ตั้งแต่เด็กเพิ่งจะจำความได้จนกระทั่งเติบโตเป็นผู้ใหญ่ผ่านประสบการณ์ทั้งดีและร้ายมาอย่างโชกโชน คงมีคนไม่น้อยทีเดียวเคยตั้งคำถามกับตัวเองเช่นเดียวกับผมว่า “รักแท้ คืออะไร?” เมื่อเป็นเด็กเล็กๆคำถามนี้อาจจะไม่ต้องการคำตอบมากนัก เพราะคำตอบวนเวียนอยู่ในความรู้สึกของตนเองอยู่ตลอดเวลาว่า รักแท้คือความรักที่ได้จาก แม่และพ่อผู้ให้กำเนิดนั่นเอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเด็กน้อยได้รับน้ำนมจากอกแม่ สายน้ำใจระอุอุ่นด้วยความรักความปรารถนาดีผ่านมาทางสายน้ำนมเพื่อลูกน้อยคนนี้โดยเฉพาะ คงไม่มีใครปฏิเสธได้ว่า รักแท้จากแม่ คือรักแท้อันบริสุทธิ์และยิ่งใหญ่แห่งมวลมนุษย์
เมื่อเติบโตเป็นหนุ่มสาว สายตาเริ่มสอดส่ายมองหาเพศตรงข้ามที่ต้องตาถูกใจ สาวใด หนุ่มใด กริยาท่าทางหน้าตา บุคลิกเป็นเช่นเดียวกับสาวหนุ่มในจินตนาการภาพฝัน ใจก็คอยแต่จะครุ่นคิดคำนึงถึงอยู่ทั้งวันทั้งคืนไม่มีเวลาเว้นพัก เมื่อได้ดังปรารถนาก็รู้สึกชุ่มชื่นเบิกบาน ดูโลกช่างสดใสมีความสุข แต่เมื่อต้องพลาดพลั้งผิดหวังจิตใจจะเต็มไปด้วยความทุกข์ ร้อนดังไฟลน ระทมห่อเหี่ยวผิดหวัง โลกทั้งโลกเหมือนจะแตกสลายลงไปต่อหน้าต่อตา บางคนไม่สามารถอยู่เป็นผู้เป็นคนอีกต่อไปได้ บางคนขึ้งเครียดโกรธเคือง พร้อมจะทำลายทั้งชีวิตตนเองและคนที่ตัวเองบอกว่ารัก ผมเกิดคำถามขึ้นในใจว่า อย่างนี้น่ะหรือที่เรียกว่า “รักแท้” ทำไมรักแท้ต้องทุกข์ ? ทำไมรักแท้ต้องทำลาย?
แล้ววันหนึ่งผมก็ได้คำตอบว่ารักแท้คืออะไร คำตอบนี้ไม่ใช่สากล ผมไม่รู้ว่าถูกหรือผิดหรอกครับ เพียงแต่ผมสัมผัสได้ด้วยใจว่านี่คือ “รักแท้” ในความหมายของผม รักแท้ไม่ทุกข์ รักแท้ไม่ต้องทำลาย รักแท้ประกอบด้วยความชื่นชม ชื่นชมคนที่เรารักอย่างจริงใจสม่ำเสมอและเนิ่นนาน ไม่ว่าจะเป็นการชื่นชมตรงๆหรือแม้แต่รับรู้รับทราบเรื่องราวของเขาคนนั้นด้วยความรู้สึกยินดีชื่นฉ่ำใจ อยากได้ยินได้ฟังเรื่องของเขาบ่อยๆ
ความรู้สึกขอบคุณก็เป็นส่วนประกอบของ “ รักแท้ ” ขอบคุณที่เขาได้เข้ามาในชีวิตของเรา ขอบคุณที่สร้างความรู้สึกดีๆให้เกิดขึ้นไม่ว่าจะมากหรือน้อย อาจจะแค่ในช่วงเวลาสั้นๆหรือเป็นระยะเวลายาวนาน ขอบคุณที่ทำให้รู้ว่าความรักที่แท้นั้นคือความปรารถนาดีอันยิ่งใหญ่ ซึ่งต่างคนต่างก็เป็นทั้งผู้ให้และผู้รับ
หัวใจสำคัญของ “ รักแท้ ” คือ การให้อภัยครับ ให้อภัยได้เสมอเมื่อเกิดเหตุผิดพลั้งพลาดไป ให้อภัยได้แม้กระทั่งจะต้องสูญเสียรักนั้นไปไม่ว่าจะด้วยเหตุใดก็ตาม ให้อภัยได้ด้วยความรู้สึกชื่นชมและขอบคุณไม่เสื่อมคลาย ความรักแบบนี้ไม่ทุกข์ครับ ความรักแบบนี้ไม่ต้องทำลาย เป็นความรักความปรารถนาดีที่มอบให้ด้วยใจสงบเย็นและมีความสุข
ในฐานะหมอชุมชนอย่างผม ผมก็มีรักแท้นะครับ รักแท้ที่ให้กับประชาชนที่ผมดูแลรับผิดชอบ ผมชื่นชมทุกครั้งที่เห็นเขาเหล่านั้นร่วมกันดูแลเอาใจใส่สุขภาพตนเอง เกิดกลุ่มคนที่รวมตัวกันเป็นชมรมทำกิจกรรมส่งเสริมสุขภาพเพื่อตนเองและเพื่อผู้อื่น สร้างบรรยากาศของชุมชนอยู่เย็นเป็นสุข รู้สึกขอบคุณที่มีเขาเหล่านั้นมีใจเสียสละ เป็นพลังเป็นแรงใจให้ในกระบวนการดูแลสุขภาพเป็นไปได้อย่างราบรื่น แต่สำหรับบางคนที่ผิดพลาดพลั้งไปทำให้เกิดโรคร้ายรุมเร้า เรามาอภัยให้กันนะครับ เริ่มต้นร่วมกันสร้างชีวิตใหม่ให้เป็นชีวิตสุขภาพดีทั้งกายและใจ ทั้งหมดเกิดจากความปรารถนาดีที่ไม่มีอะไรเคลือบแฝงซ่อนเร้น ผมมั่นใจว่านี่คือ “รักแท้ของผมครับ”
บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย นิพัธ กิตติมานนท์ ใน Beautiful mind
แวะมาอ่านรักแท้ยามดึกค่ะ