สิ่งที่เหลืออยู่...
สวัสดีค่ะ ชาว Gotoknow ทุกท่าน
เมื่อวานผู้เขียนมีโอกาสอ่านบันทึกของเพื่อน Gotoknow ท่านหนึ่ง ได้บอกเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับความสูญเสียเพื่อนที่ดีคนหนึ่งไป รู้สึกเศร้าใจจังเลยค่ะ ถึงแม้ไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัวแต่ในฐานะคนพื้นที่เดียวกัน พอทราบข่าวแล้วรู้สึกใจหายนะคะ เสียดายบุคลากรที่มีคุณภาพของกองทัพไทย ในกรณีนี้ผู้เขียนก็เคยสูญเสียรุ่นพี่ที่เคารพท่านหนึ่งในลักษณะเดียวกัน เมื่อ2-3 ปีก่อนซึ่งเหตุการณ์เกิดขึ้นที่ จ.แพร่ ก่อนหน้านั้นเพื่อนของผู้เขียน(ซึ่งเป็นภริยาของรุ่นพี่) บอกว่า ก่อนหน้าที่จะเกิดเหตุไม่ได้มีลางบอกเหตุอันใดเลย แล้ววันหนึ่งเมื่อรุ่นพี่เดินทางไปปฏิบัติงานที่ต่างจังหวัดตามปกติ ใครจะคาดคิดว่านั่นคือวันสุดท้ายที่ครอบครัวจะได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน เพราะครั้งนี้รุ่นพี่ไม่มีโอกาสกลับมาอีกเลย ซึ่งตอนนั้นเพื่อนผู้เขียนบอกว่าพอทราบข่าวจากหน่วยแล้วเหมือนโลกจะดับลงตรงหน้า หมดใจที่จะมีชีวิตอยู่ เนื่องจากทั้ง 2 คน ถือเป็นคู่รักตัวอย่างในกลุ่มเพื่อนๆ เพราะอยู่ด้วยกันมานับ 10 ปี เป็นครอบครัวที่น่ารักและอบอุ่นมาก ไม่ว่าสามีย้ายไปปฏิบัติหน้าที่ ณ แห่งใด จะต้องหอบหิ้วภรรยาและลูกไปด้วยทุกที่ ที่สำคัญสิ่งที่ยืนยันว่าทั้งสองรักกันมาก คือ ต่างคนต่างเป็นรักแรกของกันและกัน (เรียกว่าคบกันมาตั้งแต่ยังเป็นวัยรุ่นจวบจนเรียนจบและได้แต่งงาน) พอเราทราบข่าวจากหน้าหนึ่ง นสพ.ก็ใจหาย เพราะรุ่นพี่เป็นคนจิตใจดี รักครอบครัว มีน้ำใจช่วยเหลือทุกคน พวกเพื่อน ๆ ก็ไม่เคยคิดว่าจะจากไปเร็วขนาดนี้
น่าเสียดายนะคะ คนดี ๆ มักจากไปเร็วนัก บางครั้งเค้ายังมีอะไรหลาย ๆ อย่างที่ตั้งใจทำ เพื่อตัวเอง เพื่อสังคม เพื่อคนรอบข้าง เพียงแต่ยังไม่ได้ลงมือก็มาด่วนจากไปเสียก่อน ดั่งเช่น ผู้เขียนมีเพื่อนรุ่นน้องคนหนึ่ง เธอเป็นคนสวย น่ารัก อัธยาศัยดี เป็นเด็กดีที่มีความสามารถหลายด้านอนาคตไกล กำลังก้าวไปได้ดีบนเส้นทางสายอาชีพ อายุเพียง 26 ปีเท่านั้นแต่หลังจากสอบบรรจุเข้ารับราชการได้ไม่ถึง 3 เดือน เธอกลับต้องจบชีวิตลงด้วยอุบัติเหตุ เพราะความประมาทของคนอื่นแท้ ๆ ซึ่งเธอเองก็เป็นเสาหลักของครอบครัวเมื่อต้องจากไปอย่างกระทันหัน ผู้เป็นพ่อแม่และพี่น้องเศร้าโศกเสียใจมากเหลือเกิน ผู้เขียนเองก็เสียใจ เพราะเราเคยทำงานร่วมกันหลายปี สนิทสนมกันพอสมควร พยายามคิดปลอบใจตัวเองว่า น้องคงเป็นนางฟ้าที่หนีลงมาเที่ยวเล่นยังโลกมนุษย์เมื่อถึงเวลาก็ต้องกลับไป ซึ่งก็เป็นเรื่องน่าแปลกนะคะ หลังจากนั้นไม่ถึงปี ผู้เขียนก็ต้องสูญเสียเพื่อนร่วมงานไปอีกคน (แปลกตรงที่ว่าน้อง 2 เป็นเพื่อนสนิทกันและก็จากไปในเวลาใกล้เคียงกัน) นี่แหละค่ะ ที่เค้าว่าโลกนี้ไม่มีอะไรแน่นอน สิ่งที่แน่นอนคือ ความดีที่ยังเหลืออยู่ เมื่อเรายังมีชีวิตอยู่ก็ควรจะทำความดีกันไว้เยอะ ๆ ไม่จำเป็นต้องใช้เงินทองมากมาย เพียงแค่คิดดี ทำดี พูดดี เท่านี้ก็จะช่วยให้สังคมสงบสุขได้
ณ วันนี้อยากจะให้กำลังใจสำหรับผู้ที่เคยสูญเสียคนที่ท่านรัก เมื่อเค้าได้จากไปไกลแสนไกลแล้ว ขอให้พึงระลึกว่าเค้าจากไปแต่ตัวแต่ความดีสิยังคงอยู่ ขอให้ท่านจดจำความดีที่เค้าเคยกระทำไว้เมื่อตอนมีชีวิต แล้วเมื่อเวลาผ่านไป ท่านคงรู้สึกสุขใจเวลานึกถึงเค้าค่ะ...
ตราบแผ่นดินกลบหน้า
ตราบฟ้ามลาย
ตราบชีวิตสิ้นสูญ
สิ่งที่คงเหลือ...
มิใช่เพียงแค่ความรัก ความผูกพัน
ของคนที่อยู่ข้างหลัง
แต่ยังเหลือซึ่งความดี
ที่เคยกระทำไว้ เมื่อยังมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้
เป็นเครื่องการันตี...
ว่าท่านเกิดมามิได้สูญเปล่า....
************
ขอบพระคุณค่ะ
ความเห็น (2)
มาอ่านข้อคิดเตือนใจดีดีครับ
น้องคงเป็นนางฟ้าที่หนีลงมาเที่ยวเล่นยังโลกมนุษย์เมื่อถึงเวลาก็ต้องกลับไป ชอบคำนี้ครับ อ่านแล้วขนลุกครับ