สิ่งแปลกปลอม

เพราะเธอไม่ใช่สิ่งแปลกปลอมสำหรับฉันเลย เธออยู่กับฉันตั้งแต่ฉันเกิด ตั้งแต่ฉันเริ่มคิดเป็น พูดเป็น เธอก็เข้ามาแนะนำตัวเองไม่ใช่หรือ ณ ขณะนี้ฉันอยากรู้จักเธอ อยากเป็นเพื่อนเธอ ฉันไม่ต้องการใคร ฉันต้องการเธอ เพราะฉะนั้น เรามาทำความรู้จักกันเถอะ

ความรู้สึกว่า เอ๊ะ ... อะไร กับคำว่า “สิ่งแปลกปลอม”

มัน กึ๊กเข้ามาเมื่อ ฉันได้ร่วมกิจกรรมกับกลุ่มหนึ่ง
และพยายามที่แสดงตัวตนอย่างเป็นธรรมชาติ ว่าฉันเป็นอย่างนี้นะ
(เอ๊ะ...หรือว่า ฉันไม่เป็นธรรมชาติ)

พยายามสำรวจพฤติกรรมตัวเอง จิตใจตัวเอง ทั้งคำพูด กาย วาจา
ก็เอ๊ะ...ฉันเป็นอย่างนี้
แต่ทำไมฉันจึงรู้สึกอยากปลีกตัวออกมาอยู่คนเดียวเสมอ
ทั้งๆ ที่มีคนแวดล้อมเยอะแยะไปหมด
เอ๊ะ...หรือว่าฉันเป็นอย่างนี้

จนวันหนึ่ง เริ่มรู้สึกว่า มีการปลีกตัวของคนรอบกายออกไปทีละคน
และเจ้าตัวความคิด ก็เข้ามาแสดงตัวตนอีกแล้ว
เริ่มสงสัย ทั้งตัวเอง และคนรอบข้าง
ฉันทำอะไร พูดอะไร ให้เธอหลบหน้าไป

จนเจ้าความคิดก็แนะนำว่า เอาอย่างนี้ซิ ต่อไปเธอก็หลีกออกจากพวกเขาซิ
เออ เนอะ ... ไอเดีย เข้าที
เพราะถ้ายังอยู่ตรงนั้น ฉันก็ยังเจอะเจอ ไม่รู้จะพูดอะไร ไม่รู้จะวางตัวอย่างไร
ถ้าอย่างนั้นก็หลีกออกมาเลยดีกว่า
อยู่คนเดียวก็สบายใจดีแล้ว ไม่ต้องรวมกลุ่มหรอก
เพราะคนเราก็เกิดมาคนเดียว
เพราะฉะนั้นก็เรียนรู้การอยู่คนเดียวดีกว่า

แล้วเธอจะอยู่อย่างไร ไอ้การอยู่คนเดียวหน่ะ เดี๋ยวก็ฟุ้งซ่านหรอก .... เจ้าความคิดถาม
ขอบคุณมากที่เธอตั้งคำถาม
ก็อยู่กับเธอไง “ความคิด”
เธอ ก็เป็นเพื่อนของฉันไม่ใช่หรือ
ถ้าเธอรับฉันเป็นเพื่อน ฉันก็เป็นเพื่อนเธอ
เราอาจจะทะเลาะกันบ้าง ดีกันบ้าง แนะนำกันบ้าง
แต่เราก็ต้องอยู่ด้วยกันไม่ใช่หรือ
เพราะฉะนั้นหน้าที่ของฉันคือ
การทำความรู้จักเธอ และอยู่กับเธอ อย่างที่รู้เท่าทันเธอไง

เพราะเธอไม่ใช่สิ่งแปลกปลอมสำหรับฉันเลย
เธออยู่กับฉันตั้งแต่ฉันเกิด ตั้งแต่ฉันเริ่มคิดเป็น พูดเป็น เธอก็เข้ามาแนะนำตัวเองไม่ใช่หรือ
ณ ขณะนี้ฉันอยากรู้จักเธอ อยากเป็นเพื่อนเธอ ฉันไม่ต้องการใคร ฉันต้องการเธอ
เพราะฉะนั้น เรามาทำความรู้จักกันเถอะ