..สุขใจเมื่อใกล้ธรรม..ตอนบ้านคือสวรรค์หมั่นรักษา

                                                                                                                                                   "บ้านสะอาด ใจสงบ"

       เคยไหม เดินเข้ามาในบ้านแล้วเห็นข้าวของรกระเกะระกะไปหมด ทั้งที่อยู่กันไม่กี่คน ของที่ควรจะอยู่ที่หนึ่งมาอยู่อีกที่หนึ่ง

       ยามที่สภาพจิตปกติดีก็ยังทนได้ ทำอย่างอื่นไปก่อน

       แต่เวลาที่จิตใจห่อเหี่ยว เศร้าสร้อย ความรกยิ่งกระหน่ำซ้ำเติม ทำให้เห็นอะไรก็ขวางหูขวางตาไปหมด

       บ้านรก ใจก็รก

       บ้านสะอาด ใจก็เป็นระเบียบ

       ฉันตั้งสติ วางการงานที่ได้เงินมากมายไว้ก่อน เพราะไม่มีงานด่วนแล้ว หันมาใช้วิธีทำความสะอาดบ้าน

       มักรกไปทุกที่ ใช้วิธีค่อยๆ ทำทีละจุด ทีละมุม เริ่มจากบนโต๊ะทำงาน ไล่เรียงดูแล้วทุกอย่างเหมือนมาวางสุมอยู่ที่นี่หมด หนังสือ เครื่องเขียน พระพิฆเณศร์ แจกันดอกไม้ ที่มัดผม แผ่นซีดี โปสการ์ด ซองกฐิน

       เหตุที่เป็นแบบนี้เพราะ พอเดินเข้ามาในบ้านที่แรกที่ฉันต้องผ่านคือ โต๊ะทำงานอันกว้างใหญ่ แต่ท้ายที่สุดก็เล็กลงไปด้วยฝีมือการวางทุกสรรพสิ่งไว้ที่นี่ก่อน ทำนองเดียวกับศาลาพักใจนั่นแหละ เข้าบ้านได้ เหนื่อยมากก็วางไว้ก่อน คว้าหนังสือธรรมะไปนอนอ่าน นอนเล่นดูทีวี หรือนอนหลับจริง

       โต๊ะทำงานก็เลยรกอยู่แบบนั้น ครั้นเวลาจะทำอะไรแต่ละทีก็หาของไม่เจอ หาเอกสารตอนแรกคิดว่าวางไว้ตรงนี้ แต่มันอยู่ตรงไหนละเนี่ย เบอร์โทรศัพท์ เบอร์เล็ก เบอร์น้อย ใส่เศษกระดาษเยอะแยะไปหมด กว่าจะหาเอกสารที่ต้องการเจอก็เสียเวลา และเริ่มจิตใจไม่ค่อยดีเสียแล้ว

       ใจเริ่มกระวนกระวาย ความหงุดหงิด ไม่สบายกายไม่สบายใจเริ่มเข้ามาแทนที่ คราวนี้แทนที่จะคิดออก เขียนลื่นไหลปรากฏว่าคิดยังไงก็หาประเด็นไม่เจอ คิดไม่ออก ยิ่งต้องแข่งกับเวลา ความเครียดก็ยิ่งบีบคั้นเข้ามา แต่ท้ายที่สุดก็ทำไปจนได้ ได้งานแบบไม่ดี พอเอาตัวรอดได้

       ลองสังเกตดูงานที่ค่อยๆทำแบบใจเย็น มีเวลาทำนั้น จะออกมาดีและไม่ทำให้ใจคอเราหม่นหมองไปด้วย เพราะฉะนั้นทางที่ดีถ้ามีงานหลายอย่างต้องวางกำหนดให้เสร็จก่อนเวลา เป็นดีที่สุดจะได้ไม่เครียด

       เมื่อคิดได้ว่า การทำความสะอาดบ้านได้นี่ก็น่าจะเป็นการทำสมาธิอย่างหนึ่ง คือรู้ตัวว่าเอาอะไร ไปเก็บไว้ที่ไหน ใช้ปัญญามาช่วยว่าจะจัดระบบเอกสาร เครื่องเขียนของใช้ว่าจะวางอย่างไรให้หายก็รู้ ดูก็งามตา

       ไม่น่าเชื่อว่า ใจฉันปลอดโปร่งขึ้นมากมาย เมื่อพบว่าโต๊ะทำงานอันแสนรกนั้นค่อยๆ สะอาด ข้าวของวางเป็นระเบียบขึ้นมาทีละนิด ท้ายที่สุดเมื่อจัดทุกอย่างเข้าที่เข้าทางก็ดูสะอาดสะอ้านน่านั่งอ่าน หนังสือ พิมพ์งาน มองไปทางไหนก็ไม่มีอะไรรกหูรกตา

       กะอีกแค่การทำความสะอาด โดยการตั้งใจทำ ค่อยๆ เก็บทีละนิด ไม่ต้องรีบ ไม่ใช้วิธีเก็บจากตรงนี้ไปยัดไว้ตรงนี้ต่อ ก็เป็นการปฏิบัติธรรมอย่างหนึ่งได้เหมือนกันในความเห็นของฉัน

       เป็นวิธีคลายเครียดให้ตัวเองอย่างหนึ่ง

       ทำไมรู้สึกภูมิใจไม่รู้ในการที่ทำให้ข้าวของสกปรกรุงรัง ระเกะระกะ เป็นระเบียบเรียบร้อยขึ้นมาได้ รู้สึกทึ่งที่ความเบิกบานก่อตัวขึ้นในใจทีละนิด

       นี่กระมังที่เขาเรียกว่า การปฎิบัติงานก็คือ การปฎิบัติธรรม

       การค่อยๆ ทำ ค่อยๆ เก็บช่วยให้เราช้าลง ไม่เร่งรีบ จิตไม่ต้องวิ่งไปวิ่งมา ทำเรื่องนี้อยู่คิดถึงเรื่องโน้น

       ฉันค่อยๆ เก็บทุกอย่างทีละนิด หยุดคิดถึงเรื่องอื่นๆ ทำงานเฉพาะหน้าโดยไม่เร่งรีบ ทำได้สักพัก ขณะที่มือจับของมาจัด จากตรงนั้นมาเป็นตรงนี้ จิตก็อดโดดไปคิดเรื่องนั้นเรื่องไม่ได้ ลืมคิดถึงสิ่งที่กำลังวาง สิ่งที่กำลังเดินเอาไปเก็บเลย

       พอรู้ตัว ฉันก็เริ่มต้นใหม่ ตั้งหลักใหม่ เอาใจกลับมาจดจ่อกับสิ่งที่กำลังจัด

       อยู่ๆ บางทีความรู้สึกแวบเข้ามาเหมือนกันว่า เราเสียเวลาไปกับสิ่งเหล่านี้ทำไม ทำไมไม่ปล่อยให้คนอื่นทำ ใช้ลูกก็ได้ แม้จะไม่ได้อย่างใจ แต่เราน่าจะเอาเวลาไปทำอย่างอื่นที่ดีเป็นเรื่องเป็นราวมากกว่านี้ ได้เงินใช้ด้วย

       พอรู้สึกอย่างนี้ ฉันก็ใช้วิธีรับรู้ว่าอ้อจิตคิดอย่างนี้ แล้วหยุดไว้แค่นั้น ไม่คิดต่อ หันกลับมาสู่ปัจจุบันว่าเรากำลังจัดโต๊ะให้สะอาดอยู่

       เดี๋ยววอกแวก เดี๋ยวสงบ เดี๋ยวแอบไปหาอดีต เดี๋ยวแอบคิดถึงอนาคต ใจไม่อยู่นิ่ง แต่ครั้นรู้ตัวฉันก็รีบดึงใจมาอยู่กับปัจจุบัน

       เป็นอย่างนี้ อยู่บ่อยๆ แต่ท้ายที่สุดฉันก็ชนะมันได้ชั่วคราว เพราะสามารถเก็บโต๊ะเสียสะอาดสะอ้านตาพร้อมกับดึงจิตให้อยู่ร่วมกันกับสิ่ง ที่อยู่ตรงหน้า เวลาจิตวิ่งไปทางโน้นก็แค่รู้ว่ามันไป รู้ตัวก็ชวนกันกลับมา

       โต๊ะสะอาดสมดังเจตนาอย่างไม่น่าเชื่อ มองแล้วชื่นใจ แต่ที่สำคัญ ฉันได้เรียนรู้ว่า การจัดโต๊ะให้เป็นระเบียบก็คือการฝึกจิตให้นิ่งอย่างหนึ่งได้เหมือนกัน

       เหตุผล หนึ่งที่ทำให้เราอยากออกจากบ้านไปอยู่วัด เพราะเรารู้สึกว่าที่วัดมีความสงบร่มเย็น ไม่วุ่นวาย น่าจะช่วยได้มีชีวิตอยู่เงียบๆ ไม่ต้องเกี่ยวข้องกับโลกภายนอกมากมายนัก

       ครั้นแล้วฉันก็ค้นพบวิธีที่ไม่ต้องเสียเงินไปไหนไกล แถมบ้านช่องยังสะอาดไม่รกรุงรังอีกด้วย

       บ้านสะอาด ก็เป็นอุปกรณ์ที่ช่วยสร้างสิ่งแวดล้อมให้สงบเย็นตามไปด้วย มองไปทางไหนก็เจริญตา เจริญใจอย่างแท้จริง

       ใครว่าอยู่บ้าน เป็นแม่บ้านแล้วไม่มีเวลาปฏิบัติธรรม ฉันเถียงขาดใจ

       การทำงานบ้านนี่แหละคือ การปฎิบัติธรรมอันแสนวิเศษทีเดียวแหละ

       ทำบ้านให้สงบเหมือนวัด ก็เท่ากับสร้างสภาพแวดล้อมให้เหมาะสมกับการปฎิบัติธรรมยิ่งขึ้น

       เป็นความสุขจานด่วนที่ทำได้ทันที่

                                                                   กุหลาบสีสวยแสนธรรมดา
                                                                   แค่เห็นก็สดชื่น
                                                                   ใจสงบได้โดยไม่เสียเงิน
                                                                   ไม่ต้องตะลอนไปไขว่คว้า
                                                                   แค่ดึงใจที่ว้าวุ่น
                                                                   กลับสู่ใจ รู้ในตัวตน
                                                                   ความสุขก็เกิดได้ฉับพลัน

โดย ถนอมจิต คงจิตต์งาม
Form : http://www.manager.co.th/

เขียนใน GotoKnow โดย บุณยกร
ใน พุทธสิกขา(ศีล-สมาธิ-ปัญญา)

คำสำคัญ (Tags): #ธรรมะสบายใจ#พระปิยธรรม#งานพระศาสนา

หมายเลขบันทึก: 218340เขียนเมื่อ 23 ตุลาคม 2008 14:05 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 19:45 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน