คำถามซื่อๆ ไร้เดียงสา จากบุคลากรของคณะสหเวชศาสตร์ ของดิฉันนี่เอง ไม่ใช่ใครไหนอื่นไกล ดิฉันดีใจจริงๆ ที่ได้ยินจากปากโดยตรง ในคราวที่พวกเราไปทำกิจกรรมสัมมนาประเมินผลการประกันคุณภาพการศึกษา ครั้งที่ 5 ซึ่งเป็นกิจกรรมที่เราทำเป็นประเพณีทุกปี โดยปีนี้ จัดขึ้นเมื่อวันที่ 1 - 3 เมษายน ณ โรงแรมแก่นจันทร์บีช อ.ชะอำ จังหวัดเพชรบุรี
ดิฉันถือโอกาสที่นานทีปีหนจะได้พบหน้าพร้อมกันทั้งคณะ เล่าเรื่อง KM และการบูรณาการ QA กับ KM เรื่องฮิตและฮ๊อตสุดๆ ในขณะนี้ ให้ชาวสหเวชฯ มน. ทุกคนทุกท่านฟัง ก่อนที่ท่านรองคณบดีฝ่ายวิจัยและประกัน : อาจารย์ ดร.ศิริลักษณ์ ธีระภูธร จะแบ่งกลุ่มดำเนินกิจกรรม story telling ตามที่ท่านได้เตรียมการมาเป็นอย่างดี หลังจากจบเรื่องเล่า KM ดูจากสีหน้าทุกท่านแล้ว ดิฉันคิดเข้าข้างตัวเองว่า สามารถเข้าใจเรื่อง KM ได้เป็นอย่างดี
แต่ทว่า.....ในระหว่างที่แต่ละกลุ่ม กำลังคุยกันอย่างสนุกสนาน และดิฉันคอย jam ไปทุกกลุ่มนั้น ดิฉันก็ได้ค้นพบความจริงอันยิ่งใหญ่จากกลุ่มบุคลากรสายสนับสนุนของคณะฯ ว่า ยังมีอีกหลายท่านที่ไม่เข้าใจเรื่อง QA เพราะดิฉันได้ยินคำถามว่า ทำไมต้องประกันคุณภาพการศึกษา? ทำไมต้องทำ QA? คำถามนี้ กระตุกหัวใจของดิฉันอย่างจัง กระตุกให้ดิฉันหยุด รั้งให้ดิฉันช้าลง แล้วเหลียวหลังดูผู้ที่เดินตามมาว่า เราทิ้งเขาห่างเกินไปจนเขาก้าวตามไม่ทันหรือเปล่า? และคำตอบก็คือ ใช่!
ดิฉันจะใช้ Blog เป็นสื่อในการอธิบายเรื่องนี้เท่าที่ดิฉันพอจะตอบได้ไปพลางก่อน โดยตั้งใจว่าจะใช้สื่อแบบพบกันซึ่งหน้ากับบุคลากรของคณะทุกท่านในทุกโอกาสที่จะอำนวยให้อีกด้วย ทั้งนี้ การสื่อสารด้วย Blog อาจอำนวยประโยชน์แก่ท่านที่สนใจท่านอื่นๆ ได้
ก่อนที่จะพุ่งไปยังคำถามตามที่ตั้งไว้ ลองเริ่มด้วยนิยามของคุณภาพ และ ความหมายของคุณภาพการศึกษาก่อนนะคะ
รู้สึกดีขึ้นมากค่ะที่มีผู้สนใจ ดิฉันเองตอนแรกกลัวว่า จะไม่มีใครสนใจ QA แล้ว เพราะอาจเห็นเป็นเรื่องเก่า น่าเบื่อหน่าย
ที่ตัดสินใจเขียน เพราะเรื่องที่น่าเบื่อหน่ายนี่เองเป็นสาเหตุของการทำประกันคุณภาพไม่สำเร็จ เราพบแล้วจริงๆ จากเครื่องมือของ KM ค่ะ