ว๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย มีภาพ เรท.. นะตัวเอง ...อิอิ . น่าสนุกนะคะ วันนี้มีงานแต่ไม่มีอารมณ์ทำงานค่ะ อิอิ มาแซววว
ครานั้นเป็นเจ้าบ้านเองด้วย เพราะเขาใหญ่นี้ อยู่ในเขตปราจีนบุรีครับ บ้านผมๆ
ที่ไปเนี่ยได้รู้จักธรรมชาติ ต้นไม้ ใบหญ้า ดอกไม้ อันนี้ยังไงไปค่ายก็ได้เห็นแน่ๆ นอกจากต้นไม้ ใบหญ้าแล้ว ก็มีพวกแมลง.........อันนี้บางค่ายจะได้เห็นนะ ต้นน้ำลำธาร น้ำตก .....................
ได้รู้จักการสร้างสรรผลงานจากธรรมชาติและได้รู้จักการใช้ใช้ชีวิตร่วมกันผู้คนมากมาย.....ได้เรียนรู้นิสัยใจคอซึ่งกันและกัน
ได้เรียนรู้การทำค่าย ได้ฝึกการทำงาน ถึงแม้บางค่ายอาจจะเล็กไปหน่อยแต่เราก็อยากทำ.............(ค่ายนี้มีผู้ร่วมค่าย 3 คน พี่staff 2 น้องค่าย 1 เยี่ยมมาก........)
ได้รู้จักการทำอาหาร ...... (บางครั้งก็ทำให้รู้ว่าคนทำไม่จำเป็นต้องปรุง คนปรุงไม่จำเป็นต้องชิม อาหารก็อร่อยได้ ถ้าไม่บอกว่าไม่อร่อยมีหวังไม่ได้กิน T_T ) บางครั้งอาหารที่สีดูน่ากินหรือชื่อเพราะก็ไม่อร่อยเสมอไป อย่าง "ข้าวสามกษัตริย์" เนี่ย รับไปเลยทั้งมะเร็ง ทั้งท้องอืด........ ตดกันเต้นแทบพัง ได้รู้จักการกิน...........(ถึงแม้บางครั้งก็ต้องเข้าใจว่ากินอยู่ แต่ก็ยังถ่ายมาได้)
ถึงแม้บางครั้ง วัฒนธรรมการกินของเราจะแปลกๆ ก็เถอะ............... กินแบบไม่มี Delay ได้รู้จักการนอน ....... (หรือแอบหนีมานอน.....) ได้รู้จักการออกกำลังกาย การเล่นกีฬา....... ถึงแม้กรรมการก็อยากแต่ก็เข้าใจว่า เค้าคือ "กรรมการ"
ได้ร่วมกันเชียร์............. ถึงแม้บางครั้งอาจอินในอารมณ์ไปหน่อยเราก็ต้องห้ามบ้าง........กองเชียร์บางคน มีประสิทธิภาพในการเชียร์มากขึ้นเมื่อได้รับเครื่องดื่มบางอย่าง.......... ได้ภาพหวิวๆ ของขบวนเชียร์ ............. ว๊าว...........
และได้รู้ความจริง...............ของภาพหวิว หุหุ เอิ๊กๆๆๆๆๆๆ ก๊ากๆๆ
ได้รู้จักการทำบุญทำทาน.................. อืม ... ได้กุศลนะ
ถึงแม้อาจจะนอนมาน้อย แต่ก็ได้ร่วมทำบุญก็ยังดีนะ........... (น้ำลายย้อยเป็นคราบเลย......)
ได้รู้ว่าเล่นน้ำก็ได้มาซึ่งชัยชนะได้ (เข้า Win..................)คิกๆ
ได้รู้จักการใช้ชีวิตในป่า................... หรือ อยู่ป่าไปเลยดีไหม......
