เรื่องที่ ๖ เมื่อพระเจ้าสร้างพ่อ

เรื่องที่ ๖ พระเจ้าสร้างพ่อ

            เมื่อพระเจ้าลงมือสร้างพ่อ พระองค์เริ่มต้นด้วยโครงร่างสูงใหญ่  นางฟ้าซึ่งเฝ้าดูอยู่ใกล้ ๆ ทักขึ้นว่า   “นี่หรือที่พระองค์จะให้เป็นพ่อ ก็ในเมื่อพระองค์จะสร้างลูกตัวเล็ก ๆ แล้วไฉนจึงสร้างพ่อตัวใหญ่นักเล่า เขาคงต้องคุกเข่าลงเพื่อเล่นลูกหินกับลูก ต้องโน้มตัวลงเวลาจะวางลูกลงในเปลและต้องก้มศีรษะลงเวลาต้องการจะจูบแก้มลูกเป็นแน่”

            พระเจ้าหัวเราะและบอกว่า

            “ก็อาจจะจริงอย่างที่เจ้าว่า แต่ถ้าข้าสร้างเขาให้ตัวเล็กเท่าลูกของเขา แล้วเด็กจะเงยหน้าขึ้นมองไปที่ใครกันเล่า”

            เมื่อพระองค์สร้างมือให้กับพ่อ มือทั้งสองนั้นใหญ่โตเทอะทะ  นางฟ้าส่ายหน้าอย่างระอาและท้วงขึ้นว่า

            “มือใหญ่อย่างนี้คงกลัดผ้าอ้อมให้ลูกไม่ได้ ถักเปียหรือบ่งเสี้ยนที่ตำมือลูกก็คงไม่ได้เช่นกัน”  พระเจ้าหัวเราและบอกว่า  “ข้ารู้  แต่มันก็ใหญ่พอที่จะรองรับของทุกอย่างที่ลูกล้วงออกมาจากกระเป๋ากางเกงได้หมด แต่ยังคงเล็กพอจะประคองใบหน้าน้อย ๆของลูกเอาไว้ระหว่างมือทั้งสองข้างนั้นได้”

            แล้วพระองค์ทรงปั้นขายาวเก้งก้างกับไหล่อันหนาให้กับพ่อ

            “พระองค์รู้หรือเปล่าว่าพ่อของพระองค์ไม่มีตัก”

            พระเจ้าบอกว่า “แม่ซิถึงจะมีตัก ส่วนพ่อต้องการไหล่แข็งแรงเอาไว้เข็นรถให้ลูกนั่ง ประคองจักรยานที่ลูกหัดขี่ และเอาไว้ให้ศีรษะลูกซบระหว่างเดินกลับจากงานสวนสนุก”

            พระองค์กำลังสร้างเท้าคู่ใหญ่ที่สุดเท่าที่ใคร ๆ จะเคยเห็นให้กับพ่อ  เมื่อนางฟ้าสุดแสนจะทานทนได้อีกต่อไป

            “นี่มันอะไรกัน” นางฟ้าร้องเสียงดัง “พระองค์คิดบ้างหรือเปล่าว่าเจ้าเท้าเทอะทะนั่นจะยอมก้าวลงจากเตียงนอนตอนเช้ามืดที่ลูกร้องไห้ หรือไม่อย่างนั้นเวลามันเดินก้าวเข้าไปในงานวันเกิด มันคงได้ไปเตะโดนเอาเด็ก ๆ ในงานเข้าสัก ๒-๓ คนหรอก”

            พระเจ้ายิ้มด้วยความเยือกเย็นและบอกว่า

            “มันต้องใช้ได้ซิ แล้วเจ้าจะได้เห็น  มันใช้แทนม้าให้ลูกขี่ได้ยามลูกงอแง และจะเป็นเจ้าของรองเท้าคู่ใหญ่ท้าทายให้ลูกอยากเอาเท้าน้อย ๆ ไปลองทาบดูว่า เมื่อไหร่จะเติบโตพอใส่ได้บ้าง”

            พระองค์ทำงานตลอดทั้งคืน มอบคำพูดเพียงน้อยคำให้กับพ่อ ทว่าหนักแน่นน่านับถือ มอบดวงตาที่มองเห็นทุกสรรพสิ่ง ทว่าคงเยือกเย็นและอดทน ในที่สุด หลังจากใคร่ครวญแล้วใคร่ครวญอีก  พระองค์เติมหยดน้ำตาให้กับพ่อด้วย แล้วพระเจ้าหันหน้าไปทางนางฟ้า และพูดว่า  “เอาละ  เจ้าเห็นหรือยังเล่าว่า เขาก็มีความรักมอบให้ลูกมากเท่ากับแม่เหมือนกัน”

            นางฟ้านิ่งและไม่พูดอะไรสักคำ

..................................................