คนน้อยใจ


ขุดของเก่ามาขายกิน

พิมล    มองจันทร์ 

นมันชอบน้อยใจ

จะเอาอะไรมากมายกับฉัน

แค่คนคิดมาก  กลัวการจากกัน

สุดท้ายเพ้อฝัน...งมงาย

ก็คนมันคิดมาก

อาจเข้าใจไม่ยาก  แต่รักไม่ง่าย

แค่ต้องการคนเข้าใจ

.. ไม่..ไม่มีใคร  สักคน

 

            

คำสำคัญ (Tags): #คำประพันธ์
หมายเลขบันทึก: 235854เขียนเมื่อ 18 มกราคม 2009 02:24 น. ()แก้ไขเมื่อ 14 มิถุนายน 2012 19:57 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (6)

สวัสดีค่ะ แวะมาเยี่ยมคนใจน้อย...น้อยใจค่ะ

ขอให้มีความสุขค่ะ

เมื่อใครไม่เข้าใจ

ก็อย่าอาลัยใฝ่ฝัน

สู้ลมฝนแสงตะวัน

อย่าคิดสั้นแค่เปลือกตา

หุหุ..แวะมาแจมนิดนึง..น๊าๆ

น้อยใจไปใย..
ไม่มีใครจากไปที่ไหนนั่น
แค่เพียงการนั่งนอนเผลอเหม่อฝัน
กลัวจากกัน..มีแต่บั่นอารมณ์ตรมใจ

ยามที่ยังคอยห่วงหา
เก็บเกี่ยวเวลาที่ร่วมอยู่กันไว้
หมั่นดูแลเฝ้าห่วงใย
นั้นคือความเข้าใจจากเขาให้มา

 

...จากผู้มาเยือนยามวิกาล

สวัสดีค่ะ

มาให้กำลังใจคนน้อยใจ ที่แอบใจน้อยค่ะ

ขอบคุณครับคุณหนูรี คุณครูเทียนน้อย

ขอบคุณอย่างสุดซึ่งสำหรับบทกลอนจากคุณพิมญดา ศรีสวัสดิ์ และคุณสุวัฒน์ กอไพศาล

กลอนอาจารย์สุวัฒน์งามจริง ๆ ขอบคุณครับ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท