แลกเปลี่ยนเรียนรู้คุณอำนวย : 29. อย่าหยุดที่จะ "พัฒนาตนเอง"


" จงปรับตัวและเรียนรู้กับมันอย่าท้อถอย บางอุปสรรคเพียงแต่อดทน อยู่นิ่งๆ ไม่ต้องทำอะไรก็แก้ไขและสามารถผ่านพ้นไปได้"

          ช่วงเวลาที่ผ่านมาได้เขียนบันทึกโดยสรุปบทเรียนในการทำงานในการทำบทบาทของคุณอำนวยโดยธรรมชาติ  เพื่อแลกเปลี่ยนประสบการณ์กับชาว G2K  ได้เขียนไว้แล้ว  28 บันทึก  หากท่านใดสนใจลิงค์อ่านได้ที่ แลกเปลี่ยนเรียนรู้คุณอำนวย ครับ  เป็นการเขียนแบบคิดได้ก็เขียนไปเรื่อยๆ ไม่ได้กำหนดหรือวางเค้าโครงไว้ล่วงหน้าแต่อย่างใด

          มาถึงปี 2552 นี้คิดว่าน่าจะเขียนอีกซักบันทึกหนึ่ง  เพื่อเป็นตอนท้ายสุด  แม้ว่าโดยเนื้อหาอาจจะยังไม่ครอบคลุมทั้งหมด  แต่ก็คิดว่าน่าจะถึงเวลาปิดตัวลงได้แล้ว

          โดยธรรมชาติแล้วทุกๆ คนนั่นแหละสามารถเป็นคุณอำนวยในการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ได้   ไม่ว่าจะในงานในหน้าที่หรือว่าในงานส่วนตัว    เพราะการจัดการความรู้นั้นมีอยู่แล้วตามธรรมชาติของการเรียนรู้ของสังคมมนุษย์    เพียงแต่จะเรียกชื่อหรือเข้าใจกันว่าทำอะไรกันเท่านั้นเอง    แต่อาจจะทำได้มากน้อยก็ขึ้นอยู่กับบทบาทของแต่ละบุคคล  ว่าจะเอื้อต่อการอำนวยความสะดวกต่อการแลกเปลี่ยนรู้มากน้อยแค่ไหน  ในงาน-ในหน้าที่อาจทำได้แตกต่างกัน  แต่ในเรื่องส่วนตัวหรือในชีวิตประจำวันทึกคนมีโอกาสไม่แตกต่างกัน

          การทำหน้าที่ของคนอำนวยการแลกเปลี่ยนเรียนรู้นั้น คงจะไม่ต้องรอให้ใครมากำหนด  กะเกณฑ์  หรือคำสั่งแต่งตั้งให้เป็นเสมอไป   เพราะมิฉะนั้นแล้วการแลกเปลียนเรียนรู้จะถูกกรอบของวัฒนธรรมองค์กร-สังคม ครอบงำ  ส่งผลให้กระบวนการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ไม่เป็นไปตามธรรมชาติ   คือทำตามแฟชั่น  ตามแบบของหน่วยงานหรือคนมีชื่อเสียง   แต่ตรงกันข้าม  หากทุกคนในหน่วยงานหรือในองค์กร  มีความรักในงาน  มีเป้าหมายการทำงานไปในทิศทางเดียวกันแล้ว   ทุกคนต่างก็สามารถที่จะเสริมหนุนซึ่งกันและกัน  โดยเอื้อให้เกิดการพัฒนางานโดยใช้การจัดการความรู้เป็นเครื่องมือในการพัฒนา  เมื่อนั้นองค์กรก็จะมีพลังรวมหมู่  มีพลังที่จะขับเคลื่อนให้เกิดการพัฒนาที่ออกมาจากข้างใน-ในองค์กรที่ไม่ต้องรอให้ใครสั่งให้ทำ

          จากประสบการณ์ในการทำงาน  แม้จะมีไม่มากนัก แต่สิ่งที่มักจะพบเสมอในการพัฒนางานนั้นคือการต่อต้านการเปลี่ยนแปลง  จากคนในหลายๆ ระดับในองค์กร  ซึ่งประเด็นนี้จะเป็นเรื่องที่เป็นธรรมดามากๆ ไม่ต้องแปลกใจ  ดังนั้นในประเด็นนี้ทางออกนั้นเราต้องใช้ตัวช่วยหลายๆ ช่องทาง  และบางครั้งต้องใช้เวลา   นอกจากนั้นยังมีอุปสรรคต่างๆ มากมายที่หลายท่านล้วนเข้าใจเป็นอย่างดี  คงจะไม่มีทางออกใดทางออกเดียวที่ใช้ได้กับทุกอุปสรรค  

แต่ " จงปรับตัวและเรียนรู้กับมันอย่าท้อถอย  บางอุปสรรคเพียงแต่อดทน  อยู่นิ่งๆ  ไม่ต้องทำอะไรก็แก้ไขและสามารถผ่านพ้นไปได้"

          คงจะไม่มีบทความหรือหนังสือใดที่เขียนถึงบทบาทหน้าที่ของคุณอำนวยได้สมบูรณ์ที่สุด    และคงจะไม่มีใครที่ทำหน้าที่คุณอำนวยได้สมบูรณ์ที่สุด  ดังนั้นเราอย่าเสียเวลาที่จะค้นหาเพื่อเรียนรู้หรือลอกเลียนแบบ  แต่เราควรที่จะค้นคว้า  ศึกษาจากตำรา  หรือจากบุคคล เพื่อเพิ่มเติมความรู้ให้แก่ตัวเราอยู่เสมอ  ทางนี้ต่างหากที่น่าจะดีที่สุด  เพราะเมื่อเราได้เปิดใจเรียนรู้แล้วจะพบว่า 

      "  ยิ่งเรียนรู้เพิ่มมากขึ้นเท่าใด  เราก็จะพบว่าตัวเราเองนั้นยังไม่รู้อีกมาก  และเป็นคนที่เล็กลงๆ อยู่เรื่อยๆ "

          ผมคงจะเขียนบันทึกประสบการณ์ของคุณอำนวย เพื่อมาแลกเปลี่ยนประสบการณ์กับชาว G2K ได้ไม่ดีนัก   อาจไม่ครอบคลุม  แต่ก็เป็นเศษเสี้ยวหนึ่งขององค์ความรู้ในทางนี้  ท่านก็คงต้องค้นหาและลงมือปฏิบัติและเรียนรู้ด้วยตนเองกันต่อไป  เพราะผมก็ยอมรับว่าตัวเองก็ยังต้องพัฒนาอีกมาก  และในหลายๆ มิติ  แต่ก็ขอเป็นกำลังใจให้กับท่านที่ทำหน้าที่คุณอำนวยทุกๆ ท่าน (ทั้งที่ถูกสั่งให้ทำและใจสั่งมา)   จงทำหน้าที่ของตนเองให้ดีที่สุด.......

    ขอบพระคุณทุกท่านที่อ่านมาจนถึงตอนท้านนี้

บันทึกมาเพื่อการ ลปรร. ครับ

วีรยุทธ  สมป่าสัก  7 มกราคม  2552

 

หมายเลขบันทึก: 233909เขียนเมื่อ 7 มกราคม 2009 14:19 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 04:26 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (8)

-สวัสดีครับอ้ายสิงห์

-สบายดีกาคับ

-" ยิ่งเรียนรู้เพิ่มมากขึ้นเท่าใด เราก็จะพบว่าตัวเราเองนั้นยังไม่รู้อีกมาก และเป็นคนที่เล็กลงๆ อยู่เรื่อยๆ " จริง ๆ คับ

คงจะไม่ต้องรอให้ใครมากำหนด  กะเกณฑ์  หรือคำสั่งแต่งตั้งให้เป็นเสมอไป   

     ตรงนี้ดีครับ  

      ผมก็พูดคุยแบบไม่เป็นทางการกับผู้ร่วมงานไปเรื่อยๆและ บ่อยๆ  

     ใช้วิธีเดินเข้าไปหา   สนทนาด้วยเรื่องทั่วไป    แล้วก็จะไหลเข้ามาเรื่องงานโดยอัตโนมัติ

     พูดคุยแบบเป็นกันเองไม่เป็นทางการนี่  สนุกและได้งานครับ

สวัสดีปีใหม่ครับ อาจารย์วีระยุทธ (ผู้เยี่ยมยุทธ)ในโลกกว้างใบนี้ถ้าเรายิ่งเรียนรู้ เรายิ่งแสวงหา ก็จะพบว่าตัวเรานี้ยิ่งเล็กลง ยังมีความรู้ ยังมีอะไรอีกเยอะแยะที่เรายังไม่รู้ ...ผมเห็นด้วยกับอาจารย์จริงๆ สู้ๆ

P

 

  • สวัสดีครับน้องเพชรน้ำหนึ่ง
  • สบายดีนะครับ
  • อย่าหยุดที่จะพัฒนาตนเองนะครับ
  • เส้นทางนี้ยังอีกยาวไกล

P

 

  • สวัสดีปีใหม่ครับท่านรองฯ small man~natadee
  • ปัจจัยที่สำคัญของหน่วยงานที่จะสร้างแรงจูงใจให้เกิดการพัฒนานั้น ผู้นำ/ผู้บริหารนับว่าสำคัญมากๆ เลยนะครับ
  • หากผู้นำฯ เข้าไปคลุกคลีและพูดคุย เอื้อให้เกิดการ ลปรร. อย่างเป็นธรรมชาติแล้ว เหมือนที่ ท่านรองฯ small man~natadeeแล้ว  นับได้ว่าหน่วยงานนั้นโชคดีครับ
  • เพราะโดยธรรมชาติทุกคน(ส่วนใหญ่) ล้วนต้องการพัฒนางานของตนเอง  และสามารถเป็นผู้นำการเปลี่ยนแปลงกันอยู่แล้ว
  • ขอเพียงมีโอกาส มีการจัดส่วนผสมของทุกอย่างลงตัว ฯลฯ ก็จะเกิดการพัฒนา หรือสร้างนวัตกรรมขึ้นใหม่ในหน่วยงานอย่างไม่ยากนัก
  • ขอบพระคุณมากครับ
  • สวัสดีปีใหม่ครับพี่ bird
  • ขอบพระคุณมากครับที่แวะมาเยี่ยมเยียน
  • ขอให้มีความสุขตลอดไปนะครับ

หวัดดีครับ

  • วัฒนธรรม องค์กร ท้องถิ่น เป็นม่านที่แข็งแกร่ง พอสมควร
  • ต้องใช้แรง มากหน่อย ถ้าจะแหวก ผ่านไปได้
  • ยิ่ง ถ้ามี พลัง รอบข้าง เพื่อนพ้องมาช่วย กันบ้าง ก็พอจะไปได้

 

P

 

  • สวัสดีครับ อ.ชัยพร
  • ออกแรงจนจะหมดแรงแล้วล่ะครับ
  • ยังไงก็ยังสู้ๆ
  • ขอเอาใจช่วย เหนื่อยนักก็พักก่อนได้เนาะ
  • ขอบคุณครับ
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท