ปาย ตอน หัวใจมีไว้ให้เดินทาง 2


จากความเดิมตอนที่แล้ว <คลิกที่นี่>     ฉัน..ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่หัวเราะก็ได้-ร้องไห้ก็เป็น    ผู้มีโชคชะตาที่น่าสงสารเพราะต้องผจญกับเรื่องไม่เป็นเรื่องมาตลอดระยะเวลานี้     ได้เดินทางหลบหนีความรู้สึกหม่นเทามาถึง "เมืองปาย"    แต่ก็มิวาย..ประสบอุบัติเหตุ

 

  

26 พฤศจิกายน (ภาคต่อ)    ฉันอาศัยพึ่งพาเจ้ามอเตอร์ไซค์คันใหม่ที่มีสีเขียวอ๋อย (ได้สีไม่ถูกใจอีก    แถมราคาค่าเช่าที่คิดว่าจะต้องจ่ายวันละ 100 บาท    ก็กลายมาเป็นวันละ 140 บาทได้อย่างไรก็ไม่รู้ เฮ้อ!)    ขับขี่เจ้านี่มาจนถึงบ้านปายตาด้วยความระมัดระวัง     เลี้ยวเข้าไปจอดในบริเวณลานจอดรถ    พี่ปัน (หนึ่งในเจ้าของบ้าน)เดินมาหา..ฉันก็ยื่นสลิปใบโอนเงินค่าที่พักส่งให้เธอพร้อมกับเปรยขึ้นมาว่า "เมื่อเช้าน่ะ..อายมากเลยนะนั่น  ไม่ใช่ไม่อาย" T_T    เธอบอกว่า.."หน่า ไม่เป็นไร   ไปนอนพักก่อนดีกว่า    พี่ว่าเราคงเจ็บเยอะเหมือนกันนะ    มาทางนี้ค่ะ พี่เตรียมบ้านให้เรียบร้อยแล้ว    เป้ก็อยู่ในห้องนะคะ...."    เธอนำฉันไปยังบ้านพักที่ชื่อข้าวตังแล้วก็ขอตัวออกไปทำงานต่อ   

ฉันเดินลากขากะเผลกเข้าห้องพักแสนน่ารักอย่างไร้เรี่ยวแรง    แต่ก็ยังแอบสังเกตว่า..มันไม่ใช่หลังที่ฉันจองนี่นา    เอ..หรือพี่ๆ เขาจะคิดว่าฉันมาคนเดียวจึงให้มาพักที่หลังนี้แทน    ก็ดีเหมือนกันนะ เพราะถ้าฉันอยู่คนเดียวในห้องพักที่มีเตียงใหญ่หรือเตียงคู่คงจะทำให้นอนไม่หลับ    ก่อนอื่นขอสำรวจบาดแผลเสียหน่อย    ปรากฏว่า..มีรอยถลอกตรงบริเวณข้อมือไปจนถึงท้องแขนเป็นแนวยาว    แต่ที่น่าตกใจก็คือรอยฟกช้ำดำเขียวที่มีหลายแห่งและบวมเป่งจนน่ากลัว    อาบน้ำเสร็จก็นอนสลบไสลไปเลยโดยไม่รู้ตัวราวสักสองชั่วโมงได้    พอรู้สึกตัวก็พยายามมานั่งเขียนโปสการ์ดฆ่าเวลา     เสร็จแล้วก็ยักแย่ยักยันออกไปส่งที่ไปรษณีย์(ใช้วิธีกางแผนที่)    ระหว่างรอต่อคิว..P แม่หมู (อ.หมู แซ่เฮ)ก็โทรมาให้อ้อนได้ถูกจังหวะพอดี    แล้วพี่กบ(เจ้าของบ้านปายตาอีกคน)ที่แวะมาไปรษณีย์ก็ทักฉันว่า "น้องต้อมเคยมาพักบ้านปายนาใช่ไหมคะ?"    เธอถามไถ่ถึงอาการระบมจากอุบัติเหตุและแนะนำว่าฉันควรจะนอนพัก(แน่นอนอยู่แล้ว..ว..ว)    กลับถึงบ้านปายตา..ฉันก็สั่งน้ำส้ม+โยเกิร์ตปั่นมานั่งจิบที่ห้อง    เลยมีเวลาได้เดินสำรวจบ้านพักของตัวเองที่ชื่อบ้านข้าวตังให้เต็มที่ (เพราะออกไปตะลอนที่ไหนไม่ได้ไง)    มุมโน้นก็น่ารัก..มุมนี้ก็เข้าที..    ดีเหมือนกันที่จะได้พักผ่อนให้เต็มที่และคุ้มกับราคาห้องพักที่จ่ายไปในราคา 3 คน

บ้านข้าวตัง..อีกหนึ่งหลังน่ารักที่ฉันพักในบ้านปายตา

     

     

     

 

นอนหลับตาได้สนิท..ราวกับที่ๆ คุ้นเคย

     

 

มุมนี้..มีให้นั่งเขียนโปสการ์ดหาใครบางคน

  

 

ห้องน้ำน่ารัก..ภายใต้แสงเดือน-แสงดาว และแดดอ่อนส่องไล้ในยามเช้า

        

        

 

 

ฉันถามตัวเองว่า..ทำไมถึงมาที่นี่    จริงๆ แล้วฉันควรจะอยู่บ้านที่อย่างน้อยก็ยังรู้สึกอุ่นใจได้    ไม่ใช่มานอนเหงา-นอนหนาว และเจ็บตัวในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคยเอาเสียเลย    นี่..ฉันบ้าหรือเปล่า?    ด้วยความที่ใครต่อใครออกไปเที่ยวข้างนอกกันหมด(มั้ง)    และบ้านพักที่ค่อนข้างจะถูกจัดให้อยู่เป็นสัดเป็นส่วนถึงแม้จะอยู่ในบริเวณเดียวกัน    บวกกับเสียงเพลงเพราะๆ ที่พี่เจ้าของบ้านปายตาเปิดให้ฟังตลอดทั้งวันนั้นได้กล่อมให้ฉันรู้สึกสบายและผ่อนคลาย    ฉันนั่งนิ่งๆ และพิจารณาทุกสิ่งรอบๆ ตัว อย่างช้าๆ แต่เต็มไปด้วยความสุข    นึกขอบคุณ "เรื่องราวร้ายๆ ที่เกิดขึ้นในชีวิต" หรือแม้กระทั่ง "อุบัติเหตุ" ที่ทำให้ฉันได้มาสัมผัสกับความละเมียดละไมในชีวิต ณ ที่แห่งนี้    ที่ประสาทสัมผัสทั้งห้าได้สัมผัสแนบอิงกับความเป็นธรรมชาติ

ฉันหยิบโปสการ์ดที่ได้จัดทำขึ้นมาในโอกาสที่มาเยือนปายขึ้นมาเขียนถึงบุคคลอันเป็นที่รัก (หมายถึงพี่ๆ  ^^  รีบบอกก่อนจะโดนแซว)    โปสการ์ดสองแบบแต่ให้ความรู้สึกคล้ายคลึงกัน นั่นคือ "ความคิดถึง"    ใช่ล่ะ..ฉันอยากจะบอกผ่านความคิดถึงนี้ไปยังทุกๆ คน    โปสการ์ดของฉันอาจจะไม่สวยเตะตาหรือจับใจใครๆ   หากแต่ฉันได้ลงมือทำอย่างประณีตในแบบฉบับของตัวเอง    ทุกๆ ใบที่ต้องติดกาวหรือใช้คัตเตอร์ในขั้นตอนการทำ    เชื่อไหมว่าฉันทำไป..ยิ้มไป    ซึ่งจริงๆ แล้วฉันไม่ต้องทำแบบนี้ก็ได้    เพียงแค่เดินเข้าไปในร้านขายโปสการ์ดที่แทบจะมีอยู่ทุกซอกทุกมุมบนถนนคนเดินในเมืองปายแล้วจ่ายเงิน    ฉันก็จะได้โปสการ์ดมานั่งเขียนถึงใครต่อใคร    โปสการ์ดใบไหนหรือของใครจะต่างกันอย่างไร?..ฉันไม่รู้    แต่เชื่อได้เลยว่าโปสการ์ดของฉันทำขึ้นมาด้วยความรักอย่างแท้จริง    

 

โปสการ์ด..ของฉัน 

 

และขณะที่กำลังจะลงมือเขียนโปสการ์ดถึง P พี่นุช (คุณนายดอกเตอร์ หรือ ดร.ยุวนุช  ทินนะลักษณ์)    เชื่อไหมว่า..เสียงเพลงจากมือถือของฉันก็ดังขึ้น    เคยไหมคะที่เราคิดถึง-ระลึกถึง-นึกถึง ใครบางคนหรือแม้กระทั่งจะกดหมายเลขโทรศัพท์เพื่อโทรหาใครแล้วอีกฝ่ายก็โทรเข้ามา    บ่อยๆ ครั้งที่ฉันเป็นเช่นนี้    และรู้สึกดีมากมายที่พี่นุชกรุณาโทรมาถามไถ่อาการของฉัน    ซึ่งก็สงสัยอยู่ว่าเธอโทรมาหาฉันโดยฝ่าด่านสัญญานเครือข่ายล่มมาได้อย่างไร    ในเมื่อบริเวณบ้านที่ฉันพักค่อนข้างจะอับสัญญาน    น้ำตาแทบจะไหลแน่ะ T_T    คิดดูสิ..ระบม..เป็นไข้..เวลาพลบค่ำ..อากาศหนาวบาดใจ    ขอกราบขอบพระคุณพี่นุชมา ณ โอกาสนี้ด้วยค่ะ

ตะวันตกดิน..พี่ปัน (เจ้าของบ้าน)เดินมาส่งแขกเข้าบ้านพักที่อยู่ใกล้ๆ กัน    เป็นช่วงเวลาที่ฉันออกไปนั่งเล่นตรงระเบียงบ้านพอดี    เธอถามฉันว่าไหวไหม?..เป็นไข้หรือเปล่า? และเดี๋ยวจะเอายาแก้ไข้มาให้    สักพักเธอก็กลับมาและกำชับว่าถ้าหิวหรืออยากได้นมอุ่นๆ ก็เรียกได้เลย    รับยาแล้วฉันก็ปิดประตูบ้าน    คืนนั้นฉันนอนซมเพราะพิษไข้ตลอดทั้งคืน

 

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ..

หมายเลขบันทึก: 227122เขียนเมื่อ 3 ธันวาคม 2008 17:36 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 19:57 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (51)

น้องเนปาลีจ๋า

ไข้หายหรือยัง...เดินได้สะดวกหรือยัง..

คงหายดีแล้วนะคะ

ด้วยความห่วงใยนะจ้ะ

น้องต้อมเจ้า..

มาโอ๋ๆๆๆ...แผลหายหรือยังเนี่ย  อ้อฮ่อย..ยิ่งหนาวๆ อยู่นา  แต่ก็เป็นการเที่ยวที่มีรสชาดใช่ไหมคะ..^^

  • ธุ  พี่ ศน.add ค่ะ..

ชอบคุณค่ะ ^^  ตอนนี้ไม่ค่อยเจ็บระบมมากแล้ว  แต่แผลที่ตกสะเก็ดก็คันๆ และรอยฟกช้ำก็มีมากจนอ่อนใจ   เมื่อไหร่จะหายไม่รู้ ฮือๆ

  • ธุ พี่อึ่งเจ้า..

แผลยังมีให้เห็นตำตา-ตำใจ..น่าจะอีกเป็นเดือนเลยล่ะเจ้า กว่าจะลบเลือนหายไป    แต่เป็นการเดินทางที่มีสีสันมากที่สุดอีกครั้งหนึ่งของชีวิตต้อมเลย  

ขอบคุณพี่อึ่งนักๆ ที่แวะมาทักทายกัน  และต้อมคิดถึงพี่อึ่งเน้อเจ้า ^^

  • สวัสดีค่ะหนูเนปาลี
  • ขอให้หายไว ๆ นะคะ
  • อ่านบันทึกกับดูรูปแล้ว อยากไปเมืองปายมั่งจัง
  • ไม่เคยไปเลย
  • สบายกาย สบายใจแล้วบันทึกต่อนะจ๊ะ จะมาติดตามต่อจ๊ะ
  • ปายเป็นเมืองที่มีวัฒนธรรมหลากหลายอยู่รวมกันได้โดยไม่แตกต่างค่ะ ^^   ในเมืองจอแจ..นอกเมืองเงียบสงบ   เหมือนดินแดนมหัศจรรย์ของอลิซเลย  ต้อมว่านะคะ..  

    สามเดือนนี้ นักท่องเที่ยวค่อนข้างเยอะค่ะ..  ถ้ารักสงบมาช่วงหน้าฝนท่าจะดี   ต้อมรอไปช่วงหน้าฝนนะเนี่ย

    ขอบพระคุณคุณครูค่ะ ^^

    • ธุ  คุณสายลมค่ะ..

    อะไรสุดยอดคะ???????   ต้อมโก๊ะสุดยอดเลยใช่ม๊ะ?  ฮ่าๆๆ

    น้องจ๊ะ จ๊ะ..

    • มา มา โอ๋ โอ๋ ค่ะ
    • พี่เองเมื่อได้รับโปสการ์ด เฮ้...อ่านไปก็ยิ้มไปเหมือนกันนะจ๊ะ
    • ก็เป็นโปสการ์ดที่หนักน่าดูเลย หนักไปด้วยรอยยิ้ม ยิ้มเบิกบานยิ่งกว่าพระจันทร์ยิ้มแฉ่งในวันดาวเคียงเดือนเลยนะจ๊ะ แล้วรู้มั้ย มีบางรอยยิ้ม มีพลาสเตอร์ยาแก้ฟกช้ำแปะติดมาด้วย อุ๊บส์...ไปทำงานก่อนนะ

    น้องตัวกลมๆ

    • หายดีแล้วใช่ไหมน้อง
    • น่าๆๆๆๆ  ต้องเข้มแข็งอดทนซิ
    • พี่นึกภาพน้องตัวกลมนั่งทำโปสการ์ดไปยิ้มไปออกนะ...มีความสุข
    • เพราะว่าพี่ก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน  เวลาตั้งใจทำอะไรให้ใครด้วยใจ  แค่นี้ก็มีความสุขแล้ว  แล้วก็คิดว่าคนที่ได้รับเขาก็มีความสุขเช่นกัน
    • ...จริงๆ นะ
    • มาเจอบันทึกนี้ก่อน..
    • นี่ยังไม่ได้เจอตอนล้ม..
    • ยังสะใจ..เอ้ย..ยังน่าเห็นใจ..น่าฉงฉาน...
    • นางเอกกับบทโศก...ซึ้งจัง..
    • แต่เห็นรอยยิ้มในแววตา..ยิ่งตอนทำโปสการ์ด
    • เจ้าของบ้านปายตา..คงสร้างไว้สำหรับบทของน้องต้อมบทนี้โดยเฉพาะ...
    • เจ็บตัวไปแล้ว..ปีใหม่คงโชคดี ขอให้ได้ลาภเป็นสัตว์สองเท้า..อุ๊บส์...สุขขีสุขขัง...จ้า

    ปายตาน่าพักเนอะ

    ถ้าไปอีกรอบยังมีราคาลดพิเศษไหม??

    • พี่จ๊ะ..

    อืม..ม..ม ตกลงนี่นะไม่ได้เรียกว่า "โอ๋" แต่เป็นการซ้ำเติมกันเต็มที่ต่างหาก  ฮือๆๆ  T_T ใจร้ายกันทั้งนั้น

    วันนี้แย่มากๆ เลย  หวัดงอมแงม..ทำให้เมื่อคืนไม่ได้หลับ ไม่ได้นอน    มาโอ๋น้องจ๊ะเสียดีๆ

     

    • พี่ยาหยี..

    ยังไม่หายๆๆ มาโอ๋เร็วๆๆ T_T  แถมตอนนี้ยังเป็นหวัดงอมแงมและม๊ะฉะบาย..ย..ยสบาย

    โปสการ์ดยี่ห้อต้อมน่ะ   น่ารักเหมือนคนทำ  อิอิ ^^ เนอะ

    • แวะมาสงสาร น้องต้อมสาวน้อยที่ไปตกระกำลำบาก คนเดียว ..อิๆ โอมเพี้ยง จงหายๆ
    • อ้อ...พี่หล้า น่ารักมากๆค่ะ ไม่ต้องเขินจะได้รู้จักกันไว้
    • เดินหาดอกบัวทั่วเมือง พึ่งจะหาได้บัวสีชมพู 2 กำ แม่ค้าบอกหน้าหนาวบัวไม่มีดอก แล้วนี่มาจากปากคลองตลาดเลยแพงมากๆ
    • อย่าลืมที่นัดกันนะเย็นนี้ 17.35 จะได้หายทุกข์หายโศรกนะจ๊ะ

    อ้าว..มอไซค์ทำหล่นกา

    .ไปแอ่วไมชวนเห็นไหม..เจ็บตัวเลย

     

    • คุณเกษตรปรีดา..

    คนเป็น "นางเอก" นี่บทบาทน่ารันทดเนอะ   ยิ่งนางเอกอย่างต้อมมักจะถูกพี่ๆ รังแกอยู่เรื่อย  T_T    สาธุ  โอมเพี๊ยง..โชคร้ายผ่านไปก็ให้ได้รับแต่สิ่งดีๆ เข้ามาในชีวิตด้วยเถอะ   อยากได้มาก..โดยเฉพาะสัตว์สองเท้า  หุหุ

     

    • ท่านหัวหน้าๆๆ..

    เช่าเป็นอาทิตย์น่าจะลดได้บ้างหรอกนะ??  ก็ไม่แน่ใจ   หลังใหญ่ๆ นี้ชื่อบ้านข้าวหอม   เหมาะสำหรับ 4-5-6 คน  ไม่แน่ใจเรื่องราคา    อยากไปๆๆๆ    เรายกแก๊งค์ไปกันเถอะๆๆ    ไปนอนหรูๆ สักคืนแล้วหลังจากนั้นก็บ้านปายนาคืนละ 300 บาทโลด..ด..ด  อิอิ  ไม่ก็กางเต๊นท์ที่ภูฉาย แกลอรี่ 

     

    พี่ต้อม  ของ น้องพอ เจ้า  ถ่ายรูป ตัวเอง เหยอ  อออออ   แฮะ แฮะ

    การ์ดของน้องต้อม  น่ารัก  พี่พอ เข้าใจผิดว่าเป็นการ์ด อวยพรวันเกิด เจ้า

     

    หัวใจมีไว้เดินทาง  ของน้องต้อม   น่าอ่าน มากกกกก

    • ท่านพี่จ๊ะ..

    ได้อู้กับพี่หล้าเมื่อวาน  เปิ้นน่ารักดี ^^  แต่ต้อมเกือบไม่รับสายเสียแล้วเพราะรู้อยู่ว่าไม่รับเบอร์แปลกๆ    วันนี้เปิ้นชวนไปร่วมงานกิจกรรมวันพ่อด้วยแต่ต้อมติดงาน    แต่เจ้านายไปเปิดงาน(มั้ง)    ไว้มีโอกาสคงได้เจอเปิ้น.. 

    เย็นนี้นัดกับแม่ว่าจะไปวัดพระธาตุ   แต่ไม่ใช่พระธาตุจอมทองนะ    และจะเตรียมดอกโป๊ยเซียนสีแดง 19 ดอก  ธูป 19  เทียนสีขาว 2 ตามตำราเป๊ะๆ เลยค่ะ    เพราะหาดอกบัวสีแดง..คงไม่มีน่ะสิ    ถามอา(จารย์)จ๊ะแล้วบอกว่าแทนกันได้

     

    • พี่รุ่งๆๆ..

    คราวหน้าไปโตยกั๋น  จะฮื้อพี่รุ่งเป็นคนขี่    ว่าแต่เอาชอปเปอร์พี่รุ่งไปลุยปายเมื่อไหร่..ขอติดตามซ้อนไปโตยคนเน้อเจ้า ^^

    • พี่ใหม่ๆๆ..

    มีไก่กุ๊กๆ มาฝากสองสามสาวน้อย  พี่พอ-น้องเพียง กับน้องแอมแปร์ด้วยล่ะ ^^

     

    บ้านปายตานี่ต้องให้คุณต้อมพักฟรีครั้งหน้านะคะ เพราะคงได้ลูกค้าจากข้อมูลของคุณต้อมไปหลายคน รวมทั้งพี่ ชอบบรรยากาศ สบายๆ และน่ารักดีนะคะ

    ภูมิใจจังโปสการ์ดใบบนฝีมือน้อง พี่ได้รับแล้วด้วยความรู้สึกดีมากๆ ที่น้องคิดถึงกันเช่นนี้ค่ะ ขอบคุณจากใจ With big hug!

    เสียดายคนอื่นไม่เห็นเด็กหัวปูด น่าย่น ยืนข้างสแตมป์

    ส่งภาพดอกบัวสีชมพูอมม่วงมากำนัล ไม่สวยโดดเด่นเท่า บัวแดง นาม "แทนขวัญ" ที่มาพร้อมโปสการ์ดนะคะ

    มาเอาไก่กุ๊กๆ นะคะ  ไป เชียร์ หลานหน่อยเร็ว  แม่ยก

    ติดตามคนอื่น ๆ เข้ามาอ่านค่ะ ถือโอกาสทำความรู้จักซะเลย โชคดีจังเลยมีโอกาสได้ไปพักผ่อนที่สวยงาม ทิพเองคงไม่มีโอกาส เพราะมีภาระ และที่สำคัญ อากาศหนาว ๆ น่ะเหรอ ใจสู้ แต่กายไม่สู้ค่ะ เป็นภูมิแพ้ถึงขั้นหอบหืดเจออากาศเย็นมากไม่ได้ค่ะ แต่อยากไปจังเยยยยย สวยมาก ขอให้หายเร็ว ๆ นะคะ จะได้เที่ยวให้สมใจ เก็บภาพสวย ๆ มาฝากกันเยอะ ๆ นะคะ

    • พี่นุชเจ้า..

