เป็นนักเรียนสถาบันพระปกเกล้าตอนที่ ๗๙(ระโหยโรยแรงแห่งอิหร่าน๒)
รุ่งเช้าเราต้องเช็คเอ้าท์ ก่อนไปก็เข้าห้องอาหารทานอาหารเช้า ผมเดินไปสั่งออมเล็ต เขาบอกว่าเดี๋ยวรอก่อนกำลังทำ ผมเห็นเขาผัดมะเขือเทศสุก เห็ดและหอมใหญ่จนเละๆ ก็สั่งเขาไว้เลย ๑ ที่นึกในใจว่าที่นี่เขาแปลกดี ทำออมเล็ตเขาทำไส้มันก่อนทอดไข่ทีหลัง ก็ไปจัดการไส้กรอก กับผักดองมีกระเทียม(ตอนตักไม่รู้ว่าดอง) ผักโน่นผักนี่ แต่พอเริ่มทานพ่อเจ้าประคุณเอ๋ย ทำไมมันเปรี้ยวอย่างนี้ กินไข่ต้ม แล้วเดินดู เอ๊ะ...มีโรตีแปะโอ่งนี่นา...ใช่แล้วที่เขาเรียกว่า นาน..ก็เลยสั่ง ๑ แผ่น มีตะกร้าอยู่ก็เอาตะกร้าไปรองพอนานสุกได้ที่คนที่ ๑ ก็โยนให้ตรงช่อง ผมหยิบใส่ตะกร้าทั้งบานๆ นึกในใจว่ามันทำขนาดใหญ่ทำไมใส่ตะกร้าเล็กจัง วะ... พอเอามาแบ่งกินกันที่โต๊ะอร่อยไปเอาชิ้นที่สอง พอคนแรกโยนมาที่ช่อง คนที่สองมองหน้าผมรีบจับนานพับให้ใส่ลงตะกร้าพอดี...เออ...ตูโง่.....ฮา....
ไกด์พาเราไปชมพระราชวังโกเลสตาน หรือพระราชวังแห่งดอกไม้ ของพระเจ้าชาร์ สวยงามมาก ถ่ายรูปได้มากมายความจริงยังไม่สะใจเพราะยังมีสวยๆให้ถ่ายอีกเยอะ ผมถ่ายนกได้หลายภาพ ไกด์พาเราไปชมความงามของทั้งภายนอกภายในลวยลายประดับประดาไปด้วยดอกไม้ รอบนอกก็มีต้นไม้ขนาดใหญ่ เสียดายที่เรามาหน้าหนาว ถ้ามาฤดูใบไม้ผลิน่าจะงามกว่านี้อีกหลายเท่า ขนาดเรามีเวลาเที่ยวไม่มากเรายังหลงไหล พี่อภัยเห็นแล้วยังอยากเป็นชาร์มีสาวๆในฮาเร็มตามฝัน...
ผมเก็บภาพที่นี่มาหลายภาพ ให้เห็นความยิ่งใหญ่ของกษัตริย์อิหร่านในอดีต คุณเลอพงศ์ ไกด์จากเมืองไทยเล่าเรื่องโคมัยนี่กับชาร์แห่งอิหร่านที่ไม่เคร่งศาสนาชอบดื่มสุราของมึนเมา กับพระราชินีที่แต่งตัวผิดหลักศาสนา จนถูกปฏิวัติเนื่องจากในอิหร่านยังมีพวกอนุรักษ์นิยมเยอะมาก พวกอนุรักษ์นิยมเหล่านี้คือผู้ที่เคร่งศาสนาเมื่อประชากรที่เคร่งศาสนามองการกระทำของผู้นำที่กระทำผิดหลักศาสนาจะเกิดอะไรขึ้น
สมัยก่อนถนนต่างๆตั้งชื่อตามอเมริกา แต่แล้วหลังปฏิวัติ อะไรๆก็โคมัยนี่ สะพานโคมัยนี่ ถนนโคมัยนี่ ที่พูดนี่มิได้ต่อว่าต่อขาน แต่เห็นด้วยกับการยกย่องเชิดชูบุคคลที่เราเคารพ แต่ก็เห็นสัจจธรรมอยู่อย่างตามหลักศานาพุทธ อนิจจังเป็นของไม่เที่ยง ไม่มีอะไรเป็นตัวกูของกู วันนี้สิ่งนี้เราเรียกชื่อว่าอย่างนี้ ต่อไปข้างหน้ายังไม่รู้เขาจะเรียกสิ่งนั้นว่าอะไร
เราสามารถถอดบทเรียนออกมาได้ว่าแม้จะยิ่งใหญ่ขนาดไหน เมื่อใดที่มองไม่เห็นไพร่ฟ้าประชาชีไม่ว่าเขาจะมีเชื้อสายเผ่าพันธุ์ใดก็ตาม ไม่ปฏิบัติตามศีลธรรมจรรยาอันดีงาม อำนาจอาจล่มสลายได้
จากนั้นเรามาทานอาหารเที่ยง เหมือนกับอาหารเที่ยงและอาหารเย็นของทุกวัน ไม่ใช่ปลาก็ไก่มีผักดอง แตงดอง มีนาน มีข้าวขาวและมีข้าวเหลืองๆไม่กี่เม็ดโปะบน เหมือนกันทุกร้านแม่เจ้าประคุณเอ๋ย กินอยู่ได้ไม่มีเปลี่ยนเมนูเลย กินเพื่อประทังชีวิตกินไปเหอะ จะได้เข้าใจพุทธศาสนาในเมืองอิสลามได้มากขึ้น อิอิ ว่าอย่ากินเพื่อความอร่อยแต่กินเพื่อให้ชีวิตอยู่รอดเท่านั้น
ระหว่างการเดินทางในเมืองเตหะราน สิ่งที่เราพบเห็นคือการขับรถของคนอิหร่าน มันส์มากครับพี่น้อง ไม่ต้องสนใจกฎเกณฑ์อะไรมากมาย เอาเป็นว่าใครไปก่อนได้ก็ไปก่อน ดังนั้นเราจึงเห็นรถแซงขวาขึ้นมาแล้วเลี้ยวซ้ายตัดหน้าไปเฉยๆเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น คนขับรถที่ถูกตัดหน้าก็ทำเพียงกดแตรระบายความรู้สึก อิอิ แล้วก็ขับต่อโดยไม่เห็นอาการเครียดสักเท่าใด แต่พวกเราที่ไปด้วยกันพวกที่ขับรถเป็นขาขวาจะช่วยคนขับเหยียบเบรคทุกที ฮา..เบรคทันทุกทีเหมือนกัน มีก็แต่พี่สีน้อยลากกระเป๋าข้ามถนนโดนมอเตอร์ไซค์เฉี่ยวกระเป๋าเสียเฉยๆงั้นแหละ ดีที่ไม่เป็นอะไร..
เฮ้อ..ต้องไปเห็นเองถึงจะเชื่อว่าประเทศที่มีกฎระเบียบเข้มงวดในเรื่องอื่น เช่น ผู้หญิงเข้าประเทศไม่ว่านับถือศาสนาอะไรต้องโพกหัว ผู้ชายหากข่มขืนผู้หญิงต้องถูกประหารชีวิต ลักทรัพย์ต้องถูกตัดมือ แต่กับกฎจราจรยังไงก็ได้ แต่ที่น่าแปลกผมไม่เห็นลงจากรถมาชกกัน ไม่เห็นด่ากัน ถ้าเป็น กทม.บ้านเราสงสัยจะมีคนตายกลางสี่แยกหลายศพ ฮา.....และที่วงเวียนมีรถจอดกันหลายชั้นได้ความว่าเขาจอดรถแล้วไปทำละหมาดกันที่สุเหร่า..แถมรถมอเตอร์ไซค์ที่นี่ก็แปลกดีคือมีบังลม ผมเห็นก็ถ่ายรูปมา สักพัก เฮ้ย..มีแปลกกว่านั้นอีก มันมีบังแดดด้วย ฮา...น่าเอามาใช้บ้านเรา อิอิ
เรามาต่อกันเรื่องการไปทัศนศึกษากันต่อ ตอนแรกไกด์ว่าจะพาไปดูและพิพิธภัณฑ์เพชรพลอย และหอคอยอาซาดีแต่เนื่องจากเขามีการแข่งขันฟุตบอลนัดพิเศษ จอดรถให้เราลงไปถ่ายรูปกับหอคอยไม่ได้ แต่ผมถ่ายจากในรถมาได้ พิพิธภัณฑ์เพชรพลอยก็ปิด ก็เลยพาเราไปตะลุยร้านขายถั่ว เขาขายดีมากคนแน่น แต่ ๘๐ เปอร์เซนต์ในร้านคือพวกเรา เขาให้เราชิมฟรี ชิมกันคนละกำสองกำ อ้าวจริงๆ มันเยอะมาหลากหลายชนิด ทั้งถั่วชนิดต่างๆ ผลไม้แห้งชนิดต่างๆ เขาให้กินได้เต็มที่ แต่จริงๆสงสัยเขาชาร์ทลงในค่าของไปแล้วแน่นอน...อิอิ ซื้อกันหูดับตับไหม้
ผมไม่รู้จะซื้ออะไร หยิบไอ้โน่นก็อร่อย ไอ้นี่ก็อร่อยจนอิ่มแล้ว เห็นมีถั่วต่างๆแบบรวมมิตรแต่มีถั่วมากกว่าบ้านเรา ให้คนขายตักให้เขาถามว่า ๑ กิโลผมพยักหน้าหงึกเดียว แถมไม่รู้ว่าราคาเท่าไหร่ ระหว่างที่ยืนรอจ่ายตังค์นานมากรู้สึกเซ็ง นึกในใจว่าตูซื้อมาทำไมไฉนนี่ถุงละกิโลเขาซีลให้ แล้วตูแกะกินยังไงแกะแล้วกินไม่หมดก็หมดความกรอบ เฮ้อ..แล้วเราต้องรีบไปสนามบิน
พอถึงปากทางสนามบินมีปัญหาอีกแล้วเขาไม่ให้รถใหญ่เข้า เสียเวลาต่อรองอยู่พักหนึ่งไม่เป็นผลเราต้องยอมแพ้ ขนกระเป๋าลงจากรถลากไปมั่งหิ้วไปมั่งไปเช็คอินในเวลาที่จิมจวนเต็มที เช็คเสร็จเครื่องดีเลย์ ฮา...
กว่าจะได้ออกจากเตหะรานก็เป็นเวลา ๔ โมงเศษเกือบห้าโมง มาถึงก็หกโมง ไกด์ก็พาเราไปซื้อพรมเพื่อหายรายได้ก่อน อิอิ แล้วเราไปเดินที่ขายของบริเวณจตุรัสอิหม่ามหรืออิหม่ามสแควร์ ซึ่งใหญ่เป็นอันดับสองรองจากเทียนอันเหมิน คืนนั้นเราเห็นเพียงช่องเล็กช่องเดียว พวกเราซื้อพรมกันไม่กี่ผืนแต่เขาก็ได้หลายตังค์ เพราะพรมที่ซื้อมาราคาชิ้นละ ๑๐๐,๐๐๐ บาทเศษ ๒ ชิ้น กับชิ้นเล็กชิ้นน้อยอีก กับมีแหล่งชอบปิ้งเล็กๆ แต่ผมยังไม่ซื้อพรุ่งนี้จะมาซื้อใหม่...
เราไปที่โรงแรม ทานอาหารเย็น แล้วแยกย้ายกันเข้าห้องพัก ผมว่าคืนนี้ก็คงไม่มีใครเที่ยวไหนอีกนั่นแหละ...เพราะไม่มีที่ให้เที่ยว อิอิ
ความเห็น (32)
อ่านแล้ว ก็ยังเหนื่อยนะคะ
วันนี้ วันที่สองในอิหร่านใช่ไหมคะ ยังไม่ใช่ที่สุดของความเหนื่อยนะคะ กินพรมเป็นอาหารเย็น
จองที่สองค่ะ อิอิ
สวัสดีค่ะ
* แวะมาเยี่ยมผู้อ่อนระโหยโรยแรงค่ะ
* ก็ นาน...กว่าจะได้กิน อิอิ
* ส่งลาบเห็ดมาให้ชาวคณะค่ะ แป๊บเดียวได้กินแล้วค่ะ
* สุขกายสุขใจนะคะ
อิจฉาจังเลย คงไม่มีบุญวาสนาได้ไปแน่ ก็ขอดูรูปแล้วกัน
มาเตือนว่า อย่าลืมเอารูปเฮาที่ท่านถ่ายส่งทางอีเมลล์หรือเขียนเป็นซีดีให้ก็ได้ค่ะหรือจะเอาลง windowline ให้ก็ได้ค่ะ ในกล้องของเฮามีแต่คนอื่นๆ แต่ในกล่องคนอื่น น่าจะมีรูปเฮา
ในทางกลับกัน อ.แหววกำลังจะเอารูปทั้งหมดขึ้น windowlive ส่วนที่เกี่ยวกับคุณบัณฑูรที่สวยๆ จะส่งทางอีเมลล์ด้วยในขนาดรูปตามจริงค่ะ ดีไหมคะ
นี่คือ link เข้าไปดูรูปใน windowlive ของ อ.แหวว
http://cid-706316d9b6e66926.skydrive.live.com/albums.aspx
อันนี้ คือตัวอย่างของรูปที่จะแสดงผลสมบูรณ์ใน windowlive คุณภาพพึ่งพอใจไหมคะ
ภาพระโหยโรยแรงของอัยการชาวเกาะก่อนลงเครื่องที่ดูไบ อันนี้ เป็นระโหยเล็กนะคะ จะเอาภาพระโหยใหญ่ของอัยการชาวเกาะ มาให้มวลมิตรดูในตอนต่อไป
อิอิ อ.แหวว
ภาพนี้เป็นวันแรกของการเดินทางที่ผมยังไม่เท่าไหร่ แต่หลวงพี่ติ๊กออกอาการนิดหน่อย อิอิ แต่อาการระโหยใหญ่นี่ อ้าปากด้วยเป่า...อิอิ
หวัดดีพอลล่า
อิอิ
อิอิ
หวัดดีครับ อ.พรรณา
กินนานกันจนหายอยากไปอีกนานเลยครับ..อิอิ
ขอบคุณสำหรับลาบเห็ด ถ้าได้ระหว่างไปอิหร่านก็คงจะหายเลี่ยนดีกว่านี้ อิอิ
สวัสดีครับคุณมาลัย
ตามมาดูรูปและไปเที่ยวทางตัวอักษรก่อนก็แล้วกันครับ ไม่แน่หรอกครับ ผมเองก็ไม่เคยนึกว่าจะได้ไปอิหร่าน ถึงเวลาก็ได้ไปเองแหละครับ
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยือนครับ
สวัสดีครับท่านอัยการ ตามาเที่ยวต่อครับ
ถึงไม่ได้ไป ไม่ได้เห็น ไม่ได้เป็น ไม่ได้อยู่ เพียงมีผู้อนุเคราะห์ให้ได้ทัศนาทางภาษาก็สุขใจแล้วครับ
ขอบคุณ ระโห๊ะเลยท่าน
สวัสดีค่ะ
- สุดท้าย ...
