หลงไฟเสน่ห์

มันคงย่อมเวียนว่ายตายเกิด ไปทุกภพทุกชาติ

เปลวแดดร้อนเปรี้ยงเต้นระยิบอยู่ตรงหน้า เราฝ่าสายตาเพ่งมองไปรอบบริเวณแนวสนเรียงเป็นแถว เฟื่องฟ้าส่ายดอกหลากสีละลานตา ตรงนี้แหล่ะ เราเคยอยู่เคยเดินรอบสนาม ตึกอาคารทุกหลัง ห้องเรียนทุกห้อง ผู้คนที่ห้อมล้อมด้วยความเคารพนอบน้อม พร้อมกล่าวคำเยินยออ่อนหวาน ทุกสิ่งดูเหมือนเราประสบความสำเร็จและมีความสุขสมบูรณ์ที่สุด

แต่เรากำลังจะจากที่นี่ไป ความรู้สึกใจคอตีบตันแน่นขึ้นมาที่ช่องอก เสียงที่เปล่งออกมา หาล่วงพ้นลำคอผ่านริมฝีปากไปได้ไม่ ก้อนเสมหะเหนียวหนับจับคอหอย ทำให้เสียงหายใจดังครืด คราด คล่อก ๆ เป็นระยะ ๆ นัยน์ตาเริ่มฝ้าฟางเหมือนมรหมอกมาบังมิให้มองเห็นสิ่งใด ๆ ได้ แต่เหตุไฉนการมองภายในด้วยจิตของตนจึงแจ่มชัดยิ่งนัก

เราอยู่มานาน นานหลายปี ดูจะนานเกินไปสำหรับคนบางคนด้วยซ้ำ บางคนเขาอาจจะรำคาญที่มีเราอยู่ที่นี่ เพียงแต่เขาไม่กล้าพูด เพราะเหตุผลหลายประการจิตเราประหวัดกลับบ้านด้วยใจที่ห่อเหี่ยวอย่างบอกไม่ถูก วันวานที่ผ่านไป ภาพเหตุการณ์ต่าง ๆ ยังแจ่มชัดในมโนภาพ ชีวิตของครูบรรจุใหม่ต้องพานพบประสบการณ์ต่าง ๆ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ซึ่งทำให้เราได้เรียนรู้ ปรับตัวและรู้จักแสวงหาหลาย ๆ สิ่งมาเติมเต็มและมาเติมแต่งชีวิตให้เกิดสุข เราได้รับเกียรติในสังคม มีชื่อเสียงเป็นที่ยอมรับของบุคคลทั่วไป เรามีวันเกิด มีวันปีใหม่ และมีวันสำคัญในเทศกาลต่าง ๆ เราภูมิใจที่เห็นทุกคนมาแสดงความเคารพนบไหว้ยกย่องชื่นชมเรา และมีของกำนัลมาฝากอยู่ไม่ขาดระยะ ความรัก โลภ โกรธ หลง ความอยากมีลาภ ยศ สรรเสริญ เป็นไฟเสน่ห์อย่างหนึ่ง ที่ยากจะสลัดให้หลุดไปจากมนุษย์ได้ เป็นกิเลสที่คอยหลอกล่อปุถุชน ให้เกิดความเหลิงอยู่ตลอดเวลา ผู้ที่เอาชนะสิ่งเหล่านี้ได้ก็นับว่าประเสริฐยิ่งนัก จะมีสักกี่คนที่ดำรงชีวิตอยู่ได้โดยไม่หลง

เราเป็นผู้หนึ่งที่ติดอยู่กับความหลงนั้น หลงในลาภ ยศ สรรเสริญ หลงอยู่ในความรัก ความพอใจ ในสิ่งมนุษย์พึงอยากจะมี

เรายังไม่อยากละจากตำแหน่งหน้าที่ ที่เรามีอยู่ ไม่อยากละจากลูกและครอบครัวที่เรารัก ไม่อยากจาก บ้านเรือนที่เคยพำนัก ความผูกพันคุ้นเคยกับทุกซอกทุกมุมของห้องแต่ละห้อง และต้นไม้ทุกต้น เครื่องเรือนทุกชิ้นที่เคยใช้ เรารักหวงแหนยิ่งนัก

ความรักที่ไม่เคยคิดจะจากครอบครัวในเมื่อก่อน บัดนี้ถึงเวลาที่ต้องจากไม่ใช่จากเพราะการโยกย้ายในหน้าที่ราชการ ที่คงมีวันจะได้พบเจอกันอีก แต่นี้เป็นการจากพรากตลอดกาล แต่เราก็สัญญากับตัวเองว่าเราคงจะหลงวนเวียนอยู่กับบ้านหลังนี้กับคนที่เรารัก กับของทุกชิ้นที่เราเคยมี และกับตำแหน่งหน้าที่ ที่เราภูมิใจ เราจะคงหลงอยู่กับสิ่งเหล่านี้นานสักเท่าใด

ลมหายใจของเราแผ่วเต็มทีแล้ว ชีวิตคงจะหลุดล่วงไปในเสี้ยววินาทีนี้อย่างแน่นอน เราอยากเอ่ยปากลา แต่อนิจจาเสียงนั้นมิได้ล่วงพ้นลำคอออกมาแม้แต่น้อย

ลาที ลาแล้ว ลาทุกคน ทุกบ้านช่อง ทุกสถานที่ ที่เคยอยู่ ถ้าวิญญาณเรามีอิทธิฤทธิ์ เราคงจะได้มาเยี่ยมเยียนใหม่อีกครั้ง ลาก่อน

ความหลงเป็นไฟเสน่ห์อย่างหนึ่ง ในการดำรงชีวิตของปุถุชน เพราะมีความหลง เราจึงมีความซาบซึ้งตรึงใจในรสของชีวิตอย่างแนบแน่น เราผู้ยังไม่ได้หลุดพ้นห้วงแห่งอบาย ย่อมไม่สลัดความหลงนี้ออกจากจิตวิญญาณได้อย่างแน่นอน มันคงย่อมเวียนว่ายตายเกิด ไปทุกภพทุกชาติ......