ก่อนที่จะทำบุญอะไรก็ตามจะมีการอธิษฐาน หรือ ยกขึ้นเหนือศีษะ หรือกล่าวอธิษฐาน ในภาคใต้นั้นโบราณท่านได้มีการแต่งเป็นกลอนอย่างไพเราะทั้งความหมายและสัมผัส ปัจจุบันก็ยังมีการนำมาใช้กันอยู่ จึงขอมอบให้เป็นธรรมทานแก่สมาชิกทุกท่านครับ
บทอธิษฐานทาน (1)
นะโม 3 จบ
ข้าขอน้อมจิต มโนอุทิศ ตั้งจิตจำนง ข้าไหว้พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ จำเพาะเจาะจง โดยเลื่อมใสจริง ขอเดชผลทาน ที่ข้าอธิษฐาน บริจาคทุกสิ่ง บูชาไตรรัตน์ ด้วยศรัทธาจริง หาจิตประวิง หวังผลสุขขี ข้าขอพระนิพพาน อันเป็นอวสาน แห่งชาติที่มี เรียกว่าวิมุตติ์ ข้ามพ้นโลกีย์ ของพระมุนี มีสุขจริงใจ ยังไม่ถึงพระนิพพาน วิวัฏสงสาร วนอยู่ตราบใด ขอผลกุศล ช่วยค้ำจุนไป ในภพน้อยใหญ่ อุปถัมภ์กายี ให้อายุยืนนาน มีสุขสำราญ วรรณะผ่องศรี พละยิ่งล้น บริวารมากมี ยศสะโสภี ทรัพย์ลาภมากหลาย ขอให้พบพระบาท พระโลกนาถ ทุกชาติสมหมาย มีจิตศรัทธา ปัญญาเป็นนาย พัสดุเรี่ยรายบริจาคเป็นทาน ให้มีศีลมีธรรม ฉลาดทรงจำ ปรมัตถ์แตกฉาน ฆ่าอวิชชา ด้วยปัญญาญาณ ดวงจิตเบิกบาน กลายกลับเป็นผล กำแพงค่ายป้อม เกิดมาแวดล้อม กายสิทธิ์คงทน ดัสกรต่อยุทธ คงไม่อับจน เป็นเมืองวิมล มีแต่นิรภัย อัฎฐังคิกมรรค เข้ามาเป็นหลัก แวดล้อมดวงใจ ล้อมวิมานวิมุตติ์ อาสวะประลัย มีความผ่องใส เกษมสำราญ ประชุมหมวดธรรม สามสิบเจ็ดประจำ ดุจเครื่องอลังการ ไม่มีความทุกข์ เป็นวิสังขาร คือตัวนิพพาน อันข้าปรารถนานั้น เทอญฯ.
ขอพิมพ์ไปอ่าน และหัดท่อง ชอบคำ ความหมาย เจ้าค่ะ
อ่านแล้วไพเราะและมีสาระ... จึงลองตรวจสอบดู พบว่ามีโครงสร้างและสัมผัสชัดเจน แต่ไม่ทราบเหมือนกันว่าเป็น ร้อยกรอง ประเภทใดและชื่อว่าอย่างไร ใครพอรู้ช่วยบอกหน่อย...
เจริญพร