การปฏิบัติที่ไม่เท่าเทียม..มีที่นี่
หลีกเลี่ยงคำว่า...ยุติธรรม เพราะหามันไม่พบแล้วล่ะ เลยต้องหันมาใช้คำว่า.....การปฏิบัติที่ไม่เท่าเทียมกัน หรืออีกแบบหนึ่งที่จะพูดได้ก็คือ.....เลือกปฏิบัติ
*****
รู้สึกแบบนี้ มาหลายเรื่อง แต่วันนี้ จะพูดถึงเรื่อง การมาปฏิบัติงาน
เราทุกคนมีตารางสอน เป็นตัวกำหนดการทำงานอย่างหนึ่ง
คำสั่งให้ทำงานอะไร เป็นประจำอีกอย่างหนึ่ง
คำสั่งจร หรือ เฉพาะกิจอีกอย่างหนึ่ง
นอกจากนั้นจะมีคำสั่งให้ไปรับการอบรม รับความรู้อีกอย่างหนึ่ง.....
เป็นที่รู้รู้และเข้าใจ ปฏิบัติกันมานานแสนนาน ......
ด้วยการมอบอำนาจ และใช้อำนาจในหน้าที่ ที่มีการปฏิบัติไม่เท่าเทียมกัน จึงเกิดความลักหลั่น และ ไม่เข้าใจกัน กินแหนงแคลงใจกัน......
การสอนของครูพิเศษ บางท่านก็มากมายกว่า....
สอนกันมาจนเป็นภาคเรียน จนมาเป็นปี เมื่อเปรียบเทียบ กับ ครูหลายๆท่านที่ ทำหน้าที่หนัก เป็นครูประจำชั้น ต้องดูแลนักเรียน จัดทำเอกสารของนักเรียน....หนักหนา พอพอกัน...สมเหตุสมผลกัน
แต่การมอบอำนาจ ให้ตัดสินใจในการลงเวลาสอน และเวลาพัก ไม่เท่าเทียมกัน ครูประจำชั้นบางคน มีสิทธิเลือกชั่วโมงสอนได้ แบบ ให้ตนเอง ว่าง เกือบทั้งวัน มีสิทธิออกไปดำเนินการเรื่องส่วนตัวได้ ....โดยไม่ต้องลา เช่น ไปหาหมอ เราไม่ว่ากัน....
แต่หลายๆคน ก็ป่วยเป็น มีภารกิจส่วนตัว...ไม่แพ้กัน กลับมีชั่วโมงสอนมาก ซ้ำร้ายมีชั่วโมงว่าง...แบบหามหัวหามท้าย.....จะขยับทำอะไร ไปไหนแบบเขาบ้างก็ไม่เคย
จะไปไหน แอบเขียนบันทึกเจ๊าะแจ๊ะกับมิตรรัก....กลับมา โวยวายว่า...แบบนี้ไม่ได้ไปราชการนะ ไปส่วนตัวนะ...
นี่ฉันยังไม่ได้กลับมาโรงเรียน ยังไม่ได้เขียนใบลานะ...จะมาจับผิดอะไรกันนัก
ทีกลุ่มที่ใช้อำนาจทางผิดๆๆ ไม่จัดการ ปล่อยเลยไป ให้ทำผิดซ้ำแล้ว ซ้ำอีก.....เห็นเรา ไม่มีหัวใจหรืออย่างไร.....
นี่ล่ะการปฏิบัติที่ไม่เท่าเทียมกัน....
เขียนให้โลกได้รู้บ้าง.....
ยิ่งเห็น ยิ่งได้ยินเสียงบ่นว่า..เครียด หนักหนา จะตายอยู่แล้ว.....ยิ่งสะอิดสะเอียน
มีหน้าที่สอน...ก็บอกว่าเครียด
มีหน้าที่ทำอย่างอื่น....ก็บอกว่าเครียด แล้วคุณเธอจะทำอะไรล่ะคะ
ทำเหมือนคนอื่นเขาเครียดไม่เป็น
ทำเหมือน คนอื่น เขา หนักหนาไม่เจอ
หรือว่า คุณหนักหนาคนเดียว คุณเครียดเป็นคนเดียว..เท่านั้น ที่เจ้านายเห็น
กล่าวถึงใคร ก็รู้กันเอง ว่ากันไปตามความเป็นจริง...จะพริ้นท์ไปให้ใครอ่าน
จะเอาไปขังคุก ขังตารางเพราะผิดหนักหนา ...ก็เชิญ
ไม่แปลกอะไร เพราะทุกวันนี้ ก็รำคาญใจเหมือนติดคุกใจมากมากมานานพอ
ความเห็น (13)
ความแตกต่างกัน อาจใช้วิธีที่แตกต่าง เหมือนหมอให้ยาผู้ป่วย เป็นโรคผิวหนังหมอคงดุแรงๆในเรื่องการรักษาความสะอาดตนเอง และคงให้ทานยาทา 1 ตลับแล้วให้กลับบ้าน ส่วนคนที่เป็นมะเร็งระยะสุดท้ายหมออาจจะให้พักผ่อนอย่างเดียวและมีแต่กำลังใจ
มารบ่มี บารมีบ่เกิด
สวัสดีตอนเช้าค่ะครู..
สะท้อนให้เห็นภาพของวิชาชีพครูได้ชัดมากเลยค่ะ..
ให้กำลังใจนะคะ..มีทุกที่มังคะ
เมื่อความอยุติธรรมเกิดขึ้นที่ไหน...ก็จะพบกับความแตกแยกที่นั่น....ผมกำลังเผชิญชตากรรมเดียวกับครูอ้อย.(ผู้น่าสงสาร)...เพราะความร้าวฉานนี้จะคงอยู่นานเท่านาน...ไม่สามารถแก้ไขเยียวยาโดยวิธีปรกติ...ใช้ยาแรงก็ไม่หาย..ฉายรังสีก็ไม่มีทางหมด...ผ่าตัด..เอาก้อนเนื้อร้ายออกสถานเดียว...ถึงแม้ผลข้างเคียงจะทำให้ร่างกายทรุด (องค์กร) ก้ดีกว่าปล่อยเนื้อร้ายให้ลุกลามระบาด..ผมเห็นใจครูอ้อยการได้สนทนาแลกเปลี่ยน... G 2 K ...เป็นอีกช่องท่างช่วนยระบายความคับข้องใจครับ
ความวุ่นวายในบ้านเมืองปัจจุบันเกิดจากความไม่เที่ยงธรรม เกิดจากระบบเส้นสาย เกิดจากสิ่งที่เรียกว่า สองมาตรฐาน ครับ
สวัสดีค่ะ ท่าน ผอ... - ประสิทธิ์ - หนูกุ้ง
- พอทนได้ เรื่องทุกเรื่อง แต่พอประชุม เจ้านายบอกว่า ให้ครูพิเศษไปช่วยครูประจำชั้น....เพราะงานน้อย....นึกฉุน...นี่ท่านไม่รู้เลยหรือว่า ใครหนัก ใครเบา ใครใช้อำนาจหน้าที่เกินเลย ใครใช้อำนาจที่ตัวเองมอบให้ในทางที่ผิดผิด..
ช่างน่าสงสาร..น่าเวทนา...
สวัสดีค่ะท่าน ผอ.small man~natadee
มาร ทำไมมีเยอะจังคะ รับกันสนุกสนานเลยค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ คุณลดา
- ครูอ้อย ไม่ทราบว่า เป็นอย่างนี้ทุกที่หรือไม่
- แต่ ทุกแห่งทุกหน ไร้ความเท่าเทียมกัน
มีคววามสุขมากๆๆคะ ขอบคุณมากค่ะ
สวัสดีค่ะพี่ชาย พิสูจน์
- จะสองมาตรฐานอย่างไร ก็อย่าให้ประเจิดประเจ้อ แบบชื่นชม คนทำผิดอยู่ได้ เครียด เครียด ทำเหมือนตัวเอง เครียดเป็นคนเดียว ยังงั้นล่ะ
ขอบคุณมากค่ะ พี่ชาย รักษาสุขภาพนะคะ
สวัสดีค่ะคุณครูอ้อย
มาเป็นกำลังใจค่ะ
สู้ๆนะคะ
สวัสดีค่ะ น้อง เทียนน้อย
- ขอบคุณมากค่ะ สำหรับแวะมาเยี่ยมเยียน
- และกำลังใจหอบใหญ่ด้วยค่ะ
มีความสุขมากๆๆนะคะ
สวัสดีครับครูพี่อ้อย
เข้าใจนะจ๊ะว่าอัดอั้นมาก :)
อธิบายได้อย่างเห็นภาพเลยนะครับ แม้เดย์ไม่ได้รู้ซึ้งอาชีพครู แต่ถ้ามีเรื่องกวนใจมากๆก็อาจมีผลต่อเด็กได้เนาะ แต่ครูอ้อยเก่งอยู่แล้วครับเดย์ว่า
เดย์สงสัยว่าระบบโรงเรียนนี้จัดกันแบบง่ายๆได้หรือไม่ครับเดย์สงสัย เช่น 1.สอนตามตาราง 2.อบรมก็ไป เจ็บป่วยก็ลาโดยให้เพื่อนสอนแทน และยอมรับว่าเกื้อกูลกันโดยไม่คิดเล็กน้อยว่าเสียเปรียบ-ได้เปรียบ ):
ด้วยความสงสัยจ๊า :)