|
|
ขลู่
|
|
ข้อมูลทั่วไป
|
ขลู่
|
Pluchea indica Less.
|
Fam. :ASTERACEAE
|
ชื่ออื่น
|
ขลู หนาดงั่ว หนวดงิ้ว หนาดวัว (อุดรธานี) เพี้ยฟาย
(อีสาน)
|
ลักษณะทั่วไป
|
|
|
ต้น เป็นพรรณไม้พุ่มขนาดเล็ก
ลำต้นมี ความสูงประมาณ 0.5 - 2 เมตร
แตกกิ่งก้าน มากและเกลี้ยง
|
ใบ จะมีกลิ่นฉุน
ใบเล็กรูปไข่กลับ มีความ ยาวประมาณ 1 - 5.5 ซม.
กว้างประมาณ 2.5 - 9 ซม. ตรงปลายใบของมันจะมีลักษณะแหลม
หรือแหลมที่ติ่งสั้น
ขอบใบจักเป็นซี่ฟันและ แหลม เนื้อในจะคล้ายกระดาษค่อนข้างเกลี้ยง
แต่ไม่มีก้าน
|
ดอก จะออกเป็นช่อฝอยมีสีขาวนวล หรือ
สีม่วง จะออกตามง่ามใบ ดอกวงนอกเป็นดอก เพศเมีย
ดอกวงในเป็นดอกสมบูรณ์เพศ
|
ผล แห้งจะมีรูปทรงกระบอกยาวประมาณ
0.7 มม. มีสัน 10 สัน
ระยางค์มีน้อย สีขาว ยาวประมาณ 4
มม. แผ่กว้าง
|
การขยายพันธุ์ เป็นพรรณไม้ที่ชอบขึ้น
ตามที่ลุ่มชื่นแฉะ
ริมห้วยหนอง ตามหาด ทราย
ด้านหลังป่าชายเลน นิยมปลูกเป็นพืช สมุนไพร
การปลูกให้ใช้วิธีการปักชำ โดยตัด ต้นชำลงดิน
รดน้ำให้ชุ่ม ปลูกขึ้นง่าย ไม่ต้อง
การการดูแลรักษาแต่อย่างใด
|
ส่วนที่ใช้ ยอด ใบ
|
สรรพคุณ
|
ทั้งต้น
ใช้ต้มกิน รักษาอาการ ขัดเบา ปัสสาวะพิการ ขับปัสสาวะ รับประทาน
วันละ 3 ครั้ง ก่อนอาหารครั้งละ
75 มิลลิลิตร หรือ 1 ถ้วยชา
นอกจากนี้ยังรักษาโรค วัณโรคที่ต่อมน้ำเหลือง
โรคเบาหวาน ริดสี ดวงทวาร ขุดเอาแต่ผิวต้น
ผสมกับยาสูบแล้ว นำมามวนสูบรักษาริดสีดวงจมูก
|
|
|
|
บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย MR. Natapong Aeunglukkha ใน การจัดการข้าว
ไม่อนุญาตให้แสดงความเห็น
อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก