ความรู้สึกของผุ้เป็นโรคเรื้อรัง

ดีใจที่ไม่ใช่พาร์กินสัน

ตอนที่ 1 เริ่มแรก
เมื่อก่อนเคยนึกว่า พาร์กินสันเป็นโรคของคนแก่เท่านั้น พอเมื่อประมาณ 4-5 ปีก่อนพบว่า ตนเองมีอาการสั่นเกิดขึ้นที่มือข้างซ้าย ตอนนั้นไม่คิดว่า ตนเองจะเริ่มป่วย คิดเพียงแต่ว่า เป็นความเครียดที่ตนเองมีอยู่ จึงไม่สนใจ พอตัวเองท้อง รู้สึกเหนื่อยมาก กลับจากที่ทำงานมาถึงบ้านก็นอนแผ่ จนแม่คิดว่า เราขี้เกียจ ตอนนั้นเหนื่อยมากจริงๆ เริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติ คนรอบข้างเริ่มบอกให้ไปพบตรวจ ตัดสินใจไปพบสูติแพทย์ที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ไม่พบความผิดปกติทางสูติฯ จึงส่งปรึกษาอายุรแพทย์ดูเรื่องของธํยรอยด์ ก็ไม่พบความผิดปกติ จึงส่งปรึกษาแพทย์อายุรกรรมประสาท พบว่ามีอาการของพาร์กินโซนิซึ่ม จึงถามว่า ตัวเองเป็นพาร์กินสันหรือเปล่า ได้คำตอบมาว่า ไม่ใช่ เพราะอายุยังน้อยอยู่ ตอนนั้นรู้สึกโล่งใจมากที่ตัวเองไม่ได้เป็นพาร์กินสัน ทำการตรวจเลือด และปัสสาวะ พบว่า ในปัสสาวะมีทองแดงสูง แต่ผลเลือดปกติ แพทย์สงสัยว่าเป็น Wilson มากกว่า (รู้สึกดีใจที่ตนเองไม่เป็นพาร์กินสัน)แพทย์นัดดูอาการหลังคลอดแล้ว 1 เดือน

เขียนใน GotoKnow โดย kungnoit
ใน พาร์กินสัน

คำสำคัญ (Tags): #ความรู้สึก#โรคเรื้อรัง

หมายเลขบันทึก: 228049เขียนเมื่อ 8 ธันวาคม 2008 02:04 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 03:51 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน