ต้านลมหนาวสานปัญญา : เช้าชื่นอันเบิกบานของคนค่าย


คือความสุขของการใช้ชีวิตอย่างไมเปล่าเปลือง




อากาศยามเช้าของโรงเรียนเหล่าภูพานสดชื่นและเย็นสบาย โรงเรียนหมู่บ้านและท้องทุ่งเต็มไปด้วยละอองหมอกอันบางเบาแผ่ปกคลุมไปทั่วทั่งบริเวณ


คืนที่ผ่านมาผมไม่อาจหลับลงได้โดยปราศจากผ้าห่มจึงจำต้องนั่งเขียนบันทึกและเฝ้าสังเกตอาการของลูก ๆที่นอนขดตัวอยู่ในเต็นท์อันมีถุงนอนเล็ก ๆ เป็นเครื่องกันหนาวโดยขนเสื้อผ้าทุกตัวที่มีอยู่ห่มคลุมลงไปที่ตัวลูกด้วยหวังว่าจะเพิ่มไออุ่นให้กับพวกเขาพร้อม ๆ กับการสลับกกกอดพวกเขาเป็นระยะ ๆ ...







ถึงแม้ค่ำคืนนี้จะไม่มีลมกรรโชกมาจากราวป่าบนเทือกเขาภูพานแต่หมอกที่โรยตัวลงมาเกาะกุมอยู่บนเต็นท์นอนก็ทำให้ชีวิตสัมผัสได้อย่างชัดแจ้งว่าความหนาวเย็นจากหมอกและน้ำค้างป่านั้นเต็มไปด้วยภาวะอันแสนสาหัสแต่ก็จนปัญญา - ไม่รู้จะอธิบายห้วงอารมณ์นั้นอย่างไรดีจึงได้แต่นิยามอย่างสั้น ๆ แต่เพียงว่า“หนาวเหน็บ เจ็บลึก”เป็นที่สุด.









รุ่งเช้าของวันใหม่บรรดาคนค่ายตื่นนอนกันตั้งแต่เช้ามืดกลุ่มหนึ่งออกไปจ่ายตลาดตั้งแต่ประมาณตีสามต้น ๆส่วนคนอื่น ๆ ก็เริ่มกรีดกรายออกจากที่นอนในห้วงตีห้าเศษ ๆจากนั้นก็จัดการล้างหน้าแปรงฝันหรือไม่ก็เดินเข้าหมู่บ้านเพื่ออาบน้ำชำระร่างกาย


น้องดินและน้องแดนก็ตื่นเช้าเหมือนคนอื่น ๆโดยเจ้านักเลงลูกทุ่งไม่ยอมอยู่เฉยคอยแต่จะปีนป่ายอยู่บนตัวผมตลอดเวลาพลอยให้เจ้าคนพี่เริ่มพลิกตัวไปมาและตื่นมาสมทบกันอีกแรง


ผมไม่อนุญาตให้สองหนุ่มออกจากเต็นท์เพราะเห็นว่ายังเช้าอยู่เพราะเกรงว่าหากขืนดื้อโผล่ออกมาวิ่งเล่นเอาตอนนี้คงหลีกไม่พ้นกับการเป็นไข้ได้โดยง่ายจึงได้แต่กำชับให้นอนเล่นอยู่ในเต็นท์ส่วนตัวผมนั้นถือโอกาสสะพายกล้องคู่ชีพออกเดินไปที่ทุ่งนาและหมู่บ้านที่อยู่ใกล้ ๆ กับตัวโรงเรียน








ผมตั้งใจจะบันทึกภาพต่าง ๆที่พบเห็นให้ได้มากที่สุดแต่ด้วยความที่ไม่สันทัดกับระบบของกล้องจึงขลุกขลักและทำให้พลาดโอกาสต่าง ๆ ไปอย่างน่าเสียดาย


ท้องทุ่งที่ติดกับตีนเขาดูหม่นมัวไปด้วยหมอกหนาว ต้นไม้เกือบทุกต้นในทุ่งนามองเห็นแต่เพียงลาง ๆราวกับ ณ จุดนั้นเป็นอีกมิติหนึ่งที่เชื่อมระหว่างโลกมนุษย์กับดินแดนมหัศจรรย์อันเร้นลับและยิ่งเพ่งมองก็ยิ่งรู้สึกราวกับว่า ณที่ตรงนั้นกำลังควักเรียกให้เราได้ก้าวเข้าไปเผชิญโชค


ส่วนหมู่บ้านนั้นก็ดูเงียบราวกับกำลังหลับยังไม่ตื่นมีเพียงไม่กี่ครัวเรือนเท่านั้นที่ลุกขึ้นมาก่อไฟผิงเพื่อไล่ความหนาวเหน็บพร้อม ๆ กับการนั่งพูดคุยถึงสารทุกข์สุขดิบของเพื่อนบ้านอย่างอาทรขณะที่หลายครัวเรือนก็กำลังลงจากบ้านพร้อมสะพายย่าม หรือไม่ก็กระติ๊บข้าวราวกับกำลังจะ “ไปทุ่ง”หรือไม่ก็ “เข้าป่า”





หมู่บ้านดังกล่าวนี้ไม่ได้แตกต่างไปจากหมู่บ้านอื่น ๆ ในภาคอีสานซึ่งหมายถึงคนส่วนหนึ่ง หรือครึ่งต่อครึ่งต่างเดินทางไปทำงานในเมืองใหญ่ ๆคงเหลือแต่เฉพาะคนแก่คนเฒ่าที่ยังต้องเฝ้ารออยู่ที่หมู่บ้าน พร้อม ๆ กับการดูแลหลานเหลนที่เติบโตมาในภาวะที่ผืนแผ่นดินเกือบกำลังจะสิ้นกลิ่นอายของความอุดมสมบูรณ์


เช่นเดียวกับชาวบ้านอีกกลุ่มหนึ่งที่ปักหลักปักใจหากินอยู่ในท้องถิ่นก็ยังต้องแบกรับกับ “ปากท้อง”ในแบบสายตัวแทบขาดโดยการออกรับจ้าง หรือแม้แต่ออกไปตัดอ้อยตั้งแต่ฟ้ายังไม่เปิดแสงและกลับเข้าหมู่บ้านอีกทีก็ในยามที่พระอาทิตย์สิ้นแรงไปแล้ว


สภาพการณ์เช่นนี้เป็นภาพที่พบเห็นทั่วไปในท้องถิ่นอันทุรกันดาร ซึ่งต่างยังต้อง “หาชาวกินค่ำ”อยู่อย่างไม่รู้จบเป็นการดิ้นรนอย่างทระนงราวกับการยืนหยัดกับโลกว่า “มนุษย์ไม่ได้เกิดมาเพียงเพื่อจะพ่ายแพ้” ...







ผมใช้เวลาเดินรอบหมู่บ้านไม่นานนักก็จำใจต้องกลับมายังโรงเรียนเพราะเกรงว่าสองหนุ่มจะงอแง และเป็นภาระของพี่นิสิตซึ่งเมื่อกลับมาถึง ก็กลับเห็นว่าสองหนุ่มน้อยนั้นเดินเกี่ยวก้อยคนโน้นทีคนนี้ทีราวกับกำลังจะออก “ตรวจค่าย” ก็ไม่ปาน


บรรยากาศยามเช้าของคนค่ายสดชื่นไม่ต่างไปจากอากาศของลมหนาวที่โชยพัดมาอย่างละมุนละไม จากนั้นไม่นานนัก ยอดเขาภูพานก็เริ่มปรากฏลำแสงอันอบอุ่นจากดวงอาทิตย์ทอฉายมาเป็นระยะ ๆพลอยให้คนค่ายทั้งหลายโปรยยิ้มรับแดดอุ่นกันอย่างถ้วนทั่ว







ก่อนการงานแห่งชีวิตประจำวันคนค่ายจะเริ่มขึ้นพวกเขาทั้งหลายก็ทยอยมาเข้าแถวกันหน้าเถาธงเพื่อเตรียมเชิญธงชาติขึ้นสู่ยอดเสาซึ่งห้วงเวลาดังกล่าวผมมีโอกาสได้ทักทายใครต่อใครอีกหลายและหลายคนที่ว่านั้นก็ล้วนแล้วแต่สดชื่นเบิกบานใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มแววตาฉายถึงความสุขอย่างเป็นประกาย ประหนึ่งการยืนยันได้ว่า“....การมาทำกิจกรรมกันที่นี่คือความสุขของการใช้ชีวิตอย่างไมเปล่าเปลืองและ ณ วินาทีนี้พวกเขาทั้งหลายก็พร้อมแล้วสำหรับ “การงานแห่งชีวิต”ในวันใหม่ ...”








