หมูแฮมกับกันตัง

ความรู้สึกว่าหมูแฮมหายไป กับกันตังหายไปแตกต่างกันอย่างไร

เรื่องเดิมที่เล่าเรื่องมีสมาชิกใหม่

กันตังมาอยู่ด้วย กันตังเป็นหมาพันธ์ซิสุ

ป้าต๋อยกับอาฝากไว้ เขาซนมากจนอาเลี้ยงไม่ไหว

อาบอกว่าเสียหลายเทียแล้ว (หายไปหลายครั้ง) ไปหลายครั้ง

บ้านอา อยู่ติดกัน มี 2 หลัง ให้คนเช่าด้วย

เลี้ยงหมาซิ้อนม ตับมาให้ กันตังอ้วนขึ้น หลังกินนมจะมอมแมม

ขนหน้าจะเปียกหน่อย ๆ

หลาน ๆ มีหลายคน เทียวเข้าออก ไม่ปิดประตู กันตังก็ออกมานอกถนน เด็ก ๆ ก็ไม่เก็บหมาเข้าไปในบ้าน ครั้งแรกออกจากบ้าน เดินอยู่กลางถนน แฟนไปออกกำลังกายนำกลับมาได้

ครั้งที่ สองหายเข้าไปบ้านพ่อที่อยู่ตรงข้าม ได้คืน อาก็เลยฝากไว้ให้เลี้ยงที่บ้าน กันตังน่ารักมาก

ถ่ายรูปไว้ ถ่ายวีดีโอไว้ น้องแสตมป์ ชอบมาก ตอนนี้ก็เริ่มสอนหมา

ปิดเทอมพอดี ให้ดูแลกันตัง

วันจันทร์ที่ 29 กันยายน 51 มีสอบย่อย ที่โรงเรียน ก็นำกันตังไปคืนบ้านอา

ครั้งที่สามที่หายไปนี่ ทุกคนบอกว่าเสียใจมาก ๆ ขอเล่าตอนที่จะหายไป เย็นวันจันทร์ กันตังเดินกลับมาบ้านไก่ วนเวียนจะเข้าบ้าน เข้าไม่ได้ น้องชายวิทยาเห็นก็เฉย ไม่บอกใคร คิดว่าหมาช่วยตัวเองได้มั้ง วันนั้นกลับบ้านค่ำ ไปซื้อปุ๋ยบัวและดินบัว น้องแสตมปือยู่ในห้อง เปิดแอร์ ไม่ได้ยินเสียงอะไร

หกโมงกว่า อาบอกว่า สตังหายไป อยู่บ้านหลังนี้หรือไม่ เอ้า อ้าว ๆๆ ทุกคนงงมาก เดินหา ช่วยกันหาๆ ที่คิดว่าหมาจะเดินไป

ไม่เจอ คิดว่าคงมีใครเก็บไปเลี้ยงแน่อนแล้ว แสตมป์ ใจเสีย แม่ก็เสียใจ ตับซื้อไว้ยังอยู่ในกล่อง

กลับมาทานข้าว ป้าต่อยกลับจากโรงเรียน ก็ถามหา เสียงร้องว่าหมาหาย เสียดายมาก ๆๆ ป้าต๋อยบอกว่าเมื่อเช้าคืนมาทำไม ขังไว้ก็ได้ ยายตอกย้ำซ้ำอีกว่าทำไมไม่ใส่กรงไว้

คืนนั้น นอนทำใจกันแล้ว หายก็หาย คิดว่าคงจะไม่ได้คืน แน่นอน สงสารแต่อา กลัวพี่สาวว่าดูแลหมาไม่ได้ แล้วสงสารตัวเองที่ตัดสินใจผิด รู้รู้อยู่ว่าอาดูแลหมาไม่ได้ ประตูบ้านปิดไม่ได้ดี มีช่องให้หมาลอดออกได้

ความรู้สึกไม่เหมือกับตอนที่หมูแฮมหายไป หนึ่งวันหนึ่งคืน หมูแฮมหมาโตแล้ว อายุ 1 ปี ตัวนี้ไม่ห่วง คงจะกลับมาเองได้ ถ้าไม่ถูกนำไปทำเนื้อแดดเดียวก่อน เพราะเห็นหลายคนมาจ้อง ขอหมาหมูแฮมกับนินจาจะขายไหมให้ตัวละ 500 ขายเมื่อไหร่บอกด้วย

เช้าอังคารตื่นมาแต่เช้าคิดถึงกันตังไม่ไหวนำมาเล่าให้ฟังและนำรูปขึ้นโชว์ ไม่บอกความรู้สึกว่ามันหายไปทำใจไม่ได้ เดินหากันใหม่กับอา เดินไปในซอย ทิศเหนือ ทิศใต้ ทิศตะวันตก อ้าวทิศตะวันออกเดินไปนิดเดียว ยังไม่เจอ

กลับมาทำกับข้าวเช้า ความรู้สึกว่ากันตังยังอยู่ วิ่งอยู่ข้าง ๆ แล้วยังได้ยินเสียงแว่ว ๆ หูฝาดหรือเปล่า ทานข้าวจะไปทำงานแล้ว อ้าวได้ยินเสียงอีก ใกล้บ้าน ออกหาใหม่ เดินไปดูทางทิสตะวันอกใหม่ มีบ้านแถว บ้านเช่าหลายหลัง ได้แต่ส่อง ๆ ดู ตัดสินใจเดินเข้าไปบ้านติดกัน ถามว่าเห็นหมาตัวเด้ก ๆ หลงมาหรือไม่ เดินไปใกล้ ๆ เสียงกันตังนี่หว่า น่าจะใช่ เจ้าของบ้าน น้องนิลกับน้านะกำลังจะออกไปโรงเรียน นำกันตังไว้ในลังใหญ่มาก ๆ อกมาเดินมาไม่ได้ เขาก็เรียมตัวไม่มีใครอยู่บ้าน บอกว่ากำลังคิดอยู่ว่าจะเลี้ยงอย่างไร พันธ์นี้เลี้ยงยาก

ได้คืนแล้ว ไม่เสีย อุ้มกลับบ้าน

ขอบคุณเจ้าของบ้านมาก ๆคะ

อาเดินมาบอกว่าได้ยินเสียง ทุกคนจะผูกพันกับกันตัง สตังมาก ลงความเห็นกันแล้ว เลี้ยงที่บ้านประกายดีที่สุด ป้องกันการเสีย

เขียนใน GotoKnow โดย ประกาย~natachoei ที่~natadee
ใน @บ้านแห่งพระพร ความรักและความสุข@

คำสำคัญ (Tags): #กันตัง#ลูกหมา

หมายเลขบันทึก: 213129เขียนเมื่อ 1 ตุลาคม 2008 05:06 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 19:38 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (12)

แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช

เขียนเมื่อ 1 ตุลาคม 2008 05:52 น. ()

ดีใจแทนสตังด้วยนะ

พี่ไม่เลี้ยงหมา เพราะกลัวผูกพันมากเกินไป

คนพลัดถิ่น~ต้นตอ-natachoei(หน้าตาเฉย)

เขียนเมื่อ 1 ตุลาคม 2008 05:54 น. ()

สิ่งใดที่เป็นของเรา มันก็ย่อมเป็นของเรา ดีใจด้วยครับที่ได้เจ้ากันตัง ตังเกี๋ย สตัง กลับคืนมา เย้ น่ารักจริงๆครับ ไม่เหมือนเจ้าตัวนี้ของผมเลย (เอาอีกแล้ว พาหมามาด้วยอีกแล้ว อิอิ)