เมื่อชีวิต ต้องแสดง-เล่น ดนตรีเขมร 1
พรึม พรึม โจ๊ะ พรึม พรึม ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เสียงกลองโทนกันตรึมดัง เสียงซอแว่วมา ฉิ่ง ฉาบ กรับ รับกัน ช่างไพเราะยิ่ง
ฟังทีไรคิดถึงบ้าน เสียงเสนาะให้คิดถึงวัยเยาว์ วัยที่ไม่ต้องคิดอะไรมาก ไม่เครียด สนุกสนาน ไม่ต้องวางแผนชีวิต และคิดล่วงหน้าให้ปวดกบาล
กันจัยนเจ๊กเอย ลูดตม กันจัยนเจ๊ก ...................
ไพเราะ ซาบซึ้ง ในทำนอง ความหมาย สอดแทรกความสนุกสนานของจังหวะ ท่วงท่า ทำนอง แห่งวัฒนธรรมเขมร แห่งที่ราบสูงโคราช ขอบชายแดนไทย-เขมร
การเข้ามาร่วมกิจกรรมทางวัฒนธรรมครั้งนี้นั้น ด้วยเคยปรารภกับน้องๆที่มีภูมิลำเนาเดียวกัน ณ ดินแดนเมืองตะลุง อารยธรรมอันเก่าแก่ แห่งเมืองแป๊ะหรือบุรีรัมย์ที่รัก ที่ได้มาศึกษาเล่าเรียนกันที่ มอดินแดง ขุมปัญญาแห่งอีสาน บนพื้นฐานแห่งวัฒนธรรม ว่า...............
"เราเองพูดภาษาเขมร วัฒนธรรม ขนบธรรมเนียมประเพณี เรามีมากและดีนัก เหตุไฉนเราเองไม่ช่วยกันรักษา ส่งเสริม ชนกลุ่มอื่นเขามาอยู่ มข. มีการรวมกลุ่ม สนับสนุน ส่งเสริม จัดกิจกรรมเพื่อสืบสานประเพณี วัฒนธรรมของเขา ทั้งชมรมศิลปวัฒนธรรมอีสาน ชมรมภูไท ชมรมอีสาน ชมรมมุสลิม ชมรมส่งเสริมศิลปวัฒนธรรมชาวเหนือ เป็นต้น เราเองมีศักยภาพ น่าจะรวมตัวกันจัดตั้งชมรมสักที.........."
เมื่อกาลเวลาผันผ่าน ล่วงเลยมา ครั้งหนึ่งที่ศาลาพระราชทานปริญญาบัตร(เดิม) มหาวิทยาลัยขอนแก่น ย่ำค่ำ นักศึกษาศึกษาศาสตร์จัดงานเฟรชชี่ไนท์ พอดีผ่าน ได้ยินเสียงแว่วของซอ มนต์เสน่ห์แห่งอีสานใต้บ้านเรา เรียกขวัญและจิตวิญญาณของผมให้จอดรถ และแวะเข้าไปชม การรำบายศรีสู่ขวัญแบบเขมร ซึ่งได้เห็นเป็นครั้แรกในชีวิต และไม่เคยคิดว่าจะได้มาเห็นที่ขอนแก่น ซึ่งห่างไกลจากแถบอีสานใต้ และมีวัฒนธรรมที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิง
คราเมื่อครั้งนั้น เลยทำให้คิดถึงน้อง อาคม คำแก้ว หรือเขต นักดนตรีไทยและดนตรีพื้นบ้าน ผู้คร่ำหวอดในวงการนี้ นศ.สาขาดนตรีไทย คณะศิลปกรรมศาสตร์ เพื่อนชายของน้องสาวขึ้นมาได้ เลยติดต่อและขอเพลงดนตรีเขมรมาฟัง ประเทืองปัญญา และปลุกเร้าวิญญาณของตนที่หลับใหลจากวัฒนธรรมให้ฟื้นขึ้นและหวนคิดถึงวัฒนธรรมของถิ่นเกิด
โอ้กันน๊บติงต๊อง.......................
เพลงเก่า ที่ตรึงใจ หาฟังไม่ได้สักที
ติดตามตอนต่อไปครับ
ความเห็น (2)
เสียงดนตรีแว่วมา
พาหัวใจไหวหวั่น
ครึกครื้นในชีวัน
แขนขาสั่นตามเสียงเพลง
นานาจิตตัง
สวัสดีครับ เรียนที่มอขอนแก่นเหมือนกัน แต่ไม่เคยรู้จักกันเลย ดถธทส