เติมเต็ม (3-18)

ถึงเวลาแล้วหรือยัง...ที่จะสร้างกระบวนการเรียนรู้ ระบบการศึกษาที่เอื้อและเกื้อกูล ให้มีการเติมเต็ม “ภายใน” ให้กับสังคมไทย…

… การศึกษาในปัจจุบันที่ไม่ได้เน้นวิธีการ “สร้างคน” หากแต่จะทำให้คนเกิด “ความมั่นใจจากภายนอก” ไม่ว่าจะเป็นอาคารที่ใหญ่โต ชื่อสถาบันและใบประกาศ ที่บอกว่าสำเร็จการศึกษาตามที่ได้เกริ่นมานั้น ทำให้ใบปริญญาบัตร ไม่ได้มีความหมายใด ๆ เลย

...นอกจากเศษกระดาษแผ่นเดียว...

ที่แม้แต่ในปัจจุบันก็อาจจะไม่ได้ช่วยให้คุณมีงานทำได้ตามที่ต้องการด้วยซ้ำไป ที่สำคัญไปกว่านั้นก็คือ “เจ้าเศษกระดาษ” แผ่นนั้นกลับทำให้ “อัตตา” ภายในของพวกเราแต่ละคนเติบโตไปผิดทิศผิดทาง กลายเป็นสิ่งหนึ่งที่สร้าง “ความขัดแย้ง” ในสังคมให้รุนแรงขึ้นไปอีกด้วย

ส่วนหนึ่งของบทความ “ไว้ใจชีวิตอย่างไม่มีเงื่อนไข”

ของ นพ.วิธาน ฐานะวุฑฒ์

อ่านแล้ว คนไม่มีรากได้แต่สั่นหัว พูดไม่ออก บอกไม่ถูก ...

การศึกษาของชาติ ระบบการศึกษาและสังคม มักจะเป็นจำเลยอันดับหนึ่งของความล้มเหลวและความขัดแย้งในสังคมปัจจุบันอยู่เสมอ...

น่าคิดที่ว่า...

คนมีการศึกษามากขึ้น แต่คนกลับ “พึ่งตนเองได้น้อยลง”ต้องเผชิญกับปัญหาที่ซับซ้อนยิ่งขึ้น

คนมีเงินมากขึ้น แต่กลับ “มีความสุขน้อยลง” ต้องการเพิ่มอีกมาก ๆ จนทำได้ทุกอย่างเพื่อเงิน

คนมีบ้านหลังใหญ่โอ่อ่า แต่ต้องออกไปหาความหมาย ความผ่อนคลายจากนอกบ้าน จากคนอื่นและสิ่งอื่น

คนมีอายุเฉลี่ยเพิ่มขึ้น แต่มีชีวิตที่ต้องพึ่งพาสิ่งอื่นที่ไม่ใช่ตนเอง มีชีวิตอยู่อย่าง...ไม่รู้ว่า “ความหมายของชีวิต” คืออะไร

…..ฯลฯ.....

คิดพลางยิ้มพลาง ... ก็ไม่ใช่เพราะเจ้า “ความขาดพร่อง” นี้หรอกหรือ จึงทำให้ทำอะไรที่บางครั้ง เราเองยังไม่เข้าใจ อธิบายไม่ได้เลย และหากภายในยังพร่อง แม้ภายนอกจะมีมากเท่าใด คนก็ยังไม่มีความสุขพอที่จะรักและปรารถนาดีต่อตัวเองและผู้คนรอบข้างได้

หันกลับมาเสริมสร้างเติมเต็ม “ความมั่นคงภายใน” กันเถอะ อย่าปล่อยให้ “จิตวิญญาณภายใน” ของเราขาดพร่อง เสียจนต้องหาวิธีการและเสาะหาสิ่งใดเพื่อมาเติมเต็ม...อย่างผิด ๆ กันอีกเลย

ถึงเวลาแล้วหรือยัง...ที่จะสร้างกระบวนการเรียนรู้ ระบบการศึกษาที่เอื้อและเกื้อกูล ให้มีการเติมเต็ม “ภายใน” ให้กับสังคมไทย…

สำหรับคนไม่มีราก เติมเต็มความมั่นคงภายใน ด้วย... “การเรียนรู้ที่จะรักตนเองและรักผู้คนรอบข้าง มองหาข้อดี สิ่งดีในตนเองและผู้อื่น” ก่อนเป็นอันดับแรก และกำลังสรรหาวิธีการอื่น ๆ ต่อไป

...อาจจะไม่ง่ายนัก ... แต่ก็จะเพียรพยายามเรื่อยไปค่ะ…

กัลยาณมิตรท่านใดมีวิธีการเสริมสร้างเติมเต็ม “ความมั่นคงภายใน” ลองนำมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันด้วย จะขอบคุณมากค่ะ

(^___^)

เขียนใน GotoKnow โดย หยั่งราก ฝากใบ
ใน เล่าเรียนเขียนอ่าน

คำสำคัญ (Tags): #การศึกษา#ความขาดพร่อง#นพ.วิธาน ฐานะวุฑฒ์#เติมเต็มความมั่นคงภายใน#“ไว้ใจชีวิตอย่างไม่มีเงื่อนไข”

หมายเลขบันทึก: 258989เขียนเมื่อ 3 พฤษภาคม 2009 14:18 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 20:41 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (59)

add

เขียนเมื่อ 3 พฤษภาคม 2009 14:31 น. ()

เป็นบทความที่มีสาระจริงๆ

เราจะเห็นว่า ณ ปัจจุบันจะเน้นที่วัตถุมากมาก

ลืมไปเลย ลืมไปเลยว่าจิตใจภายในเป็นเช่นไรบ้าง

ไม่อยากให้ถูกละเลยในเรื่องดังกล่าว

เด็กๆ ณ วันนี้ แข่งขันกันจนลืมความรักใคร่สามัคคี ความกลมเกลียว

เรามีส่วนช่วยสร้างเขาเหล่านั้นได้บ้างไหม

มีแน่นอน..สถาบันครอบครัวเป็นสถาบันหลักในการเติมพลังด้านจิตใจ

อยากให้ทุกครอบครัวสร้างเกราะ สร้างพลังใจ ให้เข้มแข็ง

สร้างคุณงามความดีสร้างความรักชาติสามัคคีให้เกาะติดผนังใจของเด็กๆ

ภายหน้า อนาคตต่อไปประเทศเราก็จะเต็มไปด้วยหัวใจสีชมพู

รับรอง...เพลงชาติไทยจะดังก้องทั่วฟ้าให้น่าเกรงขาม

เออ...เข้ากันไหมเนี่ยกับข้อความข้างบน..อิอิ..ไปแล้ววววววว

Sila Phu-Chaya

เขียนเมื่อ 3 พฤษภาคม 2009 14:38 น. ()

เติมเต็มความมั่นคงภายใน ด้วย... “การเรียนรู้ที่จะรักตนเองและรักผู้คนรอบข้าง มองหาข้อดี สิ่งดีในตนเองและผู้อื่น”

ชอบข้อความที่ยกมา แต่ขออภัยนะคะ ภาพอาจตรงกันข้าม (หาที่ตรงกับข้อความไม่เจอค่ะ)
ขออธิบายตามภาพ (ดำน้ำ) ว่ามองหาข้อเสียเราไปพลาง เพื่อแก้ไขปรับให้เป็นข้อดี ทำให้เกิดการยอมรับร่วมกันและสร้างความมั่นคงทั้งภายในและภายนอก ...ไปได้เหมือนกันนะคะเนี่ย ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยค่ะ ...มาร่วมเติมเต็มด้วยความคิดถึง
ของว่างค่ะ

หยั่งราก ฝากใบ