กำลังใจ
ชีวิตพยาบาล เป็นชีวิตที่ลำบาก งานหนักเหนื่อย ต้องอดทนต่อภาวะกดดันหลายๆด้าน และเป็นอาชีพที่ต้องเสียสละและต้องทำงานด้วยหัวใจ คุณภาพงานจึงเกิด บางครั้งรู้สึกท้อแท้เบื่อหน่าย แต่บางครั้งถึงแม้งานยุ่งมากมายจะเหนื่อยแค่ไหน เราก็มีความสุขมีความภูมิใจอิ่มอกอิ่มใจอย่างบอกไม่ถูก ( ลืมหิวข้าวไปเลย)เมื่อผู้ป่วยที่เราดูแลปลอดภัย จากรอยน้ำตากลับมาเป็นรอยยิ้มและคำขอบคุณ
ข้าพจ้าทำงานในวิชาชีพพยาบาลอยู่ หลายปีถ้าถามเบื่อไหมถ้าให้ตอบจากความจริงใจ "คงตอบว่าเบื่อ." เพราะเดี๋ยวนี่การทำงานไม่สนุกเหมือนก่อนมีความหวาดกลัว หวาดระแวงทุกด้าน กลัวการฟ้องร้องกลัวต้องเขียน Risk อีกทั้งภาระงานงานที่ทำมากมายจนล้นมือ รับผู้ป่วยหลายประเภท ทั้งผู้ป่วยด้านอายุรกรรม ผู้ป่วยด้านหู คอ จมูก ตา ผู้ป่วยที่ใส่เครื่องช่วยหายใจ บางครั้งอยู่เวรบ่าย ดึกมีพยาบาลเพียงสองคนต้องรับผู้ป่วยถึง 8 ราย/เวร ข้าวเย็นไม่ได้รับประทานบางครั้งน้ำยังไม่มีเวลาไปดื่ม ปวดปัสสาวะกลั้นไว้ก่อน หนี้แหละชีวิตพยาบาล แต่จะเหนื่อยเพียงไหนทุกครั้งที่เห็นผู้ป่วยที่เราให้การพยาบาลมีอาการที่ดีขึ้น หายเป็นปกติ สามารถกลับไปใช้ชีวิตประจำวันได้ ก็ทำให้มีกำลังใจขึ้นมาอีกครั้งรอยยิ้มของผู้ป่วย แววตาที่น่าสาร สภาพทั่วไปที่บ่งบอกถึงความเจ็บป่วยทุกข์ทรมาร เป็นเหมือนยาชูกำลังที่ทำให้ข้าพเจ้าอยากทำงานต่อ
เมื่อใดก็ตามที่เห็นผู้ป่วยอาการแย่ลง พยาบาลเกิดความทุกข์ ความวิตกกังวลอย่างบอกไม่ถูกยิ่งผู้ป่วยที่อายุน้อย และเป็นโรคที่สามารถรักษาให้หายได้แต่อาการทรุดหนักลงอย่างรวดเร็วทำให้จิตใจของข้าพเจ้าวิตกกังวลวุ่นวายเหลือเกินเป็นห่วงเขากลัวจะเกิดอันตรายต่อเขา เช่น ผู้ป่วยรายนี้มาโรงพยาบาลด้วยปวดบวมแดงคางด้านขวามา 7 วัน เป็นผู้ป่วยที่ส่งตัวมาจากโรงพยาบาลประจำอำเภอ มีฟันผุอยู่ก่อนจนเกิดการติดเชื้อที่คอรุนแรง หายใจเหนื่อยเล็กน้อยในใบส่งตัว เขียนระบุมาด้วยห้ามใส่ท่อช่วยหายใจ ต่อมาผู้ป่วยมีอาการเหนื่อยหอบมากขึ้นหายใจลำบาก ปริมาณออกซิเจนในกระเลือดต่ำต้องเข้าห้องผู้ป่วยหนัก