ทำไมต้องเกาหลี
ทำไมต้องคลั่งไคล้ กระแสเกาหลี
ทุกวันนี้กระแสนิยมต่างชาติในกลุ่มวัยรุ่นและวัยผู้ใหญ่บางคนที่พากันคลั่งไคล้ต่างชาติโดยเฉพาะเกาหลีนับวันยิ่งรุนแรงมากขึ้น จำได้ว่าตั้งแต่อิทธิพลของละคร“แดจังกึม” เข้ามาในเมืองไทย ทำให้คนไทยเริ่มรู้จักเกาหลีมากขึ้นและเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้คนไทยบางคนลืมความเป็นไทย
จริงอยู่คนเกาหลีมีวัฒนธรรมที่ดีงามในเรื่องของความขยัน ขันแข็ง ความอดทน ความเป็นอยู่ที่เรียบง่าย ข้อสำคัญพวกเขามีความเป็นชาตินิยมสูงมาก เราจึงชื่นชมเขา
ในทางกลับกันทำไมเราไม่นำสิ่งดี ๆ ที่ได้จากเขามาปรับให้เข้ากับวิถีชีวิตของคนไทย ไม่ว่าจะเป็นความขยันอดทน ความจริงจังในชีวิต ความประหยัดและเรียบง่าย โดยเฉพาะที่สำคัญคือความเป็นชาตินิยม
ที่เห็นและเป็นอยู่ ตอนนี้เด็กวัยรุ่นของเรากำลังทำลายความเป็นไทยโดยไม่รู้ตัว โดยเฉพาะ ดารานักร้อง นักแสดงที่เป็นต้นแบบ และเด็กวัยรุ่นที่ไม่มีความคิดเป็นของตนเองก็จริญรอยตามโดยขาดจุดยืน ช่างตัดผมคนไทยต้องพลอยตกงาน เพราะเด็กวัยรุ่นไปตัดผมกับช่างเกาหลีที่มาหากินในเมืองไทย แล้วนี่มันอะไรกัน เราเป็นคนไทยแท้ ๆ กับลืมรากเหง้าความเป็นตัวตนที่แท้จริงของเรา เกิดอะไรขึ้นกับคนไทย เป็นเรื่องที่น่าคิดไม่น้อย เรากำลัง “หลง” จนขาด “สติ”ใช่หรือไม่ ?
ถ้าพวกเราเป็นคนไทยที่รักชาติจริง ทำไมเราไม่เผยแพร่วัฒนธรรมของไทยให้คนต่างชาติเอาเยี่ยงอย่างบ้าง ทำไมเราไม่สร้างหนังดี ๆ จนเขาเห็นคุณค่าแล้วนำไปฉายที่บ้านเขาจนเขาอยากมาเที่ยวเมืองไทย อยากกินอาหารไทย อยากแต่งกายเหมือนคนไทย อยากมีความอบอุ่น ยิ้มแย้มแจ่มใสเหมือนคนไทย
มีเรื่องน่าคิดอยู่เรื่องหนึ่งก็คือ คนเรามักชื่นชมในความดีหรือสิ่งดีของคนอื่น ชื่นชมว่าเขาเก่ง ชื่นชมว่าเขาขยัน ชื่นชมว่าเขาเป็นคนดี แล้วทำไมเราไม่ทำตัวเราเองให้มีคุณค่าจนคนอื่นมาชื่นชมเราบ้าง มิใช่เอาแต่ชื่นชมคนอื่น อนุโมทนาบุญกับคนอื่น แท้จริงการทำความดี หรือทำอะไรก็ตามเราต้องเริ่มต้นที่ตัวเราเอง มีจุดยืนและเห็นคุณค่าของความดีที่เราทำ เปรียบเหมือนการปลูกมะม่วง เราเห็นเพื่อนบ้านปลูกมะม่วงได้ผลดก ลูกโต เราก็ได้แต่ชื่นชม ทำไมเราไม่ถามเขาว่าเขามีวิธีการอย่างไรในการปลูกมะม่วง เขาใส่ปุ๋ย บำรุงดิน ดูแลเอาใจใส่อย่างไร คนเรามักมองที่ผลลัพธ์เสมอ ทำไมเราไม่มองถึงต้นเหตุความเป็นมาของผลมะม่วงนั้น ๆ เพื่อนำวิธีการนั้นมาปรับใช้แล้วปลูกเองเพื่อเกิดความภาคภูมิใจที่ “เราก็ทำได้”
ถึงวันนี้พวกเราในฐานะที่เป็นคนไทย ควรหันกลับมามองตนเอง ควรสืบค้นภูมิปัญญาไทยในด้านต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็น ภาษา วัฒนธรรม อาหารการกิน ศิลปหัตถกรรม สมุนไพร ยารักษาโรค ศิลปะการป้องกันตัว และอื่น ๆ อีกมากมายที่ต่างชาติไม่มี แล้วช่วยกันสืบสานด้วยความภาคภูมิใจตราบนานเท่านาน
ถ้าตราบใดที่เรายังไม่เห็นคุณค่าในเรื่องมรดกทางปัญญาและพากันหลงใหลได้ปลื้มกับต่างชาติจนหลงลืมสิ่งดีที่เรามีอยู่ อนาคตของไทยจะเป็นอย่างไร หากผู้ใหญ่ไม่เป็นตัวอย่างและปลูกฝังให้เด็กและเยาวชนเกิดความรักและภาคภูมิใจในความเป็นไทยแล้ว จะให้ใครเห็นคุณค่า ให้ต่างชาติที่มีความเจริญล้าหลังกว่าเรากระนั้นหรือที่ชื่นชมและแลเห็นเพื่อเจริญรอยตามอย่างเรา เหมือนกับที่เราเฝ้าเจริญรอยตามคนอื่น
ความเห็น (2)
สวัสดีค่ะ มาเป็นกำลังใจให้นะคะ
ถ้ามีลูก มีหลานก้อส่งเข้า มหาลัยชีวิต นะคะเพื่อเรียนรู้อยู่อย่างพอเพียงค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณ คุณณัชชาที่ส่งข้อความเป็นกำลังใจให้ค่ะ
มหาวิทยาลัยชีวิตในที่นี้ หมายถึง ที่ไหนละคะ ?
มีหลักสูตรอย่างไร และอยู่ที่ไหนอยากทราบจังค่ะ
ช่วยกรุณาให้คำแนะนำเพิ่มเติมด้วยค่ะ