    ถ้าพี่นุชไปปาย..แล้วมีโอกาสแวะไปนั่งเล่นที่บ้านปายตาก็ได้นะคะ    เพราะที่นั่นมักมีใครต่อใครแวะไปจิบชา-ดื่มกาแฟ อยู่เรื่อยๆ    บ้างก็แวะทานข้าว    บรรยากาศโดยทั่วบริเวณก็อบอุ่นดีค่ะ    แขกส่วนใหญ่ก็น่ารักดี   ยิ้ม..แย้ม..พูดคุย..  

    บ้านปายตา..ถ้ามาจากทางเชียงใหม่-ห้วยน้ำดัง ก็จะเจอบ้านปายตาก่อนร้านกาแฟคอฟฟี่อินเลิฟอันโด่งดัง (เพราะสังเกตว่ามีคนแวะถ่ายรูปกันหนาตา)สักประมาณ 100 - 200 เมตรล่ะมั้งคะ

    ดีใจที่พี่นุชชอบโปสการ์ดค่ะ  ^^  และไม่ต้องย้ำถึงเด็กน้อยหัวปูดนั่นก็ได้นะ ฮือๆๆ  T_T

    ขอบคุณสำหรับภาพดอกบัวสีชมพูอมม่วงนี้นะคะ  ^^  กอด ก๊อด..ด..ด  กอด ค่ะ

     

    • พี่ใหม่..

    เดี๋ยวนะ   แม่ยกจะค่อยๆ คลานต้วมเตี้ยมไปเชียร์หลาน   ว่าแต่..หลานไปทำอะไรเหรอคะ???????    ที่แน่ๆ เอาหลานมาเยี่ยมไข้แม่ยกก่อน   หวัดงอมแงม..แถมยังวันนี้ต้องมาทำงาน  แงๆ เลย

     

    มาฟังสองหมูคุยกัน...

    "พี่เค้าเหงามั้ยน้อ..มาเที่ยวคนเดียวแถมเจ็บตัวอีกด้วยเนี่ย"

    "นั่นสิเนอะ...ฉงฉานจางงงง"

    สวัสดีค่ะ ^^  ยินดีที่ได้รู้จัก    ต้อมเองก็นานๆ จะได้มีโอกาสไปเที่ยวเสียทีค่ะ   และครั้งนี้ก็เป็นหนึ่งในจำนวนครั้งน้อยที่ได้มีโอกาสไปเที่ยวบ้าง    ชอบปายค่ะ..และถ้ามีโอกาสก็ยังอยากจะไปอีกเรื่อยๆ

    เดี๋ยวหายป่วยไข้..จะอัพเดตเรื่องราว-เรื่องเล่าและรูปภาพนะคะ   ยังนึกขำตัวเองเลยเนี่ย   ว่าทำไปได้นะเรา

     

    • ครูโย่งคะ..

    แวะมาดูอย่างเดียวพอเหรอ???????   มีโอกาสก็ไปเที่ยวปายมั่งค่ะ อิอิ

    • พี่จ๊ะ..

    อ้อนๆๆ ไม่ฉะบาย..ย..ยสบาย   หวัดงอมแงมเลย   แถมวันนี้ยังต้องทำงานอีกแน่ะ   เพิ่งเสร็จเนี่ย....งอมเต็มที่เลย   

    เห็นลูกหมูคุยกันแล้ว..น่าส่งสารคนที่ถูกนินทานะ   ฮึ่มๆๆ

    • ธุ  ท่าน ผอ.ประจักษ์ แห่งแก๊งค์หน้าตาดี..

    สวัสดีวันพ่อค่ะ ^^

    • สวัสดีจ๊ะเนปาลี น้องจ๊ะของพี่จ๊ะ
    •  กลับมาถึงแม่ฮ่องสอนแล้วเจ๊า ด้วยอาการครบ 32
    •  ไม่ได้แวะไปจับกบ จับเขียดที่ไหนเจ๊า
    •  ผ่านมาทางปายคนนักแต้ๆนักว่า ลู่กันกิ๋น ลู่กั๋นถ่ายฮูป
    •  แต่บรรยากาศเต็มไปด้วยมิตรภาพเจ๊า
    •  ขอหื้อมีความสุขในวันพ่อเน้อเจ๊า

           

    • ชอบบรรยากาศ ทุกห้อง ที่นำเสนอ
    • สมแล้วที่อยากจะมาอีกครั้ง นะเจ๊า
    • Post Card น่ารักทุกฉบับ เหมือนคนทำ เจ๊า

    หอบไข้มาเยี่ยมคนป่วย...

    อิ.อิ.

    รักษาสุขภาพนะคะ

    น้องต้อมจ๋า..

    ...หอบ "ความคิดถึง" เต็มท้องฟ้ามาเยี่ยมไข้สาวน้อยจ๊ะ...

    ...หัวใจพี่อ้วนเดินทางทุกวันเชียวจ๊ะ..โน่นบ้าง..นู้นบ้าง..

    ...กว่าจะมาถึงสาวน้อยได้..อูว์ !..

    ...หัวใจน้องต้อมเดินทางได้หวานละมุนจับจิตเชียวค่ะ..ทั้ง 1 และ 2

    ...บ้านข้าวตัง..ช่างเหมาะกับสาวน้อยแสนหวานแท้เทียว..

    ...รอยถลอกและความเจ็บไข้..อีกความรู้สึกหม่นเทาจงหายไปโดยไวเถิดเพี้ยง...

    ...รัก  คิดถึง..และห่วงใย..ค่ะ

                          ...ดอกไม้เยี่ยมไข้น้องต้อม...จ๊ะ

    ขอโทษที่น้องต้อม ที่พี่ตุ่นอ่านไม่พบบันทึกเรื่องมอเตอร์ไซด์ทำเหตุ...

    สงกะสัย มัวแต่ดูรูปเพลินไปหน่อย...

    บรรยากาศดี...มีความทรงจำดี...(อาจจะขากะเผลกไปนิด...หุหุ)

    ทำให้ถ่ายทอดเรื่องราวดีๆ ให้พี่ได้อ่าน...

    พัก...หายเหนื่อยแล้ว...มาเล่าสู่กันฟังอีกนะคะ

    • อา(จารย์)จ๊ะ..

    เป็นจะไดพ่องกับการเดินทางกลับบ้านโดยใช้ระยะเวลายาวนานถึง 6 ชั่วโมงจากเจียงใหม่สู่เมืองแม่ฮ่องสอน  ^^  นั่งรถจนปวดแข้ง-ปวดขาดีก่อเจ้า..    และคราวหน้านั้น ต้อมขอจองตัวเป็นช่างภาพฮื้ออา(จารย์)จ๊ะเน้อเจ้า   จะถ่ายฮื้อหันหน้ากั๋นชัดๆ  อิอิ

    • อา(จารย์)จ๊ะ..

    PC น่าฮักเหมือนคนทำน่ะเจ้า ^^   น่าฮักแต๊-น่าฮักว่า   แล้วก่อคราวหน้าเฮาไปพักผ่อนคลายเครียดตี้บ้านปายตากั๋นบ่อเจ้า  นะนะน๊า

     

    • ครูพี่กั๊ต..

    ต้อมเปื่อยป่วย T_T เพราะถูกแกล้ง เอ๊ย! เพราะหวัดงอมแงมน่ะค่ะ    เสียงจะเซ็กซี่มาก(จนถึงมากที่สุด)   ไอ love you ทุกๆ วัน   วันละหลายๆ ครั้ง  

    พี่กั๊ตล่ะคะ???????  หายป่วยหรือยัง???????

    • ธุ พี่ ศน.อ้วนเจ้า..

    คงเพราะพี่อ้วนหอบ "ความคิดถึง" เต็มท้องฟ้ามาเยี่ยมไข้..วันนี้ต้อมจึงไม่ค่อยเจ็บคอและเปื่อยป่วยหนักเหมือนเมื่อวาน   แต่ก็ยังไม่สามารถไปทำงานได้ตามปกติ   คาดว่าถ้าฝืนไปวันนี้..คงจะเดี้ยงคาโต๊ะแน่ๆ

    ขอกราบขอบพระคุณพี่อ้วนนะคะ ^^

    • ธุ  พี่ตุ่นค่ะ..

    ภาคต่อไปคงต้องรอนานนิ๊ด..ด..ด นะคะ  เพราะคนเล่ากำลังเดี้ยงซ้ำซ้อนทับกับอาการป่วยไข้อยู่    ขอนอนเอาแรงอีกนิ๊ด..ด..ด จะกลับมาเล่าเรื่องราวที่ได้ไปผจญภัยมาให้อ่านกันอีกนะคะ

    ขอบคุณค่ะ ^^

    สวัสดีครับ

    ถึงเชียงใหม่ แล้วก็ส่งความคิดถึงไปหาด้วยเหมือนกัน ;)

    เสียดายไม่ได้เจอนะครับ

    มีบ้าง..บางเวลาเหงา..บางส่วนความรู้สึกลึกๆๆๆ..

