006 : รอยยิ้มเพียงแป๊บเดียวของป้าคือรอยยิ้มแห่งการเรียนรู้

การเรียนรู้สามารถเรียนรู้ได้ตลอดเวลาและตลอดชีวิต ขั้นตอนแห่งการเรียนรู้เราสามารถนำไปปรับใช้กับการเรียนการสอนได้ดังตัวอย่างประสบการณ์การเรียนรู้ของป้าบิ๊คบุ๊ครอยยิ้มครั้งแรกแห่งการเรียนรู้เป็นรอยยิ้มแห่งความภาคภูมิใจ ในฐานะเราเป็นครูทำอย่างไรจะให้เด็กๆเกิดการเรียนรู้ที่ยั่งยืน

...ผู้เขียนต้องขอบคุณ อาจารย์ขจิต ที่แนะนำวธีการนำรูปขึ้นไฟล์

ต้องยอมรับว่าผู้เขียนแก่แล้วจริงๆ ตอนนี้ใครๆก็เรียกป้า เราก็น้อมรับ

เพราะอายุเป็นสิ่งที่บอกถึงประสบการณ์ชีวิต สำหรับผู้เขียนไม่ค่อยมีความรู้

เรื่องนี้สักเท่าไร พยายามแล้ว พยายามอีก ลองผิดลองถูก ครั้งแรกทำได้

ตั้งหลายภาพ ปรากฎว่าได้รับคำชมว่า ป้าเก่งจัง

(เป็นการเสริมแรงทางบวกที่กระตุ้นให้อยากเรียนรู้)

แต่ อาจารย์ขจิตสะกิดบอกว่า ป้าครับ ภาพของป้ามันใหญ่มากกกกกกกกก

ต้อง Resize (เสนอแนะแนวทางในการเรียนรู้) โอ้โหทำไงดีล่ะ

ตอนแรกยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ก็ต้องมานั่งทำใจ ก็เลยลบไฟล์หมด ตั้งต้นใหม่

กำลังใจจากสมาชิกน้องดาวลูกไก่ก็แนะนำเพิ่มเติม(แสวงหาความรู้เพิ่ม)

ลองทำได้อยู่ภาพเดียวที่เห็นในไฟล์อัลบั้มนั่นล่ะค่ะ(ประสบความสำเร็จจากการเรียนรู้

แต่ไม่ยั่งยืน) ดีใจมากๆ ยิ้มนี้เป็นรอยยิ้มแห่งการเรียนรู้ แต่มีแป๊บเดียว

มีคนให้กำลังใจว่าสู้ๆ ก็ลองทำใหม่หลายครั้ง (ฝึกให้เกิดทักษะและประสบการณ์ของการเรียนรู้)

ป้าก็ทำไม่ได้เพราะลืมไปแล้ว(ประเมินผลการเรียนรู้แล้วไม่ผ่าน)

แต่ก็ภูมิใจกับรอยยิ้มในระยะเวลาสั้นๆเพราะเป็นรอยยิ้มแห่งการเรียนรู้ครั้งแรกในชีวิตของป้า

...หากมีใครพอจะแนะนำวิธีง่ายๆอีกสักครั้ง จะขอขอบคุณมากๆ ในความเป็นกัลยาณมิตร เพื่อจะได้

มีภาพสวยๆมาคุยกันกับเขาบ้าง...ขอบคุณอีกครั้งค่ะ (กลับมาสร้างประสบการณ์แห่งการเรียนรู้ใหม่)

"อยากเรียนรู้ เพราะเป็นครูต้องทันสมัย

แต่ทำไง วัยของครูดูจะสูง(อายุ)

ก็ต้องอาศัยสมาชิกจูง(ใจ ให้กำลังใจ)

ให้ครูผู้สูงวัยได้ทำเป็น(กับเขาบ้าง)"

ประโยชน์และข้อคิดจากสถานการณ์ข้างต้นจะเห็นว่าการนำรอยยิ้มแห่งการเรียนรู้มาปรับใช้กับการสอนของครูควรคำนึงถึงผลแห่งการจัดการเรียนรู้ว่าจะทำอย่างไรให้เด็กๆเกิดการเรียนรู้ที่ยั่งยืนคือรู้รอบ รอบรู้ รู้นาน สามารถนำไปใช้ในชีวิตประจำวันได้ ไม่ใช่แป๊บเดียวก็ลืมเหมือนป้าบิ๊คบุ๊คนะคะ

เขียนใน GotoKnow โดย บันทึกเล่มเก่า
ใน บันทึกเล่มเก่า

คำสำคัญ (Tags): #ครูแก่แล้ว#ยังอยาก#เรียนรู้#แม้ว่า

หมายเลขบันทึก: 255704เขียนเมื่อ 16 เมษายน 2009 01:39 น. ()แก้ไขเมื่อ 7 พฤษภาคม 2012 13:13 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (11)

แม่ใหญ่

เขียนเมื่อ 16 เมษายน 2009 03:27 น. ()

ไม่มีใครแก่เกินเรียนรู้แน่นอนค่ะ ถ้าคุณเป็นป้า แม่ใหญ่ก็คงเป็นยายเป็นย่าแล้ว ทุกวันนี้ก็ยังให้ลูกให้หลานสอนให้ทำลูกเล่นต่างๆในคอมพ์อย่างต่อเนื่อง เพื่อกระตุ้นสมองไม่ให้เป็นโรคอัลไซม์เมอร์ ทำได้ทีนึงก็ชื่นใจทีหนึ่ง มีเรื่องให้ตื่นเต้นต่อเนื่อง ตื่นขึ้นมาตีหนึ่งตีสองก็มีเรื่องให้เล่น เหมือนที่กำลังเขียนตอบคุณป้าอยู่ขณะนี้ค่ะ

ครูอ้อย แซ่เฮ

เขียนเมื่อ 16 เมษายน 2009 04:32 น. ()

เป็นกำลังใจให้เสมอ ค่ะ

วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--

เขียนเมื่อ 16 เมษายน 2009 06:20 น. ()

สวัสดีครับ คุณครู บิ๊กบุ๊ก

ลูกศิษย์อาจารย์ ขจิตด้วยกัน ทำการบ้านส่งครั้งรูปออกมาแบบครูว่ามันใหญ่ กลับมาแก้ใหม่ ตอนนี้ยังไม่ได้ส่งเลยครับท่าน ทำปรือได้เพราะเรามันนักศึกษารุ่น สว สย สย(สูงอายุ สอนยากสอนเย็น)หลานผมตั้งชื่อให้ครับครู