ลดความระแวง
ลดความระแวง
เมื่อวานพูดถึงเรื่องการเป็นตัวของตัวเอง ที่เด็กมาปรึกษา และเมื่อคืนได้รับโทรศัพท์จากลูกสาว(สงสัยใช่ไหมว่าไม่มีลูกสาวทำไมมีลูกสาวโผล่มาอีกคน เพราะว่าเราขอเขามาเลี้ยงตั้งแต่เด็กเลยผูกพันธ์และรักเขามากเหมือนกับเป็นลูกของเราเลย) โทรศัพท์มาถามคุณแม่ว่าจะทำอย่างไรดี ที่ทำงานมีปัญหานิดหน่อย เรื่องความไม่เข้าใจกัน เกิดความระแวงสงสัยกันในบางเรื่อง เลยบอกลูกสาวให้เข้าใจธรรมชาติของมนุษย์ว่า
ความระแวงทำให้เป็นโรคเหงา คบใคร ๆ ลำบาก
ทำงานกับใคร ๆ ก็ยาก คบมิตรก็ไม่สนิทสนมจากใจจริง
และรู้สึกไม่ปลอดภัยเมื่ออยู่กับผู้อื่น
คนระแวงเป็นคนใจแคบ เขาขาดความรักพื้นฐานและความเชื่อพื้นฐานตั้งแต่วัยเด็ก หรืออาจจะได้รับอิทธิพลจากสิ่งแวดล้อมที่โหดร้าย ทำให้หวาดระแวง
ถ้าคิดจะลดความระแวง ต้องตัดใจก้าวข้ามความกลัวและความระแวงเหล่านั้น
ต้องทำอดีตให้เป็นอดีต อย่านำอดีตมาเป็นปัจจุบันและกลัวอนาคต
จงเป็นมิตรกับตัวเองให้มาก แล้วฝืนฝึกใจเป็นมิตรกับคนอื่นให้มากขึ้นทีละน้อย ๆ
ให้รางวัลตัวเองด้วยการชมตัวเองเสมอ ๆ ว่าคิดถูกแล้ว ทำได้แล้ว สร้างสรรค์มากขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว เมื่อสามารถทำอะไรสำเร็จบ้าง หรือคิดจะลดความระแวงลง
ความระแวงจะลดน้อยลงไป
คนเราส่วนใหญ่จะมีลักษณะเป็นคนชอบระแวง คิดว่าใครจะมาว่าหรือตำหนิ ทำให้ไม่ค่อยมีความสุข และชอบนินทาว่าร้ายกันเพราะคิดว่าเขามาว่าเราเลยนินทาเขาเสียก่อน
ยิ่งในชีวิตการครองเรือนแล้วถ้าเรามัวแต่ระแวงสงสัยกัน ไม่ให้เกียรติกัน จ้องจับผิดกัน ชีวิตครอบครัวก็จะขาดความสุข
บอกลูกสาวว่า ทำใจให้สบาย เป็นมิตรกับทุกคนที่เข้ามาเกี่ยวข้องในชีวิตเรา ตัดความระแวงสงสัยออกไปในชีวิต
แล้วเราจะมีความสุข
ความเห็น (3)
เป็นมิตรกับทุกคน..แม้คนที่ไม่มีใจจะเป็นมิตรกับเรานะคะ
ลดความระแวง
