วันศุกร์ 24 เมษายน 2552
เช้ามาก็ทำให้ข้าพเจ้าตกใจอย่างมากกับเพื่อนๆร่วมชะตากรรมอีก4 คน
ข้าพลงมาเพื่อนจะขึ้นลงที่ทางวิทลัยจัดให้ ลงมาก็ไม่เห็นรถและใครเลย ข้าพเจ้าขึ้นฝึกงานมาสามปีแล้วไม่เคยตกรถเลยแต่เช้านี้ไม่มีใครรอแล้วทั้งๆที่ข้าพเจ้าคุยโทรศัพท์กับเพื่อนในกลุ่มที่โทรตามว่ารถจะออกแล้วทั้งเดินคุยลงมาเลยแค่ไม่กี่นาทีแม้แต่ก้นรถก็ไม่เห็น งงมากมาย
แค่นั้นยังไม่จบความแปลก ข้าพเจ้าก็นั่งรถแท๊กซี่ไปกับเพื่อนๆ โทรถามเพื่อว่าวัดบางระหงไปทางไหนเพราะแท๊กซี่ไปไม่ถูก เพื่อนกับบอกว่าไม่ได้ไปแล้ว ไปวัดแคในแทนงงเลย แต่แท๊กซี่รู้จักและพาไปถูก พอถึงวัดยิ่งทำให้ความแปลกใจจนตลกใจแทนเพราะไม่เจอเพื่อนๆสักคน ก็จะบอกแท๊กซี่ขับไปวัดบางระโหงแทนแล้ว แต่โทรถามเพื่อนบนรถอีกครั้งแล้วกันเพื่อนยืนยังว่าวัดแค่ในแต่ตอนนี้คนขับรถยังขับมาไม่ถึง ทำให้ความโมโหเพิ่มขึ้นเราตกรถทำไหมมาถึงก่อนเนี้ย คนขับรถไม่ยอมรอรีบไปรับคนที่วิทลัยจึงไม่รอ แต่กลับขับรถหลงเหมือนเดิมทำให้เสียเวลามากมาย นี้เป็นการแสดงให้กงกรรมกงเกวียนเพราะข้าพเจ้าไม่ได้ลงมาช้าเลย ลงมาตามเวลานัด 6.30 น. รีบและมีจิตคิดไม่ดีเองเขาสุดจึงหลงและกลับมารับคนในวิทลัยจะไปฝึกที่อื่นช้าเหมือนเดิม
ไม่ได้ว่าเลยนี้หละผลของกรรมเวร
ไม่มีความเห็น