2. การแก้ปัญหานักเรียนไม่ทำการบ้าน

เทคนิคการสอน คณิตศาสตร์

ดิฉันเป็นครูคณิตศาสตร์สอนในระดับประถมศึกษา ในโรงเรียนขนาดกลาง ซึ่งมีที่ตั้งของโรงเรียนอยู่ในเขตรอบนอกของตัวเมือง สภาพข้อมูลพื้นฐานของนักเรียนคือมีฐานะปานกลางถึงยากจน มีระดับสติปัญญาส่วนใหญ่แล้วอยู่ในระดับปานกลางถึงอ่อน เหตุผลเพราะโรงเรียนอยู่รอบตัวเมืองซึ่งมีการคมนาคมสะดวก ทุกปีในช่วงเดือนเมษายนผู้ปกครองของนักเรียนบางส่วนจะส่งลูกหลานไปเรียนพิเศษกับโรงเรียนเทศบาลในตัวเมือง (นักเรียนชั้น ป.3-ป.5) เมื่อเสร็จสิ้นการเรียนพิเศษแล้ว โรงเรียนเทศบาลจะคัดเลือกนักเรียนที่เรียนเก่งๆไว้ให้เข้าเรียนในโรงเรียนเหล่านั้น นักเรียนที่เรียนไม่เก่งก็จะได้กลับมาโรงเรียนเดิมเป็นอย่างนี้ทุกปี นักเรียนที่เหลือในโรงเรียนจึงมีคุณภาพดังที่กล่าวมาแล้ว ดิฉันซึ่งเป็นครูสอนคณิตศาสตร์รับผิดชอบนักเรียนในกลุ่มปานกลางถึงอ่อนเหล่านี้จะพบกับปัญหาของนักเรียนคือไม่ชอบทำการบ้าน ซึ่งปัญหาไม่ทำการบ้านนี้เป็นปัญหาใหญ่ในวิชาคณิตศาสตร์ ซึ่งวิธีการแก้ปัญหามีมากมายหลายวิธีที่ได้ทำมาแล้ว ได้ผลดีบ้างไม่ดีบ้าง แต่วิธีที่ได้ค้นพบว่าแก้ปัญหาได้มากที่สุด คือ ดิฉันได้ตกลงกับนักเรียนในเรื่องการวัดผลประเมินผลตามสภาพจริง ว่าจะเก็บคะแนนภาคปฏิบัติด้วยการปฏิบัติจริงในการทำแบบฝึกหัดในทุกแบบฝึกหัด ทุกชั่วโมง แบบฝึกหัดทุกแบบฝึกหัดนอกจากจะเป็นคะแนนภาคปฏิบัติแล้ว ยังเก็บเป็นหลักฐานในการประเมินผลการผ่านผลการเรียนรู้ที่คาดหวังอีกด้วย เมื่อตกลงกับนักเรียนแล้ว ทุกวันเมื่อตรวจแบบฝึกหัดเสร็จแล้ว ดิฉันจะกรอกคะแนนให้นักเรียนเห็นกันจะจะทุกวัน นักเรียนคนใดที่เห็นว่าคะแนนของตนยังไม่น่าพอใจ นักเรียนเหล่านั้นจะมาขอปรับปรุงผลงานใหม่ วิธีการนี้ได้ช่วยกระตุ้นทุกคนเป็นอย่างมาก ปัญหาไม่ทำการบ้านจึงไม่เป็นปัญหาอีกต่อไป

เขียนใน GotoKnow โดย ปริมปราง
ใน เรื่องเล่าของปริมปราง

คำสำคัญ (Tags): #คณิตศาสตร์#เทคนิคการสอน

หมายเลขบันทึก: 226018เขียนเมื่อ 28 พฤศจิกายน 2008 12:33 น. ()แก้ไขเมื่อ 22 มิถุนายน 2012 14:24 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (10)

เพ็ญศรี(นก)

เขียนเมื่อ 28 พฤศจิกายน 2008 12:43 น. ()

น่าชื่นชมมากค่ะอาจารย์
เด็กที่มีผลการเรียนดีมักเรียนโรงเรียนมีชื่อในเมือง ซึ่งคงต้องยอมรับถึงมาตรฐานระดับหนึ่งของการเรียนการสอนของเรา
แต่ใช่ว่า เด็กนักเรียนที่เรียนระดับปานกลางหรือต่ำกว่านั้นจะไม่สามารถพัฒนาได้ ดังที่อาจารย์ได้ลองทำวิจัยเพื่อแก้ไขปัญหาในชั้นเรียนแล้ว
ขอเป็นกำลังใจให้อาจารย์ค่ะ
ขอให้ความมุ่งมั่นของอาจารย์มีผลสัมฤทธิ์และเป็นที่พึ่งของเด็ก ๆค่ะ

ชนินทร์วลัย

เขียนเมื่อ 28 พฤศจิกายน 2008 12:45 น. ()

ดีใจด้วยคะ ที่แก้ปัญหาได้แล้ว เป็นกำลังใจในการทำงานต่อไปนะคะ

พัชราภรณ์ สุขดี

เขียนเมื่อ 28 พฤศจิกายน 2008 12:48 น. ()

วิชาคณิตศาตร์เป็นวิชาที่มีปัญหากันมาก
ครูที่มีเทคนิคการสอนดีๆสนุกๆมีน้อยนัก
เพราะวิชานี้ต้องใช้ทักษะและใจรักจริงๆๆ
สำหรับร.ร.ขนาดเล็กก็มีปัญหามากๆเหมือนกันค่ะ
ขอเป็นกำลังใจอาจารย์ปริมปรางที่ยังสู้กับอุปสรรคนี้ได้
เป็นเทคนิคที่ดี.เราจะได้ยืมไปใช้บ้าง...สู้ๆๆๆๆนะคะ

ชาวฝนแปดแดดสี่

เขียนเมื่อ 18 ธันวาคม 2009 22:34 น. ()

ขอขอบพระคุณมากครับคุณครูปริมปรางที่แบ่งปัน

ผมแอบมาจดจำเทคติกการแก้ปัญหากับเด็กใว้แล้วครับ วันข้างหน้าอาจยังประโยชน์กับผมบ้าง

(ข้อคิดของผมนะครับ คือถ้าได้เพิ่มวิธีการให้เด็กปรับปรุงผลงานใหม่ โดยต้องให้ร่วมมือกันเป็นคณะ อาจสามคน หรือสี่คนจัดทำเป็นชุดใหม่แล้วให้คะแนนทั้งคณะเลย น่าจะเป็นวิธีปลูกสำนึกความสามัคคีได้ด้วย....เป็นเพียงข้อคิดนะครับ)