เคย…รู้สึกกลัวกันไหม?
ความกลัว...
ความกลัวนี่ช่างมีอานุภาพใหญ่โตเสียจริง
กลัวจนไม่กล้าแม้จะเริ่มต้น…
อ่านพบในหนังสือว่า...
กลัว คือ...การคิดว่าจะต้องประสบพบกับสิ่งที่นอกเหนือศักยภาพการเรียนรู้ การจัดการ และการควบคุม...
แค่คิดตาม...ความกลัวยิ่งดู...ใหญ่โต...
เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน ตอนนี้คิดทั้งที่กลัว ๆ นี่แหละว่า...
สิ่งใดที่ควรคิด...ให้คิด คิดอย่างใคร่ครวญ ไตร่ตรอง ลึกซึ้ง เอาจริงเอาจัง คิดให้ถึงที่สุดแห่งต้นสายปลายเหตุนั้น...
สิ่งใดที่ไม่ควรคิด...ก็อย่าพึงไปคิด ละวาง ลดละ ปล่อยไปตามสายลมและแสงแดดอุ่น ๆ ... เสียบ้าง...
*** บันทึกไว้ในวันที่เผชิญหน้ากับ “ความกลัว” ***
สวัสดีครับอาจารย์ ขอบคุณสำหรับบันทึก ความกลัว (สั้นๆ ง่ายๆ) ทำให้เกิด ความกล้า ที่จะเผชิญสิ่งที่ไม่รู้มาก่อน
ขจัดความกลัวด้วยความกล้านะคะ...กล้าคิดกล้าตัดสินใจ.. เอาอะไรอะไรที่น่ารักน่ารักมาฝากนะคะ...จะได้ไม่ต้องกลัวนะคะ
เหมียว..เหมียว...
สวัสดีค่ะคุณ หนุ่ม กร~natadee
ดีจังค่ะ ... ที่ เรื่อง กลัว ทำให้เกิด "ความกล้า" ที่จะเผชิญสิ่งที่ไม่รู้มาก่อน
สุดยอด....(^__^)
ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ
สบายดีค่ะอ.ขจิต
มาพร้อมกับการหัวเราะ...ความกลัว เลยหรือคะ?...^__^...
บล็อก "เส้นทาง...ระหว่างบรรทัด" เป็นที่รวบเรื่องของความรู้สึก เรื่องปิ๊งแว๊บ เรื่องปัจจุบันทันด่วน ... เลยบันทึก ความกลัว นี้ไว้ เพื่อต่อยอดเป็น บันทึกอื่นค่ะ
อ.ขจิตสบายดีนะคะ
(^___^)
สวัสดีค่ะอ.add
ใช่แล้วค่ะ ... เอาชนะ ความกลัว ด้วย ความกล้า....
พอดีสิ่งที่กลัวขึ้นสมองและยังจัดการไม่ได้คือ...หนู...
ส่งภาพ เหมียว มาพอดี...
ขอบคุณค่ะ..^_^..
สวัสดีค่ะ
* เมื่อได้คิดก็มักจะกลัวๆ กล้าๆชอบคำแนะนำค่ะ
* ให้รู้จักจัดสรรความคิด
* สุขกายสุขใจนะคะ
สวัสดีค่ะคุณSila Phu-Chaya
ขอบคุณคำแนะนำดี ๆ ค่ะ น้อมรับไว้เพื่อพิจารณาให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไปค่ะ
ถามตัวเองว่า..."ทำไมจึงกลัว"
พบว่า...กลัวล้มเหลว กลัวทำไม่ได้อย่างตั้งใจ กลัวคนว่า โธ่เอ้ย ทำได้แค่เนี้ยะ กลัวสารพัดสารพัน ที่จะกลัว ....ฯลฯ....
ยังมีอีกหลายคำตอบค่ะ ... กำลังเรียบเรียง เรียนรู้ จัดสรร จัดการ และเฝ้าดู...ความกลัว ค่ะ
(^__^)
ต้องไปค้นหา...วัคซีน "ป้องกันอาการกลัว" มาก่อน แล้วจะมาแลกเปลี่ยนใหม่ค่ะ
สวัสดีค่ะ คนไม่มีราก
ใยมดก็มีความกลัวเหมือนกันน่ะค่ะ
ใยมดกลัวว่าจะมีรากค่ะ
คนไม่มีรากเก่งจังเลยน่ะค่ะ
ที่รู้จักตัวเอง
รู้ด้วยว่า เราเป็นคน จึงไม่มีราก
อิอิ เลยตั้งชื่อตัวเองว่าคนไม่มีราก
เก่งมาก ๆ เลย
ส่วนใยมัด กลัวจะมีราก
ก็ใยมดเป็นคนขี้เกียจ
เค้ามักจะพูดว่า ไอ้พวกขี้เกียจเอ้ย
นั่งอยู่ได้ไม่ทำอะไร เดี๋ยวก็งอกรากหรอก
อิอิ ใยมดกลัวมีรากงอกค่ะ
แหะแหะ น่ากลัวมั้ยค่ะ
มาให้กำลังใจค่ะ
ขจัดความกลัวบ้าง
ไม่จำเป็นต้องทำให้ความกลัวหมดไปก็ได้น่ะค่ะ
คนไม่มีความกลัว
คนนั้นคือคนประมาทน่ะค่ะใยมดว่า
แต่คนที่มีความกลัวมาก ๆ
คนนั้นก็ประมาทไปมากเหมือนกัน
อิอิ ใยมดลืมบอกไปอีกอย่างนึงค่ะว่า
ใยมดเริ่มกลัวว่า ใยมดจะเม้นยาวค่ะ
แหะแหะ งั้นจบแล้วค่ะ
โชคดีมีความสุขน่ะค่ะ
ไปแย้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
(พอไม่มีใครทำอะไรเราได้แล้ว ทีนี้ก็เหลือแต่จะต้อง "กลัวตัวเอง" แล้วหล่ะค่ะ อิอิ)
กล้าๆ กลัวๆค่ะ
ยิ้มสู้ค่ะ
มีความสุข มีกำลังใจดีๆในทุกๆวันนะคะ
สวัสดีค่ะ
ความกลัวขึ้นอยู่กับจิตมากกว่านะครับ
สวัสดีฮะ
พี่ครูคิมบอกว่า อะไรจะเกิด ก็ให้มันเกิด
ต้องขอต่อสักหน่อยนึง...
ถ้าเกิดแล้วไม่ดี ก็ไปเกิดไกลๆ หน่อยนะฮะ กลั๊วกลัว...
สบายดีทุกคนนะฮะ อิอิ 
สวัสดีครับ
นับดูแล้ว
คนชื่อมาก เอ๊ย คนไม่มีราก มีฉายาเยอะมากเลย อิๆๆ
สวัสดีค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ♥< lovefull >♥
"ความกลัว" นี่บางครั้งดูจะไม่ค่อยมีเหตุผลเสียเลยค่ะ...
ดูสิ...ยังไม่เริ่มทำอะไรก็กลัวเสียแล้ว...ฮา.....^_^.....
ขอบคุณค่ะ ที่คอยมาส่งกำลังใจและความอบอุ่น ... ราชบุรียังหนาวมากไหมคะ
ระลึกถึงเช่นกันค่ะ
(^__^)
อ.พรรณาคะ
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำดี ๆ ค่ะ
ให้รู้จักจัดสรรความคิด...
รับไว้และจะพยายามปฏิบัติตามค่ะ
(^___^)
พี่คนตัดไม้คะ
มีเวลานิดเดียวยังอุตส่าห์เข้ามาอีก ...^_^...
สิ่งที่น่ากลัวที่สุดก็คือ ... ความคิดของเราเอง...ไม่ใช่หรือ?
ใช่แล้วค่ะ...ที่กลัวน่ะ ก็เพราะ ความคิด นี่ล่ะค่ะ
ขอบคุณค่ะ
(^__^)
สวัสดีค่ะคุณ กุหลาบเขียว
เม้นท์ยาว ๆ น่ะ ไม่กลัวค่ะ ... กลัวไม่มีคนมาเม้นท์..^__^.จะยาวจะสั้น ... ก็ยินดีค่ะ
อ่านแล้ว อารมณ์ดีไปด้วย... คิดไปด้ายยยย.....เน๊อะ...
นอกจากกลัวมีรากแล้ว... กลัวอะไรอีกคะ...^_^...
อย่าลืมมาคอมเม้นท์ ยาว ๆ อีกนะคะ
ขอบคุณค่ะ (^__^)
น้องAumคะ
คนที่ดูเหมือนเข้มแข็ง หรือ คนเข็มแข็ง ก็อาจจะมีช่วงเวลาที่ กลัว หรือ อ่อนแอ ได้นะคะ
แต่คนเข้มแข็งน่ะ จะใช้ช่วงเวลาที่ กลัว และ อ่อนแอ นั้น สร้างพลังสร้างสรรค์ให้เพิ่มขึ้น เหมือนที่อ้อมว่า...เพียงแต่ว่าตอนนี้ พี่โหลกำลังต้องพบกับ ... ความท้าทาย ต่างหาก....
ขอบใจกำลังใจจากสาวแสนน่ารักและแสนดี ....
จับมือกันไปนะคะ ... เราไม่กลัว ไม่กลัว...
:) (^___^)
สวัสดีค่ะคุณ หนุ่มตึก1
ชอบที่สรุปไว้ว่า....ทุกคนก็มี "ความกลัว" ด้วยกันทุกคน แต่วิธีการจัดการอาจต่างกันไป ผมเองก็กลัวบ่อย แต่สังคมไม่อนุญาตให้ผมแสดงความกลัว อย่างเปิดเผย ก็เลยต้องแอบซ่อนไว้...ในหน้ากากของ...ลูกผู้ชายอกสามศอก แต่...ลึก ๆ ทุกคนก็ "กลัว" ครับ
ดีใจจังค่ะ ถ้าพบหนังสือเล่มนั้นแล้ว ... ขอยืมอ่านด้วยนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ ...^_^...
ครูปูคะ
เห็นหน้าเพื่อนก็ใจชื้นแล้วค่ะ......หายกลัวเป็นปิดทิ้ง....^_^...
จริงด้วยค่ะ ตัวเราเอง ความคิดของเรา นี่แหละ น่ากลัวที่สุด...
ถ้างั้นก็มีทางเลือกสองทางนะคะ
1. หนีจาก...ความกลัวนั้นไปเลย....ให้ไกล ๆ
2. เรียนรู้ ทำความสนิทสนม คุ้นเคยกับ ความกลัว....
เอาไงดีคะ......
(^__^)
สวัสดีค่ะคุณ @..สายธาร..@
ใช่แล้วค่ะ ... บางทีเราก็ "กล้า" แต่ บางครั้งเราก็ "กลัว" ค่ะ
มีความสุขทุกวัน...แม้ในวันที่ "ความกลัว เบ่งบาน" ค่ะ
(^___^)
ขอบคุณพี่คิมค่ะ
(^__^)
สวัสดีค่ะคุณseen
ใช่ค่ะ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด...แต่ที่เราไม่ชอบ ก็ขอให้เกิด...ไกล ๆ
ขอบคุณค่ะ
(^__^)
สวัสดีค่ะอ.ธ.วั ช ชั ย
ใช่ค่ะ ตอนนี้เริ่มสับสนหน่อย ๆ กับชื่อและฉายาแล้ว
คนไม่มีราก โหล ยัยปูนิ่ม นกแห่งอรุณรุ่ง อาปิง คุณผักชี ฯลฯ
ชื่อไม่สำคัญมากนัก สำหรับคนไม่มีรากค่ะ ใครเรียกอะไรก็ได้ แต่เห็นบางคนก็จะ "ถือสา" ในเรื่องชื่อ ถ้าเรียกชื่อผิดไปนิดเดียว อาจเป็นเรื่องเป็นราวได้เหมือนกันค่ะ
(^___^)
หนาวจัง ขอกอดหน่อยจิ่ (^______^)
สวัสดีค่ะพี่สุนันทา
ตอนนี้คนไม่มีรากกำลัง หาวิธีการเผชิญกับ ความกลัว อย่างสร้างสรรค์และมีประสิทธิภาพค่ะ
ส่งยิ้ม (^__^) กอดอุ่น ๆ หลาย ๆ ทีให้ พี่ค่ะ
(^__^)
สวัสดีค่ะคุณ พิมญดา ศรีสวัสดิ์
ยินดีค่ะ
ตอนนี้ไม่ค่อยกลัวแล้วค่ะ....ชักจะกล้ามากขึ้นแล้ว
...กล้า ...ล้มเหลว ค่ะ
(^__^)
ครูปูคะ
ส่งใจและพลังความรัก ความคิดถึงไปให้นะคะ
คนไม่มีรากเพิ่มบล็อกใหม่ เส้นทางระหว่างบรรทัด นี้ ขึ้น แทนการเข้าไปโพสต์ใน อนุทิน ค่ะ เป็นการบันทึก ข้อคิด ความคิดที่แว๊บเข้ามา ก็รีบบันทึกไว้ ถ้ามีโอกาสจะต่อยอด เสียบใบ ให้เป็นบันทึกที่สมบูรณ์ด้วยข้อมูลอ้างอิงมากขึ้นค่ะ
รักษาสุขภาพมาก ๆ นะคะ อากาศเย็น ๆ เราสองคนคล้ายกันอย่างหนึงค่ะ....รู้ไหมอะไร?...
ก้อ...เป็นพวก ชอบลุยชีวิต...แต่กระหม่อมบาง ค่ะ ....
จริงไหมคะ...^_^...
คุณใบโพธิ์คะ
ตอนที่เขียนบันทึกสั้น ๆ นี้ ก็คิดถึงคุณใบโพธิ์ค่ะ
จากที่เคยคิดว่าตัวเองมั่นใจมาก ๆ ในการเรียน การทำงานส่งอาจารย์ แต่มาถึงจุดหนึ่ง เริ่มรู้สึกว่า....กลัว ค่ะ ก็ไม่ทราบทำไม อาจเป็นเพราะว่าคาดหวังในตัวเองสูงมากไป หรือ การถูกคาดหวังจากคนรอบข้างก็ไม่ทราบค่ะ...จึงเกิดอาการกลัว ที่ว่านี้...
แต่เมื่อเรากล้าที่จะเผชิญหน้ากับความกลัว...อย่างมีสตินะคะ เน้นว่าต้อง ... อย่างมีสติ คือ มองออกจากตัวเอง อย่างรู้ตัวทั่วพร้อม อย่างไม่ติดยึดกับ...ตัวเอง
ถึงจุดนั้นแล้ว เราคงได้คุยกันอีกนะคะ...^_^...
มีความสุขกับการเรียน การค้นพบศักยภาพในตัวเอง และค้นพบความกลัวเสียเร็ว ๆ ..... จะได้ "กล้า" นะคะ
คุณคนไม่มีรากที่รัก
ใบไม้หายตัวไปพักที่อาศรมวงศ์สนิท 2 วัน กลับมาก็ต๊กกะใจ เพื่อนงอกบันทึกใหม่ตั้ง 2 บันทึกแน่ะ..
"กลัว" เมื่อใดที่ความรู้สึกนี้เกิด นั่นแสดงว่า ความคิดของเราพาเราเดินออกไปจากปัจจุบัน วิตกกังวลในสิ่งที่ยังมาไม่ถึง เราจึง "กลัว" ในสิ่งที่ยังมาไม่ถึง..
ก็ "กลัว" แล้วจะทำยังไงดีล่ะ
ก็ทำความรู้จักกับ "ความกลัว" ของเราเสียเลย จะได้รู้จักตัวเองเพิ่มขึ้น และจะได้เรียนรู้ที่จะเอาชนะความกลัวของตัวเอง
อาการกลัวนี้ ใบไม้ก็เกิดขึ้นบ่อย ๆ เพราะ "กลัว" ว่างานจะไม่ดี เลยเสียเวลาไปกับความคิดนี้ ก็พยายามดึงความรู้สึกกลับมาอยู่กับปัจจุบัน "ยอมรับ"ตัวเองด้วยหัวใจ มองตัวเอง อย่างที่เป็น.. ก่อนที่จะก้าวเดินต่อ..
ก่อนจะรู้จัก "ความกล้า" ก็ต้องผ่านความ "กลัว" ไปก่อนจริงไหมคะ
ไปด้วยกันนะคะ.. นักรบไม่มีราก & นักรบใบไม้ เราจะฝ่าทัพผ่าน "ความกลัว" ไปสู่ "ความกล้า" ที่รออยู่ข้างหน้าค่ะ ..^__^..
เพิ่งรู้ว่าตัวเองอ่านจากหลังมาหน้า...
แหะ ๆ ขอโทษค่ะ
แต่แน่ใจว่าคุณคนไม่มีรากคงไม่ กลัว แล้วนะคะ
โอ๋ ๆ คนดี อย่ากลัวเลย ฉันรู้ว่าเธอเป็น คนกล้า ที่หาญสู้โชคชะตา
เป็นห่วงนะคะ
คุณนักรบ. ใบไม้ย้อนแสง คะ
ตอนนี้มีบล็อกใหม่ ชื่อ เส้นทางระหว่าง..บรรทัด เป็นการบันทึกความคิดที่เกิดขึ้นอย่างปัจจุบันทันด่วนค่ะ เลยเป็นบันทึกสั้น ๆ ไปก่อน พร้อมเมื่อไรก็ค่อยเขียนให้เต็มรูปแบบค่ะ
ขอบคุณข้อคิดทั้งหมดที่ให้ ไม่มีข้อเห็นต่างเลยสักนิดเดียว...
โดยเฉพาะที่ว่า...ก่อนจะรู้จัก "ความกล้า" ก็ต้องผ่านความ "กลัว"
จริงที่สุด และดีใจกับเพื่อนด้วยนะคะ ที่ผ่าน "ความกลัว" มาแล้ว ตอนนี้เริ่ม "กล้า" แล้วค่ะ
ไปก้น....นักรบไม่มีรากและนักรบใบไม้ย้อนแสง...!!!!!
สวัสดีค่ะคุณแฟนเก่า
ยินดีทุกครั้งเลยค่ะที่ได้เห็นคอมเม้นท์ของคุณแฟนเก่า...^_^...
ขอบคุณข้อคิดดี ๆ ค่ะ...การเดินขึ้นเขา เราต้องเหนื่อยกว่าปรกติ แต่เมื่อถึง "ยอดเขา" เราจะเห็นกว้าง เห็นไกล และชื่นใจอย่างไม่มีที่เปรียบค่ะ
ช่วงที่ผ่านมาคนไม่มีรากเหนื่อยใจมากค่ะ ไม่ทราบเป็นเพราะอะไร อาจจะเพราะมีหลายเรื่องราวเข้ามาพร้อม ๆ กันและไม่มีการจัดการที่ดีค่ะ ตอนนี้หันมาดูจิตและกลับมาอยู่กับปัจจุบันค่ะ
ทำให้ตระหนักได้เลยค่ะ คนที่เราคิดว่าน่าจะใส่ใจ เข้าใจความรู้สึกของเรา กลับไม่เคยสนใจใยดี แต่กับบางคนที่เราไม่คิดว่าจะสนใจหรือเข้าใจความรู้สึกของเรา...กลับเข้าใจและให้กำลังใจตลอดเวลา ..
คนไม่มีรากก็รู้สึกขอบคุณค่ะ เพราะสถานการณ์ที่เราทุกข์ เราจึงได้พบว่าใครเป็น...เพื่อนแท้ของเรา....^_^...
ขอบคุณเพื่อนแท้เช่นคุณแฟนเก่านะคะ
(^__^)
คุณเด็กพังงา
ไม่กลัวแล้วค่ะ ... ตอนนี้ กล้า...ที่จะล้มเหลวแล้ว...^_^...
ก็แค่นั้นเอง...ล้มก้ลุกขึ้นมาใหม่ แล้วสู้ต่อไป...
จริงไหมคะ
ขอบคุณเพื่อนแท้เช่นคุณเด็กพังงาค่ะ
(^__^)
สวัสดี ครับ คุณคนไม่มีราก
อ่านบันทึกนี้ ก่อนทำงานครับ
ตอนเด็ก ๆ มีก็ของความกลัวอย่างมากมาย....กลัวแม่ตี กลัวเพื่อนไม่คบ กลัวไม่ได้ออกไปวิ่งเล่น.....และยังมีความกลัว อีกสารพัด
โต ขึ้นมา หน่อย เริ่ม คิดได้บางเรื่อง....ความกลัวเปลี่ยนไป นึกถึงความกลัว สมัย เด็ก ๆ ก็อดขำตัวเองไม่ได้ ...ทำไมถึงกลัวโดยขาดเหตุผลหนอ....สู้ความกลัวตอนนี้ ไม่ได้.... กลัวสอบไม่ได้ที่หนึ่ง กลัวไปโรงเรียนไม่ทันเข้าแถว... กลัวไม่มีแฟน....กลัวไม่ม่งานท และ อีกสารพัดกลัว
และ ณ วัน นี้ ความกลัว ก็คอยติดตาม เรามา ตลอดเวลา ความกลัวเป็นเหมือนเพื่อน...ที่ร่วมชีวิตมากับเราโดยตลอด
และคิดต่อไปว่า....แม้กระทั่งช่วงสุดท้ายของชีวิต ความกลัวก็ยังคงอยู่กับเราจนกระทั่งเราสิ้นลม หายใจ
ชอบบันทึกนี้ นะครับ....อ่านแล้ว รู้สึกอบอุ่นกับความกลัว ความกลัวให้ความอบอุ่นกับเรา....เพราะเมื่อขาดสิ่งนี้แล้ว ชีวิตอาจอยู่แบบแกน...แกน... ชีวิตอาจดูไร้ค่าไปถนัดใจ เพราะ เจ้าสิ่งนี้....ทำให้เราคิดได้ว่า..เมื่อมีอารมณ์ แห่งความกลัว ต้องเรียนรู้ จัดการ และควบคุมให้ได้...อารมณ์แห่งความกลัว....ก็จะเปลี่ยนไปทั้ง ๆ ที่กลัว นี่แหละครับ... คิดได้ ลงมือทำ ให้ความกลัวที่เกาะกุมใจของเรา ขวัญหนีดีฟ่อ...ไปข้างหนึ่งเลย ดีมั้ยครับ
ผมมีมิตรภาพ มาฝาก ครับ
ด้วยความระลึกถึง
สวัสดีค่ะคุณแสงแห่งความดี
ดีใจที่ได้มาเปิดบันทึกนี้และได้อ่านความคิดเห็นของคุณแสงแห่งความดีอย่างเต็มอิ่มอีกครั้งค่ะ
อ่านแล้วยิ้ม ๆ ๆ ๆ ๆ และรู้สึกอบอุ่นค่ะ...
...และ ณ วัน นี้ ความกลัว ก็คอยติดตาม เรามา ตลอดเวลา ความกลัวเป็นเหมือนเพื่อน...ที่ร่วมชีวิตมากับเราโดยตลอด และคิดต่อไปว่า....แม้กระทั่งช่วงสุดท้ายของชีวิต ความกลัวก็ยังคงอยู่กับเราจนกระทั่งเราสิ้นลม หายใจ...
ดูเหมือนเราอาจจะไม่ต้องกลัวแล้ว....เพราะมิตรภาพดี ๆ พอเหมาะพอสม...ช่วยสร้างเกราะคุ้มกันไว้....
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