    เคยแอบมีใครอยู่บ้างไหมเอ่ย??????...

    น่าคิดนะ

    • ธุ อาจารย์ธวัชชัยค่ะ..

    มิน่า รู้สึกเหมือนอะไรหนักๆ พุ่งกระแทกเข้าหาตัว  เจ้า "ความคิดถึง" ของอาจารย์นี่เอง  อิอิ ^^   ขอบพระคุณค่ะ

    คราวหน้าคงมีโอกาสได้เจอและขอลายเซ็นต์อาจารย์ด้วย    ว่าแต่..ไปเที่ยว "ปาย" มาแล้วหรือคะ?

    • สวัสดีค่ะ  คุณพิม..

    เคย หรือ ไม่เคย..มันจะต่างกันอย่างไรคะ  ถ้าวันนี้ "ไม่มี" น่ะค่ะ  ^^  สร้างบล็อกแล้วลงมือเขียนบันทึกเลยค่ะ

    สวัสดีค่ะ

    * ฝากการ์ตูนมาเที่ยวเป็นเพื่อแก้เหงาค่ะ

         Hun7

    * เที่ยวให้สนุกและสุขกายสุขใจนะคะ

    • สวัสดีค่ะ  คุณครูพรรณา..

    ผลงานของน้องๆ น่ารักดีนะคะ  และดูเหมือนต้อมจะเคยทำตอนสมัยเป็นนักเรียนด้วย ^^

    สวัสดีเจ้าคุณต้อม

    ขอบคุณเป็นอย่างยิ่ง

    สำหรับโปสการ์ด

    น่ารักน่าเอ็นดู

    ซาบซึ้งค่ะ...

    ขอบคุณอีกครั้ง

    • ครูอุ๋ยขา..

    ด้วยความยินดีและความคิดถึงเป็นอย่างยิ่งเจ้า  ^^

    บันทึกนี้ ...

    • บรรยายถึงความเจ็บ (แผล) อิ อิ
    • "บ้านปายตา" http://www.pai-na-home.com/ น่าเปลี่ยนที่นอนจริง ๆ ครับ
    • มีคนเป็นห่วงเยอะแยะเลยนะครับ บางครั้งคงมีความ "เหงา" แอบมาทักทายบ่อย (ล่ะสิ)

    :))))

    • ธุค่ะ  อาจารย์วสวัตดีมาร..

    บ้านปายตาก็น่ารักจริงๆ ค่ะ  ^^  และที่บรรยายถึงความเจ็บปวด-ความระบมจากบาดแผลนี่เพราะอยากจะอ้อนพี่ๆ  อิอิ   แต่เจ็บจริงๆ นะคะ  T_T

    สำหรับต้อม..    ฤดูหนาวนี่ก็กลายเป็นฤดูเหงาได้ง่ายๆ ค่ะ   คงเพราะอากาศหม่นๆ เทาๆ ของละอองหมอกล่ะมังคะ

    ขอบพระคุณอาจารย์ค่ะ ^^

     

    หวัดดีคับ พี่ต้อม..

    กู๊ดดี้ตามมาอ่านอีกตอน...

    ขอบอกว่า โปสการ์ดฝีมือพี่ต้อมนี่ ไม่ธรรมดาเลยนะคับ น่ารักมากๆ เชียวหล่ะ..

    ไปอ่านตอนต่อไปก่อนนะคับ..

    • กู๊ดดี้คร๊าบ..บ..บ

    รู้ไหมว่าพี่ต้อมไล่ตามกู๊ดดี้ไม่ทันอ่ะ  แบบว่าแก่เลี้ยว เอ๊ย! แก่แล้ว..ว..ว  อิอิ  ^^ 

    โปสการ์ดเด็กหญิงน่ารักคนนี้ คือพี่ต้อมเอง  อิอิ 

    อ่านไปยิ้มไป นึกถึงสีหน้าน้องนางเอกไป ได้อารมณ์ อิ อิ ชอบห้องน้ำมากมายค่ะ

    ห้องน้ำน่ารัก..ภายใต้แสงเดือน-แสงดาว และแดดอ่อนส่องไล้ในยามเช้า

            

            

     

    พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
    ClassStart
    ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
    ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
    ClassStart Books
    โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท