วันที่ 19 กันยายน 2551 เวลา 5 โมงเย็นเกินมานิดหน่อย คุณซาเล้งกำลังพาเรากลับบ้าน ออกจากที่ทำงานผ่านตลาดการเคหะ รถเยอะมาก ๆ เพราะพรุ่งนี้มีตลาดนัด ผ่านบ้านกึ่งวิถีหันไปดูนิดนึง...เศร้า...ชื่อนี้ไม่น่ามี
ออกถนนใหญ่สายรังสิตนครนายก ยูเทิร์น รถกลับไปทางรังสิต วันศุกร์ยูเทิร์นค่อนข้างลำบากรถออกต่างจังหวัดมาก ท่านตำรวจจราจรทำงานกันวุ่นไปหมดเพื่อให้รถเคลื่อนตัวได้เร็วที่สุด ก็ขอขอบคุณ สุดท้ายคุณซาเล้งก็พาเรามาถึงหน้าวัดมูลจินดาจนได้
เลี้ยวเข้าถนนผ่านหน้าวัดตรงไปหลังวัด เพื่อเข้าถึงทางลัดถนนคู่ขนานมอเตอร์เวย์ลดรายจ่ายไป 30 บาท ไม่ต้องผ่านด่านจ่ายเงินโดยเจตนา
คุณซาเล้งพาเราวิ่งขนานไปกับรถยนต์ที่วิ่งอยู่ในมอเตอร์เวย์โดยมีรั้วเหล็กเป็นตัวแบ่งเขต ส่วนอีกด้านจะเป็นทุ่งนา
เมื่อไม่กี่ปีก่อนบริเวณนี้เป็นทุ่งนาทั้งหมด ระยะทางประมาณ 7 กิโลเมตร แต่ช่วงหลังไม่เกิน 5 ปี เริ่มมีโรงงานมาสร้าง ทีละโรงสองโรง จนบัดนี้มีร่วมสิบโรงงาน
บรรยากาศเริ่มเปลี่ยนไปมาก ๆ จากที่เราขับรถผ่านคนกำลังไถนา หว่านข้าว เก็บข้าว กลายเป็นรถมอเตอร์ไซค์ของหนุ่มสาวชาวโรงงานแทน จากถนนที่ค่อนข้างว่างเปล่ากลายเป็นถนนที่มีรถวิ่งไปมาดูจอแจยามงานเลิกเปลี่ยนผลัด
เราผ่านทุ่งนา โรงงาน จนมาเจอถนนสายพหลโยธิน-ลำลูกกา ก็เลี้ยวซ้ายเจอศูนย์การค้าบิ๊กซี ที่เปิดให้บริการปีนี้เอง เปลี่ยนจากทุ่งนา สระปลูกบัวเป็นศูนย์การค้า แข่งกันเปิดจริง ๆ จนเดี๋ยวนี้มีศูนย์การค้าทุก ๆ 5 กิโลเมตร แต่ลูกค้ามาใช้บริการกันตรึมทุกแห่ง
ถึงจุดนี้ต้องระวังมากเพราะมีรถพลุกพล่านสารพัดรถ ทั้งรถมอเตอร์ไซค์ รถเก๋ง รถกระบะ รถบรรทุก แต่คุณซาเล้งก็พาเรามาจอดต่อท้ายรถคันหน้าเพื่อรอยูเทิร์นกลับไปขึ้นมอเตอร์เวย์
กำลังฟังเพลงอยู่เพลิน ๆ พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นเด็กหนุ่มคนหนึ่งกำลังวิ่งหน้าตั้งอยู่ริมถนนเหมือนหนีอะไรมาซักอย่าง เขาวิ่งผ่านหน้าคุณซาเล้ง เราเห็นหน้าเขาขาวซีดยิ่งกว่าผิวกายที่ขาวของเขาเสียอีก
เขารอจังหวะรถว่างเพียงเล็กน้อยวิ่งพลางยกมือขอทางรถที่วิ่งผ่านมา เพื่อข้ามไปยังอีกฝั่งหนึ่งของถนน ซึ่งรถก็ชะงักโดยอัตโนมัติ เมื่อข้ามใด้เขาก็วิ่งพลางหันไปดูด้านหลังไปตลอดและเลี้ยวเข้าซอย พอดีจุดที่เราจอดรออยู่ตรงปากซอยจึงได้เห็นเขาเปิดประตูรั้วเข้าไปในบ้านหลังที่สาม
จากเดิมที่ใจคิดว่าเด็กหนุ่มคนนั้นคงวิ่งราวทรัพย์ของผู้เคราะห์ร้ายริมถนนแล้ววิ่งหนีมา แต่พอได้เห็นซึ่งสาเหตุก็ให้รู้สึกกังวลเป็นอย่างมาก
คล้อยหลังเด็กหนุ่มวิ่งเข้าบ้านได้สักเสี้ยววินาที มีมอเตอร์ไซค์สองคันซ้อนผู้โดยสารมารวมแล้วแปดคน ทุกคนมีหน้าตาเบิกบานเหมือนมีความสุขเสียเต็มประดา ทุกคนมีรอยยิ้มเพชฌฆาตบนเรียวปาก มาจอดที่ปากซอยที่เด็กหนุ่มคนแรก ได้วิ่งหน้าตั้งเข้าบ้านไปแล้ว และรถมอเตอร์ไซค์คันแรกทันได้เห็นหลังไว ๆ ของเด็กหนุ่มที่วิ่งหนีเข้าบ้าน
ทั้งแปดคนลงจากรถมอเตอร์ไซค์ด้วยมาดของผูู้ล่า ที่เจอเหยื่อจนตรอก ทุกคนชักปืนที่เหน็บเอวมาใส่กระเป๋ากางเกงเพื่อเตรียมตัวเข้าไปล่าเหยื่อในซอย ยมทูตทั้งแปดกระบอกสีดำมะเมื่อมดูน่ากลัว ช่วงนั้นรู้สึกขนหัวลุก เราคิดว่าผู้โดยสารในรถทุกคันที่จอดรอยูเทิร์นร่วมสิบคัน เขาคงเห็นเหตุการณ์ตลอด ช่างท้าทายกฎหมายบ้านเมืองเหลือเกิน
แล้วรถก็ได้จังหวะยูเทิร์นพอดี รถทุกคันเคลื่อนตัวออกจากจุดเดิม ยูเทิร์นผ่านซอยที่กลุ่มวัยรุ่นพากันเดินเข้าไป ต่างพากันมองเข้าไป จังหวะที่รถผ่านซอยเราเหลือบมองเข้าไปเช่นกัน เห็นกลุ่มวัยรุ่นยังยืนอยู่เต็มหน้าบ้านหลังนั้น
เหตุการณ์จะเป็นอย่างไรต่อไปหรือเป็นมาอย่างไรเราไม่อาจทราบได้ ทราบเพียงแต่ในเสี้ยวหนึ่งของสมาธิขณะขับรถ ตลอดเส้นทางขับรถกลับบ้าน เราเฝ้าแต่พร่ำภาวนา ขออย่าให้เกิดเหตุร้ายขึ้นกับเด็กหนุ่มที่วิ่งหนี...นรกคนนั้นเลย
สวัสดีครับ
สวัสดีครับ
บันทึกนี้ตื่นเต้นและหวาดเสียวมากครับ
ก็ขอให้ออกมาด้วยความปลอดภัย
แต่ทั้งหลายทั้งปวง
สัตว์โลก ย่อมเป็นไปตามกรรมครับ
ขอบคุณครับ
+ หวัดดีค่ะท่านพี่บ่าว...นายช่างใหญ่...
+ อ่านแล้วเศร้าใจจังเลยค่ะ....
+ ตอนเรียนรามก็เจอแบบนี้บ่อย ๆ ....แต่ตอนนั้นไม่รุนแรงแบบเอาชีวิต...
+ ประมาณรุมกระทืบ...สั่งสอน..กันพอหยอดข้าวต้มหลายวันหน่อยก็พอ...
+ เฮ้อ...จะแก้ไขปัญหานี้อย่างไรดีค่ะ....
+ ยังไงก็ร่วมภาวนาด้วยคนค่ะท่านพี่....
+ ครึ่งชั่วโมงที่ผ่านที่ตานีฝนตกหนักมากค่ะ....
+ อ๋อยก็เพิ่งกลับมาถึงค่ะ....
+ พี่บ่าวบายดีมาย....
สวัสดีครับคุณสมอลแมน
ตอนที่ทั้งแปดคนลงมาแล้วชักปืนออกมา...ขนหัวลุกชัน..กว่าจะสงบสติได้ก็ขับรถมาเกือบถึงบ้านแล้วครับ...15 กิโล
ขอบคุณครับผม
สวัสดีครับ
สวัสดีครับน้องครูอ๋อย
เดี๋ยวนี้กับเด็ก ๆ วัยรุ่นเราแทบไปยุ่งกับเขาไม่ได้...มีปัญหาเกิดก็ต้องยอม ๆ เพราะเขาสมาธิสั้นกันกว่าเดิมครับ
ตอนนี้สบายดีครับ ฝนไม่ตกวันนี้ครับ กินข้าวกันแล้วยังครับ
โชคดีทั้งครอบครัวครับ
สวัสดีค่ะ
ช่างเป็นภาพ ที่หลอนจิตสำนึกเหลือเกินนะคะ
ขอเอาใจช่วย ให้ทุกชีวิต จงอโหสิกรรมต่อกันเทอญ
สวัสดีครับคุณเกษตรยะลา
ก็คิดถึงอยู่เรื่อยเลยมาเขียนบันทึกระบาย...จะได้เก็บไว้เป็นเรื่องครั้งหนึ่งที่พบเห็น...ตอนเราเป็นเด็กไม่ถึงหนาดนี้ครับ
โชคดีครับผม
สวัสดีครับหมอรุ่ง
เรื่องจะมีความเป็นมาอย่างไรเราไม่รู้...แต่สภาพที่เราเห็นเราไม่อยากให้มีการทำลายล้างกัน
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับคุณมนัญญา
เจ๊เขี้ยวครับ..ณ ห้วงเวลานั้นขนหัวลุกหมดแล้ว...ถ้าเกิดมีการต่อสู้กันจะเกิดอะไรขึ้น....ลูกหลงครับลูกหลง...จะทำให้ชาวบ้านที่เดินผ่านไปมาเดือดร้อนครับ...แต่เห็นคนพยายามออกห่างให้ไกลที่สุดครับ
โชคดีครับ
ขอให้เพื่อนร่วมโลกทุกคนมีความสุข
อย่าได้ทะเลาะกันเลย
สามัคคีคือพลัง
สวัสดีครับคุณวัชรา
ก็หวังไว้อย่างนั้นครับ...ทะเลาะกันไปทำไม...แต่ละคนไม่รู้จะอยู่ไปได้อีกกี่ตัวเสื้อ
โชคดีครับ
สวัสดีครับคุณมนัญญา
ได้เลยครับเจ้เขี้ยว...ตกลงว่าวันไหน...จะได้เตรียมตัวถูกครับ
โชคดีครับผม
มาชม นายช่างใหญ่
เล่าได้ตื่นเต้นนะครับผม
สวัสดีครับอาจารย์ยูมิ
เป็นเหตุการณ์ตื่นเต้นใกล้ตัว...เหมือนดูหนังบู้ครับ
โชคดีครับผม
เหตุการณ์จริงเหรอค่ะ
สวัสดีครับคุณberger0123
เป็นเหตุการณ์เกิดขึ้นจริง ๆ ครับ...พบเห็นขณะผมเดินทางกลับบ้านครับ...นึกภาพแล้วขนยังลุกอยู่เลยครับ
โชคดีครับผม
สวัสดีค่ะ
อ่านแล้วต้องบอกว่า...เออนะ....สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม...
สาธุ
สวัสดีเจ้เขี้ยว
ตามไปดูแล้วแต่ผมไม่ได้ใช้ไฮสปีด ก็เลยรอซะครึ่งวันครับ
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับคุณคนไม่มีราก
ครับ...แต่ใจนึงก็ไม่อยากให้เกิดอะไรให้สังคมต้องช้ำ
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับน้องครูปู
สบายอยู่แล้ว....ขายาววิ่งเร็ว...อิอิ
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับป้าแดง
บางครั้งถ้าเจอก็ดีนะ...เพราะหัวใจได้ทำงานความถี่สูงอีกครั้งครับ
ขอบคุณครับ
มาแบบคิดถึงพี่บ่าวค่ะ
น้องเพิ่งเสร็จจากงานค่ะท่านพี่ (หนูเพิ่งปิดเทอม คิคิคิ) กะจะหาเวลาเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจอยู่เหมือนกันล่ะค่ะ แต่ยังไม่ได้วางแผนเลยค่ะพี่ เพราะต้องรองานวันที่ 17 นี้อีกงานนึงค่ะ มีการประเมินโรงเรียนอีกระลอก คงต้องเข้าไปทำงานกัน (กระทั่งปิดเทอม..เฮ้อ...)
คงจะจริงอย่างพี่ว่า...ว่างก็ค่อยเข้ามาเขียน...งานหลักเราต้องทำเต็มที่ก่อน
พี่ก็คงยุ่งๆ สินะคะ...เห็นเงียบไปนี่นา
รักษาเนื้อรักษาตัวด้วยค่ะพี่บ่าว
สวัสดีครับน้องครูแอน
ช่วงนี้งานเข้า โครงการใหญ่แต่ทำหลายครั้งแล้วไม่ผ่าน คราวนี้เขาให้ลองแลอีกที เผื่อได้...อิอิ...
วันที่ 24 นี้อยู่หาดใหญ่ครับ ไปงานชุมนุมคนแก่คณะไฟฟ้าปี 2520 ที่สิงห์โกลด์เพลส ยังไม่รู้ว่าตรงไหนที...ก็ค่อยงมเอาอยู่เรียนหาดใหญ่ตั้งแต่ปี 2514 โด้...น้องเหอ
โชคดีครับผม