เพลงซอ..ที่รอสี
วสันตดิลกฉันท์ ๑๔
๐ ศัพท์แสงแสดงทิฐิวิกฤต
ระบุมิจฉะมากมาย
ลูบคลำพระธรรมะอภิปราย
ระบุหมายเสมือนเห็น
๐ กาลามะสูตระประการ
พระ-ประทานเสมอเป็น
หลัดยึดประพฤติทศะประเด็น
ฤจะเร้นจะเลือนสูญ
๐ เขาว่า..เพาะสาวกะสภาพ
ประลุคาบทวีคูณ
เหนี่ยวรั้งพลังฐิติวิทูร
กละกูณฑะมอดเชื้อ
๐ เกรงว่าจะหายนะพระศาสน์
เพราะประภาษะคลุมเครือ
ลุ่มหลงพะวงภพะอะเคื้อ
อรรถะเพรื่อสิพร่ำเผย
๐ ไพศาลประการอริยะวาท
จะปลาตะล่วงเลย
เกรงเขลาคละเคล้าบทะเฉลย
นยะเปรยจะปลอมปน
๐ ยากเย็นประเด็นอริยะสัจจ์
ภวะวัฏฏะเวียนวน
เสกสรรคะคันถะอนุสน-
ธิวิกลวิการเขียน
๐ กำจายสยายบุพะลิขิต
สุตะนิจะจำเนียร
เก่ากรรมะนำผลเสถียร
บ่จะเปลี่ยนจะปัดหาย
๐ เห็นไกลกระไรนัยนะทิพย์
กระแดะหยิบมุบรรยาย
เกรงว่าจะพาขยะขจาย
มรรคะปลายจะเปล่าเปลือง
๐ เหตุต้นเพาะผลกรรมะกระทบ
ถิระภพะรองเรือง
สัมผัสกระหวัดรสะเมลือง
ทะนุเนื่องเขษมสันต์
๐ การณ์เหตุและเจตนะผจง
อุปสงคะร่วมกัน
ก่อกรรมะนำทุกระทัณ-
ฑะผชันเผชิญชนม์
๐ กรรมเหตุและเดชะจะสลาย
ก็เพราะคลายระดับ..ตน..
รู้วัตรขจัดอดุระผล
ละกมละพ้นหมอง
๐ เพียงคุมผชุมจิตะสมา-
ธิสภาวะตามตรอง
ใคร่ครวญชนวนมุหะละออง
เฉพาะต้องจะตัดเตียน
๐ ติดหล่มเพราะสมมุติพิการ
วิญญาณะจำเนียร
สิ้นร่างบ่ร้างภวะเสถียร
จะผละเปลี่ยนและเวียนไป
๐ ดวงเดียวจะเหนี่ยวอมระภาค
กระแหนะพากย์เพราะอำไพ
ลอยลิบกระพริบบทะไสว
ภพะใหม่ตะบึงมอง
๐ แห่ตามเพราะพราหมณะประสิทธิ์
นิรมิตะรับรอง
อวลอรรถเพาะปรัชญะสนอง
ผิวะต้องก็เป็นตาย
๐ กาลล่วงก็ห่วงธรรมะพิสุทธิ์
ทิฐิพุทธจะเปล่าดาย
แผกผันเพาะคันถะอภิปราย
อธิบายะเบี่ยงเบน
๐ หลงมุขะยุคอุปนิษัท
พิเคราะห์อรรถะโอนเอน
หลงรสประพจน์อุตริเถร
ดละเวระแฝงไว้
๐ แยบคายอุบายมุสะประโยค
ระบุโลกะครรไล
พรางปมเพาะสมมุติพิสัย
ระบุให้พิกลเห็น
๐ แปลกตอนสะท้อนรหัสะวา-
กยะพาหะแผกเพ็ญ
ข้ามภพบ่จบประทุษะเข็ญ
ตละ"เป็น"เพราะกรรมปรุง
๐ เหตุนำเพราะคัมภิระกถา
อรรถะราชะอำรุง
ภาษปวงพระร่วงลิขิตะฟุ้ง
กละรุ้งจรัสเหลือ
๐ ต้นเงื่อนเสมือน….วิสุทธิ์มรรค
เพราะประจักษะจุนเจือ
คลี่คลายสยายภพะอะเคื้อ
ตละเหยื่อก็พร้อมยิน
๐ เหตุร้อนณก่อนมรณะกาล
ฤจะผ่านทลายภินท์
ย้อนสางมล้างภวะอจิน-
ตยะสิ้นจะได้หรือ
๐ เมื่อเหตุเภทดละประภพ
ฤจะกลบซะด้วยมือ
รูปนามฤข้ามภพะกระพือ
ประลุรื้ออดีตกรรม
๐ การณ์ใดกระไรดละเพราะเหตุ
บริเฉทะเนื่องนำ
ส่งผลทุรนอดุระล้ำ
ฤจะห้ำปหัตหาย
๐ ความดับระงับฤจะประสพ
ผิวะภพะวอดวาย
หนทางจะล้างทุระสลาย
ฤจะหมายจะมองไหน
๐ เหตุ-ผล ณ บนระยะระหว่าง
ภพะต่างจะอย่างไร
หรือเพียงเผดียงทิฐิพิสัย
ระบุไว้เพราะสับสน
๐ มืดมัวสลัวรัฐะไผท
มติไหนก็จำนน
แซ่ศัพท์สดับจิตะฉงน
เสนาะพ้นวิหคไพร...
คำสำคัญ (Tags): #คำประพันธ์
หมายเลขบันทึก: 246842เขียนเมื่อ 7 มีนาคม 2009 06:45 น. ()ความเห็น (6)
เพราะค่ะพี่ชาย
มีเวลาแต่งบล๊อกนะคะ
พิมลงโค๊ดและวิธีลงให้แล้วค่ะ
ทำงานอย่างมีความสุขนะคะ
@ มาต้อนรับกวีที่นับถือ
ฝากคำล้ำรสอันเลื่องลือ
น้ำมือเฉียบขาดบาดคอกลอนฯ
...คน ละแม
ไพเราะเสนาะจับใจ..มากเลยค่ะ...
สวัสดีค่ะคุณสดายุ
ไพเราะเช่นเดิมค่ะ (และก็ยาวมาก อ่านตาแฉะเช่นเดิม ^^)
สวัสดีค่ะ...พิมน้อง
ขอบคุณนะคะที่เป็นธุระให้พี่
คนละแม...
ไม่นึกว่าจะเจอกันอีกที่นี่
นานหนักหนาที่ไม่ได้เจอ
สบายดีนะครับ
ผมอยู่ที่นี่ครับ...ว่างๆมีเวลาแวะไปคุยได้นะครับ
http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sdayoo&month=02-2009&group=2&date=17&gblog=65
ครูแป๋ม...
ชื่นใจจัง..เขียนแล้วมีคนชม...อิๆๆ
ทำไมเปลี่ยนรูปเสียล่ะครับ
ผมว่ารูปเดิมน่ารักครับ..
ขอโทษนะครับที่พุดตรงไปหน่อย
น้องอัล...
แหม..เรียกเสียเต็มยศ
ค่ะ...พี่ชอบเขียนยาวๆ..
ไม่งั้นไม่พอจะรำพันสิ่งที่คิด