๗๔.แม่เนื้อกับนายพราน

คนใดทำร้ายคนที่ปกป้องคุ้มครองตน คนนั้นย่อมประสบอันตรายร้ายแรงเสมอ

วันนี้มีนักเรียนหญิงม.ต้น ชื่อเล่น "หนูหน่อย" มาหาที่บ้านค่ะ มาขอให้ครูแป๋มเล่านิทานให้ฟัง แกชอบฟังนิทานที่ครูแป๋มเล่า แต่...ก่อนที่จะจากกัน...ครูแป๋ม..ขอ..ขอให้หนูหน่อยเล่านิทานให้ครูแป๋มฟัง ... เธอเลือกเรื่องที่เธอเคยประทับใจจากคติเตือนใจที่ครูแป๋มมักจะมีให้ช่วงท้ายชั่วโมงสอนเสมอๆ ลองฟังเธอเล่าสิคะ....

อดีตกาลนานมาแล้วพรานป่าคนหนึ่งตั้งบ้านเรือนอยู่เชิงเขา พรานป่าจะออกจากบ้านเข้าป่าล่าเนื้อ นำไปขายที่ตลาดในเมือง ซึ่งอยู่ไม่ไกลนักทุกวัน เช้าวันหนึ่งพรานป่าออกจากบ้านเชิงเขาเดินมุ่งหน้าเข้าป่าล่าเนื้อ แม่เนื้อออกจากชายป่า ที่เที่ยวกินหญ้าอ่อนในทุ่งกว้างชายป่า ครั้นเห็นพรานป่าเดินมาแต่ไกล แม่เนื้อตกใจกลัวมาก......ละล้าละลัง.......พะวักพะวน ไม่รู้จะวิ่งหลบภัยจากนายพรานป่า ณ ที่ใดดี ในที่สุดแม่เนื้อตัดสินใจ เสี่ยงบุญเสี่ยงกรรม วิ่งไปซุกซ่อนตัวในพุ่มไม้ใหญ่ พุ่มไม้นั้นมีเถาวัลย์ปกคลุมหนาแน่น คนภายนอกมองอะไรในพุ่มไม้ไม่เห็น พรานป่าเดินมาถึงจุดที่เห็นแม่เนื้อที่กินหญ้าอยู่ครั้นไม่เห็นแม่เนื้อ เข้าใจว่าแม่เนื้อหลบหนีไปแล้ว ก็เดินผ่านพุ่มไม้นั้นไป ฝ่ายแม่เนื้อเห็นนายพรานเดินผ่านพุ่มไม้ที่ตนหลบซ่อนอยู่ นึกแน่ใจว่าตนพ้นภัยแล้ว เลยถือโอกาสเล็มใบอ่อนของเถาวัลย์ กินใบอ่อนจนพุ่มไม้พุ่มนั้นโปร่งใส นายพรานเป็นคนฉลาด ครั้นเดินเข้าป่าตามแม่เนื้อเข้าไปในระยะห่างไกลพอสมควร เมื่อไม่พบแม่เนื้อในป่า เกิดความแน่ใจว่า แม่เนื้อซุกซ่อนตัวในพุ่มไม้ที่เถาวัลย์ปกคลุมหนาทึบจึงรีบเดินทางย้อนกลับมาที่เดิม พบแม่เนื้อกำลังกินใบอ่อนเถาวัลย์อย่างผาสุก พรานป่ายกหน้าไม้ยิงแม่เนื้อถูกที่สำคัญ แม่เนื้อล้มลงกับพื้นดิน "นี่คือผลของการไม่รู้บุญคุณ"แม่เนื้อร้องตะโกนด่าตนเองก่อนจะสิ้นใจ

"หลบซ่อนพ้นภัยอยู่แล้วในพุ่มไม้ที่เถาวัลย์ปกคลุมหนาทึบ กลับกินใบอ่อนเถาวัลย์ จนนายพรานมองเห็น สาสมแล้วกับความไม่รู้บุญคุณของเจ้า"

คติ : "คนใดทำร้ายคนที่ปกป้องคุ้มครองตน คนนั้นย่อมประสบอันตรายร้ายแรงเสมอ คนอกตัญญูย่อมเดินทางไปสู่ความหายนะ

ที่มา:บทความ จาก ธรรมะจักร.คอม

เขียนใน GotoKnow โดย kpam boon
ใน นานาสาระกับครูแป๋ม

คำสำคัญ (Tags): #นิทานธรรมะ

หมายเลขบันทึก: 246527เขียนเมื่อ 5 มีนาคม 2009 15:59 น. ()แก้ไขเมื่อ 14 มิถุนายน 2012 05:40 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน