ช่วงเวลาที่ผ่านมาได้เขียนบันทึกโดยสรุปบทเรียนในการทำงานในการทำบทบาทของคุณอำนวยโดยธรรมชาติ เพื่อแลกเปลี่ยนประสบการณ์กับชาว G2K ได้เขียนไว้แล้ว 28 บันทึก หากท่านใดสนใจลิงค์อ่านได้ที่ แลกเปลี่ยนเรียนรู้คุณอำนวย ครับ เป็นการเขียนแบบคิดได้ก็เขียนไปเรื่อยๆ ไม่ได้กำหนดหรือวางเค้าโครงไว้ล่วงหน้าแต่อย่างใด
มาถึงปี 2552 นี้คิดว่าน่าจะเขียนอีกซักบันทึกหนึ่ง เพื่อเป็นตอนท้ายสุด แม้ว่าโดยเนื้อหาอาจจะยังไม่ครอบคลุมทั้งหมด แต่ก็คิดว่าน่าจะถึงเวลาปิดตัวลงได้แล้ว
โดยธรรมชาติแล้วทุกๆ คนนั่นแหละสามารถเป็นคุณอำนวยในการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ได้ ไม่ว่าจะในงานในหน้าที่หรือว่าในงานส่วนตัว เพราะการจัดการความรู้นั้นมีอยู่แล้วตามธรรมชาติของการเรียนรู้ของสังคมมนุษย์ เพียงแต่จะเรียกชื่อหรือเข้าใจกันว่าทำอะไรกันเท่านั้นเอง แต่อาจจะทำได้มากน้อยก็ขึ้นอยู่กับบทบาทของแต่ละบุคคล ว่าจะเอื้อต่อการอำนวยความสะดวกต่อการแลกเปลี่ยนรู้มากน้อยแค่ไหน ในงาน-ในหน้าที่อาจทำได้แตกต่างกัน แต่ในเรื่องส่วนตัวหรือในชีวิตประจำวันทึกคนมีโอกาสไม่แตกต่างกัน
การทำหน้าที่ของคนอำนวยการแลกเปลี่ยนเรียนรู้นั้น คงจะไม่ต้องรอให้ใครมากำหนด กะเกณฑ์ หรือคำสั่งแต่งตั้งให้เป็นเสมอไป เพราะมิฉะนั้นแล้วการแลกเปลียนเรียนรู้จะถูกกรอบของวัฒนธรรมองค์กร-สังคม ครอบงำ ส่งผลให้กระบวนการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ไม่เป็นไปตามธรรมชาติ คือทำตามแฟชั่น ตามแบบของหน่วยงานหรือคนมีชื่อเสียง แต่ตรงกันข้าม หากทุกคนในหน่วยงานหรือในองค์กร มีความรักในงาน มีเป้าหมายการทำงานไปในทิศทางเดียวกันแล้ว ทุกคนต่างก็สามารถที่จะเสริมหนุนซึ่งกันและกัน โดยเอื้อให้เกิดการพัฒนางานโดยใช้การจัดการความรู้เป็นเครื่องมือในการพัฒนา เมื่อนั้นองค์กรก็จะมีพลังรวมหมู่ มีพลังที่จะขับเคลื่อนให้เกิดการพัฒนาที่ออกมาจากข้างใน-ในองค์กรที่ไม่ต้องรอให้ใครสั่งให้ทำ
จากประสบการณ์ในการทำงาน แม้จะมีไม่มากนัก แต่สิ่งที่มักจะพบเสมอในการพัฒนางานนั้นคือการต่อต้านการเปลี่ยนแปลง จากคนในหลายๆ ระดับในองค์กร ซึ่งประเด็นนี้จะเป็นเรื่องที่เป็นธรรมดามากๆ ไม่ต้องแปลกใจ ดังนั้นในประเด็นนี้ทางออกนั้นเราต้องใช้ตัวช่วยหลายๆ ช่องทาง และบางครั้งต้องใช้เวลา นอกจากนั้นยังมีอุปสรรคต่างๆ มากมายที่หลายท่านล้วนเข้าใจเป็นอย่างดี คงจะไม่มีทางออกใดทางออกเดียวที่ใช้ได้กับทุกอุปสรรค
แต่ " จงปรับตัวและเรียนรู้กับมันอย่าท้อถอย บางอุปสรรคเพียงแต่อดทน อยู่นิ่งๆ ไม่ต้องทำอะไรก็แก้ไขและสามารถผ่านพ้นไปได้"
คงจะไม่มีบทความหรือหนังสือใดที่เขียนถึงบทบาทหน้าที่ของคุณอำนวยได้สมบูรณ์ที่สุด และคงจะไม่มีใครที่ทำหน้าที่คุณอำนวยได้สมบูรณ์ที่สุด ดังนั้นเราอย่าเสียเวลาที่จะค้นหาเพื่อเรียนรู้หรือลอกเลียนแบบ แต่เราควรที่จะค้นคว้า ศึกษาจากตำรา หรือจากบุคคล เพื่อเพิ่มเติมความรู้ให้แก่ตัวเราอยู่เสมอ ทางนี้ต่างหากที่น่าจะดีที่สุด เพราะเมื่อเราได้เปิดใจเรียนรู้แล้วจะพบว่า
" ยิ่งเรียนรู้เพิ่มมากขึ้นเท่าใด เราก็จะพบว่าตัวเราเองนั้นยังไม่รู้อีกมาก และเป็นคนที่เล็กลงๆ อยู่เรื่อยๆ "
ผมคงจะเขียนบันทึกประสบการณ์ของคุณอำนวย เพื่อมาแลกเปลี่ยนประสบการณ์กับชาว G2K ได้ไม่ดีนัก อาจไม่ครอบคลุม แต่ก็เป็นเศษเสี้ยวหนึ่งขององค์ความรู้ในทางนี้ ท่านก็คงต้องค้นหาและลงมือปฏิบัติและเรียนรู้ด้วยตนเองกันต่อไป เพราะผมก็ยอมรับว่าตัวเองก็ยังต้องพัฒนาอีกมาก และในหลายๆ มิติ แต่ก็ขอเป็นกำลังใจให้กับท่านที่ทำหน้าที่คุณอำนวยทุกๆ ท่าน (ทั้งที่ถูกสั่งให้ทำและใจสั่งมา) จงทำหน้าที่ของตนเองให้ดีที่สุด.......
ขอบพระคุณทุกท่านที่อ่านมาจนถึงตอนท้านนี้
บันทึกมาเพื่อการ ลปรร. ครับ
วีรยุทธ สมป่าสัก 7 มกราคม 2552
-สวัสดีครับอ้ายสิงห์
-สบายดีกาคับ
-" ยิ่งเรียนรู้เพิ่มมากขึ้นเท่าใด เราก็จะพบว่าตัวเราเองนั้นยังไม่รู้อีกมาก และเป็นคนที่เล็กลงๆ อยู่เรื่อยๆ " จริง ๆ คับ
คงจะไม่ต้องรอให้ใครมากำหนด กะเกณฑ์ หรือคำสั่งแต่งตั้งให้เป็นเสมอไป
ตรงนี้ดีครับ
ผมก็พูดคุยแบบไม่เป็นทางการกับผู้ร่วมงานไปเรื่อยๆและ บ่อยๆ
ใช้วิธีเดินเข้าไปหา สนทนาด้วยเรื่องทั่วไป แล้วก็จะไหลเข้ามาเรื่องงานโดยอัตโนมัติ
พูดคุยแบบเป็นกันเองไม่เป็นทางการนี่ สนุกและได้งานครับ
สวัสดีปีใหม่ครับ อาจารย์วีระยุทธ (ผู้เยี่ยมยุทธ)ในโลกกว้างใบนี้ถ้าเรายิ่งเรียนรู้ เรายิ่งแสวงหา ก็จะพบว่าตัวเรานี้ยิ่งเล็กลง ยังมีความรู้ ยังมีอะไรอีกเยอะแยะที่เรายังไม่รู้ ...ผมเห็นด้วยกับอาจารย์จริงๆ สู้ๆ
หวัดดีครับ