คนรักน้ำ

เรื่องน่าเศร้า

ดิฉันเป็นบุคคลหนึ่งที่ชอบเดินทางทางเรือ คลองแสนแสบ เป็นเส้นทางที่ใช้เดินทางทุกๆวัน มีหลายครั้งที่นั่งเรือแล้วทนกลิ่นเหม็นของนำไม่ไหวโดยเฉพาะบริเวณท่าเรือวัดศรีบุญเรือง วันนี้เช่นกันแต่วันนี้ต่างจากทุกวัน ดิฉันเดินข้ามสะพานเพื่อที่จะลงเรือนั้นได้มีกลุ่มของกระเป๋าเรือรุมซื้อ ไอศกรีมอยู่ ไม่นานนักเขาก็เดินมาที่เรือเขาและรับประทานกันอย่างอร่อย(มั้ง)ทันที เขาได้ทิ้งถุงพลาสติกห่อไอกรีมที่เขาทานเมื่ก่อนหน้านี้ลงน้ำคลองอย่างหน้าตาเฉย ซึงเขาไม่ได้สำนึกเลยว่าแหล่งน้ำนั้นแหละที่ทำให้เขามีอาชีพเลี้ยงตัวเองอยู่ในขณะนี้ แต่เหมือนมีปาฎิหารย์มีลมพัดเอาเศษถุงขึ้นมาปลิวไปเกือบๆจะถึงถังขยะใสที่วางอยู่ข้าง เขาก็หาได้ละความพยายามไม่ เขาเดินไปแล้วหยิบเศษถุงพลาสติกมาทิ้งลงน้ำเหมือนเดิม เห็นแล้วเศร้าใจจริงๆแม้กระทั่งคนที่เขาหากินอยู่กับน้ำยังไม่ได้สำนึกกับสิ่งที่เขากระทำเลย

[ครูคำทศ]

"แสนแสบ แสบแสนเปรียบแม้นชื่อคลอง นี่คือโลงทองของเรียม....."เพลงแสนแสบซึ่งขับร้องโดยคุณชรินทร์ นันทนาคร แว่วมาไกลๆ นี่อาจเป็นอวสาน ของไอ้ขวัญ และอีเรียม พร้อมๆกับคลองแสนแสบ ขอแสดงความอาลัยกับคลองด้วยครับ