มาทักทายก่อนนอน รักษาสุขภาพนะครับ อย่านอนดึก ขอให้นอนหลับฝันเห็นเลขดีดี แล้วพรุ่งนี้บอกผมด้วย....อิอิ.อิ
เมื่อสองสามวันก่อน ฉันไปงานเผาศพผู้ชายคนหนึ่ง เขาจากคนที่รักไปในวัย
เพียง 52 ปี ด้วยโรคมะเร็งตับ เมื่อก้าวเข้าสู่บริเวณวัด ภรรยาเขาได้ตรงเข้ามาทักทาย ฉันรับไหว้และเดินตามเธอไปยังที่นั่งที่เจ้าภาพได้จัดเตรียมไว้
ในระหว่างที่รอพิธีการ ฉันนั่งมองบรรยากาศของงานไปเรื่อย ๆ โดยเฉพาะภรรยาของผู้ตาย วันนี้เธออยู่ในชุดไว้ทุกข์สีดำ ใบหน้าหม่นหมองและมีริ้วรอยเกินวัย ผมซอยสั้นของเธอมีสีขาวแซมประปราย ท่าทางเหน็ดเหนื่อยและเศร้าหมอง ฉันมองผ่านทะลุเลยตัวเธอไป ความคิดถึงเรื่องราวแต่หนหลังก็ค่อยแจ่มชัดขึ้นมาในมโนนึก
เมื่อสามสิบกว่าปีที่ผ่านมา ครอบครัวของผู้หญิงคนนี้มีบ้านอยู่ใกล้กับบ้านของฉัน บ้านของเธออยู่ด้วยกัน 6 ชีวิต พ่อแม่และลูกสาวแสนสวย 4 คน ทั้ง 4 สาว เติบโตด้วยวัยที่ไล่เลี่ยกัน เป็นดอกไม้งามที่ชักจูงให้หมู่ภมรหลากหลายเข้ามาเลียบ ๆ เคียง ๆ หมายจะดอมดม
เธอในวันนี้เป็นพี่สาวคนที่สอง สูงโปร่งผิวขาว ละเมียดละไม ผมยาวถึงกลางหลัง เป็นมันดำขลับ ยามยิ้ม เขี้ยวเสน่ห์สองข้างจะอวดโฉมออกมา เธอจัดว่าเป็นคนที่สวยที่สุดในบรรดาพี่น้อง 4 คนของเธอ โดยมีตำแหน่งนางสงกรานต์และนางนพมาศของชุมชนเป็นเครื่องหมายรับรอง
ส่วนเขาคนที่จากไปในวันนี้ เป็นตำรวจหนุ่ม ใบหน้าคมสัน มีอาชีพที่มั่นคง อยู่ในเครื่องแบบอันเป็นที่หมายปองของสาว ๆ โดยทั่วไป ฉันเห็นตั้งแต่เขาและเธอเริ่มเพาะเมล็ดพันธุ์แห่งความรัก เห็นทั้งความสุขเมื่อเขาและเธอได้สมหวัง เห็นทั้งความทุกข์เมื่อเขาและเธอต้องพบเจอปัญหาต่าง ๆ นานา จากการกีดกันของครอบครัวฝ่ายชายด้วยเหตุผลว่า เธอมีดีแต่เพียงรูปกาย หนังสือก็ไม่ได้เรียน ฐานะทางบ้านก็ยากจน แถมพ่อยังเป็นขี้เมาประจำซอยอีก
แต่ความรักของหนุ่มสาวมีพลังมากนัก ในที่สุดก็ไม่มีขวากหนามใดจะมากางกั้นได้ เขาและเธอจึงได้ตกลงปลงใจใช้ชีวิตคู่ร่วมกัน หลายเสียงชื่นชมยินดี ว่าช่างเหมาะสมกันยิ่งนัก หนุ่มหล่อกับสาวสวย แต่หลายเสียงก็มีความห่วงใยเกรงปัญหาในภายภาคหน้าที่อาจจะเกิดขึ้น
เขาและเธอร่วมกันสร้างครอบครัวเล็ก ๆ ที่ห้องแถวของเจ้าหน้าที่ตำรวจ เมื่อเป็นผัวหนุ่มเมียสาว อะไร ๆ ก็สวยสดงดงามไปหมด แต่เมื่อเวลาผ่านไป พ่อขี้เมาเริ่มเข้ามาวุ่นวาย พ่อแม่ฝ่ายชายที่ไม่สบอารมณ์อยู่แล้วก็ได้ทีที่จะตอกย้ำให้ทุกสิ่งมันเลวร้ายยิ่งขึ้น เมื่อมีลูก ครอบครัวเริ่มขยาย รายรับรายจ่ายเริ่มมีปัญหา เธอจึงเริ่มหางานเล็ก ๆ น้อย ๆ ทำเพื่อเป็นการเพิ่มพูนรายได้ให้แก่ครอบครัว เริ่มปล่อยปละเนื้อตัว ไม่สนใจความสวยความงามใด ๆ ทั้งสิ้น ส่วนเขา จากตำรวจหนุ่มรูปหล่อ กลายเป็นคนที่ใช้แอลกอฮอร์เป็นตัวดับปัญหา เขาดื่ม ดื่มและดื่ม เมื่อเมาได้ที่ก็มาระบายความเครียดกับลูกกับเมีย ด้วยความที่บ้านเราใกล้กัน ฉันมองเห็นละครชีวิตเรื่องนี้แทบจะทุกบททุกตอน
ระยะหลัง ฉันย้ายบ้านออกไปไกลกว่าเดิม จึงไม่ค่อยได้เจอครอบครัวของเธอ แต่ก็พอได้ข่าวมาบ้างว่า ฝ่ายชายมีหญิงอื่น ทิ้งลูกทิ้งเมียให้หากินอยู่ตามลำพัง เมื่อมีโอกาสได้เจอเธอ ฉันยังต้องถามย้ำถึงชื่อของเธอ เพราะเธอเปลี่ยนไปทุกอย่าง ดูกร้านชีวิต ดูทุกข์ระทม ผิดไปจากสาวสวยคนที่ฉันเคยรู้จักไปอย่างมาก ฉันถามถึงเขา เธอบอกว่าไปอยู่กับผู้หญิงคนใหม่นานแล้ว เมื่อถามถึงลูกชายสองคนของเธอ เธอหลบตาแล้วบอกว่าเรียนไม่จบสักคน ออกนอกลู่นอกทางเกินจะกู่กลับเสียแล้ว
แล้ววันหนึ่งฉันก็ได้ข่าวว่าฝ่ายชายไปจากโลกนี้ไปเสียแล้ว ความรู้สึกแรกที่ได้รับรู้เหมือนฉันดูละครจบไปอีกหนึ่งเรื่อง เหตุการณ์ต่าง ๆ ผ่านพ้นมาสามสิบกว่าปี แจ่มชัดขึ้นมาในความคิด ภาพหนุ่มสาวสองคนที่หัวเราะต่อกระซิกกัน มองตากันด้วยประกายตาที่สดใส เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักความเสน่หา กลับไปเป็นภาพของหญิงอ้วนคนหนึ่งที่ใบหน้ามีริ้วรอยเกินวัย ผิวขาวผ่องในวัยสาว ดูกระดำกระด่าง ไร้สง่าราศี กับชายวัยกลางคนที่หน้าตาบวมฉุไปด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอร์ พูดจาเสียงดัง ผิดไปเป็นคนละคน
คำท่านว่าโลกนี้เหมือนโรงละคร และมีเรามีท่านเป็นตัวละครแสดงบทบาทไปตามที่ได้รับการกำหนดมา ละครมีทั้งสุข ทั้งทุกข์ เมื่อมีเปิดโรงก็ต้องมีลาโรง
และวันนั้น วันที่ฉันไปร่วมงานศพสามีของเธอ......ตัวละครก็ลาโรงไปอีกตัวหนึ่ง ทิ้งตัวที่เหลือให้แสดงบทบาทของตนเองต่อไป....เมื่อฉันกลับถึงบ้าน ฉันบอกคนที่บ้านว่า..........ช่วงเวลาในชีวิตของคนเรานั้นมันสั้นนัก ถ้าจะรักก็ให้รีบรักกันให้มาก ๆ ในช่วงที่ยังมีชีวิตอยู่ ....เพราะเมื่อต้องจากกันไปแล้ว จะได้ไม่ต้องเสียใจว่า .......เรายังไม่ได้รักกันเลย.........
เจริญพร โยมครู
ใช่โยมครู ชีวิตนี้ท่านเปรียบเหมือนโรงละคร
มีทั้งสุข ทั้งเศร้า ทั้งหัวเราะและน้ำตา
เล่นไปตามบทจนถึงบทจบที่เหมือนกันทุกคน
เจริญพร
" รักกันวันนี้ดีกว่า..เผื่อว่าพรุ่งนี้มีอันเป็นไป"..ไงคะ
ยังจำเพลงนี้ได้มั๊ยคะ..
จริงค่ะ
ช่วงเวลาในชีวิตของคนเรานั้นมันสั้นนัก ถ้าจะรักก็ให้รีบรักกันให้มาก ๆ ในช่วงที่ยังมีชีวิตอยู่ ....เพราะเมื่อต้องจากกันไปแล้ว จะได้ไม่ต้องเสียใจว่า .......เรายังไม่ได้รักกันเลย
ทำวันนี้ให้ดีที่สุด
ขอให้ท่านที่จากไปได้พ้นทุกข์จากทุกอย่าง ไปสู่สุขคติด้วยความสงบร่มเย็น
+ สวัสดีค่ะ...
+ อ่านแล้ว..เหมือนอ่านนิยายเลยค่ะ...ท่านพี่ครูเล่าได้ดีมากค่ะ..
+ ตอนนี้ที่ข้างบ้านอ๋อย..ก็เจอเรื่องราวแบบนี้ค่ะ..หนุ่มสาวรักกัน..มีลูก 2 คน..
+ ฝ่ายชายอยู่นครศรีฯ ทำสวนกับลูกคนเล็ก...
+ ฝ่ายหญิงอยู่ตานี..เป็นพนักงานบริษัทกับลูกคนโตและพ่อแม่ของเธอ....
+ แต่พ่อแม่ฝ่ายหญิง..พยายามให้เลิกกัน..เพราะชายหนุ่มจบ ป.ตรีที่ไปทำสวน...ไม่ใช่มนุษย์เงินเดือน..แสนโก้...อย่างใจนึก...ฝัน...
+ อ๋อยไม่รู้ว่าตอนจบจะเป็นอย่างไรค่ะ...ดูฝ่ายหญิงแสนระทมพอควรค่ะ...
+ เรามักนั่งคุยกันบ่อย ๆ ค่ะ...
+ อ๋อยได้แต่ปลอบใจเธอ...เติมเต็มความสุขเล็ก ๆ ให้เธอ...โดยการชวนกันไปกินโน่นนี่...หรือไม่ก็ทำขนมหวานให้เธอทานค่ะ...
+ ขอบคุณมากค่ะ...ที่ให้ข้อคิดี ๆ จากเรื่องราวที่เล่าค่ะ...
