น้อง (เจ้า) นาง เป็นใครเอ๋ย... ถึงได้น่ารัก! มากตามที่ผมจะเขียนถึง สังสัยจะตกหลุมรักเข้าแล้ว เมื่อแรกพบแรกเจอ แล้วรักยังไงล๊ะน่าจะต้องมีคำเฉลยกันเสียแล้วไม่งั้นพาจะเข้าใจผิดได้ เดี่ยวคุณแม่และคุณพ่อของน้องเจ้านางเขาจะโกรธเอา...
น้องเจ้านางเป็นเด็กอนุบาล อายุประมาณ 4-5 ขวบ ลูกของเพื่อนและรุ่นพี่ผมเอง นาฏ หรือสินีนาฏ เป็นเพื่อนผมตั้งแต่อยู่ ม.ปลาย และพี่ประทีป อนุมณี นายทหาร(เรือ) รุ่นพี่ที่โรงเรียนจังหวัดพัทลุง นาฏ เพิ่งย้ายมาจาก สสจ.สงขลา และมาอยู่ที่ สสจ.พัทลุง กลุ่มงานประกันสุขภาพ เมื่อไม่นานมานี่เอง ส่วนพี่ประทีปนี่เป็นนายทหารผู้ผ่านศึกและมีวีรกรรมอันกล้าหาญยิ่งต่อประเทศ ถึงขั้นได้รับบาดเจ็บสาหัส ทุกวันนี้พี่เขาได้รับการดูแลรักษาจนเป็นปกติ โดยส่วนตัวผมทึ่งในความกล้าหาญนี้ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้ยินข่าว วีรกรรมครั้งนั้นเกิดขึ้นในพื้นที่ จ.นราธิวาส เมื่อหลายปีก่อน หากจำไม่ผิด
ไม่บ่อยนักที่ผมจะได้เจอน้องเจ้านางในช่วงเย็น ๆ ตอนเลิกเรียนแล้ว เป็นเพราะผมไม่ค่อยได้อยู่สำนักงาน แต่หากวันไหนได้เจอกัน ก็จะพบกับการแอบมอง มองแล้วเขินจากน้องเจ้านาง แต่ไม่ยอมให้ผมอุ้มหรือเข้าใกล้ หากแต่จะพูดคุยก็จะพูดด้วยแต่ไกล ๆ หน่อย เสียดายเมื่อวันศุกร์ผมพยายามจะถ่ายภาพเขา แต่กล้องไม่มีเบตเตอรี่ เลยพลาดไป เดี่ยวจะเก็บภาพมาลงไว้ในคราวหลัง
น้องเจ้านางจะมีประเด็นสนทนากับผมที่เป็นเรื่อง Small talk กันในทุกครั้งที่เจอกัน ซึ่งสืบเนื่องมาจากวันหนึ่งน้องเจ้านางนุ่งกางเกงเอวต่ำ ผมเลยแซวว่าเห็น กกน.สีเหลืองแล้ว เขาเลยรีบดึงกางเกงขึ้น แล้วบอกว่า “สีแดง” หรอก ไม่ใช่ “สีเหลือง” ซะหน่อย แล้วรีบวิ่งไปแอบที่ใต้โต๊ะทำงานแม่เขา หลายวันต่อมา ก็พบเจอกันอีก ผมถามว่าวันนี้ กกน.สีอะไร น้องเจ้านางตอบทันทีว่า “ไม่ได้นุ่ง” เพราะ “ฉี่ใส่เสียแล้ว” เป็นที่หัวเราะกัน และผมก็บอกว่างั้นวันนี้นุ่ง “สีเนื้อ”
จนเมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา (31 มีนาคม 2549) ได้พบกันอีกครั้ง ผมถามอีกว่าวันนี้สีอะไร (ไม่ได้พูดถึง กกน.) ไม่ยอมตอบแฮะ จนผมถามซ้ำว่า ใส่เสื้อสีแดง งั้นต้องนุ่ง กกน.สีเขียวแน่เลย จะได้เข้ากัน ทันทีก็ได้ยินเสียงว่า ไม่ใช่สีเขียว “สีดำ” ต่างหาก ก่อนพี่ ๆ ทั้งสำนักงานจะหัวเราะกัน น้องนางก็วิ่งไปแอบที่เดิม แต่ยังมีชำเรืองมองมาเป็นระยะ ๆ นี่แหละที่จะเล่าความน่ารัก สดใส พร้อมทั้งความฉลาดที่พบเห็นได้เมื่อลองพิจารณาจากการสนทนากัน ระหว่างผมกับน้องเจ้านาง
บันทึกเมื่อต้องการพักผ่อนหลังจากนั่งทำงานเครียด ๆ นึกถึงแล้วสบายใจ
มีความสุขครับ
น่ารักดีครับ ผมมี่เรื่องมาแจมด้วยล่ะ ..
รายนี้ชื่อน้อง "เจ้าขา" มีอะไรน่ารักและขำๆเยอะมาก ตัวอย่างเช่นเมื่อครั้งเพลงเชิญชวนให้ไปเลือกตั้งดังมาทางวิทยุ ถึงท่อน .. " .. เข้าคูหา แล้วกาเบอร์เดียว " เจ้าขาถามแม่ด้วยความสงสัยว่า ..
