4. เราสามารถลิขิตชีวิตตนเอง
ราวเที่ยงเศษ พวกเราลาท่านนายอำเภอบุณฑริกและผู้ใหญ่บ้านคนใหม่หลังจากที่ร่วมรับประทานอาหารกลางวันฉลองผู้ใหญ่บ้านคนใหม่จนอิ่มหนำแล้ว
พ่อและปู่เนยเดินนำไปก่อนตามทางเดินซึ่งอยู่กลางระหว่างรอยล้อเกวียน ช่วงนี้ส่วนใหญ่จะมีหินลูกรังที่บางก้อนใหญ่และคม ต้องระวังหินบาดเท้า รอบๆ เป็นป่าละเมาะ ไกลออกไปเป็นทุ่งนาแห้งแล้ง
พ่อและปู่เนยตอนออกจากบ้านแก้งสมบูรณ์ใหม่ๆ ก็คุยกันดี พอนานเข้าก็เงียบเสียงคุยต่างคนต่างก้มหน้าก้มตาเดิน
"เหนื่อยไหม เดี๋ยวก็จะถึงบ้านห้วยข่า แวะพักดื่มน้ำก่อนแล้วค่อยเดินต่อ" ปู่เนยหันมาถามผม
"ไม่เหนื่อยครับ" ผมตอบแต่ตอนนั้นเหงื่อโชก
ทางเกวียนพาเราเข้าไปในหมู่บ้านห้วยข่า ปู่เนยพาแวะบ้านหลังหนึ่ง มีต้นไม้ร่มครึ้มอยู่หน้าบ้าน ใต้ต้นไม้มีตุ่ม 1 ใบ ตั้งอยู่บนไม้กระดานที่ตอกติดกับต้นไม้นั้น ตุ่มมีฝาปิดสนิท บนฝามีกระบวยกะลามะพร้าวคว่ำอยู่
ปู่เนยเข้าไปขอน้ำดื่มก่อน ตามด้วยพ่อผมและผมเป็นคนสุดท้าย น้ำในตุ่มใสเย็นทั้งๆ ที่บริเวณนั้นร้อนพอควร เราขอบคุณเจ้าของตุ่มน้ำแล้วเดินต่อ
จนเวลาโพล้เพล้เราก็มาถึงบ้านหนองเม็ก ชาวบ้านกำลังนำควายเข้าคอก ส่วนใหญ่อยู่ใต้ถุนบ้าน เสาคอกจะประกบกับเสาบ้าน สูงประมาณหน้าอก เจาะรูสามช่วงสำหรับสอดไม้กั้นจากเสาโน้นไปเสานี้ จนรอบเป็นคอก รั้วบ้านก็เช่นเดียวกัน ใช้ไม้สอดเข้าช่องกลางเสาเป็นราวสามราว แต่รั้วมีน้อยมาก บ้านส่วนใหญ่ปลูกสร้างใกล้กันแทบว่าชานจะเกยกัน
เด็กๆ ยังคงวิ่งเล่นกันตามถนนดินทราย เด็กผู้ชายเสื้อไม่ใส่ เด็กผู้หญิงใส่เสื้อคอกระเช้า ทุกคนไม่มีรองเท้า เสียงผู้เป็นแม่ร้องเรียกลูกให้กลับบ้าน ส่วนมือก็โขลกน้ำพริกแบบถี่ยิบ ผู้ชายจับกลุ่มคุยกันริมถนน บางกลุ่มก็นั่งอยู่ชานบ้าน ผมพยายามเงี่ยหูฟังเสียงวิทยุ แต่.....ไม่มีเลย
คณะของเราไปอาศัยพักที่บ้านครูใหญ่โรงเรียนบ้านหนองเม็ก ซึ่งเป็นบ้านใต้ถุนสูง บนบ้านกั้นเป็นที่นอนส่วนหนึ่ง และปล่อยไว้โล่งๆ ส่วนหนึ่ง มีชานบ้านและครัวยื่นออกมาจากตัวบ้าน แบบบ้านชาวอีสานโดยทั่วไป ครูใหญ่ยังหนุ่มอยู่มาก ท่านทราบมาก่อนแล้วว่าเราจะมา จึงออกมารอรับและทักทายผมอย่างกันเอง นำพวกเราขึ้นไปบนบ้าน และเรียกภรรยาท่านนำน้ำดื่มมาต้อนรับ
ผมหาที่เหมาะๆ วางสัมภาระ ก็คือตรงที่โล่งข้างฝาบ้านนั่นแหละ พอดีภรรยาครูใหญ่นำขันใบใหญ่ใส่น้ำเต็ม และมีขันเล็กอีกใบลอยบนน้ำในขันใหญ่นั้น วางลงตรงหน้าผม ผมรีบยกมือไหว้ขอบคุณ แล้วใช้ขันใบเล็กตักน้ำจนเต็มขันดื่มด้วยความกระหาย
"มาจากไหนหรือ แล้วจะไปไหน" เสียงหนึ่งดังขึ้นข้างๆ ผมหันมามองถึงได้รู้ว่า มีชายกลางคนผู้หนึ่งนั่งอยู่ไม่ไกลจากผมนัก ผมรีบตอบแล้วล้มตัวลงนอนเหยียดยาว และได้รู้ตัวเองอีกว่า ผมหิวมาก
ไม่นานภรรยาครูใหญ่ก็ยกสำรับกับข้าวมาจากในครัว โดยมีครูใหญ่หิ้วกล่องข้าวเหนียวสามกล่องมาด้วย พร้อมกับเชื้อเชิญพวกเราและชายกลางคนนั้นมาร่วมทานข้าวเย็น
ผมรีบลุกออกไปล้างมือที่ชานบ้าน หน้าห้องครัว ล้างด้วยน้ำครับ ไม่มีสบู่หรอก แล้วก็เช็ดมือด้วยผ้าขาวม้าที่มัดเอวอยู่ เดินกลับไปที่สำรับข้าวซึ่งตอนนั้นชายกลางคนนั่งอยู่ก่อนแล้ว กับข้าววันนั้นมีต้มไก่ใบมะขาม และน้ำพริกผักลวก มันเป็นอาหารที่อร่อยมากเท่าที่ผมเคยทานมา คงจะเป็นเพราะหิวและเหนื่อยนั่นเอง
หลังอาหารเย็น ทุกคนนั่งล้อมวงคุยกัน ยกเว้นผมมานั่งพิงกระเป๋าสัมภาระ รออาหารย่อยแล้วจะได้นอน ตอนนั้นมืดแล้วครูใหญ่จุดตะเกียงเจ้าพายุ สว่างทั่วบริเวณบนบ้าน ส่วนบ้านอื่นๆ มีแสงไฟวับๆแวมๆ ผมนั่งฟังผู้ใหญ่คุยกัน จึงได้รู้ว่าชายกลางคนนั้นเป็นตำรวจ มียศเป็นจ่าตำรวจ และชอบทำนายทายทักคน ปู่เรียกให้ผมเข้าไปหา และขอร้องให้จ่าตำรวจดูหมอให้ผม
จ่าตำรวจถามวันเดือนปีเกิดผม แล้วนั่งเงียบสักพัก ก่อนจะพูดว่า "ดวงชะตามาถึงขั้นนี้ ได้เป็นครูนับว่าดีมากแล้ว คงไม่ได้อะไรที่สูงขึ้นไปกว่านี้" ปู่และพ่อผมหน้าเสีย แต่ผมเฉยๆ เพียงแค่นั้นผมก็กลับมาที่เดิมแล้วคว้าหมอนที่ภรรยาครูใหญ่นำมาวางไว้ให้ ล้มตัวลงนอน ไม่นานเลยผมก็หลับ
ความเห็น (8)
แวะมาทักท้ายครับ
สวัสดีครับ
ผมเองก็คิดเหมือนครูครับ
หมอดู..ก็คงเป็นสิ่งที่ท้าทายว่า..คำทำนายยนันจะถูกหรือไม่
จริงเท็จเราเองต่างหากเป็นผู้ผลักดันให้เป็นไป...
เรา..เรา..เรา...คือผู้ผลักดันค่ะ
- ยังไงก็ตาม
- ขอให้สุขี โชคดีตลอดปีนะครับ
ขอบคุณ คุณคนตานี คุณ add คุณคนพลัดถิ่น
มีคนพูดกันหลายคนว่า หมอดูทายแม่น เป็นเพราะคนที่ถูกดู ทำตัวให้แม่น
การ์ดของคนพลัดถิ่นสวยมากครับ
- เคยมีหมอดูทักเหมือนกันค่ะ แม่เอาดวงให้หมอดูเค้าบอกว่า ให้ลูกคนนี้เรียนจะได้ดีในภายหน้า (คำว่าได้ดีของแม่กับพ่อ ไม่ได้คิดหวังสูงมากหรอกนะคะ)
- แม่กับพ่อเลยตั้งใจส่งเสียให้เรียนค่ะ
- ปัจจุบันแม่กับพ่อไม่ผิดหวังค่ะ
- ทำให้พ่อแม่มีความสุขนี่ รู้สึกดีจริงๆค่ะ
- วันนี้ติดตามอ่านทุกบทเลยค่ะ
ยินดีกับคุณดุจดาวครับ
พ่อแม่ไม่ผิดหวังในตัวเรา เป็นความกตัญูญูอย่างที่สุดแล้วครับ
ขอบคุณที่ติดตามอ่านครับ
การเข้ามาเม้นท์ บล้อคท่านวันนี้ยากมาก เพราะพอเปลี่ยนไปบล้อคอื่น บทอื่นมันจะรวน และ ตั้งหลักยาก สุอยากจะทราบว่า คุณไปดึงเรื่องราวมาบรรจุไว้จากเวบไซ อื่นมากไหม มันจะเกี่ยวกันไหม
เพราะวันนี้กว่าจะได้อ่านแต่ละเรื่อง มันให้รอนาน บางครั้งก็เปลี่ยนไปเป็น หน้าที่อินเตอร์เน็ทไม่สามารถติต่อได้ แต่ขอให้พยายามอีกครั้ง มันหลายอีกครั้งแล้วนะ
ให้ท่านดู การดึงเรื่องมาของท่าน มันมาจากไหนบ้าง มันจะ โอเวอร์มากไปหรือเปล่า ให้สังเกตด้วยนะคะ ถ้ามันมาก ก็ตัดทิ้ง เช่นการดึงเพลง ดึงรูป ดึงเรื่อง
นอกจากดึงรูปดึงเรื่อง ไม่ใช่แต่ของท่านนะคะ คนเข้ามาเยี่ยมก็ดึงมา หาท่านอีก ในบล็อก และบทความ มันรับไม่ได้ ก็มี สังเกตดุนะคะ (เป็นเพียงแค่สันนิฐาน)ถ้าไม่ใช่ให้หาปัญหาอื่น
เรื่องนี้ทำให้สรุปได้ว่า ใครจะทายทักอย่างไร จะได้ดีหรือไม่ได้ดี ท่านก็ไม่เชื่อ แต่ก็รับฟังได้อยู่ คนเราจะสูงหรือต่ำอยู่ที่ทำตัว จะดีหรือชั่วอยู่ที่ตัวทำ ถ้าอยากได้ดี ก็มานะ มุ่งมั่นเอาเอง ลิขิตฟ้าหรือจะสู้มานะตน ดีแล้วที่ไม่เชื่อ แต่คิดว่า ใจตุ้มๆต่อมๆ
และคิดว่า ไม่มีทางจะอยู่แค่นี้ จะป่ายปีนให้สูงกว่านี้ (เลยทำให้มีกำลังใจไป ดี ดี)และในที่สุด ก็ไปไกลกว่าที่จ่าตำรวจคนนั้น เดาให้ไช่ไหมคะ
การต้อนรับ สมัยก่อน ของชาวบ้าน ต้อนรับดีเนาะ ความเป็นอยู่ก็ธรรมชาติ เด็กหญิงใส่เสื้อคอกระเช้า ผู้ชายไม่ใส่เสื้อ รองเท้าก็ไม่ใส่
กินอาหารก็ต้มไก่ใบมะขาม (น้ำลายไหย……) หาง่ายที่สุด
รู้นะรสชาติแม้ไม่ใส่ผงชูรสก็รู้ว่าอร่อย อร่อยตรงใบมะขามอ่อนนี่แหละ
รู้ไหม ที่ท่านเรามาทั้งหมด ไม่ผิดไปจากชีวิตจริง ของคนสมัยก่อนเลย ไม่ได้แต่งเติม เกินความเป็นจริงเลย แม่แต่บ้านช่อง แสงตะเกียงเจ้าพายุ ท่านไม่พลาดให้สุจับได้ ว่า โกหก( พูดรุนแรงจัง ) ที่พูดมาเชื่อจริงๆเชื่อ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ แต่ทำไมเก็บรายละเอียดได้ดีถึงขนาดนั้น
ในแต่ละวัน ท่านคงจะบันทึกเรื่องราวต่างๆ ไว้อ่าน หรือไว้เล่าให้แฟนฟัง หรือเล่าให้พ่อแม่ฟัง ถึงเก็บรายละเอียดได้ดีขนาดนี้
เมื่อไหร่ความลับจะแตก ว่าแท้ที่จริงแล้วเป็นนักเขียน ส่งนิตสารฉบับใดฉบับหนึ่งอยู่ ไม่สารภาพ ใช่ไหม ไม่เป็นไร ไม่จำเป็นต้องรู้
สุไปเขียนเรื่องใหม่ สองเรื่อง เรื่องเกษียณให้เกษม และเรื่อง เด็ดดอกไม้กระเทือนถึงดวงดาว ไปอ่านด้วย
จะไปอ่านบทต่อไปแล้วคะ บ๊ายบาย รู้สึกง่วงแล้วนะ แต่จิบกาแฟไปแล้ว 1 ถ้วยอาจจะอ่านได้อีกซักระยะหนึ่ง เขียนตัวหนังสือแบบนี้ อ่านยากไหมคะ ถ้าอ่านยากจะเปลี่ยน ใกล้จบแล้วหละ คนเขียนบทสั้นๆ แต่คนมาตอบยาว ยาว
การเข้ามาเม้นท์ บล้อคท่านวันนี้ยากมาก
คืนนี้มีอยู่ช่วงหนึ่งที่ GTK มีปัญหาครับ ผมก็เข้ายาก แต่เพียงไม่เกินสิบนาทีก็ไปได้ดี ไร้ปัญหาครับ
ดึกแล้ว.... ยกไปเขียนต่อวันพรุ่งนี้นะครับ
ขอนอนก่อนละ ฝันดีครับ