เด็กชายนาวี ขวัญเมือง นักเรียนชั้นป.6/2 มักจะมาเมียงมองและขอสมัครเข้ามาอยู่ชมรมทำขนมที่ดูแลอยู่หลายครั้งหลายครา แต่ด้วยความที่เค้าเป็นเด็กผู้ชายค่อนข้างซุกซน เสื้อแสงมักจะหลุดลุ่ย ถูกครูในโรงเรียนพร่ำ (บ่น )สอนเป็นอาจินต์ ทำให้ครูต๋อมอิดออดที่จะรับเป็นสมาชิก โดยมีเหตุผลคือ หนูรอให้เปิดเทอมใหม่ก่อนนะจ๊ะค่อยมาสมัคร ลูกศิษย์ตัวดีก็มักหน้าจ๋อยกลับไป วันรุ่งขึ้นก็โผล่หน้าอันไร้เดียงสามาอีก คำตอบก็เหมือนเดิม มาวันนึง ชั้น ม.3 ทำขนมถ้วยกัน นักเรียนเค้าต้องการทำขนมถ้วยสมุนไพร มีการนัดแนะให้เตรียมวัสดุมาทำตัวขนมเช่น สีเขียวจากใบเตย สีม่วงจากดอกอัญชัญ สีเหลืองจากฟักทอง ทีนี้คนที่จะเอาดอกอัญชัญมาเค้าลืม ครูก็บ่นทำไมไม่เอามา ไม่มีความรับผิดชอบ งานแค่นี้ทำไม่ได้ รู้มั้ยความรับผิดชอบเป็นสิ่งสำคัญ ฯลฯ ฮูย..เหนื่อย ทันใดนั้นก็มีเสียงดังฟังชัดสอดแทรกขึ้นมา ครูครับ..บ้านผมมีพรุ่งนี้ผมเอามาให้ ครูหันไปตามเสียง...เค้านั่นเอง..นาวี ครูก็รับ ..ฮื่อ..ไปแกนๆ โดยไม่มีความหมาย เช้าวันรุ่งขึ้นหลังเคารพธงชาติแยกย้ายกันเข้าห้องเรียน เสียงเรียก..ครูครับ ..ครูครับ..นาวีนั่นเองยื่นถุงมาให้ 1 ถุง พร้อมทั้งพูดว่า...ครูครับผมเอาดอกอัญชัญมาให้ครู....ผมเป็นศิษย์ครูแล้วนะครับ แล้วก็วิ่งตื๋อหายไปโดยไม่รอคำตอบจากครู ทิ้งให้ครูอึ้งอยู่คนเดียว
อ๊ะๆ พี่ต๋อมสอบวันไหนครับ สู้ๆนะ เป็นกำลังให้ครับ
อือ งง.....แฮะ