" ทำไมต้องให้คู(ครู)หา .. แล้วนักเรียนล่ะ ? "
" กาเบอร์เดียว ... เอ๊ะ .. แล้วเป็ดล่ะ ? "
ขอแจมด้วย..คะ
เคยเจอน้อง(เจ้า)นางแล้วคะ..เพลี้ยงพล้ำหลายตอนแล้วคะ..ทำให้เราหลงรัก...แล้วกลับวิ่งหนีเราไป..แอบ..กะคุณแม่นาฎ..พอเราเผลอก็แอบมา..มองเรา..อย่างนี้..อยู่นานเป็นพักใหญ่..
พี่เม่ยครับ! ตอนนี้กลัวมากกว่านั้นครับ พอได้อ่าน คห.พี่ทำให้นึกออก กลัวน้องเจ้านางจะบอกว่า
"พ่อเหอ! ลุงใหญ่ ชอบแล กกน.โลก เหมือนเด็กชายที่โรงเรียนโลกเลย ชาด ลXมX นะพ่อนะ" หรือเวอชั่นภาษากลาง "พ่อค่ะ! ลุงใหญ่ ชอบดู กกน.ลูก เหมือนเด็กชายที่โรงเรียนลูกเลย ลXมX นะพ่อนะ"
ปอม
นึกภาพไม่ออกเลยเมื่อน้องเจ้านางและน้องเจ้านาย มารุมถล่มน้องใหญ่ ที่ สนง. (คงไม่ได้พิมพ์อะไรผิดนะ) นึกไม่ออกว่าทั้งนาฏและพี่ทีป จะทำหน้ายังไง หรือนึกไม่ออกว่าเจ้านายจะหน้าตาอย่างไร ยังไงก็ก็ลุ้นแล้วกัน
บรรยากาศ น่าจะอบอุ่นนะ อยากไปทำงานด้วยจัง
confirm ความน่ารักของครอบครัวอนุมณี ค่ะ คิดถึงน้องเจ้านาง นู๋นาฎ +น้องทีป มากๆ เลยจ้า เมื่อไหร่จะมาสงขลาคะ อย่าลืมโทรมาบอกนะ จะได้ไปทานข้าวด้วยกันอีก : ป้าจู+ป้าก้อย+น้าจุ๊ก
(อ้อ ลุงร้านข้าวหอมไข่เจียว ถามถึงด้วยค่ะ)
น่ารักดีครับ ไว้ผมจะเอารูปลูกมาอวดบ้าง
ผู้ไม่ประสงค์ออกนาม เมื่อ พฤ. 6 เม.ย. 06:42:04 2006
ยินดีครับ หากมองเห็นความสุข เราก็ยินดีแบ่งปันกันครับ
คุณดอกหญ้า
"น่ารักจริง ๆ เลยค่ะ น้องนาง
อยากได้น่ารัก ๆ แบบน้องนางจัง ท่าทางคงคุยแจ้วๆๆ แน่เลย"
ยิ้ม ๆ ก็ไม่เห็นยากอะไร ลองบอกคนข้าง ๆ สิ
พี่เขาน่าจะช่วยได้ (แซวครับแซว อย่าคิดมาก)
จริง ๆ นะมีสูตรด้วยนะ ผู้หญิงต้องทำไง
ผู้ชายต้องทำไง หากยังไม่ทราบ
ของคำปรึกษาได้จากโรงพยาบาลใกล้บ้านนะครับ (แล้วว่า...อย่ายิ้ม)
ป้าๆและน้า จาก สสจ.สงขลา น้านุช ของน้องนาง น้องพี่นาฎ
ข่าวสารนี้น้องนางน่าจะได้รับแล้วผ่านทางแม่นาฎ(ก) แล้วนะครับ ดีใจมากที่เห็นทุกคนเห่อกันใหญ่ มีความสุขกันจัง (จนลืมเจ้าของบันทึกไปเลย...ยิ้ม)
คุณ patrickz
ทำได้นะครับ ดีเสียอีกทำกันเยอะ ๆ จะเห็นได้ว่าเกิดความปิติกันยังไง เด็ก ๆ น่ารัก ไร้อคติใด ๆ ครับ
คุณ .......
ขอบคุณสำหรับการแวะมาเยี่ยม มาเยือน และขอบคุณอีกครั้งสำหรับคำชมครับ
น่ารักจังเลยค่ะ
นานแล้วเหมือนกันที่ไม่ได้เจอน้องเจ้านาง เดี่ยวจะให้รู้จักกับพวกเราทุกคน ลูกสาวของเพื่อนพี่เอง ทีมงานเราด้วยครับ
แด่...ทหารกล้า
อยากให้คนรอบข้างใส่ใจ-ดูแล ร.อ ประทีป(ไม่แน่ใจยศปัจจุบัน) ให้ดี โดยเฉพาะสุขภาพของจิตใจ เพระเชื่อว่า คนที่เคยมีร่างกายสมบูรณ์ และต้องมาพบกับความเปลี่ยนแปลงอย่างกระทันหันเช่นนี้ คงต้องการการดูแลทางจิตใจเป็นอย่างมาก คนดีๆเช่นนี้ สังคม โดยเฉพาะคนรอบข้างต้องให้การดูแล อย่าลืม...เขา...ไปจากหัวใจพวกคุณนะ เพราะอีกหน่อยคนดีจะไม่เหลือใจที่จะทำดีแน่ กำลังใจเป็นสิ่งสำคัญ...