ย้อนรอยอดีต(วค.เพชรบูรณ์) : กับรุ่นนี้เอกประถมศึกษา
(เส้นทางอ.ชุมแพ -หล่มสัก บ่ายแก่ ๆ และสะพานห้วยตอง)
2 พ.ค.2552 กลับไปเยือนถิ่นที่ให้การศึกษา ถิ่นที่มอบปริญญาบัตรและมอบความรู้สึกต่าง ๆ มากมายให้กับชีวิต เมื่อปี 2530 รุ่นที่เรียกว่า 30.1.3.13 (เอกการประถมศึกษา)
ความคิดคำนึง...ก็หวลสู่เรื่องราวของอดีต...เมื่อแรกตั้งใจมาศึกษาที่นี่ เป็นช่วงที่ชีวิตเลื่อนลอยกับการสอบเข้าศึกษาต่อระดับอุดมศึกษา เนื่องจากว่าเป็นหัวเลี้ยวหัวต่อ ...จากเด็กม.6 ห้อง 1 วิทย์-เกษตรฯสอบไหน ๆ ก็ไม่ติดเพราะอ่านนวนิยายมาก ชนิดที่เรียกว่า สามเล่มจบ หนากว่า 200 หน้า ก็อ่านจบภายในหนึ่งคืน ไม่หลับไม่นอน ...แว่ว ๆ เสียงแม่เตือน(คิดว่าลูกสาวอ่านหนังสือเรียน) “พักผ่อนบ้างเถอะลูก”ก็ไม่เป็นผล เป็นอย่างนั้นตลอดระยะเวลาก่อนสอบเข้าเรียนต่อ (ไม่ดี และไม่ควรปฏิบัติเป็นอย่างยิ่ง)
ผ่านสถานศึกษา ทุกสิ่งเปลี่ยนไป ตั้งแต่ประตูทางเข้า อาคารภายใน หอพัก รำลึกถึงเรื่องที่เคยอ่านจดหมาย(ไม่ลับ)ถึงป๊ะของพี่ศน.แอ้ด...สิ่งที่เหมือนกันกับท่านคือ เป็นคนที่ถูกตีกรอบให้ชีวิตมาตั้งแต่ไหนแต่ไร ไม่เคยมีความมั่นใจในตนเอง ...แต่ชีวิตของพี่แอ้ดเป็นชีวิตที่พร้อมเพราะเป็นลูกข้าราชการ ...ต่างกับชีวิตของลูกแม่ค้า ที่มีแม่เป็นเสาหลักของครอบครัว หนึ่งในสิ่งที่ภูมิใจ ไม่เคยทำสิ่งใดให้แม่ผิดหวัง..ไม่เคยทำเรื่องเสียหาย... ขอบคุณกรอบของชีวิต...ที่ทำให้มีวันนี้ ...วันที่ชีวิตประสบความสำเร็จระดับหนึ่งอาจจะไม่มากมาย แต่ชีวิตที่มาจากดิน...ก้าวถึงฝั่งทางฝัน และมีปณิธานที่ตั้งมั่น...จะทำ จะสร้าง จะพัฒนา จะมุ่งมั่น ฝันให้ไกล และจะไปให้ถึงทางที่ฝัน ...บนเส้นทางของความเข้าใจ กำลังใจ จากมวลมิตรมากมายที่ได้รับ ไม่เคยเสียใจที่เกิดมาในครอบครัวที่ด้อย เพราะเชื่อว่าเราเลือกเกิดไม่ได้ แต่เราเลือกที่จะเดินได้ ดีใจที่ได้เกิดเป็นลูกของคุณพ่อ คุณแม่ เสมอมา
(ความเปลี่ยนไปของสภาพแวดล้อมที่ดีขึ้น สวยงามขึ้นค่ะ)
เป็นลูกครึ่งค่ะ ...ครึ่งขอนแก่น ครึ่งเพชรบูรณ์ คุณพ่อเป็นคนบ้านศิลา อ.หล่มเก่า จ.เพชรบูรณ์ คุณแม่เป็นคนบ้านมูลนาคอำเภอมัญจาคีรี จ.ขอนแก่น (ปัจจุบันกิ่งอ.โคกโพธิ์ไชย จ.ขอนแก่น ) ชีวิตจึงต้องผูกพันและได้มาเรียนที่เพชรบูรณ์
.....เพื่อนบอกว่าพี่ชายของเขาแนะนำให้มาสอบที่เพชรบูรณ์ ...จึงต้องมากับเพื่อนที่อยู่อำเภอคอนสาร เพื่อจะสอบเข้าเรียนวิชาเอกการประถมศึกษา (นัยว่า...พอขึ้นปีสองจะคัดคนเกรดดี ๆ เพื่อสอบเป็นคุรุทายาท แต่เมื่อเรียนไป ความหวังก็ดับไปอีก ไม่มีการสอบ ..แห้วเลย ตั้งใจเรียนได้เกรดดีทีเดียวค่ะ ) ที่นี่...สอบติดเอกการประถมศึกษา ส่วนเพื่อนสอบติดเอกเคมี ... 4 ปีที่เพชรบูรณ์มีหลายอย่างที่ผูกพันเนิ่นนาน
เพื่อนร่วมรุ่น 18 ชีวิตจาก 35 ชีวิต พบหน้าตา พร้อมกับสังขาราที่เปลี่ยนไป ทุกสิ่งไม่เที่ยง แต่ความเป็นเพื่อนยังคงทน ทุกคนมีครอบครัวที่อบอุ่น หลายสิ่งพรั่งพรูเป็นคำถามที่ย้ำถามบ่อยๆ สบายดีไหม ทำอะไรมาบ้าง ตอนนี้อยู่ที่ไหน ฯลฯ วันนี้ ความเจริญของเพชรบูรณ์เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น เส้นทางระหว่างหล่มสัก-เพชรบูรณ์มีหลายเรื่องราวที่ถูกเก็บในความรู้สึก...หลาย เรื่องยังโดดเด่น งดงาม มีคุณค่าและเป็นมิตรภาพที่ยั่งยืนเสมอมา
เลี้ยงรุ่น ...ครั้งนี้ดูเหมือนจะครั้งแรกที่รวมเพื่อนได้มากขนาดนี้ ...ก่อนหน้านี้ ...ทุกคนต่างมีภาระหน้าที่ มีการงาน มีครอบครัว ไม่มีเวลาในการประสานติดต่อเพื่อน แต่เมื่อช่วงเวลาหนึ่งผ่านไป ทำให้ความรู้สึกระลึกถึง มีคุณค่าบางคนอยู่นครปฐม อยู่อยุธยา ไม่เคยสืบตามหากันมาก่อน แต่ผู้ประสานงานดีเด่นก็ทำสำเร็จ ครั้งแรกนี้จำนวนเพื่อนได้ สิบกว่าชีวิต แม้ไม่มากนัก แต่ก็สานความรู้สึกระหว่างเพื่อนได้เป็นอย่างดี เราสัญญากันว่า จะหาโอกาสพบกันบ่อยขึ้น
ชีวิตในรั้วสถานศึกษา พักในหอพัก(ใน)ที่ต้องจ่ายค่าเช่ารายภาคเรียนถูกสุด ๆ เสาร์-อาทิตย์ช่วยขายของที่สหกรณ์วิทยาลัยค่าจ้างวันละ 45 บาท ปิดภาคเรียนรับจ้างช่วยงานฝ่ายทะเบียนของวิทยาลัย (เพื่อช่วยแม่หาค่าเทอม) และยังมีหน้าที่เสริมอีกคือ รับจ้างซักรีดให้กับพี่ๆ ที่หอพักชาย เดือนละสองร้อยค่ะ(เตารีดก็ยืมน้องเขา..อีกแล้ว) สอนพิเศษหลังเลิกเรียนให้กับลูกของอาจารย์ที่วิทยาลัย(ป่านนี้ เด็ก ๆ คงเติบโตมีหน้าที่การงานที่ดีแล้ว)การสอนพิเศษนี้ ทำให้เห็นการแบ่งหน้าที่ของลูกที่เป็นพี่น้องทั้งห้าคนในครอบครัวของอาจารย์ท่านนี้ ทุกคนล้วนมีหน้าที่ที่จะรับผิดชอบ ม.1 ป.5 ป.3 ป.1 และไม่ได้เข้าเรียน ...ในทุกงานเพื่อน ๆ ช่วยหามาให้ทำทั้งนั้นค่ะ เป็นการแบ่งเบาภาระของแม่ในอีกระดับหนึ่ง ...และมีกิจกรรมที่ร่วมกับทางวิทยาลัยคือ เป็นคนร้องเพลงให้กับวงดนตรีอินทนิล เป็นรองประธานหอพักหญิงสองตอนเรียนปีสอง และเป็นประธานหอพักหญิงสองตั้งแต่ปีสามจนจบการศึกษาค่ะ
จำได้ว่าทุกครั้งที่มีงานร้องเพลงครั้งใดที่อาจารย์บอกว่าแต่งเครื่องแบบนักศึกษา จะดีใจสุด ๆ เพราะหากงานใดให้แต่งชุดสวย ...ไม่ค่อยจะมีชุดสวย ๆ กับใครเขา ต้องยืมเพื่อน ๆ ร่วมหอพัก ลำบากกันหลายคนทีเดียวค่ะ
(หัวหน้าห้องฯและผู้อาวุโสสุด อิๆ มอบดอกไม้บูชาครู ท่าน รศ.ดร.วิชัย ประสิทธิ์วุฒิเวชช์)
ขอบคุณ วิทยาลัยครูเพชรบูรณ์ ที่สร้างหลายสิ่งให้กับชีวิต ความกล้า ความมั่นใจ ความคิดดี ทำดี
ขอบคุณผองเพื่อน ผู้เป็นพลังในการขับเคลื่อน เรียนรู้ สานฝัน ให้พวกเราได้กลับมาพบกันอีกครั้ง
ขอบคุณพ่อขุนผาเมือง ผู้นำแสงสว่าง ความเจริญก้าวหน้าสู่เมืองเพชรบูรณ์
ขอมอบเพื่อผองศิษย์จากรั้วเพชรบูรณ์ทุกท่านค่ะ
มาร์ช ว.ค.เพชรบูรณ์
จาก(http://www.pcru.ac.th/csmanu5.php)
วิทยาลัยแห่งนี้เป็นที่รัก เราประจักษ์ซึ้งใจในคุณค่า
แหล่งฝึกฝนศิลปวิทยา ฝังศรัทธาเลือดเนื้อเพื่อเป็นครู
สีม่วงเป็นสัญญาณ ให้พี่น้องผูกพันมั่นคงอยู่
มีพ่อขุนผาเมืองเป็นตราชู ใครหลบหลู่วิทยาลัยเราไม่ต้องการ
เราชาวอินทนิล จะไม่ยินใกล้ถิ่นผองพาล
เรามีจรรยากีฬาชำนาญ วิทยาการก่อเสริมเพิ่มพูน
ขอให้สัตย์สัญญา แม้จันทราสุริยันและพลันสูญ
มอบใจวิทยาลัยครูเพชรบูรณ์ มีให้สูญสิ้นลับกับตะวัน
*************
ความเห็น (24)
ตามพี่ครูพยอมมาเลี้ยงรุ่นค่ะ วันนี้ได้ร้องกี่เพลงคะ เป็นห่วงกลัวพี่สาวหมมอลำคู่เอกของกุ้งไม่ได้ร้องหมอลำ แล้วก็มาชวนไปอ่านบันทึกนี้ค่ะ http://gotoknow.org/blog/spimrote/258824
น้องกุ้ง
- มีระยะเวลาจำกัดค่ะ ร้อง 3 เพลงค่ะ เสียงยังกับเป็ดสำลักน้ำเพราะเป็นหวัดนิดๆ ค่ะ
- อายุมากแล้วจึงต้องมีรุ่น อิ ๆ
คราวหน้าชวนกุ้งไปด้วยนะถ้าพี่สาวเป็นหวัดเดี๋ยวจะร้องเเทน
ไม่ใช่เเฟนเเต่น่าจะทำเเทนได้นะคะ
สวัสดีค่ะ
ตามน้องกุ้งมาทักทาย
ขอบคุณที่เราเป็นเด็กดีของพ่อแม่
มาถึงวันนี้ได้...เพราะเรารักดี...ค่ะ
ตอนที่เรียนก็ชอบอ่านนิยายมากๆ...ทมยันตี...
อ่านพร้อมกับน้ำตา...เอ่อ...เพื่อนๆสวยสู้ครูพยอมได้ไหมคะ
สวัสดีค่ะ
- มาร่วมย้อนอดีต..และรับความรู้สึกด้วยคนนะคะ
- คนเรา..ไม่ว่าจะมาจากที่แห่งไหนก็ตาม
- ทุกคนไม่พ้นเรื่องการได้รับความทุกข์ ความสุข
- แต่..แตกต่างกันในเรื่อง..การประกอบกรรมดีค่ะน้อง
- อ่านแล้ว..รักและเข้าใจน้องมากที่สุด
- และขอเป็นกำลังใจให้ตลอดไปค่ะ
สวัสดีครับอาจารย์ ..ขอมอบดอกไม้(ที่เพชรบูรณ์มีเยอะครับ)ให้กับงานเลี้ยงรุ่น.. ขอบคุณครับ
อิอิ..แวะมาอ่านแวะมาอ่านทุกบรรทัด..แหม..แอบมีชื่อเราซะด้วย..
และแล้ว...ก็สะดุดที่บ้านศิลาค่ะ...พี่แอ้ดไปบ้านศิลาอย่างสม่ำเสมออย่างน้อยปีละครั้ง...จะใช่บ้านศิลา หล่มเก่า เพรชบูรณ์เดียวกันหรือเปล้าน๊า....หน้าโรงเรียนบ้านศิลามีร้านขายของชำ..น้องแก๊บ...ใช่บ้านศิลานี้หรือเปล่าจ้ะ...อิอิ
สวัสดีค่ะ
ตามมาเยี่ยม ตามคำเชิญ
พี่จบ วค.เพชรบูรณ์ ปี 2524 จบ ป.กศ. สมัยนั้น จบแค่นี้ก็เป็นครูได้แล้ว
ดีใจ ที่ศิษย์เก่า วค.เพชรบูรณ์ มีความสามารถมาก อ่านจากประวัติแล้วขอชื่นชม
ขอให้น้องตั้งใจทำงาน ประสบความสำเร็จในอาชีพนะคะ
ความสุขของคนเป็นครู คือการที่ได้เห็นลูกศิษย์เป็นคนดี มีความรู้ สามารถประกอบอาชีพเลี้ยงตัวเองได้
พี่เป็นกำลังใจให้นะคะ
ผ่านไปทางสุโขทัย เมล์ บอกได้นะคะ ยินดีต้อนรับ
ที่นี่มีศิษย์เกา วค.เพชรบูรณ์ หลายคน เราเลี้ยงรุ่นกันทุกปี
น้องกุ้งสุธีรา
- คราวหน้าจะต้องตามน้องกุ้ง phayorm 2 ไปด้วยนะคะจะได้มีตัวตายตัวแทนค่ะ
- สัญญาต้องเป็นสัญญา พิมพา2 ด้วยก็ได้นะจ๊ะน้องกุ้ง (เอน้องกุ้งเกิดทันไหมเนี่ย)
พี่ แดง
สวัสดีค่ะพี่สาว
- ก้าวเดิม ก้าวนี้ ก้าวข้างหน้า จะคิดดีทำดี และพยายามให้ดียิ่ง ๆ ขึ้นไปค่ะ
- เจอน้องกุ้ง ต้องเจอพี่แดง อบอุ่นสุด ๆค่ะพี่
- ไผเป็นไผ สุดแต่สายตาจะพิจารณานะคะ
คุณพี่ครูคิม
- ช่วงเวลาที่เรียนไม่เคยคิดว่าเป็นปมด้อยใด ๆค่ะ
- สนุกกับการเรียน ทำกิจกรรม และเป็นห่วงความรู้สึกของพ่อแม่
