บางที....

ถ้าโลกยังไม่ส่งใครสักคนมาให้เรารัก

เกิดมาพอเริ่มรู้จักใครสักคน มันยาก . . .
ตั้งแต่พยายามให้เขาหันมาสนใจ หันมารักแล้ว
ใครที่โดนจีบก่อน " ความยาก " ตรงนี้อาจไม่เคยพบเจอ
ถือว่า "บุญหนัก" ได้รักคนที่เขาก็รักเราด้วย เลยไม่เหนื่อย

แต่สำหรับคนที่ไปรักคนที่เขาไม่รัก . . .
ไปรักคนที่เขามีเจ้าของแล้ว จะแย่งมาก็ดูไม่งาม
จะรอให้เขาเลิกกัน ก็ไม่รู้จะต้องรอจนฟันหมดปากซะก่อนรึป่าว
ทำไมมันยากนัก . . . แค่รักใครซักคน?

น่าจะเปลี่ยนเป็นคำว่า ทำไมมันยากนัก แค่ให้ใครสักคนมารัก?
พอเริ่มมีแฟน ที่เคยชี้นกเป็นนก ชี้ไม้เป็นไม้
กลับกลายเป็นว่า "ชี้ควายเป็นลิง"
เพราะเราใกล้ชิดกันมากขึ้น . . .
เราใช้ชีวิตร่วมกันมากขึ้น . . .
เรามาแชร์ชีวิตร่วมกัน . . .
จะมัวเอียงอาย เกร็ง ฟอร์ม ก็ผิดวิสัยการใช้ชีวิตประจำวัน
คุ้นเคยกันมากขึ้น ทำตัวตามสบายได้มากขึ้น
ทำให้เรื่องที่เคยง่าย . . . กลับยาก

ทำไมมันยากนัก . . . กับการดูแลความรักของกันและกัน
ความรัก . . . ไม่ใช่เรื่องเล่นขายของ
พอเย็นแล้วก็เลิกเล่นได้ . . . แยกย้ายกลับบ้าน
แต่ "ความรัก" จะตามเราไปถึงห้องนอน . . .
ตามไปถึงในฝัน . . .
และตามไปสิงสู่อยู่ในสมองและหัวใจ
จะง่ายได้ยังไง . . . จากเคยหายใจคนเดียว
กลับต้องมาแบ่งปันลมหายใจ กับใครอีกคน

ก่อนที่จะลองใช้ชีวิต ร่วมกับใครสักคน
ลองใช้ชีวิตร่วมกับตัวเอง ให้คุ้นเคยก่อนเป็นไง
รักตัวเอง . . . ให้เป็นเรื่องง่าย แล้วเราอาจจะพร้อมมากขึ้น
ที่จะรักใครๆ ไปพร้อมๆ กับรักตัวเอง

บางที . . . ถ้าโลกยังไม่ส่งใครสักคนมาให้เรารัก
อาจเป็นคำตอบที่บอกเราได้ว่า . . . เรายังรักตัวเองได้ไม่ดีพอก็ได้นะ
"ชีวิตตัวเองยังเอาตัวไม่รอด . . . แล้วจะไปดูแลใครได้วะเนี่ย"