ขณะที่ข้าพเจ้าเตรียมเคลื่อนย้ายผู้ป่วยรายนี้ไปยังห้องผู้ป่วยหนักนั้น ความรู้สึกของข้าพเจ้าตอนนั้นรู้เพียงอย่างเดียวขอให้เขารอดปลอดภัยและมองว่าทุกอย่างช้าเหลือเกินไม่ว่าจะเป็นคนเข็นเปล หรือ พยาบาลห้องผู้ป่วยหนัก ข้าพเจ้า รู้สึกกระวนกระวายและสงสารผู้ป่วยรายนี้อย่างมาก พยาบาลห้องผู้ป่วยหนักไม่กล้าใส่ท่อช่วยหายใจ แพทย์ที่ แผนกฉุกเฉินไม่กล้าใส่ท่อช่วยหายใจเหมือนกันจนผู้ป่วยหยุดหายใจตัวเขียวบ่งบอกถึงภาวะร่างกายขาดออกซิเจน โชคที่ที่มีพยาบาล ดมยาผู้กล้าหาญมาช่วยใส่ท่อหายใจได้ทันเวลาพอดีผู้ป่วยใส่เครื่องช่วยหายใจอยู่ระยะหนึ่งอาการดีขึ้นจนได้ย้ายออกมาที่ตึกสามัญและหายเป็นปกติสามารถกลับไปใช้ชีวิตประจำวันได้
หลังที่ผู้ป่วยรายนี้หายเป็นปกติและกลับบ้านได้ข้าพเจ้ารู้สึกมีความสุข อิ่ม อก อิ่มใจ อย่างบอกไม่ถูก ทุกวันนี้แม้ว่าการทำงานจะวุ่นวายสับสน และมีปัญหามากมายแต่สำหรับในใจของข้าพเจ้าแล้วมนุษย์ไม่ใช่เครื่องจักรกลไม่ใช่วัตถุสิ่งของแต่มีชีวิตจิตใจ มีจิตวิญณาญการกระทำต่อมนุษย์การให้การพยาบาลต้องมีความนุ่มนวลเคารพในศักดิ์ศรีของความเป็นคน การบริการด้วยหัวใจ ความปราถนาดีให้ความช่วยเหลือด้วยหัวใจที่บริสุทธิ์ จะเป็นพลังอำนาจที่สามารถช่วยเหลือเขาให้รอดพ้นภาวะวิกฤติได้ และ ความภาคภูมิใจที่ช่วยเหลือเขาให้หายจากการเจ็บป่วยและช่วงวิกฤติของชีวิตสามารถกลับไปใช้ชีวิตประจำวันได้และความคิดที่ว่ามาปฏิบัติงานเหมือนการมา เก็บบุญ ทำให้ข้าพเจ้ามีความสุขสนุกกับการทำงาน ความรู้สึกเบื่อหน่ายและท้อแท้หายไปมีกำลังใจที่จะทำงานต่อ
ความเห็น (13)
ฟอร์เรน ไนติงเกล ฟื้นชีพได้คงอยากบอกว่า อุดมการณ์ไม่มีวันหมดหากยังมีผูสืบสานปณิธานของเธอ อยากบอกว่าความรู้สึกดังกล่าวคืออาการ"บุญ" ที่เกิดขึ้นจาก"กรรม" หรือการกระทำยังมีวิชาชีพอื่นๆที่ไม่มีโอกาสใช้ บล็อก G 2 K ขอส่งแรงใจและให้มีความเจริญก้าวหน้าทั้งวิชาชีพ การงาน และส่วนตัว อยากบอกว่าการให้ความรู้เรื่องสาธารณสุขมูลฐาน เป็นการให้การศึกษาเรียนรู้ผ่านสื่อบุคคลเช่น อสม.เป็นแนวทางที่กระทรวงสาธาณสุขทำมาถูกทาง แต่นิสัยรักการเรียนรู้คนไทยยังน้อย มักชอบบันเทิงมากกว่า "ฉะนั้นการเรียนรู้ปนเล่น" จึงเป็นแนวทางการให้การเรียนรู้ที่ดีที่สุดสำหรับคนไทย ขอบคุณประเทศไทยที่มีรคนอย่างท่านมาเกิด
ในบางวันของชีวิต
มีเหนื่อย มีทุกข์
มีสุขใจ
รางวัล
จิตใจ
กับสิ่งที่วาดไว้
เพียงแค่กระทำดี
โลกนี้หันไปทางไหน
ผู้คนโหยหา
ทำดี คนดี
ดีที่หัวใจ
สวัสดีค่ะ
ขอบคุณนะคะกำลังใจ คติจินนี่ คิดดี ทำดีได้ดีค่ะ
เชื่อว่าบาป บุญ เวรกรรมมีจริงค่ะ
สวัสดีคะ
พี่ประกายมาให้กำลังใจน้องคะ สู้ต่อนะคะ
พยาบาล ทำงานด้วยหัวใจ ด้วยความรัก เสียสละ
"ชีวิตพยาบาล เป็นชีวิตที่ลำบาก งานหนักเหนื่อย ต้องอดทนต่อภาวะกดดันหลายๆด้าน และเป็นอาชีพที่ต้องเสียสละและต้องทำงานด้วยหัวใจ คุณภาพงานจึงเกิด บางครั้งรู้สึกท้อแท้เบื่อหน่าย แต่บางครั้งถึงแม้งานยุ่งมากมายจะเหนื่อยแค่ไหน เราก็มีความสุขมีความภูมิใจอิ่มอกอิ่มใจอย่างบอกไม่ถูก ( ลืมหิวข้าวไปเลย)เมื่อผู้ป่วยที่เราดูแลปลอดภัย จากรอยน้ำตากลับมาเป็นรอยยิ้มและคำขอบคุณ "
สู้ๆๆๆค่ะน้อง ทำดีต้องได้ดีสักวันค่ะ
สวัสดีค่ะ
มาเป็นหนึ่งกำลังใจ ในการทำงานค่ะ
สวัสดีค่ะ
ขอบพระคุณนะคะ พี่แก้ว พี่ประกาย และคุณ Anong ที่มาให้กำลังใจ
คำๆนี้มีพลังยิ่งนัก(กำลังใจ)
ขอบพระคุณแทนชาวบ้านที่จะได้รับการดูแลดีดีแบบด้วยหัวใจ เป็นกำลังใจให้ครับ
- แหมอยากเติมลมให้น้องจินแบบ ผอ.ประจักษ์จัง
- จะได้ฟิตๆ
- พร้อมให้บริการด้วยหัวใจความเป็นมนุษย์ต่อ อิอิ
- สู้ๆๆๆนะน้อง
หวัดดีค่ะพี่มนัญญา
ท่านผอ.ประจักษ์เติมพลังให้
ตอนนี้เลยน้ำหนักขึ้นมาหลายกิโลเลยค่ะ
สู้ๆๆค่ะ
ผู้รับบริการ
อยากให้พยาบาลแผนกฉุกเฉินเป็นอย่างนี้มั่งจังเลย ไม่ใช่พูดจาภาษา....
สวัสดีค่ะ คุณผู้รับบริการ
ขอบคุณนะคะที่แวะมาอ่าน ดิฉันเชื่อว่าทุกๆคนมีจิตสำนึกในความดีอยู่นะคะ แต่บางครั้งอาจแสดงกิริยาหรือคำพูดที่ไม่เหมาะสมไปบ้างจากมีองค์ประกอบหลายอย่าง เช่นภาระงานมากเกินไปผู้รับบริการจำนวนมาก ฯลฯ ต้องขออภัยมา ณ โอกาสนี้ด้วยนะคะ