- ขอบคุณกรอบชีวิต ขอบคุณความคิดที่นำพา
- ขอบคุณ G2K ที่นำมาคนดี ๆ ให้รู้จัก
- คิดถึงพี่สาวนะคะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ
น้อง หนุ่ม กร~natadee
- ดอกไม้นี้สวยมากค่ะ
- แล้วน้องกร รุ่นไหนคะ ห่างป้าphayorm มากหรือเปล่า
- เดี่ยวถือโอกาสนับรุ่นเดียวกันดีกว่า จะได้กระชากวัย
พี่ add
สวัสดีค่ะพี่
- ถ้าเป็นศิลาหล่มเก่าจะมีที่เดียว พี่แอ้ดก็มีเชื้อลูกครึ่งเหรอคะ
- บางอย่าง บางเรื่อง เมื่ออ่านแล้วจะนึกถึงว่า ชีวิตที่มีแนวทางที่ดี เราจะนำมาเป็นแบบอย่างได้อย่างไร กรอบชีวิตคือสิ่งดี อาจจะอึดอัดในการปฏิบัติแต่ก็ผลออกมางดงามเสมอค่ะ
- นานมากแล้วที่ไม่ได้ไปเยี่ยมบ้านพ่อ ตั้งแต่คุณพ่อเสียเมื่อปี 2547 แต่ญาติ ๆ ของคุณพ่อยังคงอยู่ที่นั่น รู้สึกจะเป็นผู้ใหญ่บ้านด้วยค่ะ นามสกุล แก้วเขียวค่ะพี่
สวัสดีค่ะพี่ จำลอง
- ดีใจที่ได้รู้จักศิษย์เพชรบูรณ์รุ่น วค.ค่ะ
- ขอบคุณที่แวะมาเป็นกำลังใจ เราชาวเพชรบูรณ์จะแวะเป็นกำลังใจให้กันและกันเสมอค่ะ
- ศิษย์วค.พช.ทุกรุ่นหลายต่อหลายท่านประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน นี่คือการผลของการเรียนรู้ในสถาบันที่มีคุณภาพค่ะ
- คงมีโอกาสได้ทักทายพบปะพูดคุยกันนะคะ
คิดถึงอดีตก็มีความสุขครับ โดยเฉพาะเพื่อนร่วมรุ่น นาน ๆ มาพบกันที่แทบจำไม่ได้ สังขารเปลี่ยนครับ
ขอบคุณ
ท่าน ศรีกมล
- บางครั้งอดีตก็ทำให้เรามีความสุขค่ะ
- สุขกับการได้ระลึกถึงมิตรภาพที่ดีงาม ความทรงจำที่มีคุณค่า
- ขอให้มีความสุขกับการคิดถึงอดีตนะคะ
ครูปอเมืองชาลวัน
ดีใจมากๆเลยค่ะ ที่ได้เห็นบรรยากาศของสวิสฯเมืองไทยอีกครั้ง
น้องไม่เคยลืมสถาบันที่มีพระคุณกับพวกเรา พวกพี่ๆที่น่ารัก
และใจดีหลายๆคน น้องเห็นในรูป นั่งคิดอยู่พักนึง แล้วก็นึกเค้าหน้าพี่แต่ละคน แต่หุ่นนี่เปลี่ยนไปมากๆๆเลยนะคะ
มีพี่ทวน พี่โมทย์ พี่วัลย์ พี่สมบุญ คนอื่นจำชื่อไม่ได้ค่ะ
พี่ยอมยังสวยเหมือนเดิมทั้งหุ่นและหน้าตา
รักเสมอค่ะ
ครูปอเมืองชาลวัน
- คนที่น้องจำได้คือบรรดาพี่ ๆ ชาวหอใน ส่วนพี่ ๆ หลายคนที่น้องไม่รู้จักก็เป็นเด็กบ้านจ๊ะ
- สำหรับพี่แล้วอาจจะปลื้มมาก ๆ กับคำชมจนลอยไม่ขึ้น(เพราะน้ำหนักมากจ๊ะ)
- ความสวยไม่คงที่หลอกจ๊ะน้องปอ ความดีสิคงทน พี่จึงอยากจะเป็นคนดีมากกว่าเป็นคนสวย จ๊ะ
- ด้วยความคิดถึง น้อง ๆ ชาวเพชรบูรณ์ทุกคน
คาราวะ รุ่นพี่ ราชภัฏเพชรบูรณ์
ผมเรียนคณะวิทยาศาสตร์
โปรแกรมวิชา วิทยาการคอมพิวเตอร์ รุ่นแรก
เคยไปจีบสาวคณะคุรุศาสตร์ อิอิ
น้อง ปายุด
- เป็นภาพปัจจุบันมากเลยนะจ๊ะเนี่ย อิๆ
- เพิ่งทราบว่าเป็นศิษย์เพชรบูรณ์เช่นกัน
- ดีใจที่ศืษย์เพชรบูรณ์ มีคนเก่งกล้าสามารถมากมายอย่างน้องค่ะ
- พี่ก็อยู่ครุศาสตร์ไม่ยักกะเจอน้องนะ (แสดงว่าจบก่อนไม่รู้กี่รุ่นแน่ ๆ เลยเนี่ย อาวุโสสุด ๆ )
น้องจบ ปี 30 หรือปล่าว น่าจะรู้จักพี่แต๋ว ( ชุมแพ ) พี่สมชาย แสงฤทธิ์ ( ภูเวียง )
พี่ทับทิม บานเย็นงาม( เกษตร)ถ้าพอรู้จัก.............ครั้งต่อไปจะถามอีก
พี่เกษตร
- เข้าเรียนที่วค.พช.ปี 2530 ค่ะ
- จบปีการศึกษา2533 ค่ะ
สมนึก ศรีปิ่น
ดีใจกับความตั้งใจของน้องๆ ที่ยังรำลึกถึงวค.ของเรายังนึกถึงครูเก่าๆของเรา พี่เป็นรุ่นพี่เรียน ป.กศ.รุ่น 2 เหนียวแน่นกันไว้นะน้อง รู้สึกดีกับน้องที่ยังถวิลหาอดีตที่ทรงคุณค่า เพราะคือตัวตนของลูกอินทนิลทุกคน รุ่นของพี่(รุ่น 2) ก็นัดเลี้ยงกัน วันที่ 24 ตุลาคม 2553 ที่บ้านครูสมพงษ์ สีไพร (บ้านโคกเจริญ อ.ชนแดน) เสียงตอบรับดี มีภาพและข่าววันหลังจะมาโพสให้ดูนะครับ ข้อคิด "ศิษย์มีครู เหมือนงูมีพิษ" " นกไร้ขน คนไร้เพื่อน ขึ้นสู่ที่สูงไม่ได้"
กฤษณา ปัตตวงษ์
สวัสดีค่ะ จบอนุปริญญา เอกการจัดการรุ่นแรก แล้วไปต่อสองปีหลังที่ กาญจนบุรี มีเพื่อนๆที่จบปริญญาที่นี้หลายคน รบกวนช่วยติดต่อหาเพื่อนให้หน่อยซิค่ะ อยากเลี้ยงรุ่นด้วยสักครั้ง คิดถึงมากๆเลย