Humanized Society Movement Taskforce (1)

ยุทธศาสตร์ขับเคลื่อนสังคมสุขภาวะหัวใจแห่งความเป็นมนุษย์

วันศุกร์ที่ 19 ธันวาคมที่ผ่านมา ได้มีโอกาสอันน่าชื่นชมยินดีที่ได้ไปร่วมกิจกรรม Open Space Technology ณ โรงแรมโรสการ์เดน ริเวอร์ไซด์ สวนสามพราน ในประเด็นหลักคือการวางแผนยุทธศาสตร์การขับเคลื่อนสังคมที่มีสุขภาวะหัวใจแห่งความเป็นมนุษย์ เจอผู้หลักผู้ใหญ่ที่เป็นปูชนียบุคคลหลายท่าน เจอกัลยาณมิตรที่มีเมตตาบารมีหลายคน เข้ามาแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ตกผลึกกัน โดยมีอาจารย์วรภัทร์ ภู่เจริญเป็นกระบวนกรคนสำคัญที่ทำให้กิจกรรม กิจการลื่นไหลไปด้วยกลิ่นอาย อารมณ์ และบรรยากาศผ่อนคลาย ปิติ และสงบสุข

ดูบรรยากาศซะก่อน ริมแม่น้ำยามเช้า

บรรยากาศห้องอาหารเช้า ยามอาทิตย์อุทัย

ดอกไม้และหยาดน้ำค้าง

ทางเดินมีร่มไม้น้อมศีรษะต้อนรับไปห้องประชุม

ผมเดินทางมาถึงก่อนวันประชุมหนึ่งคืน นั่ง TAXI มาจากดอนเมืองมาสวนสามพราม ระยะทางไกลพอควรแต่คนขับก็ชำนาญและสามารถหาเส้นทางที่รถไม่ติดเลย มาส่งถึงโรงแรมตอนประมาณ 3 ทุ่มครึ่ง ชั่งน้ำหนักในใจว่าจะลงมาหาอะไรทานดี หรือจะอยู่บนห้องดี นั่งคิด นอนคิด หยิบเอาหนังสือกำลังภายในพญามังกรเจ็ดดาวมาอ่าน อ่านไปอ่านมาก็ห้าทุ่มกว่าพอดี เลยไม่ต้องลงมาหาอะไรกินแล้ว

ประหวัดคิดถึงตอนแรกที่ได้รับทราบเรื่องงานประชุมในครั้งนี้ ตอนนั้นผมแบ่งรับแบ่งสู้ เพราะวางแผนกับที่บ้านจะไปกระบี่กัน พอดีโปรแกรมยกเลิก ก็เลยได้รับปากด้วยความยินดี โดยเฉพาะอย่างยิ่งมาทราบว่า อ.วรภัทร์ จะมาเป็นกระบวนกรให้ ก็หมายมั่นปั้นใจว่านี่คงจะถึงเวลา เป็นวาระได้เจอกันเสียที ครั้งที่แล้วที่ อ.อุตส่าห์ลงมากับ อ. JJ มาถึง ม.อ. ก็ไม่ได้ไปต้อนรับ น่าจะมีความหมายที่ดี ที่ได้มาเจอในวาระแห่งชาติแบบนี้

บรรยากาศห้องประชุม เป็นวงล้อมสุนทรียสนทนา

แสงไฟจากเปลวเทียนแห่งศรัทธา ในความดี ในธาตุแท้แห่งมนุษย์ สะบัดไปมา

ผมอ่านจดหมายและโครงการ ก็รู้สึกตื่นเต้นน่าสนใจ พอเห็นโปรแกรมมีแค่ครึ่งวัน เช้าถึงเย็น ก็รำพึงในใจ "จะพอหรือนี่..." คืนนั้นก็เลยต้องนอนอธิษฐาน หวังให้สิ่งดีๆจงบังเกิดแก่งานนี้ ไม่ว่าเราจะมีเวลาแค่ไหนก็ตาม นอนอธิษฐานไปเรื่อยๆจนหลับ สะดุ้งตื่นมาก่อนนาฬิกาปลุก 5 นาที เดินลงมาพร้อมกับหอบกล้องถ่ายรูป ทักษิณาวัตรไปรอบๆบริเวณ ชื่นชมในอี้จิงของสถานที่นี้มากๆ ทั้งภูเขา น้ำ ลม อุณหภูมิและสภาวะภายใน น่าจะเพรียบพร้อม

เดินไปห้องประชุม ก็เจอ อ.วรภัทร์ กำลังนั่งง่วนอยู่กับเอกสาร เราส่งยิ้มและส่งไหว้ให้กันอย่างดีใจ ปราศรัยกันเหมือนรู้จักกันมานาน ในเวลาไม่กี่วินาทีก็ได้รู้สีกถึงพลังกระทิงของแท้มาอย่างเปิดเผย ไม่อับอายซ่อนเร้น กระทิงที่หัวใจเปิดอ้าซ่าแบบนี้นี่เอง จึงโอบกอดได้หมด แม้กระทั่งหนูน้อยที่หวาดระแวง หรือหมีที่ระวังตัว หรืออินทรีย์ขี้เบื่อทั้งหลาย

ห้องประชุมถูกจัดเป็นลานวงกลม มีหมู่ดอกไม้ล้อมเทียนเล่มใหญ่ตรงกลาง เป็น classic Open Space Technology Openning เลยทีเดียว ผมย้ิมถูกใจ ฮึ ฮึ วันนี้จบดีแน่ๆ เหลือแค่จะดีมากแค่ไหน แต่ด้วย intention ของกระบวนกร ที่ได้ยินเสียงแกพูดกับลูกทีม สช. ตลอดเวลา ให้กำลังใจ ทักทายอย่างเป็นกันเอง แซวกัน หัวเราะกัน รังสี beta แห่งความกังวลของเด็กๆผู้ช่วยก็เริ่มหายไป มีคลื่นอัลฟามาแทนที่

อาจารย์ผู้ใหญ่หลายท่านกรุณามาร่วมงาน พูดคุย และให้ปัญญา

เร่ิมต้นด้วยวิดีทัศน์ กล่าวถึง "ต้นทุนทางสังคม" ของคนไทย ของประเทศไทย กล่าวถึงเมล็ดพันธุ์ ปุ๋ย น้ำเลี้ยง อากาศ และอุณหภูมิ ที่จะมีผลต่อการงอกงามของต้นทุนที่ว่านี้ เราเริ่มเห็นศักยภาพที่แท้ที่ยังซ่อนเร้นอยู่ในเนื้อตัว ในทรัพยากรธรรมชาติ ในความเป็นคน เป็นมนุษย์ และผลกระทบที่มองเห็นสัมผัสได้ ถ้าหากไม่มีการดูแลสิ่งแวดล้อมและเหตุปัจจัยในการงอกงาม

มีตอนหนึ่งของวิดีทัศน์ เป็นคลิปสั้นของนักศึกษาแพทย์กฤตนุ นาคแท้ ของคณะแพทย์ ม.อ. ที่อยู่ในโครงการเพื่อนวันอาทิตย์ของเรา ที่ตอนนี้ อ.จารุรินทร์กำลังกลั่นออกมาเป็นผลงานวิจัยเชิงคุณภาพอยู่ ผมเห็นหน้าน้องกฤตนุ และได้ยินเรื่องที่น้องเขาเล่าก็เกิดความปิติยินดีในใจ

ตอนนั้นเอง คุณปิติพร จาก สช. ที่นั่งข้างๆก็กระซิบว่า "นั่นไง ลูกศิษย์อาจารย์" ผมก็ย่ิงเกิดความปิติยินดีมากขึ้น.... ในความปิติยินดีนั้นเอง.... มีขณะหนึ่งที่ผมได้ทราบว่าตนเองกำลังปิติอยู่ เมื่อพิจารณาแล้วว่ากำลังปิติ และปิติเพราะมองเห็นการเติบโตของน้องนักศึกษาแพทย์ ผมก็เกิดอาการ "ปิติซ้อน" ที่พบว่าตนเองกำลังปิติเรื่องนี้!!

เราเริ่มรายการด้วยการที่ อ.วรภัทร์ ให้น้องจาก สช. เริ่มอ่านบทกวีของท่านกวีเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ ต่อจากนั้นก็ได้เชิญ อ.ประเวศ อ.มงคล อ.อำพล ฯลฯ ค่อยๆต่อเทียนทีละคนๆเป็นสัญญลักษณ์ของการต่อเชื่อมความดีงาม ความจริง ความมุ่งมั่น ความศรัทธา ในวงสังคมเป็นวงจรต่อเนื่องเป็นวงกลม นั่นคือ "ไร้ที่สุด" ทุกสิ่งทุกอย่างหวนกลับมาที่เดิมและเริ่มต้นใหม่ต่อไป เทียนทุกเล่มได้ค่อยนำมารวมกันในกระบะทราย แสงสว่างก็เริ่มเข้มข้นขึ้น จนสว่างไสวอยู่กลางห้องที่เดิมมีดมิด ขะมุกขะมัว

แสงเทียนแห่งศรัทธา

อ.วรภัทร์ ภู่เจริญ กระบวนกรหลัก กำลังส่ง Intention มาให้กิจกรรมของเราตอนเริ่มต้น

หลังจากนั้นก็เป็นขั้นตอน check-in (หมายถึง check-in เข้ากิจกรรมครับ ไม่ใช่แยกย้ายไป check-in โรงแรม) เร่ิมจาก อ.ประเวศ แล้วทุกๆคนที่มา ดูเหมือนจะมีความในใจ ต้องการจะแลกเปลี่ยน ต้องการจะ share กันไปหมด ตอนแรกตั้งใจจะแยกกลุ่มย่อยสักหกกลุ่ม แยกย้ายไปคุย ไปๆมาๆ ช่วง check-in เราทำท่าจะได้ dialogue วงใหญ่แทน เหมือนที่ครั้งหนึ่ง ในงาน อ่าน-เขียน-แปล กระบวนทัศน์ใหม่ ที่เชียงราย เราเคย check-in 1 วันเต็มๆ คือ เช้า-บ่าย จาก check-in กลายเป็น วาระของ dialogue ไปโดยไม่รู้ตัว

มนุษย์มีการลอกเลียนกัน จะดี/ไม่ดี ก็ตาม

เมื่อมีความไว้วางใจ ศักยภาพที่แท้จะผุดกำเนิด

สร้างสรรค์โดยผู้น้อย เกิดขึ้นได้เพราะผู้ใหญ่เปิดพื้นที่

การศึกษาคือทุกสิ่งทุกอย่าง

ร่วมด้วยช่วยกัน งานแห่งจิตตปัญญา

สุขภาวะเป็นงานของทุกคน ไม่ใช่เฉพาะกระทรวงสาธารณสุข

การศึกษา และสุขภาวะกำเนิด เป็น​ "หน้าที่และความรับผิดชอบ" ของทุกคนในสังคม

ความตายเป็นสัจจธรรมที่เราได้เรียนรู้อะไรอีกมาก

การเห็นการเติบโตของคน (และตนเอง) เป็นความคุ้มค่าของงาน งานคือการปฏิบัติธรรม

ท่ามกลางความวิตกกังวลของน้องๆฝ่ายสนับสนุนว่าจะไม่มีใครได้รับประทานของว่าง ของ break อ.วรภัทร์ได้เข้ามาช่วย โดยบอกให้น้องเขาชิวๆลง เลื่อนเวลาหรือ late นิดหน่อย สำหรับ OST แล้ว ไม่มีนัยสำคัญ ในที่สุดเราก็ได้เชิด รัว ลง ประมาณ 11 โมง ก่อนจะแยกย้ายลงกลุ่มย่อยกัน

 

[JJ]

ตามมาเรียนรู้ ครับ

[krutoiting]

ขอเรียนรู้ด้วยคน ขอบคุณค่ะ

[Phoenix]

อ. JJ  ครับ

มาเร็วจริงๆเลยครับ ขออภัยที่ครั้งก่อน อาจารย์อุตส่าห์มาถึง ม.อ.แล้วไม่ได้ไปทำความเคารพเยี่ยมเยียน ครั้งนี้ผมจัดการจนได้เจอ อ.วรภัทร์ไปแล้ว ยังรอวาระหน้าอยู่นะครับที่จะได้เจออาจารย์

[Phoenix]

คุณ krutoi ครับ

เชิญ comment ต่อเติมตามอัธยาศัยเลยนะครับ ไม่ต้องเกรงใจ ขอบคุณที่มาเยี่ยมครับ

[คนไร้กรอบ]

เขียนบันทึก ได้ น่ารักดีครับ คุณหมอ

[คนไร้กรอบ]

ภาพสวยๆ ที่เห็นด้านบน   เกิดตอนนี้เองครับ  (ชายไทย  เสื้อสีส้ม ที่ศาลาท่าน้ำ)

ผมแอบถ่าย "นกไฟ" เอาไว้ได้  แต่เช้าเลย

มั่นใจ ว่านี่ คือ นกไฟแน่ๆ    ตื่นแต่เช้า ตะพายกล้อง ชื่นชมธรรมชาติ

[Phoenix]

ฮา ฮา

ได้อารมณ์ดีครับ อ.วรภัทร์

เหมือน seeing ที่เราเดินออกจากร่าง มองเห็นตัวเรากำลังทำอะไรอยู่เลย surreal ดี