มีสิทธิบ้างไหม
เคยมีความตั้งใจที่จะเรียนให้จบให้เร็วที่สุด ไปๆมาๆเวลาที่มีทำเอาหัวหมุนเลยครับ แม้วันนี้ไม่ต้องไปเรียนคอร์สเวิร์คแล้ว แต่ก้ยังไม่มีเวลาพักอยู่ดี มีงานเข้ามาเยอะมากครับ เทอมนี้เป็นเทอมที่ต้องเดินสายเป็นวิทยากรมากเป็นพิเศษเหมือนรู้เลยว่าเราพอจะมีวลาว่าง วันนี้อยากจะละวางทุกสิ่งทุกอย่างครับไม่อยากหยิบจับอะไรที่เป้นการเป็นงานแต่ก็ทำไม่ได้ครับ เพราะวันเสาร์นี้นัดกับเพื่อนร่วมรุ่น ป.โท ไปพูดคุยกับอาจารย์เรื่องหัวข้อ "วิทยานิพนธ์" กลัวจะไม่มีข้อมูลอะไรไปพูดคุย ทั้งๆที่เป็นคนแรกที่อาจารย์เสนอเป็นที่ปรึกษาให้ คนอื่นเขายังไม่มีที่ปรึกษาเลย (อัลฮัมดุลิลละฮฺ)
วันนี้มานั่งทบทวนถึงหลายสิ่งที่อยากจะได้หากเป็นไปได้ตอนนี้ สิ่งแรกที่อยากได้มากที่สุดคือ... อยากถามว่ามีสิทธิไหมีครับที่ให้ลาเรียนต่อโดยไม่ต้องทำงานด้วยเรียนด้วยแบบนี้มาเกือบ ๒ ปีแล้ว มิใช่อะไรหรอกครับท่าน เพราะผมเกรงว่า ๓ ปีจะไม่จบตามที่ได้วาดหวังไว้ครับ ไม่อยากทำลายความตั้งใจของตัวเองด้วยกับการไม่มีสิทธิแม้แต่จะคิดเวลานี้
พรุ่งนี้ ถ้าหากตื่นมาแล้วมีคนมาบอกว่า "มหาวิทยาลัยมีคนมาสอนภาษาไทยเพิ่มแล้ว" ผมคงอัลฮัมดุลิลละฮฺ และขอสละหน้าที่การงานทั้งหมดให้เขาผู้นั้น จะขอหยุดพักทำวิทยานิพนธ์ให้รู้แล้วรู้รอด หรือไม่ก็ขอ ลาออก เพื่อทำตามความฝันของตัวเองกับเวลาที่เหลืออยู่ให้คุ้มค่ามากที่สุดก่อน
แต่ไม่ว่าวันนี้หรือพรุ่งนี้ผมก็คงได้แค่คิดเท่านั้น... ใคร ใคร ใครช่วยตอบผมที
เอกสารที่วางอยู่บนโต๊ะ เวลานี้ถึงผมไม่ได้อยู่ที่ทำงาน ก็พอจะเดาออกว่าเป็นหนังสือเชิญประชุม เพราะอ่านจากบลีอกของเพื่อนอาจารย์แล้วนึกภาพออกเลยว่าตัวเอง "ตกข่าว" อีกแล้ว ทำงานแบบนีส้ก็สนุกดีนะครับ ไม่รู้ว่าสาขาตัวเองอยู่ไหนเป็นหลักแหล่ง ไม่รู้ว่าข้อมูลข่าวสารถ้าไม่ติดตามด้วยตัวเองมีอะไรบ้าง ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้ มะรืนนี้ที่ทำงานต้องมีอะไรบ้างที่ต้องทำ เพราะเหตุผลอันใด หรือไม่มีใครใส่ใจ เจ้าหน้าที่สาขาไม่มีเหมือนสาขาอื่น วันคืนที่ผ่านพ้นไป เรียนรู้ รับรู้เรื่องราวด้วยตัวเองมาตลอด เฮ้อ...
