เรื่องเล่าชาวศูนย์เมือง(3)

เรื่องเล่าชาวศูนย์เมืองวันนี้ให้ชื่อว่า  กำมือ หน่อยค่ะ

            ต๋อย เป็นพยาบาลเจาะเลือดเบอร์หนึ่งของศูนย์สุขภาพเมือง  ใครๆก็สู้ความมือเบา ของต๋อยไม่ได้  คุณลุงคุณป้า จะอุ่นใจ ถ้าวันไหนต๋อย  อยู่เวรห้องเจาะเลือด

          และแล้ววันหนึ่ง มือฉมังของเราก็โดน...จนได้ เมื่อเธอเตรียมคนไข้ที่จะเจาะเลือด ซึ่งโดยทั่วไปแล้ว เราจะเลือกเจาะที่ข้อพับแขนซ้ายก่อน  หลังจากรัดสายรัดที่ต้นแขนซ้ายแล้ว เธอก็บอกคุณป้าว่า  ป้ากำมือหน่อยค่ะ ป้าก็ยังเฉย  ป้ากำมือหน่อยค่ะ ป้าก็ยังเฉย  เธอเริ่มเอ๊ะ ทำไมป้าไม่กำมือสักที หรือจะไม่ได้ยิน  เลยบอกซ้ำอีกครั้ง ว่า ป้ากำมือหน่อยค่ะ(เสียงดังขึ้นเรื่อยๆ)  ป้าชักเริ่มทำสีหน้าแปลกๆ พร้อมยกมือขวาที่กำซะแน่นให้ดู พร้อมบอกว่า กำแล้วจ้ะ

         โธ่ต๋อย!  ป้าเค้ากำมือข้างขวา น่ะต๋อย  แล้ววันนี้  จะได้เจาะเลือดกันมั้ยเนี่ย

[นิพัธ กิตติมานนท์]

นี่ก็ปัญหาเรื่องการสื่อสารใช่มะน้อย

[น้องหนึ่ง มน.]

น่ารักดีนะ...ป้าต๋อยเนี่ย ถ้าเป็นหนึ่งนะ จะโดดกำมือพยาบาลซะให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย จะได้รู้ว่าพยาบาลมือเบา สมราคาคุยอ่ะป่าวววว...เป็นกำลังใจให้คนใกล้เกษียณนะคะ

[นู่เก๋ยง]

ดีนะที่ป้ากำมือแล้วไม่ยกขึ้นมาพูดว่า " สู้โว้ย " รับลองพี่ต๋อยต้องถอยไปตั้งหลักก่อนจะเจาะเลือดแน่เลย ใช่ ปล่าว

[สมาชิกสภาเทศบาลนครพิษณุโลก Laddawan wipoosanapan]

แม่ะ ! โต้งคาดการผิด ตอนแรกพออ่านตอนจั่วหัวเรื่องว่ามือฉมังโดน จนด้ายย...ก็คิดว่า...มือฉมังของเราคงจะร้องโกน...น้องๆ เอ้ยย พี่ขอแว่นอีกซักอันดิ๊ เร็วๆจ้า มองไม่เห็นๆเส้นน่ะ 555....แซวเล่นน่ะ ต้อย...