครับ
บ่น ปวดเมื่อยตามตัว เหมือนจะไม่ค่อยสบาย..
แม่ก็จะมาตลบมุ้งดู ว่าเป็นอะไร ....ถึงนอนตื่นสายทั้ง ๆ ที่ เป็นวันที่ ร.ร.เปิด....คิดในใจว่า ต้องได้เรื่อง แน่ เชียว
ก็บ่น ออกไปอย่างที่ใจคิด เพราะรู้ตัวดีว่า วันอาทิตย์ เป็นวันที่วัยเด็กอย่างผมสนุกสุดเหวี่ยง.....ผลของการสนุกสุดเหวี่ยงก็คือ เมื่อยเนื้อ เมื่อยตัว แทบไม่อยากจะลืมตา ไป โรงเรียนเลย
ผมรู้ว่า...เหตุผลผมฟังไม่ขึ้น...เพราะแม่รู้ดีกว่าทุกคนในบ้าน
สักพัก...แม่ก็จะกลับเข้ามาอีก รอบ พร้อมกับไม้เรียวอันเขื่อง...
ความปวดเมื่อย ตามเนื้อตามตัวหายเป็นปลิด ทิ้ง
แต่ผมยังคงเพิ่มร่องรอย ความเหนื่อยให้แม่ ด้วยการวิ่งรอบมุ้ง แม่วิ่งตามเพื่อ....ตีให้ผมไป อาบน้า และไปโรงเรียน
แทนที่จะถูกตีเบา ๆ โดยไม่ต้องบวกกับความโกธร ที่แม่ต้องวิ่งไล่ผม
กลับเป็นว่า ผมถูกตีตามจำนวนรอบ ที่วิ่งรอบมุ้ง จนแม่จับได้
คิดแล้ว....หลายรอบอยู่
ความทรงจำสมัยเด็ก ๆ เวลาคิดถึงครั้งใดก็มีความสุข นะครับ
อ่านแล้วมีความสุถขลึกๆนะคะ ขำตัวเองไปด้วยค่ะ
ครูต้อยเคยเอากาบมะพร้าวแห้งมาตกแต่งเอากระดาษสีตัดเป็นรูปธง ทากาวติดกับไม้กวาดทางมะพร้าวของแม่ แล้วปักลงไปบนกาบมะพร้าวปล่อยให้ล่องลอยไปตามกระแสน้ำที่ท่วมเอ่อมากับฝนที่ตกหนักเราทำเรือกาบมะพร้าวแข่งกันจนไม้กวาดทางมะพร้าวในห้องน้ำร่อยหรอ หลวมขากเชือกที่มัดไว้ และแม่จับได้ เลยโดนตีซะฐานนำน้องๆซน อิอิ
ลูกยางนั้นเอามาเล่นหมากเก็บ และหมากหลุ่มชิงเมืองค่ะ
ทุกวันนี้เวลาไปบ้านหลานยังชวนหลานเล่น เพลินดีค่ะ
ขอบคุณที่ทำให้มีความสุขกับเรื่องราวในอดีตอีกครั้งค่ะ
สวัสดี ครับ คุณ
เห็นด้วยกับเรื่องเล่านี้ค่ะ พี่ยังทันเล่นกับปืนก้านกล้วย อีกาฟักไข่ที่ใช้กาบมะพร้าว เลยนะคะ แต่ถามเด็กรุ่นใหม่ ทำหน้างงๆ ประเภทหมากเก็บก็คงไม่ค่อยจะได้เล่นนะคะ ต้องเล่นเก็บหมากในโลกไอทีกันแล้ว
******************************
ยิ้ม อย่างมีความสุข ครับคุณ ดาวลูกไก่
ไม่ทราบว่าวันนี้ หายเหนื่อย กับการปฏิวัติ ภาระกิจ ใหม่ ๆ หรือยัง ครับ
อ่านในบันทึก ของคุณ หลาย ๆ ฉบับ แต่ก็ยังมีเวลาไม่พอที่จะเขียนแสดงความคิดเห็น ต้องขอโทษด้วยนะครับ
วันนี้ ก็จะผ่านไปอีกวันแล้ว
มีความสุข กับ อนาคตของลูกสาวคุณดาวลูกไก่ด้วยคน นะครับ
ระลึกถึงครับ
********************************
การมีความสุข กับ อดีต และหลับตาวาดฝันของอนาคต เนี่ย
มันต้องมีอะไรแตกต่างกัน เป็นแน่แท้ เชียว
แต่ถ้าความสุข ทั้งสองอย่าง ก็ถูกครอบงำด้วยเรื่อง ดี ดี
สิ่งดี ดี แล้ว.....ยิ้มเป็นยิ้ม.....จริง ๆ มอบความสุขให้คุณดาวลูกไก่ด้วยภาพนี้ ครับ
สวัสดี ครับ คุณ
สวัสดีค่ะ
อ่านแล้ว ก็คิดถึง อดีตของตัวเองเหมือนกันค่ะ มีอะไรหลายสิ่ง หลายอย่างมาก ที่ไม่เหมือนเดิมแล้ว ก็เพราะ คน นี่แหละ ที่เป็นศูนย์กลางแห่งการพัฒนา และความเปลี่ยนแปลง แต่เปลี่ยนแล้วจะะเป็นสุขหรือไม่ เป็นอีกเรื่องหนึ่งนะคะ
ที่บ้านเคยมีครกบดยา คล้ายๆแบบนี้ ตอนนี้ ไม่ทราบหายไปไหนแล้วค่ะ ซื้อยาเอาสะดวกกว่า ไม่ต้องเหนื่อย
**********************************
ต้องขอโทษ คุณ เป็นอย่างยิ่ง ที่ ตอบข้อเสนอแนะ ที่มีต่อผม ช้ามาก ๆ
ขอบพระคุณ กับบันทึก ดี ดี ของคุณ ที่ผมได้ติดตามอ่าน เปิดบันทึกอ่านอยู่บ่อย ๆ บางครั้ง ก็ไม่ได้ แสดงหลักฐานและเจตน์จำนงค์ใด ๆ ลงไปในข้อเสนอแนะ เพราะผมเฝ้าตามอ่าน ข้อสนอแนะของคุณ ที่เปรียบเสมือนคลังความรู้เลย ที่เดียวครับ
1 ข้อเสนอแนะ ของคุณ มีน้ำหนัก และเป็นประโยชน์ เกือบทั้งหมด
การเขียนบันทึกคุณภาพ....ผมเห็นว่า ไม่ต้องมากมายก่ายกอง
การอ่าน ได้ข้อคิดและนำไปประยุกต์ใช้ ต่างหาก ที่สำคัญ ....
ผมคอยอ่าน....ข้อเสนอแนะของคุณ อยู่บ่อย ๆ เพราะบางสิ่งบางอย่างเป็นเรื่องที่ถูกละเลย แต่ เมื่อเข้ามาที่บันทึกของคุณแล้ว
กลับได้ประโยชน์ อย่างบอกไม่ถูก
ขอบพระคุณ มาก ครับ กับ สาระที่ตั้งใจให้ จาก คุณ
สวัสดี ครับ คุณ
- พักนี้ไม่มีคนไปเกี่ยวก้อยชวนไปเที่ยวไหนต่อไหน
- เลยอดรนทนไม่ได้
- ขอเป็นคนมาจูงมือ
- ท่องไปในอดีตด้วยคน
- เอ...พอมาอ่านบันทึกนี้แล้ว
- ทำให้รู้ว่า
- มีคนที่ชอบรำลึกถึงความหลังหลายคน อิอิ
******************
ด้วยความระลึกถึง นะครับ
คิดอยู่ครับว่า....จะเกี่ยวก้อยคุณมนัญญา ไปบ้านกัลยาณมิตร ท่านอื่น
แต่วัน เวลา...ไม่ค่อยจะเป็นใจเลยครับ
แวะมาปิดเครื่องคอมที่ทำงาน เพราะอยู่แต่ห้องประชุม ทั้งวัน
พรุ่งนี้ ก็คงยังไม่ได้มานั่งทำงาน...
มาตอบข้อเสนอแนะให้ กัลยาณมิตร สัก 1 ท่าน ก็กลับบ้านอย่างมีความสุข แล้ว ครับ
ระลึกถึงด้วยภาพนี้ ครับ
อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณแสง
เมื่อกาลผ่านไป อะไรๆ ก็เปลี่ยนแปลง J
….
เพิ่งแปลงานให้รุ่นพี่เกี่ยวกับเรื่องปัญหาเทคโนฯ เมื่อคืนนี้
มาอ่านบันทึกนี้แล้ว ... ต่อเนื่องจังเลยค่ะ ...
ทำยังไงให้เทคโนฯ สอดคล้องกับธรรมชาติ
ทำยังไงให้เด็กรู้จักแบ่งเวลาอย่างสมดุล …
ก็คงอยู่ที่ การปลูกจิตสำนึก ? การเป็นตัวอย่างที่ดี
มีความสุข นะคะ ขอบคุณค่ะ
- ศิลาก็มีประสบการณ์ในวัยเด็กมากมายคล้าย ๆ ความเห็นของกัลยาณมิตรหลายท่าน (วัยเดียวกันเลย... ชัวร์แล้ว อิอิอิ)
- การอยู่ในโลกออนไลน์มาก ๆ นาน ๆ จะทำให้ขาดจินตนาการค่ะ เพราะถูกป้อนด้วยอาหารสมอง อาหารตาสำเร็จรูป
- ปัญหานี้เกิดขึ้นเป็นผลพลอยได้ของยุคสมัยจริง ๆ ค่ะ แก้ยาก มันเป็นเหตุและปัจจัยซึ่งกันและกันมาเป็น package
- หากจะแก้ไข คงต้องเริ่มต้นที่ครอบครัวเป็นอันดับแรก ที่จะปลูกฝังการเรียนรู้ด้วยตัวเองเป็นหลัก การเข้าหาเทคโนโลยีสารสนเทศเป็นเพียงเครื่องมือของเรา ไม่ใช่นายเรา ปล่อยให้มาครอบงำตัวเรา
- แวะมาเม้นท์และเป็นกำลังใจให้กับการทำงานค่ะ ... มีความสุขนะคะ
- นำภาพเด็กน่ารักมาฝากค่ะ
-
เด็กดีต้องช่วยพ่อแม่ทำนาค่ะ