ชวนคุณหมอไปเยี่ยมผู้ป่วยที่บ้าน
วันนี้ เราชวนคุณหมอไปเยี่ยมคนไข้ที่บ้าน 4 ราย ที่เล่าวันนี้ 2 ราย คือ รู้สึกอิ่มใจจังเลย..เป็นวันครูที่น่าจดจำจริงๆ..
16 ม.ค. 51 นพ.ศัลยรักษ์ พยัคฆ์ซ่อนนัข แพทย์ประจำศูนย์แพทย์ชุมชนฝั่งแดง ได้ออกเยี่ยมผู้ป่วยที่บ้าน ร่วมกับ อบต. อสม. ผู้ใหญ่บ้าน และพวกเราทั้งหมด เหลือไว้คนหนึ่งประจำหน่วยบริการ คนแรกเป็นหญิงอายุ 46 ปี ร่างกายซูบผอมมาก ไม่มีแรงเดินเอง ต้องมีคนคอยพยุงช่วย ประวัติเดิมจากโรงพยาบาลสมเด็จพระยุพราชธาตุพนม การวินิจฉัยครั้งสุดท้ายคือ VSD with Systemic infection (21 พ.ย.51) วันที่ไปเยี่ยมปัญหาทางกาย คือ ผอมมากจากการกินได้น้อย เบื่ออาหาร มีแผลที่มือและเท้า ตรวจร่างกายส่วนอื่นๆปกติ ข้อต่างๆ ปกติ
ตอนแรกผู้ป่วยจะนิ่งๆ ไม่ค่อยพูด พวกเราใช้ความเป็นคนพื้นที่ ชวนคุยอย่างเป็นกันเอง ใช้คำถามนำให้ผู้ป่วยบอกเล่าถึงอาการตนเองที่เป็นปัญหา ขอดูยาที่ได้มาจากคลินิก และช่วยกันพูดคุย ให้กำลังใจ เชียร์ ให้รับประทานอาหารให้มากขึ้น สุดท้ายผู้ป่วยบอกเราว่า เบื่อเสียงดังอึกทึกตอนกลางคืน นอนไม่หลับ จุกแน่นและแสบร้อนท้อง เราเห็นว่ามีน้ำตาคลอขณะเล่า คุณหมอบอกว่า มียารักษาอยู่แล้วให้ทานยาต่อเนื่อง ไม่มีโรคร้ายแรง ขอแค่ให้พยายามกินจะได้มีแรงเดินได้เอง พอคุณหมอพูดจบ เรารู้สึกว่าเห็นแววตาผู้ป่วยมีความหวัง ก่อนลากลับพวกเราบอกว่าจะแวะมาเยี่ยมอีก สัปดาห์หน้า ถ้ากินได้น้อยอาจต้องเพิ่มสารน้ำทางหลอดเลือด จากนั้น..พวกเราก็มาคุยกันในระหว่างเดินทางไปบ้านผู้ป่วยอีกราย..น้องปูน้อย..ให้ข้อมูลว่า..เค้าป่วยมานาน..สามีก็ดูแลไปแบบตามหน้าที่..ทำอย่างแกนๆ เหมือนเป็นผู้ป่วยระยะสุดท้าย ลูกสาวคนเดียวแยกครอบครัวไปอยู่ต่างจังหวัด..คนไข้..ท้อแท้ใจ..น้อยใจ..ฟังจากน้ำเสียง..ก็สัมผัสได้เหมือนกันค่ะ..
ต่อมาไปเยี่ยมผู้ป่วยสูงอายุ เป็นชายอายุ 72 ปี คุณตาท่านนี้ เราไปเยี่ยมบ้าน2 วันก่อน นอนเงียบไม่ยอมลืมตามาคุยกันเลย เราแนะนำตัวเองว่า เป็นพยาบาลอยู่อนามัยนี้นะคะ มาเยี่ยมคุณตาเพราะทราบว่า ป่วยแต่ไม่ไปโรงพยาบาล คลินิกก็ไม่ไป ข้าวก็ไม่กิน ลุกไปห้องน้ำเองก็ไม่ได้ เราถามว่า” ถ้าหนูพาคุณหมอมาตรวจให้ที่บ้าน คุณตาจะยอมให้รักษามั้ยคะ?” คุณตาพยักหน้า ขณะที่คุยกับลูกชายที่อยู่ดูแลเพื่อหาข้อมูลเพิ่มเติม จะได้ยินเสียงไอและขากเสมหะเป็นระยะ ๆ
วันนี้ เราพาคุณหมอไปตรวจคุณตาที่บ้าน(หลังจากประสานข้อมูลจากโรงพยาบาลว่าประวัตินอนโรงพยาบาลครั้งสุดท้ายเป็นอะไร )..ตามสัญญา..ปรากฏว่า คุณหมอวินิจฉัยเบื้องต้น สงสัย Pneumonia R/O Pulmonary TB ขอให้คุณตาไปนอนรักษาที่ โรงพยาบาลสมเด็จพระยุพราชธาตุพนม โดยจะประสานให้ หน่วย EMS ของ อบต.ฝั่งแดง ไปส่งพร้อมหนังสือส่งต่อจากศูนย์แพทย์ชุมชนฝั่งแดง คุณตาตกลงยอมไปรักษา ท่ามกลางความดีใจของลูกๆและพวกเรา...ไว้ไปเยี่ยมคุณตาที่โรงพยาบาลแล้วจะมาบอกเล่าต่อนะคะ
We must care for people in a way that touchs their souls, so that everyone…including ourselves… is in some way healed.”
ความเห็น (4)
เหนื่อยไหม
ร้อนไหม
หิวไหม
เป็นกำลังใจให้
สู้ สู้ จ้า
ขอบคุณกำลังใจจาก..จันทร์ยิ้ม..ที่นี่ช่วงนี้ อากาศเย็นสบาย..ถึง หนาวและหนาวมาก..ก็เลยออกชุมชนแบบสนุกสนาน..สะดวกสบายดี..มีความสุขดีแบบพอเพียงค่ะ
พี่ต้วมคะดีใจแทนคนไข้จังค่ะ เหมียวกลับมาแล้วจ้า จะไปเยี่ยมบ้านคนไข้กับพี่ตุ๊กตาวันอังคารนี้เหมือนกันว่าจะชวนคุณหมอจ๋าไปเยี่ยมด้วย เดี๋ยวมาเล่าให้ฟังค่ะ ส่วนพี่เอนกกำลังวุ่นวายกับการเตรียมค่ายคนต้นแบบจ้า
ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะจ้ะ..น้องเหมียว..ดีใจจัง!!คนไข้ที่เล่ามา 2 คนนี้ ปัจจุบัน อาการดีขึ้นมาก สัปดาห์ก่อนแวะไปติดตามเยี่ยมซ้ำ..ว้าว!!!เซอร์ไพรส์มากค่ะ คนผู้หญิงที่เป็น VSD สามารถลุกเดินไปมา ทำกิจวัตรประจำวันให้ตัวเองได้..หน้าตาดูดีขึ้นมาก แก้มมีเลือดฝาด มีเนื้อมีหนังมีแรงมากขึ้น แววตามีความหวัง ยิ้มให้เราแบบเขินตอนที่เราขอถ่ายรูป..บอกว่ากลัวไม่สวย..ดูสิ
ส่วนคุณตาคนที่ 2 D/C จาก รพร.ธาตุพนม ทานยา TB 6 เดือน วันที่ไปเยี่ยมอีก ปัญหาที่ลูกสาวเล่าให้ฟัง คือ ขี้หงุดหงิด น้อยใจ ประชด สาเหตุ ญาติๆ มักแวะมาเยี่ยมแล้วบอกให้แกแบ่งมรดก..เราเลยคุยกับลูกสาวแกนานพอสมควร..บ้านเรือนสะอาด โล่งขึ้นมากกว่าเดิม
แวะเยี่ยมคุณตาที่นอนอยู่บนเตียงในห้อง..ชวนให้ออกมาเดินเล่นบ้าง ตอนเช้าๆ อากาศดีๆ..เพิ่นก็รับปากว่าจะพยายาม..
วันก่อนฝากบอกกับน้องปูน้อย..ว่า..ให้พี่ต้วมไปหาที่บ้าน..พรุ่งนี้กะว่า..จะแวะเยี่ยมหน่อย..บ้านอยู่ใกล้ สอ.ประมาณ 200 เมตร