บางคนก็ไม่ต้องทำอะไรมาก ก็กลมกลืนเข้ากับป่าได้ ได้รู้จัก แฟชั่น การแต่งตัว ..........เริ่มด้วยเด็กๆ
คนเราแม้บางครั้งจะทำงานอยู่ แต่เราก็รักสวยรักงานเป็นธรรมดา จำเป็นต้องพก............. ไว้ตลอดเวลา บางครั้งของน่ารักๆ อย่าง "หูกระต่าย" ก็ไม่ช่วยให้คนน่ารักเสมอไป. และอารมณ์ เออ........................ (อารมณ์ไรอะพี่ บอกไม่ถูก)
ได้รู้จักการเดินทาง ถึงแม้การโบกรถจะเป็นตัวเลือกที่ดี แต่ถ้าไม่มีรถให้โบกก็ทำไงละคร้าบบบบบบบบบบ
บางครั้งคนภายนอกก็มองไม่ออกหรอกว่าเราเป็นเด็กมหาลัย หรือ คนรับจ้างตัดอ้อย........................
ก๊ากๆๆๆ
การเดินทางก็ทำให้เรานึกถึงอะไรเก่าๆ ได้....................... หรือ เพิ่งเคยนั่งรถเมล์เป็นครั้งแรก................ได้รู้จักการทิ้งขยะ ได้รู้ว่าที่ไหนเราก็เต้นได้..........................
ได้รู้จักการปลดปล่อย.............ได้รู้จักช่วงชั้น และชั้นเชิง......................ได้รู้จักการใช้เครื่องโดนตี...........
ชมรมทำให้คนทุกคนมีความสุข และทุกคนต่างก็ให้รอยยิ้มซึ่งกันและกัน ถึงแม้จะมีทุกข์บ้างสุขบ้างมันเป็นเรื่องธรรมดา แต่เราก็ยังเป็นกำลังใจให้กันเสมอ...........
สุดท้ายและท้ายสุด..............ขอยืมคำพูดอาจารย์ทนันมาใช้ครับ...อยากเปรียบให้เราทุกคนเป็น"นิ้วเท้า".........เพราะถ้าขาดใครไปเราก็ยังเดินได้ ............ แต่ว่า............ ถ้าขาดนิ้วใดนิ้วหนึ่งเรา จะทำให้เรารู้สึกไม่ดี............. มันทำให้เราไม่ครบ 32 ....................
ถ้าถามว่าทำไมไม่เอานิ้วมือมาเปรียบเทียบละ..........................คำตอบคือ นิ้วมือแต่ละนิ้วมีความสำคัญต่างกัน............แต่นิ้วเท้าไม่ใช่..............."นิ้วเท้าทุกนิ้วเท่าเทียมกัน" ก็เหมือนคนในชมรม.............."ทุกคนคือแรงขับเคลื่อนชมรมเหมือนกัน" ..................... และทำให้ "ชมรมก้าวหน้า" ไปได้............ ไม่มีใครสำคัญมากที่สุดหรือน้อยที่สุด แต่ทุกคนสำคัญ "เท่าๆ กัน"
ปล. เหนี่อย.................................... แต่หนุก....
ขอบคุณครับ พี่น้อง
ได้เรื่องราวไว้จดจำ..
พี่ลดาไปออกค่าย..ไปทำคลอดในหมู่บ้านกลางเขา..ตอน 3 ทุ่ม..มีแต่ตะเกียง..
กลับไปเยี่ยมค่ายอีกทีเขาอุ้มเด็กชายอ้วนจ้ำม้ำ.. เหมือนครูเอ๊ะนี่แหละ..มารอรับพี่ค่ะ..ถ้านับถึงตอนนี้ก็ 22-23 ปีค่ะ..
สำหรับผมคงจะเป็น
ได้มาอ่านเรื่องราวดีดีนะครับเนี่ย
ชอบอันเนี้ยครับ
เข้าท่ามากๆๆๆๆๆๆๆ
อิอิ
ว๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย มีภาพ เรท.. นะตัวเอง ...อิอิ . น่าสนุกนะคะ วันนี้มีงานแต่ไม่มีอารมณ์ทำงานค่ะ อิอิ มาแซววว
ฮ่าๆๆๆ "สุดยอด"...
อยากรู้จัง กางเกงขาวเนี๊ยะใคร????
ใช่น้องเรารึป่าว อ๊ะจึ๊ย!!!!!!
นอนหลับเหรอคะเนี่ย?
กลัวตัวเองตอนหลับเหมือนกันนะคะเนี่ย
ฮา ได้ใจ จริงๆแต่ละรูป
เขาใหญ่...
ทำให้ได้รู้จักรสชาติของการถูกทากดูดเลือด...
ฮือๆๆ...ไม่ได้กลัวนะ
แต่เจ็บใจ...แอบดูดเลือดไม่ให้รู้ตัวได้ไง
อิๆ
น้าเอ๊ะ ไปดูสาวน้อยกัน
กิจกรรมดีๆ เหนื่อยๆ แต่ก็สนุกๆ
เป็นความทรงจำดีๆ ที่คงอยู่ค่ะ
take care นะ เอ๊ะ ธีรัชภัทร คนพลัดถิ่น
สุดยอดค่ะ มันส์มาก.....ชอบค่ะ จี้ดี ประทับใจสุดๆ
สวัสดีครับ
ค่ายให้อะไรมาก กว่าที่คิด
ฮ่าๆๆๆ
ขอบคุณมากครับ
สวัสดีจ้ะ...น้องเอ๊ะ * ขอบใจจ้ะที่คิดถึงและเป็นห่วงกันเสมอ พี่กีคิดถึงเหมือนเอ๊ะเลย * ช่างหาของแปลกมาให้ดูเนอะ * ชอบรูปนี้จัง (ไม่รูปละเมอทำอะไรหรือเปล่า ใกล้กันเหลือเกิน)
ถ้าอยู่ใกล้ๆ จะหาน้ำหยอด
สวัสดีค่ะ ครูเอ๊ะ....
ก้อยสบายดีค่ะ ครูเอ๊ะสบายดีเช่นกันนะค่ะ ช่วงนี้งานเข้าไม่ค่อยมีเวลาออนเลย....อิอิ เหงาปากเหมือนกันไม่ได้เม้าส์กันเลยเน๊าะ.....
คิดถึงเช่นกานคร๊าบพี่น้อง.........
รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ.........
สวัสดี เอ๊ นานๆ พี่จะได้เข้ามาเยี่ยมเยียนรู้สึกว่ามีอะไรดีๆ มาให้ดูเหมือนเดิมนะ อิอิ
เจ๋งและแจ๋วมากค่ะ
น้องเอีสมัยนักศึกษาคงซนน่าดูนะคะ
ได้พลังจากข้าวไหม้
อิอิ
ขอบคุณครับพี่ประกาย
43. ประกาย~natachoei
แหะๆ
ซนพอสมควรครับ
อะไรอันที่ได้ หลายนัย
ได้อยู่ธรรมชาติไง ที่นั้น
ได้เห็นสิ่งอันใด อีกอื่น มากนา
ได้เพื่อนได้ปลูกปั้น จิตนั้นสโมสร
เมื่อ ศ. 21 พ.ย. 2551 @ 13:16
956555 [ลบ]
ได้เรื่องราวไว้จดจำ..
พี่ลดาไปออกค่าย..ไปทำคลอดในหมู่บ้านกลางเขา..ตอน 3 ทุ่ม..มีแต่ตะเกียง..
กลับไปเยี่ยมค่ายอีกทีเขาอุ้มเด็กชายอ้วนจ้ำม้ำ.. เหมือนครูเอ๊ะนี่แหละ..มารอรับพี่ค่ะ..ถ้านับถึงตอนนี้ก็ 22-23 ปีค่ะ..