“เจ้าโลก” ในใจของพ่อ
เรื่องง่ายๆ ที่ผู้ชายจำนวนมากทำไม่ได้ ก็คือ “การเป็นพ่อที่ดี”
ดีในที่นี่ ก็คือ การรับผิดชอบชีวิตน้อยๆที่ตนเองร่วมสร้างสรรค์ขึ้นมา รับผิดชอบให้ดีที่สุด
การเลี้ยงลูก ไม่ใช่การเลี้ยงไปซ้ายหรือขวาตามที่ใจเราต้องการ ไม่ง่ายเหมือนเลี้ยงลูกบอล
ยิ่งในปัจจุบันที่ สังคมยัดเยียดความคิดครอบงำ และยัดเยียดความจำเป็นให้ผู้ชายต้องแข่งกันท้าพิสูจน์การเป็นซูเปอร์ฮีโร่
ดูสิ ฉันได้เป็นผู้จัดการแล้ว ดูสิ ฉันได้เลื่อนขั้นอีกแล้ว ดูสิ คนทั่วประเทศ มาให้กำลังใจฉัน ดูสิ คนทั้งโลก รู้จักฉันแล้ว
-----------------------------------------------------------------------------
ผู้ชาย กับ วิธีคิดแบบ “เจ้าโลก” อย่างนี้ ไม่รู้มีมาแต่เมื่อไร แต่ยากจริงๆที่ผู้ชายสมัยนี้จะต่อต้าน
ทุกคนอยากเป็น “เจ้าโลก” กันไปหมด ทั้งๆที่โลกทุกวันมันก็ยุ่งเหยิงมากพออยู่แล้ว แย่งชิงแข่งขันปล้นฆ่ากันทุกวัน
ทั้งที่จริง ผู้ชายแต่ละคน ล้วนมี “เจ้าโลก” ของตัวเองอยู่แล้ว ถึงจะเป็นโลกใบเล็กๆ เป็นโลกภายในใจของลูก ของครอบครัว โลกในใจของตน แต่โลกใบนี้มันไร้ราคาหรืออย่างไร มันจึงถูกมูลค่าของโลกการทำงาน โลกการค้า โลกการเมือง กดทับไปโดยแทบจะไม่เหลือช่องว่างให้เติบโต......
…………………………………………………………
เช้ามา ตื่นขึ้นเร็วๆต้องรีบไปทำงาน
เที่ยง กินข้าว ไปพร้อมๆกับประชุมทีมงาน
เย็นกินข้าวเร็วๆ เพราะมีงานค้างต้องทำต่อตอนค่ำ
กลางคืน ยังหลับฝันถึงงาน
เคยจับเวลาไหม ว่าวันหนึ่งๆมีเวลาให้กับลูกเมียเท่าไร เวลาที่เป็นเวลาของพวกเขาจริงๆ ไม่ใช่เล่นกับลูก แต่มือก็คุยโทรศัพท์ไปด้วย.....
..............................................................................
พักหลัง ต้องห่างลูกไปทำงาน ประชุมต่างจังหวัดทีละหลายๆวันมากขึ้น
ล่าสุด ตอนประชุมที่กรุงเทพ กลางเดือน ได้ซื้อหนังสือดีๆ ในชั้นวางลดราคา 50% เล่มหนึ่ง “60 นาทีเป็นคุณพ่อคนดีที่หนึ่ง” เลยหันกลับมาตั้งคำถามกับตัวเองอีกครั้ง
ขีดเส้นใต้ในประโยคที่ว่า “เมื่อต้องจากบ้านไปไกลๆ หมายความว่าเรายิ่งต้องทำงานในการรักษาสายสัมพันธ์กับครอบครัวให้หนักขึ้น”
แต่สิ่งที่เรามักผิดพลาดก็คือ ทุกครั้งที่เราไปขยาย “เจ้าโลก(ภายนอก)” กลับมา เรามักจะพยายามทดแทนเวลาที่เราจะมีให้กับครอบครัวด้วยของเล่น และของกำนัลราคาแพง และเฝ้าปลอบใจตัวเองว่าเราได้ทำดีที่สุดแล้ว งานที่เราทำมีค่าสำหรับโลกมนุษย์ ดังนั้นลูกเมียต้องเสียสละ และต้องเข้าใจเราด้วย
………………………………………………………………..
เด็กน้อยเฝ้ารอคอยการกลับมาของพ่อคืนแล้วคืนเล่า
พ่อไปทำงาน......พ่อไปทำงาน........
เขายังเด็กเกินกว่าจะเข้าใจว่า ทำไมพ่อถึงต้องให้เวลากับงานขนาดนั้น
“พ่อคงให้ความรักกับงานมากกว่าตัวเขาแน่ๆ” ถ้าเราเป็นเด็กสองสามขวบ เราก็คงคิดอย่างนั้น
เรามักสาละวนอยู่กับการทำให้ลูกได้รับในสิ่งที่เรายังไม่มี จนเราไม่มีเวลามอบสิ่งที่เรามีอยู่แล้วให้แก่ลูก
ผมขีดเส้นใต้ประโยคนี้
…………………………………………………………………..
27 พฤศจิกายน 51 8 โมงเช้า
“พ่อ พ่อตื่นมาเล่นกับออมสินนะ” เสียงน่ารักๆจากเด็กชายออมสินจะปลุกพ่อตอนเช้า ถึงจะงัวเงียๆ แต่เสียงแจ้วๆก็ทำให้ผมยิ้มได้
หลักจากกรำงานอยู่ต่างจังหวัดหลายวัน กลับมาบ้านคราวนี้ลูกชายวัยสองขวบเกาะติดผมยังกับปลาท่องโก๋ ทุกๆครึ่งชั่วโมง ต้องมองหาพ่อ จะชวนไปเล่นด้วย นอนบางครั้งก็ยังละเมอถามหาพ่อ...
………………………………………………………
เย็นวันเดียวกัน ผมปรินต์ข้อความว่า “เรามักสาละวนอยู่กับการทำให้ลูกได้รับในสิ่งที่เรายังไม่มี จนเราไม่มีเวลามอบสิ่งที่เรามีอยู่แล้วให้แก่ลูก” ติดไว้ข้างฝาบนโต๊ะทำงานเพื่อเตือนใจตน
เพราะบางทีผู้ชายอย่างเราก็มัวแต่ไปแสวงหาอำนาจ ชื่อเสียง ทรัพย์สินเงินทอง เพื่ออวด “เจ้าโลก” อันเป็นความสุขจากภายนอก เป็นความสุขเทียมๆ เพราะมันไม่ยั่งยืน แถมอาจจะวางอยู่บนการย่ำยีคนอื่นๆ
แต่ความสุขขั้นพื้นฐานนี่สิ บางทีเราก็โง่กันไปเอง ไม่รู้ว่ามีเพชรล้ำค่าอยู่ในชายคาบ้านของตน ก็วิ่งกระเสือกกระสนไปไขว่คว้าเรื่อยไป ไม่หยุดหย่อน
และบางทีผู้ชายอย่างเราก็ตีมูลค่าเวลาของความเป็นพ่อต่ำเกินไป
และอาจจะสายเกินไป เมื่อประตูเวลาแห่งความเป็นเด็กน่ารักของลูกๆได้ปิดลงอย่างรวดเร็ว
ความเห็น (13)
อ่านแล้วซึ้ง นะคะ เค็ก ก้อนที่ลูกเป่า เป็นเค็กที่คุณพ่อ ซื้อมาให้น้องพอย้อนหลัง 1 วัน เพราะ คุณพ่อ ต้องกลับบ้านที่น่าน เพื่อ ไปส่งคุณปู่น้องพอ น้องพอ งอน งอน พ่อ ลูกสาวติดพ่อค่ะ พอพ่อ หอบหิ้ว กล่องเค็ก มาให้เห็น ยิ้ม ออก คนเป็นพ่อ รู้สึกเสียใจ แต่ไม่ทราบทำไงดี นั่นก็พ่อ นี่ก็ลูก
สวัสดีครับครูใหม่ บ้านน้ำจุน
เป็นเรื่องยากครับที่เราจะทำสองสิ่งให้ดีไปพร้อมๆกันได้ ผมก็บ่อยครับ โทรบอกเขาว่าจะกลับบ้านมาเล่นด้วยตอนค่ำ แต่เอาเข้าจริงก็กลับมาดึก ลูกดูโดเรมอนคอยพ่อไม่ไหวจนหลับไปแล้ว
แต่อย่างกรณีคุณพ่อน้องแนน ผมก็ต้องทำอย่างนั้นครับ เพราะคนชรามีเวลาที่เหลืออยู่น้อยกว่า เราต้องเร่งกตัญญูต่อท่าน ลูกก็สำคัญนะครับ แต่เขายังพอจะรอได้ เขาจะค่อยๆรู้เหตุผลเองเมื่อโตขึ้นนะครับ ไม่ต้องกังวลอะไร
ดูน้องพอเป่าเค้กซะแก้มป่องอย่างนี้ ไม่หายงอนก็ให้มันรู้ไปนะครับ :-)
มาชวน ไปอ่านหนังสือ กับน้องพอ ที่นี่ ค่ะ และ ชวนไปเป่าเค็กกับน้องพอ ด้วยนะคะ
- ภาพน่ารักมากค่ะ
- เอามาฝากมั่งค่ะ น่ารักมาก ๆ เหมือนกัน
เห็นชื่อบันทึกแล้วตกใจ อิอิ
- แวะมาทักทาย ทำความรู้จักค่ะ
ขอความรัก จงส่งไป ให้กับพ่อ
ขอความสุข ส่งต่อไป ไม่ขาดหาย
ขอความรัก ความห่วงใย ทั้งใจกาย
ถึงที่หมาย ให้กับพ่อ เพียงผู้เดียว
สวัสดีครับ
อ่านเนื้อหาของคุณคนพลัดถิ่นแล้วทำให้ผมนึกถึงพ่อ
ผมเชื่อว่าทุกคนรักพ่อ ตอนนี้เรามาเป็นพ่อแล้วก็คงจะรู้ว่ารักของพ่อนั้นมากมายแค่ไหน
สำหรับบางคน อาจจะสายไป ที่เราจะแสดงความรักต่อพ่อ เนื่องจากท่านจากเราไปแล้ว อยู่ไกลกว่าเราจะเอื้อมถึง
แต่ไม่สายเกินไปที่เราจะแสดงความรำลึกต่อพ่อ ด้วยการสานต่อหน้าที่ของพ่อที่ดี มาสู่ตัวเรา
-ขอบคุณภาพหนูน้อยตาแป๋วแหววจากครูเพ็ญศรี
-ครูตาลนี่ตื่นแต่เช้า คนชอบตื่นเช้ามักเป็นคนอารมณ์แจ่มใส ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ
-ส่วนคุณคนโรงงานนี่ ไม่ต้องตกใจกับชื่อ "เจ้าโลก" นะครับ จริงๆผมหมายถึงวิธีคิดแบบ "เจ้าโลก" นะครับ ไม่ต้องคิดไปลึก ภาษานักสตรีนิยมหรือเฟมินิสต์ใช้ว่า "Phallocentricism" คือคิดแบบเอียงข้างสุดขั้วเอาตัวเอง (ผู้ชาย) เป็นหลัก เช่น ผู้ชายเท่านั้นถึงจะมีสิทธิ์ปกครองบ้านเมือง ผู้ชายควรเป็นเจ้าของกรรมสิทธิ์ทุกอย่าง รวมทั้งควบคุมบงการผู้หญิงและเด็กภายใต้กรอบโครงสร้างการเมือง เศรษฐกิจ สังคมวัฒนธรรม เป็นต้น ทางสำนักคิดสายเฟมินิสต์ (feminism) เชื่อว่าผู้ชายส่วนใหญ่จะถูกครอบงำด้วยความเชื่อแบบนี้ไม่มากก็น้อยครับ
แม่มันนี่
คุณพ่อน้องออมสิน ได้อ่านไดอารี่ เรื่องนี้แล้วรู้สึกภูมิใจแทนแม่น้องออมสินกับน้องออมสินคะ เพราะดิฉันเป็น single mom ต้องทำหน้าที่ทั้งพ่อและแม่ ไม่เคยได้ยินทัศนคติด้านนี้ของผู้ชาย ผู้ชายส่วนใหญ่จะมองความสำเร็จเรื่องานเป็นเรื่องที่สำคัญที่สุดในชีวิต
ของเขา ให้กำลังใจทั้งเรื่องงานและครอบครัวคะ
แม่น้องมันนี่
ขอบคุณมากครับ คุณแม่มันนี่
ที่ต้องขอบคุณเพราะ คุณได้ช่วยให้ผมกลับมาดูบันทึกนี้อีกครั้ง ทำให้ผมเตือนสติตัวเองได้
เอาใจช่วย Single Mum แวะเวียนมาคุยกันอีกนะครับ
ขอบคุณบันทึกหน้านี้นะคะ ที่ช่วยเตือนใจนกเช่นกัน
ต่อจากนี้ไป พี่ยอดคงทำหน้าที่ "พ่อที่ดี" ได้อย่างเต็มที่
และไม่มีอะไรติดค้างคาใจอีก
ความรักที่ยิ่งใหญ่จนบรรยายไม่หมดของคนเป็น "พ่อ"
ทำให้อยากมีโอกาสทำหน้าที่ "แม่" และรับรู้ความรู้สึกนั้นบ้าง
จากที่ไม่เคยคิดอยากมีลูกเลย
ขอน้องออมสินมาเป็นลูกบุญธรรมได้มั้ยคะคุณพ่อ
ยินดีครับ คุณนก คงมีสักวันที่จะได้พาออมสินไปเที่ยวหานะครับ
ยินดีเช่นกันค่ะ
และจะรอน้องออมสินนะคะ
คุณพ่อยอมเมื่อไหร่
ก็พร้อมจดทะเบียนรับรองทันทีค่ะ