- คนอิหร่านก็มา ตกม้าตาย
- เรื่องขับรถ
- เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ...
- ความเคร่ง คือ ความไม่เคร่ง
- อิอิ ...
สวัสดีคะ..ไม่ได้มาทักทายนานแระ..งานยุ่งมากๆๆๆ..หวังว่าคงสบายดีนะคะ
ฮ่าๆ บังวอญ่า
ยังมีเรื่องหนุกๆอีกหลายตอนกว่าอี้จบ ผมเช็คแล้วเขียนไป ๑๓ หน้าได้ ฮ่าๆ อี้ตามอ่านจนจบไม๊...
สวัสดีครับหนูพัทธ์ธีรา
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยือน
อย่าลืมตามอ่านตอนต่อไปนะครับ
สวัสดีค่ะ
- กี่หน้าก็รออ่านได้ค่ะ
- ของครูคิม..การฝึกวิทยายุทธ์(สวนป่า)..จบไปแล้ว ๑๐ ตอนค่ะ
- ยังมีต่ออีกค่ะ
- ฝึก..เล่าไปเรื่อย ๆ เพราะเขามีพื้นที่ให้เล่าค่ะ
สวัสดีครับคุณวลาวัณย์
จะตอบว่าสบายดีก็ชักไม่แน่ใจ จากอากาศหนาวมาเจอร้อนกระทันหัน รู้สึกระคายคอ และทำท่าจะไม่ค่อยสบายครับ แต่ตอนนี้ยังสบายอยู่ เอ๊ะ ยังไง...อิอิ
สวัสดีค่ะ
เห็นท่านพี่อัยการเที่ยวอิหร่านแล้วน่าสนุกเนอะ
แล้วออมเล็ตที่อิหร่านอร่อยกว่าออมเล็ตที่ภูเก็ตหรือเปล่าคะ
สวัสดีค่ะ ท่านพี่อัยการ อิอิ อิหร่าน
คิดถึงค่ะ
สบายดีไหมคะ ของฝากอย่าลืมนะคะ อิอิ อิหร่าน... ล้อเล่นค่ะ
สวัสดีครับครูคิม
ผมตามไปอ่านแล้วครับ ครูคิมเขียนได้น่าสนใจมากๆครับ
ผมบอกลูกศิษย์ครูคิมให้พยายามเขียนมากๆ เพราะยิ่งเขียนมากยิ่งรู้มาก ความคิดก็จะรื่นไหลดีมาก
ขอแสดงความยินดีที่เป็นสมาชิกไม่เท่าไหร่ กองเชียร์เยอะครับ
สวัสดีครับคุณจินตนา
หน้าตามออมเล็ตที่อิหร่านคือภาพแรกมุมซ้ายบนครับ กินยังไงผมก็ว่ามันไม่ใช่ออมเล็ต เพราะมันแฉะไปหมด หรือว่าของบ้านเราทำผิดก็ไม่รู้นะ..อิอิ ความอร่อยสู้บ้านเราไม่ได้หรอกครับ แฮ่...
ของฝากมีนะน้องพอลล่า
แต่ถ้าช้าอดเพราะของฝากมีน้อย ใครเจอก่อนได้ก่อน อิอิ
เขาว่าสาวตะวันออกกลางสวยๆทั้งน้าน แวะมาดูก็ยังไม่เห็น
ท่านอัยการช่วยนำลงหน่อยสิครับ เผื่อจะไปปักหลักที่ตะวันออกกลางมั่ง อิอิ
อิอิ เฮียเหลียง เอาภาพสาวอิหร่านมาฝาก เธอเป็นไกด์ที่เคยพาคุณวันรวี เที่ยวที่อิหร่านและคุณวันรวี เขียนหนังสืออิหร่านในรอยจำ เอาภาพน้องฟามอยู่หน้าแรกๆ ผมไปเจอน้องฟามมาทำหน้าที่เป็นไกด์ของพวกเราแต่อยู่ที่รถอีกคันหนึ่ง พอได้โอกาสเหมาะก็เอาหนังสืออิหร่านในรอยจำให้เธอเซ็นชื่อ เธอก็เซ็นให้ ดูเอาเองนะว่าน่ารักหรือไม่ เห็นแล้วอยากไปอิหร่านหรือเปล่า อิอิ
อิอิ ..อด ๆ
พอลล่าเสียสละค่ะ
อิอิ
- ลืมบอกไปว่า
- ห้ามกินกระเทียมมากๆๆ
- อิอิๆๆๆ
- ท่าทางหลวงพี่แท่ง เอ้ยหลวงพี่ติ๊กเหนื่อยจริงๆๆด้วยครับ
น้องพอลล่า
เดี๋ยวจะเก็บไว้ให้นะ อิอิ
อ.ขจิต ครับ
กินกระเทียมมากแล้วเป็นไงเหรอ...
รู้แต่ว่ามันเปรี้ยววววว......
สวัสดีคะ..ท่านอัยการ.นึกว่าหลงสาวอิหร่านไปแระอิอิอิ...ล้อเล่นคะ..เอาเรื่องหนุกๆๆมาเล่า..จะได้ขำๆๆชีวิตจะยืนยาว..แต่ท่าทางจะหนุกไม่นาน..นะคะ..เด๋วต้องมีลุ้น
สวัสดีครับ
ตามมาอ่านครับ
อิหร่านเคยเจริญและทันสมัยมากครับ โดยเฉพาะกรุงเตหะราน สมัยที่ผมไปเยือนเป็นครั้งแรกเมื่อ 20 กว่าปีมาแล้ว ยังเห็นตึกรามบ้านช่องที่เป็นสไตล์ยุโรปที่สวยงามมาก
แต่เรื่องการเคร่งครัดทางศีลธรรมเข้มข้นมากมาตั้งแต่สมัยนั้นแล้วครับ
โดยเฉพาะการแต่งตัวของผู้หญิง มิดชิดมาก ในที่สาธารณะจะมีตำรวจ(ศาสนา)คอยสอดส่องดูแล....
ในปัจจุบันน่าจะดีขึ้นไหมครับ
สวัสดีครับคุณวลาวัณย์
เกือบไปหลงสาวอิหร่านจริงๆด้วย ตาคมบาดจิตบาดใจเลยแหละ เสียดายที่ไม่เห็นหน้าเห็นแต่ตา..อิอิ สงสัยว่าเวลาไปทำใบขับขี่จะถ่ายรูปเห็นแต่ตาหรือเปล่า ฮ่าๆ
สวัสดีครับท่านพลเดช
ผู้หญิงอิหร่านปัจจุบันได้รับการผ่อนปรนมากขึ้น เดี๋ยวนี้โพกศีรษะ แต่ก็เห็นเส้นผมทำไฮไลท์เป็นสีๆ แต่ก่อนห้ามใส่น้ำหอมแต่ผมเดินผ่านบางคนก็ได้กลิ่นน้ำหอมครับ แต่ว่าเรื่องชู้สาวนี่ดูท่าทางจะคุยกับผู้ชายยากอยู่..แต่ชีวิตจริงเท่าที่ฟังเล่ามาเวลามีปาร์ตี้ที่บ้านกันเนี่ย สายเดี่ยวระเบิดเถิดเทิงพอจะออกจากงานเลี้ยงก็แต่งตัวใหม่ให้เรียบร้อย เสียดายไม่ได้ไปปาร์ตี้ไม่งั้นก็คงจะได้มีอะไรมาเล่าสู่กันฟังมากกว่านี้ครับ อิอิ