หลายวันที่ไม่ได้เขียนบันทึก...พอถึงวันนี้กลับมีเรื่องราวที่อยากบอกเล่า ...
คน...ตัวเล็ก ๆ มีความรู้สึกและความคิดแบบเล็ก ๆ
คน...เติบโตขึ้นมาอีกนิดก็คิดมากขึ้นมาหน่อย
คน...ที่เข้าสู่วัยกลาง(ค่อนปลาย) กลับมีเรื่องราวมากมายให้รกสมอง สิ่งที่นำมาคิดบางเรื่องก็เป็น...ขยะ...แต่ดูเหมือนจะทรงคุณค่าที่นำมาให้คิดเสียเหลือเกิน
เด็ก เปรียบเหมือนไม้อ่อน สิ่งดีที่พร่ำสอน เด็กจะรับรู้ได้เร็ว และชอบอ้างอิงเอาคนอื่นมาถือปฏิบัติ กับคำพูด " ที...คนนั้นยังทำได้เลย"
บรรยากาศในการเรียน... ดูเหมือนว่าเสียงมือที่สัมผัสกับคีย์บอร์ด(แป้นพิมพ์) จะดังมากกว่าทุกครั้ง...
เริ่มสังเกต พฤติกรรมของหนู..ที่เพื่อนถือเอาเป็นแบบอย่างคือ หัวโจก... เป็นเด็กที่ค่อนข้างจะมีปัญหาในครอบครัว ...พ่อแม่ไปทำงานก่อสร้างที่ กทม.อยู่กับยายและตา ฐานะยากจน มีหลายครั้งที่เขาช่วยคุณตา คุณยาย หารายได้ โดยการนำผักสดที่คุณตาคุณยายปลูกใส่ตะกร้า ปั่นจักรยานคันเก่ง(แม้จะเก่าและโทรมมากก็ตาม)ไปตระเวณขายในหมู่บ้าน ..นั่นแสดงว่าเขาไม่ได้ต้องการเป็น หัวโจกในด้านที่ไม่ดี
ขอคุยกันหน่อย...ครูเชิญเขาเข้ามาคุยในห้องเล็ก ๆ (เป็นห้องพักที่ติดกับห้องคอมพิวเตอร์) ถามว่า "ทำไมหนูต้องเคาะแป้นพิมพ์แรง ๆ " "มันเสียงดัง เพราะดีครับ" "แล้วรู้ไหมว่าจะมีผลเสียอย่างไร ? เงียบ...ไม่ตอบ (เขาก็คงต้องรู้ว่าจะมีผลเสียอย่างไร ) "หนูต้องการเรียนคอมพิวเตอร์อีกไหม" ..."เรียนครับ" "ถ้าอย่างนั้นเราต้องช่วยกันถนอมอุปกรณ์ทุกชิ้นเพื่อให้เพื่อน ๆ และน้อง ๆ ของเราได้เรียนร่วมกัน คน..อีกกว่าห้าหกร้อยชีวิต อาจจะไม่มีโอกาสได้เรียนถ้าชำรุดเร็ว โรงเรียนก็จะต้องเปลืองเงินในการซ่อมแซม หนูจะช่วยครูดูแลได้ไหม" "ครับ"
พอเดินออกจากห้องเล็ก ก็แว่วเสียง "เฮ้ย..อย่าพิมพ์แรง เดี๋ยวพัง ไม่ได้เรียน ไม่รู้ด้วยนะ ..โว้ย.."
แน่ะ... ก็คงจะได้อบรมในเรื่องของการใช้คำพูดอีกสินะ
การเป็นนักเรียน...นี่จะต้องถูกเสนอแนะ แนะนำ ท้วงติง และอบรมในทุกเรื่อง เพราะเขายังเด็ก มีหลายเรื่องที่รู้แต่คาดไม่ถึง ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ต้องคอยชี้นำแนวทาง หากเขาปรับเปลี่ยนในทางที่ดี ...นั่นคือ สิ่งที่ครูทุกคนต้องการและอยากให้เกิดกับผู้เรียนทุกคน
ค่อย ๆ ดัด....เขาก็จะตรงได้ในอนาคต
หากดัดแรงไป ...อาจจะหักได้...
เชื่อแน่ว่า ไม้อ่อน...เหล่านี้ยังดัดได้ง่าย
ขอเพียงมีความเข้าใจ ... อาทร.. หวังดี และคอยเป็นกำลังใจให้เขา เพราะไม่ว่าใครในโลกนี้ ต้องการความรัก ความเข้าใจ เสมอ ..
ให้ความรัก ก่อนให้ ความรู้....ครับ
การให้ความรัก.เด็กๆเขาภูมิใจ
การให้ความรู้..เด็กๆอยากรับเขาถึงจะรับ
การให้ทั้งความรักและความรู้..จะสัมพันธ์กันได้ถ้าเราพร้อมให้เขาทั้งสองอย่าง
จะดัดอย่างไรก็ย่อมดัดได้ค่อยๆดัด..จะได้ไม่หักนะคะ
* ขอบคุณทุกความรู้ที่จะให้ความรัก
* แต่ตัวเองแล้ว บางทีใช้ไม้แข็งดัด ไม้อ่อน(หลาน ๆ )เขาก็กลัวจนหงอเลยค่ะ
* แก้นิสัยเผด็จการนี่ยากเต็มที
มาให้ความรัก กับ คนแซ่เฮ ค่ะ สู้สู้
* เย้ พี่สาวแม่แบบเป็นทุก...กำลังใจเล๊ย