เหนื่อยใจนะครับกับการทำงานแบบนี้ มีคนเดียวทั้งมหาวิทยาลัย สอนคนเดียวทั้งมหาวิทยาลัย กลับต้องคิดว่าอยู่คนเดียวอีก ถ้าไม่ถามก็ไม่รู้ ถ้าไม่ดูก็ไม่เห้น ความเป็นไปในที่นี่(มหาวิทยาลัย) ที่ผ่านมาได้เพราะทำตัวให้เคยชินกับมันครับ แต่บางครั้งก็ท้อเหมือนกัน
สิทธิ...ผมมีอะไรบ้างครับ หรือผมต้องทำงานทุกอย่างทุกหน้าที่ ทั้งเป็นเจ้าหน้าที่ภายในตัว ทั้งเป็นผู้สอน คอยเฝ้าคอยดูแลตัวเองทุกอย่างกับการทำงานที่นี่ กับเวลาที่มีแทบจะไม่เหลือให้ว่างเว้น
สงสารมากที่สุดก็เห็นจะเป็นบังแอล(หัวหน้าสำนักงานเลขานุการคณะ) ที่ผมจะขอความช่วยเหลือแทบทุกเรื่องทั้งๆที่บังแอลเองก็งานล้นมือ ทั้งติดต่อ ประสานงานให้ผม รับรู้ความเป็นไปของผม ตั้งแต่อดีตท่านรองวิชาการสละตำแหน่ง ผมเกิดช่องว่างบางอย่างๆหลีกเลี่ยงไม่ได้เลย ใครกี่คนจะรู้ว่าคนคนนี้ต้องทำอะไรบ้างในแต่ละสัปดาห์ หรือว่าต้องให้ "ทำเรื่องลาพัก หรือ ลาออก" ถึงจะได้รู้ว่าคนคนนี้ไม่อยู่แล้ว
ขออัลลอฮฺโปรดคุ้มครองและตอบแทนทุกการงานที่ทุกคนได้กระทำและเป็นกำลังใจให้ทุกคน(รวมทั้งตัวเอง) ตลอดการทำงานที่เรียกได้ว่า "บททดสอบที่มีค่า" กับห้วงเวลาที่ผ่านพบ
ความเห็น (14)
บททดสอบที่มีค่า" กับห้วงเวลาที่ผ่านพบ
แวะมาทักทาย
มีความสุขในการทำงาน
และมีสิ่งดีๆในทุกๆวันนะคะ
take care
อัสสาลามุอะลัยกุม ครับ
ผมว่า อ.ฟูอาด ทำงานได้ยอดเยี่ยมมาก
ถ้าเป็นการแข่งขัน อ.จะได้เปรียบ เพราะความยากจะมีมาก
อ.ทำในสิ่งที่ ไม่มีใครทำ และมีคนที่สามารถทำได้มีน้อยมากๆ
อ.ทนทำอยู่ เพราะ อ.เป็นมุสลิม เปียมสุขด้วยอิคลาส
ผมจำได้ว่า ครั้งหนึ่งผมเคยนั่งบ่นกับการงานที่ผมทำแล้วไม่ค่อยมีคนมองเห็นหรือว่าเห็นแล้วเขาไม่ค่อยให้ความสำคัญ
ผู้ใหญ่ท่านหนึ่ง แอดสะกิตผมด้วยคำพูดว่า "อย่าบ่นไปเลย เดียวความดีที่เราเหนื่อยกับการสะสมมันมาจะมลายไปสิ้น นี่เป็นความหมายอัลกุรอานนะ"
จากนั้นผมไม่กล้าบ่นอีกเลย
ขอบคุณ
1. @..สายธาร..@ ครับที่เข้ามาเป็นกำลังใจทุกครั้งไปขอบคุณดอกไม้สวยๆครับ
และ ขอบคุณ
2. นาตูร์ ผมไม่ทราบว่าท่านเป็นใครแต่ขอรับคำขอบคุณนี้ด้วยใจ แต่ผมอยากจะบอกว่าบางครั้งจุดที่เรายืนอยู่บางสถานการณ์กับสิ่งที่ได้รับมันต่างกันครับ โดยเฉพาะความรู้สึกที่ควรได้แต่กลับไม่ได้มัน แต่มิหนำซ้ำยังโดนกระหน่ำทางความรู้สึกดูถูก ผมถึงบอกไม่โดนกับตัวเองไม่รู้หรอกครับ
ขอบคุณอีกครั้งสำหรับกำลังใจ...ที่ดีที่มีให้ครับ
ขอให้ เสียงเล็กๆ นี้....ใหญ่ขึ้น ดังขึ้น ...อามีน
..
ที่ทำงานเรา มีปัญหาเยอะมาก หลายๆอย่างยังไม่เข้าระบบ
ทำให้ผู้ที่รับผิดชอบในแต่ละฝ่าย ดูแลและแก้ปัญหานั้นไม่ค่อยทั่วถึง
เราอาจจะต้องแก้โดยการพูดกับหัวหน้าเรา หรือ ผู้ที่รับผิดชอบเราโดยตรง
ให้ชัดๆ ดังๆ (กว่านี้) และบอกไปตรงๆว่า เราไม่ไหวจริงๆ
หากเราเงียบ มีอะไรก็เงียบ....
วันนึง เสียงเล็กๆ มันจะไม่ใช่แค่ใหญ่ หรือดังขึ้น แต่มันอาจจะระเบิดไปเลย...
ขอบคุณครับอาจารย์
4. SK สำหรับกำลังใจและความเห็นที่ดีตลอดเรื่อยมา ความจริงผมพยายามบอกแล้วครับแต่คำพูดที่ตอบกลับมาก็จะเป็น "อาจารย์ทำได้อยู่แล้ว" อัลฮัมดุลิลละฮฺครับ
แต่เหมือนอาจารย์ว่านั่นแหละครับ วันนึง...มันอาจระเบิดไปเลย ก็ได้ครับ
ขออัลลอฮฺตอบแทนทุกๆการงานที่ทำครับ
มีคนบางคนอาจจะบันทอนความขยันของเราไปบ้าง.. แต่ถ้าเราคิดดีๆ.. การทำงานของเราทุกวันนี้ เราทำงานให้เขา ให้เขาหรือว่าให้อุมมะฮฺ ความหวังของเราไม่ได้อยู่ที่ใครบางคนได้ดี แต่มันอยู่ที่ปัญญาชนที่เราสร้างขึ้นได้เป็นมุสลิมที่ดีในอนาคต
ขอบคุณมากครับอาจารย์
6. Ibm ครูปอเนาะ กับข้อคิดดีๆที่ว่า
"การทำงานของเราทุกวันนี้ เราทำงานให้เขา ให้เขาหรือว่าให้อุมมะฮฺ
ความหวังของเราไม่ได้อยู่ที่ใครบางคนได้ดี
แต่มันอยู่ที่ปัญญาชนที่เราสร้างขึ้นได้เป็นมุสลิมที่ดีในอนาคต"
เมื่อการเสียสละคือ พลัง ความสำเร็จย่อมบังเกิด รู้ว่าเหนื่อยมากครับ
สู้ต่อครับ ผมเองคับ
ขอบใจน้อง
8. samree lateh samree lateh ขออัลลอฮฺตอบแทนสิ่งดีๆที่มีให้นะจะไม่ลืมเลย อินชาอัลลอฮฺ
งานทุกงานย่อมมีอุปสรรค มันเป็นบททดสอบให้เราข้ามมันไปให้ได้ ถ้าไม่มีคำว่าอุปสรรคก็คงไม่มีคำว่าสำเร็จ จริงมั้ย อย่าเพิ่งท้อนะคะ ความพยายามอยู่ที่ไหนความพยายามอยู่ที่นั่นคะ 555555 สู้สู้คะ
ขอบคุณ
10. y_why.i.u มากครับ พยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่อัลลอฮฺครับ (ขอเปลี่ยนนิดนึงนะครับ)
เหมือนเดิมครับคุณครู อย่างที่เคยบอกไปแล้ว ว่าการที่เราจะให้ใครเข้าใจเราแบบจริง ๆ จัง ๆ มันยาก เพราะต่างคนต่างความคิด ต่างความรู้สึก จะพูดหรือไม่พูดเหมือนจะมีค่าเท่ากัน มันอยู่ที่ความอดทนของเราเท่านั้นที่จะสู้กับมันได้มากน้อยแค่ไหน เพราะแท้จริงอัลลอฮฺทรงอยู่กับผู้ที่อดทนครับ
น้องคงมีความคิดคล้ายกับพี่ตอนอยู่ปี3มศก.เมื่อปี2546ที่อยากเรียนจบเต็มแก่แต่ทว่าความคิดไม่แล่น วิทยานิพนธ์ขี้เหล่ พี่ยึดข้อคิดที่Advicerสอนไว้คือ ตั้งจุดอ่อนไว้ให้เป็นมีดปักไว้ที่กลางใจ แล้วรวบรวมพลังที่มีอยู่ในตัวดันมีดเล่มนี้ออกให้ได้ น้องจะฮูลาฮูล่า เหมือนพี่ ได้เกรด A ภายใน4ปีนะ ลองดูนะคะ ขอเป็นกำลังใจค่ะ
พัชรี
หลักสูตรและการนิเทศ
มหาวิทยาลัยศิลปากร
สู้ๆนะ เพื่ออิสลาม
ตามความฝันของตัวเองแล้วอยากสอนภาษาไทยที่ มอย.
แต่ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าอนาคตตัวเองจะสอนได้เหมือนอ.ฟูอาดหรือเปล่า?
ยังไงก็ขออัลลอฮทรงคุ้มครองนะ