/////สวัสดีครับคุณครู วรางค์ภรณ์
////ผมว่าละครเพิ่งเริ่มนะครับขอแลกเปลี่ยนครับ
>อดีตนั้น ความรัก มักหอมหวาน
>ปัจจุบัน ความรัก ชักหม่นหมอง
>อนาคต เป็นเช่นไร ไม่อยากมอง
>เพราะเธอต้อง เล่นละคร หลายตอนจบ
กราบนมัสการพระคุณเจ้า พระปลัด
ครูวรางค์ภรณ์ได้เจริญสติปัญญาจากบันทึกของท่านเช่นกันค่ะ...กราบขอบพระคุณอีกครั้งค่ะ
สวัสดึค่ะคุณลดา
จำได้เช่นกันค่ะ...ชอบฟังเพลงมากค่ะ แต่ไม่กล้าร้องให้ใครฟัง ร้องพึม ๆ พำ ๆ ให้ตัวเองฟัง พอได้ค่ะ....ขอบคุณนะคะที่แวะมาเยี่ยมเยือนกัน
สวัสดีคุณครูคิมค่ะ
ครูคิมสบายดีนะคะ...ครูวรางค์ภรณ์ก็ยึดคติประจำใจเช่นกันว่า เมื่อยังมีชีวิตอยู่ จงทำวันนี้ให้ดีที่สุด เพราะเราไม่อาจจะรู้ว่าพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้น.... คิดถึงค่ะ
สวัสดีค่ะน้องอ๋อย
เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง และเป็นเรื่องจริงที่มีเค้าโครงเรื่องเหมือน ๆ กัน สำหรับอีกหลายชีวิต...ใครที่พบเจอ ความหวัง ความปรารถนาที่วาดฝันไว้ก็คงต้องพังทลายลง กำลังใจเป็นสิ่งที่สำคัญอย่างยิ่ง น้องอ๋อยทำดีแล้วค่ะ....
สวัสดีค่ะบังหีม
จริงอย่างบังหีมว่านะคะ...เรายังต้องแสดงละครอันอีกหลายตอนกว่าจะลาโรง..แต่จะเป็นการประมาทไปหรือเปล่าที่เราคิดกันอย่างนั้น...มีหลายคนที่คิดเช่นนั้น แต่ผู้กำหนดบทบาทละครให้เรา เขากลับตัดตอนบทของเราออกไปอย่างกระทันหัน ซึ่งแม้แต่ตัวเราก็ยังตั้งตัวรับไม่ทัน....บังหีมสบายดีนะคะ
สวัสดีครับ คุณครูวรางค์ภรณ์
ครูต่อ
สวัสดีค่ะป้าแดง
ดีใจจัง ป้าแดงมาเยี่ยมครูวรางค์ภรณ์....ยอมรับว่าเศร้าใจเช่นกัน ยิ่งคิดว่าวันเวลามันช่างผ่านไปเร็วนัก...คนจากไป บางที เขาอาจจะไม่พร้อมที่จะจากไปก็เป็นได้...ความไม่ประมาทในชีวิตน่าจะดีที่สุดนะคะ....ขอบคุณป้าแดงค่ะ
สวัสดีค่ะน้องครูต่อ
ขอบคุณน้องมากที่แวะมาทักทายครูวรางค์ภรณ์ ...บันทึกไว้เตือนใจตัวเองและสมาชิกที่รักทุกคนค่ะ...ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
สวัสดีค่ะ
ขอบคุณเรื่องเล่าที่มีคุณค่า
เราต่างเสียเวลาไปกับทุกสิ่งรอบตัว
ยกเว้นเพื่อตัวเอง
เป็นละครที่เล่นซ้ำแล้วซ้ำเล่า
แต่ทุกคนก็ก้มหน้าก้มตาเล่นโดยไม่เงยมองดูใครบ้างเลย
คุณครูเป็นคนละเอียดอ่อน
จึงมองละครอย่างปรุโปร่ง
และเข้าใจชีวิตได้ดีด้วย
ขอชื่นชมค่ะ
บทเรียนบทหนึ่งของชีวิตค่ะอาจารย์
ใครหาทางพบได้ก่อน
ผู้นั้นเป็นสุขค่ะ
....
ระลึกถึงค่ะ
สวัสดีค่ะคุณตันติราพันธ์ ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ ที่แวะมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน ชอบคำพูดของคุณตันติราพันธ์ที่ว่า
...เราต่างเสียเวลาไปกับทุกสิ่งรอบตัว ยกเว้นเพื่อตัวเอง เป็นละครที่เล่นซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ทุกคนก็ก้มหน้าก้มตาเล่นโดยไม่เงยมองดูใครบ้างเลย....
เป็นเรื่องจริงทีเดียวค่ะ
สวัสดีค่ะ น้าอึ่งอ๊อบ คนสวย แซ่เฮ
ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ ที่แวะมาทักทายครูวรางค์ภรณ์ ...ใช่ค่ะ ใครพบคติชีวิตได้ก่อน ผู้นั้นเป็นสุข...ขอปรารถนาให้ทุกคนในโลกนี้พบสัจจธรรมแห่งชีวิต เพื่อรอดพ้นห้วงแห่งทุกข์..ทุกคนค่ ขอบคุณอีกครั้ง
สวัสดีค่ะผอ.
ผอ.สบายดีนะคะ...พ้นภาระหน้าที่ทางราชการแล้ว คงอยู่ในช่วงที่ให้กำไรแก่ชีวิต...ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะคะ...
สวัสดีครับ ครู
สวัสดีคะ
ขอแสดงความเสียใจกับผู้หญิงคนนั้น
เวลาสั้น ๆ ที่มีอยู่
ขอให้ใช้อย่างมีคุณค่าและความรักซึ่งกันและกันคะ
ประกาย
สวัสดีค่ะครู
อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ค่ะ
สวัสดีค่ะคุณเกษตรยะลา
ไปขึ้นภูมาหายเหนื่อยหรือยังคะ...ขอบคุณค่ะที่แวะมาเยี่ยมเยือนกัน
สวัสดีค่ะคุณประกาย
ขอบคุณมาก ๆ เลยค่ะ สำหรับเทคนิคการบิดลูกโป่ง จะคอยชมตอนต่อไปนะคะ...ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมค่ะ
สวัสดีค่ะน้องพอลล่า
ขอบคุณมากค่ะที่แวะมาเยี่ยมครูวรางค์ภรณ์...น้องสบายดีนะคะ
หวัดดีค่ะพี่
ครูแอนเห็นตัวละครโลดแล่นไปตามเรื่องราวแห่งชีวิตของเขาตามที่พี่เล่ามาอย่างกับตาเห็นเองเลยค่ะ
ท้ายสุดก็ไม่ได้ Happy Ending ตามเคย
ฉันมองเห็นละครชีวิตเรื่องนี้แทบจะทุกบททุกตอน
วิถีแห่งชีวิตที่เป็นไปตามกรรมมั๊ยคะพี่
ขอบคุณสำหรับแง่คิดและประสบการณ์อีกบทที่ได้รับจากบทละครที่เพิ่งลาโรงไป...ค่ะพี่สาว..พี่เล่าเรื่องได้เห็นภาพมากๆ เลยค่ะ
ขอบคุณค่ะพี่
This is the long goodbye...
"Die" is the fairness that human have.
I have nothing to comment but I wanna ask you "who died? Do I know him?"....don't surprise why I comment you in English I don't know what's wrong with my computer... my language exchange,I cannot type in Thai but this is the one good way to practice our English ha! ha!
R. I. P. to lose family
Khun Phinit
Dear Khun Phinit
Yes. I know him , but you don't. I don't surprise why you comment me in English. I think , you want to practice your English. for your friend 555. I don't know the meaning of R.I.P. Because I am Thai teacher , you know ? How are you..Phinitnun.
สวัสดีค่ะ
มาเยี่ยม มาเป็นกำลังใจ
ด้วยความรักและคิดถึงนะคะ
ขอกุมมือเธอเป็นครั้งสุดท้าย
ก่อนที่ดวงจันทร์จะลาลับไปในคืนนี้
ขอแววตาอาทรอย่างที่เคยมี
เพื่อแทนที่ดวงดาวกระพริบถี่ในคืนเงียบงัน
ขอรอยยิ้มที่แสนอบอุ่น
ขออยู่ในอ้อมกอดละมุนตลอดค่ำคืนแห่งฝัน
ขอทุกสัมผัสเพื่อทดแทนความผูกพัน
และขอฟังคำรักคำนั้นเพื่อเป็นของขวัญก่อนวันไกล
ละครคือชีวิต
ชีวิตก็คือละครจริงๆครับ
สวัสดีครับคุณครู วรางค์ภรณ์ เนื่องจากอวน
มาขอความช่วยเหลือครับ พอดีมีน้องคนหนึ่งมาคอมเม้นท์ว่า
อยากทราบเรื่องเกี่ยวกับ จิตวิทยาการสอนให้เรียนรู้อย่างมีความสุข การฝึกอบรม การจัดกิจกรรมนอกระบบโรงเรียน หนูอยากได้ตัว ทบ.เพื่อประกอบการทำโครงงานส่งอาจารย์ ระหว่างนี้หนูก็หาข้อมูลไปด้วย แค่แนะนำชื่อ หนังสือ เวป แล้วจะไปหาความรู้ต่อเองค่ะ
ก็เลยมาคิดหนักเพราะกวิน ไม่ได้เรียนมาทางด้านสายการศึกษากลัวให้ข้อมูลที่ผิดๆ กะน้องเขาอาจารย์พอจะมีข้อมูลแนะนำน้องเธอมั้ยครับ รบกวนด้วยนะครับ
ที่ลิงค์นี้ครับ http://gotoknow.org/blog/2etc/218170 ปล. เดี๋ยวกวิน ก็จะไปขอความช่วยเหลือจากท่านอาจารย์ท่านอื่นๆ ด้วย ครับ
ครูวรางค์ภรณ์ทดลองทำลิงค์ดูนะคะ...ยังมือใหม่อยู่ เลยไม่เป็นไปตามต้องการ...ขอโทษด้วยค่ะ...
สวัสดีค่ะ ครูวราภรณ์
มาติดตามอ่าน และได้ข้อคิดจากบทบาทของตัวละครค่ะ
ครอบครัวสำคัญ การเป็นแบบอย่างที่ดีของพ่อแม่
เมื่อผู้นำอ่อนแอ ก็จะสะท้อนไปถึงลูกๆ ได้เล่นบทต่อไป
อย่างน้อย ก็ขอให้ อดีตตำรวจหนุ่มที่ดี ไปสู่สุคติ
ขอบคุณที่นำเสนอเรื่องราว และบทบาทของตัวละคร
เผื่อจะหิวตอนดึก ๆ ค่ะ (^_^)
ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
แวะมาอ่านค่ะ
ดูไปดูมา โลกก็คล้ายละครจริงๆค่ะ
บางทีก็ไม่เข้าใจ
มีแต่สิ่งดีๆนะคะ
สวัสดีค่ะคุณMSU-KM :panatung~natadee
สวัสดีค่ะน้องครูปู~natadee t'ซู๊ด
สวัสดีค่ะท่านผอ. นายประจักษ์~natadee และน้องม่อน
สวัสดีค่ะน้อง add
สวัสดีค่ะคุณ @..สายธาร..@
สวัสดีค่ะ คุณครูวรางค์ภรณ์
หลายครั้งที่มีโกรธ...โมโห...จะพยายามใช้ความรักมาคลายความโกรธ
เผื่อว่าเรายังโกรธอยู่...เดินออกไป รถชนตาย
ความโกรธยังติดอยู่ในอารมณ์ความรู้สึก...กลัวความโกรธจะติดเป็นนิวรณ์
บันทึกของคุณครูฉบับนี้จึงเป็นเครื่องเตือนใจในการกำหนดความรู้สึกและพฤติกรรม
หากตัวละครบางตัว โดยเฉพาะตัวรักตัวโปรดของเรา...ลาโรงไปก่อน
รักในวันที่เหลืออยู่คงหาประโยชน์อันใดไม่ได้
สวัสดีค่ะคุณ tuk-a-toon
หากตัวละครบางตัว โดยเฉพาะตัวรักตัวโปรดของเรา...ลาโรงไปก่อน
รักในวันที่เหลืออยู่คงหาประโยชน์อันใดไม่ได้
แฮ่ะ ๆ อายจังค่ะ พี่ครูวรางค์ภรณ์ขา
ถึงจะเป็นคนไฮเปอร์แต่ในขณะเดียวกันก็อ้างว่าตัวเองเป็นศิลปินไปด้วยอ่ะค่ะ
เรื่องจะเขียนมีทู๊กวันไม่เคยซ้ำกันเลยค่ะ
แต่พอมีมากเกินทับถมกันหลายเรื่องก็มัวแต่เก้ ๆ กัง ๆ จะเลือกอันไหนดี
สรุปเอาแค่ตอบของเก่าให้หมดก่อนเห๊อะ อิอิ
จะพยายามหาเวลาตั้งสติเขียนบันทึกใหม่เร็ว ๆ นี้นะคะ
ตอนนี้เกรงใจพี่ ๆ น้อง ๆ ที่เข้ามาทักทายเลยต้องทำงานไป เปิด g2k ไป แล้วทยอยตอบได้วันละ 2-3 คนก็ยังดีค่ะ
ว่าแต่พี่ครูวรางค์ภรณ์ไม่ทราบว่าพี่ครูวรางค์ภรณ์เมล์เบอร์โทรมาให้น้องครูปูหรือยังนะคะ
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
ด้วยรักและห่วงใยค่ะพี่ ^_^
สวัสดีค่ะน้องครูปู~natadee t'ซู๊ด
สวัสดีครับอาจารย์... ชีวิตก็เป็นอย่างนี้อยู่เสมอๆ ..พระท่านบอกว่าเราเกิดมาเพื่อเป็นทุกข์..สุขแท้จริงแล้วไม่มี มีแต่ทุกข์มาก กับ ทุกข์น้อย..ขอเป็นกำลังใจให้ผู้ที่อยู่ ขอให้มี สติ เพื่อจะเดินต่อไป...ขอบคุณครับอาจารย์
แวะมาทักทายครับ
ตามมาอ่านครับ
สวัสดีค่ะ
* แวะมาดูละคร
* ชีวิตเป็นเพียงละคร ....อย่าให้ละครเป็นชีวิต
* สุขกายสุขใจนะคะ
สวัสดีค่ะ
สวัสดีค่ะ
* แวะมาลาโรงด้วยค่ะ
* สุขกายสุขใจนะคะ
เจริญพร โยมครูวรางค์ภรณ์
ชีวิตนี้น้อยนัก ดูก่อนพราหมณ์ รอยไม้ขีดลงในน้ำย่อมกลับเข้าหากัน
เร็ว ไม่ตั้งอยู่นาน แม้ฉันใด ชีวิตของคนเราเปรียบเหมือนรอยไม้ที่ขีด
ลงไปในน้ำฉันนั้นเหมือนกัน
เจริญพร
เขียนได้น่าอ่านมากๆเลยค่ะ
คนเรา...ไม่รู้จะอะไรมากมาย
ทำไมทุกข์กันจัง...เล็กๆน้อยๆ ก็ไม่ผ่าน
พี่แจ๋วที่รัก
สวัสดีค่ะ
ร่วมกันส่งแรงใจให้ประเทศไทยสงบสุข ...6 เมษายน วันจักรี...
สวัสดีค่ะ
ขอโทษที่ไม่ได้มาทักทายนานเลยนะคะ
ยุ่ง ๆ ค่ะ
หลังประเมินสมศ. ก็ญาติไม่สบาย
วันนี้พอมีเวลาก็เลยมาลุย...สร้างบล็อกค่ะ
ขอให้สุขภาพแข็งแรงนะคะ
สวัสดีค่ะครูแจ๋ว
นอนดึกจังเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ
รักพี่ค่ะ...เอาดอกกล้วยไม้เอื้องนางชี ที่บานน้องมาฝาก
เพิ่งบานนะคะ...
แวะมาส่งความห่วงใยค่ะ
รักษาสุขภาพนะคะ
ทานน้ำมะนาว ช่วยป้องกันไข้หวัดได้ค่ะ
แวะมาทักเพื่อขอบคุณที่แวะไปเยี่ยม
ขอให้มีความสุขในเดือนแห่งความรักนะครับ
ประกาศๆๆๆ พี่สาวหายไปจากระบบครับ