นี่คือความสุขของคนค่ายที่ผมสัมผัสได้
และเป็นส่วนหนึ่งของความสุขที่เกิดขึ้นในจิตใจของผม

หมายเลขบันทึก: 229565เขียนเมื่อ 14 ธันวาคม 2008 20:00 น. ()แก้ไขเมื่อ 19 มกราคม 2016 00:31 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (31)

ชอบภาพนี้มากครับ

บรรยากาศดีมาก ๆ ครับ

สวัสดีเจ้าค่ะ

       น้องจิแวะเอากับข้าวฝีมือน้องจิมาฝากค่ะ

                               Jg

อิ่มเอิบใจไปด้วย กับ จิตอาสาของทุกคน...จิตอาสาหนุ่มน้อย 2 คนด้วยค่ะ ^_^

บรรยายกาศดีจัง

ผมเคยไปค่ายอาศาครั้งเดียวเองครับ

มาเยี่ยมคนค่าย

ขอบคุณเรื่องราวดีๆ

สบายดีนะคะ

พรุ่งนี้อุณหภูมิภาคอิสานจะลดลงอีก 1- 3 องศาเชียวนะคะ

ขอให้ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ

สวัสดีครับ ครูโย่ง หัวหน้า~ natadee

ภาพนี้เวลามีจำกัดมาก  ทั้งพะวงเรื่องแสง หรือองค์ประกอบ  พร้อม ๆ กับระยะของการเคลื่อนไหว เลยรีบ ๆ กดชัตเตอร์  ภาพที่ได้มาจึงมีปัญหาเรื่องแสงอย่างมาก

สวัสดีครับ  โก๊ะจิจัง แซ่เฮ~natadee ที่สุดในแก๊ง

อาหารแต่ละอย่างน่าทานมากเลยครับ  และดูจะไม่อ้วนสักเท่าไหร่กระมัง  เพราะตอนนี้ ก็อยากควบคุมน้ำหนักมากเลยทีเดียว

ขอบคุณครับ

 

สวัสดีครับ  ครูแอน

งานนี้สองหนุ่มดิน - แดน ไม่ได้ออกแรงมากนัก  เพราะไม่มีงานถนัดให้ได้ทำ  แต่ก็สาละวนอยู่กับพี่ ๆ นิสิต

ส่วนนิสิตนั้น หลังการทานมื้อเช้าเสร็จแล้วก็ลุยงานกันอย่างยกใหญ่  ส่วนหนึ่งขึ้นเขาไปตัดไม้ไผ่  ส่วนหนึ่งก่อเวทีกิจกรรม  ส่วนหนึ่งทำรั้ว และดาหญ้า  อีกกลุ่มก็ทำป้ายชื่อหมู่บ้าน ฯ

เป็นงานที่มีคนเข้าร่วมเยอะมาก  แต่โชคดีไม่น้อยที่สามารถบริหารจัดการเรื่องคนกับงานให้ไปด้วยกันได้

ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยม นะครับ

อ่า ดูๆไปลูกๆคุ้นๆนะคะ

ฝากอาจารย์ดูแลลูกๆต่อด้วยนะคะ

ไปอยู่ในอ้อมกอดไออุ่น บ้านหลังใหม่

จะส่งต่อลูกๆต่อไปนะคะ

ด้วยหัวใจและจิตวิญญาณ

สู้ๆค่ะ

มาเยี่ยมค่ายค่ะ ภาพสามารถอธิบายความรู้สึกได้ดีค่ะ

สวัสดีครับ Iอ้ไก่อ่Ou™

อากาศเช้าของวันที่ 13  ธันวาคม  มีลมหนาวโชยมาจากภูพานอย่างต่อเนื่อง แต่ก็ไม่ถึงกลับแรงจนต้องหนาวสะท้านไปตาม ๆ กัน  แต่ตกดึกหยาวเหน็บเจ็บลึกมาก  เพราะมีน้ำค้างเบอะแยะไปหมด

ส่วนการออกค่ายนั้น  ผมว่าครั้งเดียวก็ถือว่าเยี่ยมแล้วครับ  ขึ้นอยู่กับว่า เราจะรู้ตัวเองหรือเปล่าว่า  ครั้งเดียวของการไปค่ายนั้น  เราได้เรียนรู้อะไรบ้าง  อะไรที่เป็นประโยชน์ต่อตัวเรา  และอะไรที่เป็นประโยชน์ต่อ "ผู้อื่น"

ขอบคุณครับ

สวัสดีครับ พี่อนงค์. MSU-KM :panatung~natadee

ถึงแม้ยังจะเป็นไข้หวัดติดต่อกันมานานสัปดาห์  แค่ยังถือว่าผมสบายดี

ค่ายต้านลมหนาวในครั้งนี้  ไม่ใช่ครั้งสุดท้ายของปีนี้  แต่จะมีต่อเนื่องอย่างน้อยอีกสองครั้ง  เล็ง ๆ ไว้ที่หมู่บ้านแถวมหาวิทยาลัยที่ถูกน้ำท่วม  และที่จังหวัดเลยสักแห่งนี่แหละครับ

ถึงตอนนั้น  อย่าลืมมาร่วมงานบุญด้วยกันนะครับ

สวัสดีครับ  add

เท่าที่ทราบเพิ่มเติมตอนนี้จังหวัดมุกดาหาร  ประกาศทุกพื้นที่เป็นพื้นที่ประสบภัยหนาวแล้ว

ก็คงได้วิเคราะห์ดูอีกทีว่า กิจกรรมต้านหนาวหนาวครั้งต่อไป  จะเดินทางไปที่ไหนดี

สวัสดีค่ะอาจารย์

  • ภาพนี้ให้ความรู้สึกดีจังค่ะ
  • สัมผัสถึงความสุขได้จากรอยยิ้มของน้องๆ ค่ะ

 

หวาดดีค่ะ บอส ชอบภาพนี้ค่ะ

เมื่อวานนุ้ยก็ไปกาฬสินธุ์นะ แต่ไปไม่ถึงสมเด็จ พอดีค่ำซะก่อน อิอิอิ

อากาศท่าทางจะหนาวนะคะ ดูจากภาพ

มาเยี่ยมเยือน คุณแผ่นดิน หนุ่มยิ้มยาก แต่หวานมากๆ เลยนะคะ

เพิ่งรู้ว่า คุณแผ่นดิน เป็นแฟนเรนโบว์โตยนำ ,,,

ว่าทำไม๊ ทำไม ทุกถ้อย ร้อยรจ พจนา จึง งามงด และ หวานซึ้ง

ยามเช้า เบิกบาน ด้วย เสียงนก แสงแดดอ่อน อุ่น กับเพลงละมุน เรนโบว์ แล้ว คง เบิกบาน ปานจะเอ่ย นะคะ

มีความสุข นะคะ

มาอิ่มกับบรรยากาศอุ่นหัวใจค่ะ สองหนุ่มน้อยมีกิจกรรมดีเสมอเลยนะคะ และสุขสันต์วันครบรอบสองปีเต็มๆ ที่ G2K ด้วยค่ะ

สวัสดีครับ . เทียนน้อย

การทำกิจกรรมของนิสิต ย่อมเป็นส่วนหนึ่งของการเติมเต็มการใช้ชีวิตในมหาวิทยาลัย  และนั่นก็หมายถึงการการนำเอาความรู้ที่นิสิตได้รับจากห้องเรียนไปประยุกต์ใช้กับความเป็นจริง  เป็นเสมือนการเตรียมความพร้อมด้านทักษะชีวิตไปในตัวด้วยเหมือนกัน

นั่นคือสิ่งที่ผมเชื่อและศรัทธาเสมอมา ครับ,

 

สวัสดีครับ พี่ แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช

ครับ. ภาพแต่ละภาพแทนถ้อยคำได้เป็นหมื่นเป็นล้านคำ  แต่นั่นก็หมายถึงว่า  องค์รวมของภาพก็คงต้องมีคุณภาพด้วยเช่นกัน  ซึ่งสำหรับผมแล้ว  ก็ยังคงต้องพัฒนาทักษะต่าง ๆ เหล่านี้อีกมากโขเลยทีเดียว  ทุกวันนี้ก็ยังรู้สึกตลอดเวลาว่า เรายังถ่ายภาพ หรือบันทึกภาพได้ยังไม่ดีนัก

 

เอาภาพเด็กจุกมาฝากครับ...

ในบางรอยยิ้ม เปื้อนด้วยความสุข

.

สนุก กับชีวิตครับ

สองหนุ่มน้อยได้ออกค่ายอีกแล้ว

สวัสดีครับ  ทะเลดาว

ภาพนี้เป็นอีกภาพที่ถ่ายไว้ในบรรยากาศใกล้เคียงกัน  ผมว่าสะท้อนบรรยากาศชุมชนระหว่างบ้าน, วัดได้เป็นอย่างดี

ผมเองก็ชอบภาพนี้ไม่แพ้ภาพอื่น ๆ ...

ขอบคุณครับ

สวัสดีค่ะ

 *มาส่งความสุขปีใหม่ค่ะ

สวัสดีครับ นุ้ยcsmsu

ภาพที่นุ้บว่านั้น เป็นภาพถ่ายที่ถ่ายตอนเกือบ ๆ จะสุดท้ายของเช้าวันนั้น  เพราะพระอาทิตย์กำลังโผล่พ้นออกจากเทือกเขา  ตอนที่ลั่นชัตเตอร์นั้น ก็ไม่แน่ใจว่าจะดุได้หรือไม่  แต่พอออกมาแล้วก็ถือว่าไม่ขี้เหร่นัก

สวัสดีครับคุณแผ่นดิน ไม่ได้เจอกันนานเลยครับ

อยากไปออกค่ายต่างจังหวัดแบบนี้บ้างจัง

ชอบรูปที่ตักบาตรเหมือนกันครับ

ขอบคุณที่มาแบ่งปันเรื่องดี ๆ ครับ

สวัสดีครับ คุณ poo

ผมชอบอากาศยามเช้าของทุกฤดู  แต่ก็น้อยนักที่จะมีโอกาสได้สัมผัสอย่างสม่ำเสมอ  เว้นเสียแต่การเดินทางออกสู่ชุมชน หรือต่างจังหวัดเท่านั้นที่พลอยให้มีจังหวะชีวิตในการตื่นเช้า ๆ แล้วลุกมาเบิ่งมองความงดงามของยามเช้า

ตรงกันข้ามกับการอยู่ที่มหาสารคาม  การงานในแต่ละวันค่อนข้างเหนื่อยและนอนดึก  จึงทำให้ตื่นอีกทีก็ไม่ทันพระอาทิตย์ขึ้นแล้ว  และที่สำคัญในจุดที่พักนั้น  ไม่ค่อยมีมุมสวย ๆ  ให้ได้ชมพระอาทิตย์ฉีกยิ้มกับท้องฟ้าเอาเสียเลย

ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมนะครับ

สวัสดีครับ. ดาวลูกไก่ ชื่นชมยินดี

ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมนะครับ และต้องขออภัยที่วนกลับมาตอบบันทึกนี้อย่างล่าช้า

ผมเกือบลืมไปเลยครับว่าในเดือนธันวาคมที่ผ่านมานั้น  เป็นวันครบรอบสองปีใน G2K  แต่พักหลังก็ยอมรับว่าเขียนบันทึกน้อยลงอย่างเห็นได้ชัด  ตอนนี้เลยพยายามกลับมาอีกรอบ  คิดว่าคงต้องทำให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้

ส่วนสองหนุ่มนั้น  ออกพื้นที่บ่อยมาก  และโชคดีมากที่เขามีความสุขกับการสิ่งที่ได้สัมผัส  และคิดว่าวิถีนี้จะยังมีให้เขาสัมผัสไปเนืองๆ

ขอบคุณครับ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท