นรพ.KKU.22(3) : วันนี้...วันที่น้องประสบความสำเร็จ
(ต่อจากบันทึกที่แล้ว)
และแล้ววันที่รอคอยของน้อง ...พยาบาลผู้เข้าอบรมหลักสูตรวิสัญญีพยาบาล มข. (นรพ.KKU.22) ก็มาถึง
การอบรมวิสัญญีพยาบาลมิใช่เรื่องง่าย…..
1 ปีที่เข้าฝึกอบรม....ถ้าเป็นชายชาติทหาร ฉันว่ามันก็น้องๆการฝึก รด.(ละกระมัง?)
ต้องตื่นแต่เช้ามืด จัดเตรียมของใช้ให้พร้อมก่อนทำงาน
ตรวจสอบเครื่องมือที่วางแผนว่าจะใช้ทุกอย่าง...ไม่ขาด
ตรวจสอบคนไข้ที่เซ็ทไว้เมื่อวานนี้ว่ายังยืนยันที่จะทำอย่างที่ตั้งใจในตอนแรกหรือไม่
หากต้องการใช้เลือดน่ะ...มีพอมั้ย...
ประสานกันในทีมอีกที... กว่าพี่staff อาจารย์ แพทย์เจ้าของจะมา รอลุ้นละว่าจะเปลี่ยนแปลงอะไรอีก
….ซ้อมวิ่ง 100 เมตรพร้อมไม้พลัดมาแล้ว....ไม่กลัวววว....
ความยุ่งยากซับซ้อนในรายผู้ป่วยที่ต้องเผชิญ....ท้าทายความสามารถยิ่งนัก....
กลับบ้านเดือนละครั้งได้นี่ก็บุญโข.....
หลายคนจากลูกมาตั้งแต่ลูกยังเล็ก แฟนยังเด็ก...จบกลับไปลูกพูดได้แล้ว แฟนเป็นสาวพอดี...
ความสำเร็จที่น้องๆได้รับ ได้มาด้วยความยากลำบาก แลกมาด้วยความเสียสละ หยาดเหงื่อ แรงกาย ความอดทนของตนเองและครอบครัว... บางคนแลกด้วยน้ำตา....
ต่างๆเหล่านั้นขอให้เก็บไว้เป็นบทเรียนที่เป็นเพียงบทเริ่มต้นของชีวิตวิสัญญีพยาบาลที่แท้จริง
จงนำความเข้มแข็งและความตั้งใจจริงเหล่านั้น กลับไปดูแลผู้ป่วยทางวิสัญญีอย่างเต็มภาคภูมิ
คงไม่บรรยายอะไรมากไปกว่านี้...รอยยิ้มที่ได้พบเห็นในงานรับประกาศนียบัตร วิสัญญีพยาบาล มข.รุ่น 22 นำมาซึ่งความปิติยินดียิ่งค่ะ
ขอให้ทุกท่านประสบความสุข ความสำเร็จ และความเจริญตลอดไปค่ะ
ความเห็น (16)
ชุดพยาบาลสวยมากๆค่ะ
ยิ่งผู้ที่สวมชุดนี้ผ่านการฝึกดี ทำให้ชุดดูขลังมากนะคะ
เราก็อยากใส่ชุดแบบนี้นะ แต่ร่างกายไม่อำนวยแล้วค่ะ คุณติ๋ว
สวัสดีค่ะคุณติ๋ว
- ขอชื่นชม ยินดีกับทุกท่านค่ะ
- สรุปแล้ว ไม่มีใครอ้วนแบบครูอ้อยเลยค่ะ
สวยเหมือนนางฟ้าเลยค่ะ
- ขอแสดงความยินดีกับพยาบาลทุก ๆ คนค่ะ งานนี้ชื่นมื่นกันนะคะ
- มองหาพี่ติ๋วตั้งนาน เจอแล้วค่ะ เสื้อสีฟ้าคราม สวย มากค่ะ
- ภาพสุดท้าย เป็นสาวสวยกับดอกไม้หรือเปล่าคะ มองไปมองมา สาวหรือนายไม่แน่ใจค่ะ
- คิดถึงพี่ติ๋วค่ะ
สวัสดีค่ะ พี่แก้ว
- ติ๋วเองก็อยากกลับมาใส่ชุดนี้เหมือนกันค่ะ เคยตัดเมื่อสามปีก่อน...ตอนนั้นใส่แล้วดูหลวมไปมาก แต่ตอนนี้หากนำมาลองใหม่น่าจะเต็มพอดี...แขนยาวสีขาวก็ไม่มีโอกาสได้ใส่เลยค่ะ ชอบเหมือนกัน...สวย....
- ...พี่แก้วใส่ชุดนี้คงสวยเพราะพี่แก้วสวยและเป็นพยาบาลใจดีอยู่แล้วค่ะ
- ขอบคุณพี่แก้วค่ะ
สวัสดีค่ะ ครูอ้อย
- พยาบาลอ้วนๆมีค่ะ อยู่บนพื้น...เป็นรุ่นพี่กองเชียร์ค่ะ เค้าไม่แต่งชุดพยาบาลกัน กลัวน้องๆสวัสดีแล้วเรียกหัวหน้า(ตึก)...ฮาๆๆ....
- ขอบคุณครูอ้อยนะคะ
สวัสดีค่ะ อ.ประจักษ์
- ขอบคุณแทนน้องๆวิสัญญีพยาบาลทุกคนค่ะ
สวัสดีค่ะ น้องอ้อ
- เห็นพี่ติ๋วด้วยเหรอคะ...อิ.. อิ...ชราไปเยอะละค่ะ
- คนที่น้องอ้อสงสัยในภาพสุดท้ายน่ะ น้องปุ๊ค่ะ...เป็น(นาย)สาวที่เราภูมิใจค่ะ ...ดอกไม้สวยๆนี่ฝีมือเธอนะคะ มีพรสวรรค์เรื่องความงาม สาวๆอย่างเราๆสู้เธอไม่ได้ค่ะ
- น้องอ้อสบายดีนะคะ
- ขอบคุณมากๆค่ะ
หวัดดีคับป้าติ๋ว จำผมได้หรือป่าวคับ อ่ะอ่ะ จำกัน บ่ได้ ก่า นรพ .22 เองคับ แต่ไม่บอกชื่อดีก่า เดี๋ยวไม่ตื่นเต้น พอได้อ่าน blog ป้าติ๋วแล้วรู้สึกว่าเราไม่ใช่คนของพลพลแล้ว (คนไม่สำคัญ)เข้าเรื่องดีกว่าคับ เฮ้อ เหนื่อยจัง แต่ก้อ หนุกหนานคับ ตั้งแต่กลับจาก มข. อาทิตย์แรก ว่างมากคับ มี case เดียว(appendicitis) อาทิตย์ต่อมา ให้บินเดี่ยวเลย เวรวันแรก เหมือนกับการรับน้องใหม่ ฟ้า-ดินแทบถล่มทลาย ยืนแต่ 09.00 จนถึง ตี 1 เริ่มด้วย Ectopic pregnancy with hypovolemic shock ,Appendicitis ,Appendicitis ,Previous C/S with LP ,Appendicitis ,G1 unprogress due to severe e-clampsia
case แรกกับ case สุดท้าย ทำเอาผมสะบักสะบอม โดยเฉพาะ case สุดท้าย ได้ใจสุดๆคับ มา severe e-clampsia ตอนเข้ามาอยู่บนเตียงผ่าตัดแล้วซึ่งตอนนั้นกำลังรอแพทย์อยู่ ตอนนั้นหน้ามืดไปหมดทำอะไรแทบจะไม่ถูก คิดถึงแต่อาจารย์แม่คับ (คงไม่ต้องบอกนะครับอาจารย์แม่ของ นรพ.รุ่น 22 คือใคร????) ส่วนรายละเอียดเกี่ยวกับ case เดี๋ยวผมจะบันลงใน blog ผมนะคับ เอาเป็นว่าผมสามารถ management ได้ แม่และลูกปลอดภัยคับ
ปล. ฝากความคิดถึง อาจารย์ ครูพี่เลี่ยง พี่ๆและน้องๆทุกคน ด้วยนะคับ
นรพ.22
สวัสดีค่ะ น้องวิสัญญีพยาบาล
- ถามว่าจำได้อ๊ะป่าว....ก็ต้องตอบว่า...จำด๊ายยย...จำได้.....แต่จะให้บอกชื่อมั้ย...ไม่บอกดีกว่า...เดี๋ยวไม่ตื่นเต้น....ฮาๆๆๆๆ.....
- เวลาเรียนจบใหม่ๆ...มักเป็นเช่นนั้นแล...ไอ้น้อง....เขาเรียกว่า..."ลองของ"... ประมาณว่า..เอ็งเพิ่งเรียนจบกลับมารึ ผ่านการสอบมาแล้วรึ...ไหนๆ...มาผ่านเจ้าถิ่นประเมินเพื่อลงทะเบียนรับเอ็งเข้าบ้านก่อน เขาเรียก "รับน้องใหม่"จ้า...ประมาณเอาให้เอ็งกระอักเลือดน่ะ...ถ้าเอ็งแน่จริงละก็ จะรับลงทะเบียน...ฮาๆๆ...
- ...ผลการประเมิน...เอ็งผ่าน....ดีใจด้วยจ้ะ ที่วิทยายุทธ์ที่ได้ร่ำเรียนมา สามารถงัดมาใช้ประโยชน์ได้ทันที....เรียกว่า ทันทำมาหากินเลยนิ....โชคดีของผู้ป่วยจริงๆค่ะที่ได้คนดี มีฝีมือดูแล
- ตอนนี้ "อาจารย์แม่"ของน้อง ไป ตปท.จ้ะ ไปดูงานดมยาเปลี่ยนตับ ปลายๆเดือนก็กลับ...แล้วจะเรียนท่านให้ว่า....ลูกๆละคิดถึ้งงง....คิดถึง...ดีมั้ย...นิ....
- ดีใจจ้ะที่แวะมาพูดคุยกัน....แล้วแวะมาบ่อยๆนา....
- ...ตอนนี้พี่ติ๋วก็ไปเป็นนักเรียน APN...กระอักไม่แพ้น้องจ้ะ....คิดถึงน้องๆเสมอค่ะ
สุรัดดา ล้ำเลิศ
วันนี้ ( 21/01/2552 )ขณะที่กำลังเข้าดู web นรพ.22 ก็ได้รับจดหมายจากภาควิชา ตกใจมากนึกว่าจดหมายทวงหนี้ พอเปิดดู เฮ้อ ! โล่งอกจดหมายเชิญประชุมวิชาการ หวังว่าจะได้เจอพี่ ๆ และเพื่อน ๆ นะคะ
ไม่เคยเห็นพี่ติ๋วใส่ชุดพยาบาลเต็มยศซะที อยากเห็นอ่ะ โดยเฉพาะรูปตอนเอ๊าะๆ
ปล. วันนั้นอ่ะน้องเองที่ไปเม้นท์ที่ลาน แหม...ไม่บอกชื่อแต่แซวหน่อยเดียว ลบเราทิ้งเลย แงๆๆ
สวัสดีค่ะ คุณสุรัดดา ล้ำเลิศ
- ดีใจค่ะที่น้องๆยังคิดถึง Anaest.KKU กันอยู่
- ...แล้วคงได้พบกันนะคะ...
ขอยินดีด้วยคนค่ะ
สวัสดีจ้ะ...น้องเล็กแก้มยุ้ย... Little Jazz
- ตอนที่พี่ติ๋วใส่ชุดพยาบาลเต็มยศ...สมัยเอ๊าะๆน่ะ...น่ารักจะตาย หนุ่มเลยตอมกันหึ่ง... ไม่อยากโม้แหละ...อิ อิ แต่สมัยนั้นมันไม่มีกล้องดิจิตอลแบบนี้ง่ะ จะถ่ายภาพเก่ามาให้ดูก็เดี๋ยวไม่สวยเหมือนจริง... เอาไว้ถ้ามีจะเอามาให้ไอ้น้องดูนะ... คอยไปก่อนจ้ะ
- สงสัยวันที่น้องไปลาน..พี่คงคิดว่าไอ้หนุ่มคนนั้นจะมาจีบมั้ง...เลยลบไป ....เห็นมั้ย...เค้าหวงตัวออก อิ อิ
- คิดถึงครอบครัวตระกูลเรนเสมอจ้ะ...โดยเฉพาะน้อง
- ขอบคุณนะคะ
สวัสดีค่ะ ไก่...กัญญา
- ขอบคุณนะคะ